02-01-2016، 19:53
از زمانی که بشر زبان را ابداع کرد و آن را برای ارتباط میان خود به کار برد، قرنها میگذرد اما در خلال تمام این سالها زبان به عنوان یک ابزار به شکل های گوناگونی در آمده است. زمانی در دست گروهی برای بیان آرمانها بوده است و زمانی دیگر به یاری شاعری توانا آمده است تا تاریخ نسلهای پیش را باز گوید. حتی گاهی به شکل خبرنامه و تبلیغات درآمده و جهان مردم روزگار خود را تغییر داده است. چنین موجود قدرتمندی، بارها سیاستمداران را از جایگاه قدرت خود به زیر کشیده و مظلومیت برخی دیگر را به روایت درآورده است.
دو سه روز پیش پولاد کیمیایی، بازیگر و پسر گارکردان معروف ایران مسعود کیمیایی پستی را در صفحهی اینستاگرام خود گذاشت که اگر الان به آن زمان برمیگشت یقینا دیگر این کار را تکرار نمیکرد! این هنرمند عکسی را از خود و یک سگ خانگی به اشتراک گذاشته بود و به شوخی نوشته بود: «معرفی میکنم پووا خواننده جدید رپر هاپ هاپی به عرصه موسیقی معرفی شد»
بعد از این پست چند ده کامنت از طرف دوستداران موسیقی هیپ هاپ شامل انواع ناسزا و توهین به او و خانوادهاش سرازیر شد. چیزی که این روزها عادی شده است و بیاندازه تاسفبار است. این هنرمند شوخی کرده است و حتی اگر این شوخی مناسب نبوده همین حجم از کامنتها اگر با ادبیات درست به شکل انتقاد بیان میشد شاید نتیجهی مثبتتری داشت.
این فحاشیها تا جایی پیش رفت که پیشرو یکی از هنرمندان مطرح موسیقی رپ در پستی نوشت:
پولاد کیمیایی رو اذیت نکنید آبرو مارو نبرید! تورو خدا یه کم با فرهنگ هیپ هاپ آشناتر شید جنبتونو ببرید بالا , مثلا تو فیلم «علی جی» علی به سگش میگه توپاک پس بیخیال. هر کی به ایشون توهین کنه به من کرده
از طرفی پوریا پوتک دیگر هنرمند موسیقی رپ سعی دارد با روشهای مختلف فرهنگ مخاطبان این سبک را بالاتر ببرد. وی این هدف را برنامهی جدید خود تحت عنوان «سپاس» شروع کرده است که احتمالا در چند قسمت پخش شود. وی در این برنامهی صوتی که حدود ۱۰ دقیقه زمان دارد به تمجید از عرفان، یکی از هنرمندان قدیمی موسیقی هیپ هاپ پرداخته است و در پایان از شنوندهها خواسته است تا با هشتگ سپاس از این هنرمند سپاسگذاری شود و در حال حاضر ما این هشتگها را در پستهای اخیر اینستاگرام عرفان میبینیم. سپاسگذاریهایی که اگر به صورت خودجوش انجام میشد چه بسا زیباتر بود.
Putak – “Sepas” (Erfan) Audio Player
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
https://archive.org/download/PutakSepasErfan/Putak%20-%20'Sepas'%20(Erfan).mp3
https://archive.org/download/PutakSepasErfan/Putak%20-%20'Sepas'%20(Erfan).mp3
با آمدن شبکههای اجتماعی زبان دیگر مثل گذشتهها زیبا نیست و دچار دگرگونیهایی شده؛ آن زبان زیبا و مهربان کنار رفته و زبانی سیاه و بیادبانه جایگزین آن شده است. شاید شما نیز با من هم عقیده باشید که بسیاری از ضربالمثلهای شیرین فارسی در حال فراموشی هستند، چرا که مردم به جای آنها ترجیح میدهند به هم دیگر فحش دهند. ضربالمثلهایی که در بسیاری از موارد خشم گوینده را تخلیه میکردند و اما مستقیما نیز حامل توهین نبودند. امروز جای آنها را توهینهای مستقیم به افراد گرفته است.
به جای نصیحت کردنهای همیشگی که فحش دادن بد است و بیایید با هم مهربانتر باشیم که البته درست، اما تکراری است؛ میتوانیم به خودمان و بچههایمان بیاموزیم که از زبان پرمایه ایرانی استفاده بهتری کنند. برای خالی کردن خشم عصبانیتشان از هر موضوعی پیش از آنکه دهان به ناسزا بگشایند کمی فکر کنند. آرام بگیرند و بعد با ادبیاتی درخور بیان افکار و عقاید خود بپردازند.
این موضوع کاملا عادی است که ما بخواهیم با موضوعی مخالفت کنیم یا نظر شخصیمان را در مورد موضوعی بیان کنیم اما اینکه حرفهایمان را چگونه و با چه لحنی بیان میکنیم موضوع بسیار مهمی است. ادبیاتی که امروز در بین ما رواج دارد ادبیاتی نیست که قرنها پیشینیان ما برای حفظ و نگهداری آن کوشیده اند.
باید این واقعیت را بپذیریم که با گسترده شدن رسانهها امکان شنیده شدن صدای افراد معمولی مثل من و شما بیشتر شده است اما در عین حال این واقعیت که سایرین ما را چگونه قضاوت خواهند کرد همچنان پا برجاست. بنابراین بدانیم که ادبیات ما در محیط اجتماعی مجازی مانند محیط واقعی بیانگر شان و شخصیت ماست. میتوانیم با موضوعی مخالف باشیم. می توانیم از موضوعی عصبانی باشیم اما دلیل ندارد چون کسی ما را نمیبیند زبان به دشنام بگشایم.
قرنها و قرنها مردمان ما به شیواترین زبان خشم و اندوه خود را در قالبی محترمانه بیان کرده اند شاید وقت آن رسیده است به گنجینه غنی ادبیاتمان سری بزنیم و کمی به دایره لغاتمان بیفزاییم.