امتیاز موضوع:
  • 0 رأی - میانگین امتیازات: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

معرفی جنگنده آزمایشی سوخو ۴۷ برکوت

#1
معرفی جنگنده آزمایشی سوخو ۴۷ برکوت 1
معرفی جنگنده آزمایشی سوخو ۴۷ برکوت 


 

 سوخو-۴۷ (Су-47) مشهور به برکوت (به روسی: Беркут) به معنی «عقاب طلایی»، یک هواپیمای جنگنده مافوق صوت روسی با بال‌های رو به جلو و ساخت شرکت سوخو است. تنها نمونه هواپیمای سوخو-۴۷ تولید شده، به عنوان اثباتگر تکنولوژی‌های پیشرفته انجام وظیفه می‌نماید و ساخت دومین نمونه آزمایشی این هواپیما نیز کنار گذاشته شد. فناوری‌های تازه‌ای که برای نخستین بار در سوخو-۴۷ بکار رفت، در توسعه برنامه جنگنده نسل پنجم روسیه استفاده شده‌است.

طرح اولیه سوخو-۴۷، ابتدا به نام S-37 شناخته می‌شد و شرکت سوخوی، مدتی بعد و در سال ۲۰۰۲، هواپیما آزمایشگر تکنولوژی‌های پیشرفته‌اش را به سوخو-۴۷ نام‌گذاری مجدد نمود؛ ضمن اینکه با نام مستعار Berkut به معنی عقاب طلایی نیز شناخته می‌شود. سوخو-۴۷ در اصل به عنوان بستری جهت انجام آزمایش‌های مهم روسها در زمینه مواد کامپوزیت و سیستم‌های پیچیده دیجیتال کنترل پرواز (FBW) ساخته شد. سوخو-۴۷ با بهره‌گیری از بالهای رو به جلو، توانمندی انجام مانورهای بسیار عالی را دارد و قادر است در زاویه‎های حمله‌ای به اندازه ۴۵ درجه و بیشتر نیز اقدام به عملیات نماید. مؤسسه مطالعات هوایی تساگی (TsAGI) مدتها بود که از مزیت‌های فراوان بالهای رو به جلو اطلاع یافته بود. عمده این دانش به واسطه به غنیمت گرفته شدن یک فروند بمب‌افکن جت یونکرس287 ساخت آلمان نازی بدست آمده بود. 

شاید یکی از جذاب ترین هواگرد های روسها سوخو۴۷ برکوت باشد . پرنده سیاه با بالی رو به جلو که البته هرگز عملیاتی نشد . با وجود تمامی عنوان ها و تیتر های عوام پسند در بسیاری از مجلات و سایت ها علمی ولی واقعیت این است که سوخو۴۷ هرگز قرار نبود عملیاتی باشد و تنها یک اثباتگر فناوری بود

ریشه بال رو به جلو در روسیه حتی به پیش از جنگ جهانی دوم بر میگردد که روسها روی چنین طرحی کار می کردند. در دهه ۱۹۷۰ ازمایشاتی نشان داد چنین بالای چالاکی بالا از جمله در ارتفاع پایین به همراه دارد و در سال ۱۹۸۳ نیروی هوایی شوروی خواهان ساخت یک پرنده ازمایشی با چنین بالی برای براورد پیچیدگی ها و کارایی طرحی با بال رو به جلو شد. طرح جدید اس ۳۷ نام گرفت که با فروپاشی شوروی نیز برای مدتی رها شد. سوخودر دهه ۱۹۹۰ این طرح را ادامه داد تا اینکه نخستین نمونه در ۲۵ سپتامبر سال ۱۹۹۷ اولین پرواز خود را انجام داد

تا پایان سال ۱۹۹۷ چندین پرواز انجام داد ولی دچار مشکلاتی در زمینه لرزش زیاد شد و برای چندین ماه زمینگیر شد تا اصلاحاتی روی ان انجام شود . تا میانه سال ۱۹۹۹ این پیش نمونه ۱۹ پرواز انجام داد و نشان داد از نظر چالاکی کارایی فوق العاده بالای دارد به صورت که فرمانده وقت نیروی هوایی روسیه گفت این پرنده ازاف۲۲ و یا هر جنگنده دیگر غربی چالاکتر است و به صورت کل ویژگی های پروازی از خود نشان میدهد که تا ان دوران دیده نشده بود . درسال ۲۰۰۱ میلادی پرنده جدید با نام سوخو۴۷ معرفی شد و تلاش شد که این پرنده توسط نیروی هوایی روسیه به عنوان یک نسل پنجم به خدمت گرفته شود ، ولی در همان سال برنامه پاکفا تی ۵۰ در روسیه بر اساس سوخو۲۷ کلیک خود و از این رو سوخو تنها تلاش کرد تا سوخو۴۷ را به عنوان یک نمونه ارزانتر و مکمل جنگنده پاکفا به نیروی هوایی پیشنهاد کند ولی در نهایت نیروی هوایی تمرکز خود را روی سوخو۳۵ برای همان نسخه ارزانتر و مکمل گذاشت
در سال ۲۰۰۲ رسما اعلام شد که سوخو۴۷ به عنوان یک اثبات گر فناوری در زمینه مواد کامپوزیت و سامانه هدایت دیجتال با سیم برای تکمیل پروژه های چون سوخو۳۵ و پاکفا به کار خواهد رفت اگرچه تا چند سال همچنان سوخو امید داشت که این پرنده را تولید کند .

معرفی جنگنده آزمایشی سوخو ۴۷ برکوت 1
سوخو۴۷ که با نام برکوت شناخته می شود یک جت دو موتوره با دو سکان عمودی است که به نوعی از خانواده سوخو۲۷ به حساب می اید


بدنه ترکیبی از الومنیوم و تیتانیوم و در برخی موارد مواد ترکیبی است و دارای بال های با زاویه منفی رو به جلو با زاویه ۷۰ درجه بوده که نیروی بالابرندگی بسیار خوبی تولید میکرد تا انجایی که باند مورد نیاز برای برخاست برکوت ۴۰% کمتر از سوخو۲۷ بود و طول باند برای فرود را نیز کاهش یافته بود. شکل بال در کنترل زاویه حمله(زاویه دماغه نسبت به خط افق) بسیار موثر بود و برکوت طی مانورهای انجام شده حتی به زاویه حمله ۱۲۰ درجه بدون از دست دادن کنترل خود رسید که این رقم برای اکثر جتهای زیر ۳۰% است. عملا در صورت عملیاتی بود این جنگنده به عنوان یک شکاری توان فوق العاده ای در رزم هوایی داگ فایت داشت زیرا می توانست به سرعت دماغه را به طرف هدف بگرداند بدون اینکه مانور خاصی داده باشد. البته در توان کنترل بالا در زاویه حمله کانارد تمام متحرک جلو و هماهنگی ان از طریق نرم افزاری با دم کوچک عقب و هماهنگی تمامی این موارد با خروجی متغییر نقش بسیاری داشت که همه انها حکایت از یک نرم افزار و پردازنده بسیار کارامد دارد

برای این زاویه حمله نرم افزار و خروجی متغییر طراحی شد ، که بعدها در سوخو۳۵ و تی ۵۰ از تجارب ان استفاده شد که البته سوخو۳۷ نیز در تکیمل این ازمایشات از جمله نرم افزار های هدایت نقش بسیار داشت.

همچنین در برخی نقاط سطوح شیب دار سوخو۴۷ ، برای اولین بار روس‌ها از مواد جاذب امواج رادار استفاده کردند. این یک ازمون بزرگ و تجربه ارزنده بود زیرا روسها این‌چنین متوجه شدند تا چه اندازه می‌توان با پوشش تنها برخی نقاط بدنه بدون استفاده گسترده از مواد جاذب ویا شکل هندسی ، سطح مقطعی را کاهش داد که این ازمایش بیشتر بعدها در سوخو۳۴ به کار امد. گفته شده با این تغییرات سطح مقطعی ار ۵ یا ۳ متر مربع برای برکوت به ۰٫۳ متر مربع کاهش یافت

همچنین در سوخو۴۷ برای اولین بار تلاش شد تا در درون ورودی هوا با اصلاحاتی و تغییر سطح درون ورود ، تیغه فن موتور را مخفی کننده تا امواج رادار با ورود به درون ، ورودی هوا و برخورد به تیغ ها بازگشت نداشته باشد . این روش بعدها در پاکفا به کار رفت ولی بر خلاف ورودی اف۳۵ و اف۲۲ که کاملا تیغ های موتور مخفی شده اند ، در سوخو۳۴ و پاکفا نیم پنهان است

بالهای رو به جلو، نسبت به اغلب طرح بالهای سنتی، باعث کسب بیشترین میزان نیروی کشش شده، لحظات خمیدگی بالها را کم کرده و زمان وقوع واماندگی یا استال را به تأخیر می‌اندازند. در زاویه‌های حمله بالا، نوک بالها در وضعیت غیر واماندگی باقی می‌مانند و بدین جهت هواپیما قادر می‎شود کنترل خود را با استفاده از سطوح متحرک حفظ نماید. بالهای رو به جلو، نیروی زیادی جهت از هم گسیختن (واگرایی) بالهایی که از مواد معمولی ساخته شده‌اند تولید می‌کنند. به تازگی که استفاده از مواد کامپوزیت در ساخت بدنه هواپیما رواج یافته‌است، امکان طراحی هواپیمایی با بالهای رو به جلو را میسر می‎سازد.

همانند همتای غربی خود، یعنی جت ایکس-۲۹ ساخت گرومن، سوخو-۴۷ نیز یک طرح مفهومی اثباتگر فناوری است و قرار است به عنوان بستری جهت پایه‌گذاری نسل آینده جنگنده‌های روسی به کار گرفته شود. چنین هواپیمایی نه تنها باید همانند اف-۲۲ پیشرفته باشد، بلکه باید به عنوان بستری جهت بهره‌گیری از فناوری‌های نوین در جنگنده‌ای چون میگ ۱، ۴۴باشد. با تمام این اوضاع،شرکت سوخو اکنون تلاش دارد تا سوخو-۴۷ را به نیروی هوایی روسیه و سایر مشتریان خارجی به صورت جنگنده‌ای مطابق نیازشان، بفروشد.

همچنین در تلاشی دیگر خروجی موتور کوتاه تر شد و برای اولین بار تلاش در استفاده از سرامیک برای جذب گرما و کاهش امواج فروسرخ ارسال شد تا گرمایی کمتری ایجاد شود. این ازمایش نیز در سوخو۳۵ و پاکفا بعدها عملی شد

سوخو۴۷ از دو دستگاه موتور توربوفن Aviadvigatel D-30F11 بهره می برد. موتور دارای قدرت ۱۸۷۰۰ پاوند بدون پس سوز و ۳۲۰۰۰ پاوند با پس سوز بود. موتور دی ۳۰ روی هواپیماهای ترابری چون ایلیشوین ۷۶ و مسافربری چون توپلوف ۱۵۴ نصب بود و نسخه پس سوز دار ان روی میگ۳۱٫ نسخه نصب شده روی سوخو۴۷ نسخه اف۱۱ بود . قرار بود روی این هواپیما موتور ای ال ۴۱ نصب شد که امروزه روی سوخو۳۵ نصب است ولی این موتور به این برنامه نرسید و از این رو موتور دی ۳۰ نصب شد و نه حتی ای ال۳۱ که موتور خانواده سوخو۲۷ بود. در واقع از انجایی که سوخو۴۷ یک طرح ازمایشی بود و یکی از اهداف ان ازمایش خروجی متغییر بود از این رو مهم نبود چه موتوری روی ان نصب شود و مهم این بود که خروجی متغییر داشته باشد

خروجی متغییر سه بعدی بود و به بالا و پایین و دو طرف حرکت می کرد . زاویه حرکت محدود تر از زوایه حرکت خروجی سوخو۳۰ و ۳۵ است و ۲۰ درجه به بالا و پایین و ۳۰ درجه به دو طرف بود ولی وجود کانارد و هماهنگی ان با خروجی متغییر باعث این شده که سوخو۴۷ در مانورپذیری و توان تحمل زاویه بالا حمله حتی از سوخو۳۵ که این روزها ستاره هر نمایش هوایی است را پشت سر بگذارد. اگرچه در نهایت خروجی متغییر با موتور AL-37F که پاییه ای برای AL-41 بود و نرم افزار های مربوطه روی سوخو۳۷ تست شد ولی سوخو۴۷ اطلاعات مفیدی را از جمله در ترکیب کانارد و خروجی متغییر به سوخو داد که در طراحی سوخو۳۰ با خروجی متغییر بسیار به کار امد.
هواپیما دیوار صوتی را نیز شکست و به صورت عملی به سرعت ۱٫۶ ماخ نیز رسید ولی فراتر از این نرفت.

کابین جنگنده دارای دو نمایشگر رنگی چند کاره و یک اچ یو دی بود و البته یک نمایشگر قابل برنامه ریزی نیز در کنار دسته گاز وجود داشت. اینکه سوخو۴۷ ایا مجهز به رادار شد ویا نه کسی نمی داند ولی میشد بر روی ان رادار سوخو۳۰ یعنی رادار باروس را نصب کرد. در سوخو۴۷ پیشبینی انتن برای رادار رو به عقب نیز شده بود

سوخو۴۷ در دو طرف دو خروجی موتور دارای دو محفظه مخروطی شکل بود که البته یکی از دیگر کوتاه تر بود. این دو محفظه شبیه جایگاه چتر ترمز در میانه دو خروجی هوای سوخوی۲۷ است . محفظه سمت راستی که در کنار موتور سمت راست قرار گرفته است و کوتاه تر است محل قرار گیری انتن رادار دید رو به عقب است . البته همان طور که گفته شد سوخو۴۷ هرگز تست گرم تسلیحاتی نداشت ولی میشد انواع رادار های موجود روس را روی ان نصب کرد.

تنها سامانه شناسایی که در برکوت دیده شد کاونده تصویر ساز حرارتی در دماغه بود که در تمامی جنگنده های نسل چهارم به بعد روسها در همانجا روی دماغه نصب شده بود

سوخو۴۷ دارای دو دهلیز با درب های جمع شونده در زیر بدنه میان دو بال بود. این دهلیز برای حمل سلاح کاربرد داشت و دست کم تا جایی که مشخص است تنها جایگاه حمل سلاح سوخو۴۷ بوده و این پرنده زیر بال هیچ سلاحی حمل نمی کند ولی احتمالا اگر وارد خدمت میشد چنین توانی پیدا می کرد. این پرنده روی کاغذ می توانست تا ۶ موشک ار۷۷ یعنی سه موشک در هر دهلیز را حمل کند ولی بر خلاف لیست بالا بلندی که از سلاح های این پرنده در منابع مختلف امده این پرنده هرگز سلاحی را شلیک نکرد حتی طی مراحل ازمایش زیرا کارش به انجا نرسید ولی در صورتی که عملاتی میشد باید تسلیحات جدید برای حمل درون دهلیز داخلی طراحی میشد کما اینکه برای پاکفا این چنین شد.
معرفی جنگنده آزمایشی سوخو ۴۷ برکوت 1
به منظور رفع مشکل پیچش حول محور افقی (wing-twisting) در بالهای رو به جلو، در ساخت بالهای سوخو-۴۷، به طور گسترده و با دقت فراوان از مواد کامپوزیت استفاده شده‌است تا به هنگام انجام مانورهای سنگین یا پرواز در زاویه‎های بالا، ساختمان بال به هنگام پیچش، مقاومت کافی از خود نشان دهد و الگوی آیرودینامیکی را خود حفظ نماید. با توجه به مساحت زیاد بالها در سوخو-۴۷، در این هواپیما می‌توان سیستم تا شدن برای بالها تعبیه نمود تا هواپیما درون آشیانه‌های نیروی هواییروسیه قابل جای‌گیری باشد. همانند نمونه پیشین یعنی سوخو-۳۷، سوخو-۴۷ به دلیل بهره‌مندی از یک جفت پیش‌دم، در طبقه‌بندی هواپیماهای سه‌باله (triplane) قرار می‌گیرد. موضوع جالبتر اینکه در قسمت دوّم سوخو-۴۷، دو زائده تیرک‌مانند غیرهم‌اندازه تعبیه شده‌است که در یکی رادار عقب‌نگر و در دیگری چتر ترمز تعبیه می‌شود.

در کل سوخو۴۷ اگر وارد خدمت میشد جنگنده چالاکی از اب در میامد ولی دست کم از نظر الکترونیک، برد و یا تسلیحاتی چیز زیادی برتر از سوخو۳۵ نبود اگرچه سطح مقطیش بسیار پاینتر بود. در مجموع تنها یک فروند برکوت ساخته شد که چند سالی است دیگر پرواز نمی کند

مشخصات

طول: ۱۵٫۱۶ متر

ارتفاع:۶٫۳ متر

وزن خالی:۱۶۳۷۵

بیشترین وزن برخاستن:۳۵ تن

موتور: دو دستگاه موتور توربوفن دی ۳۰ با توان ۱۸۷۰۰ پاوند بدون پس سوز و ۳۲۰۰۰ پاوند با پس سوز

بیشترین سرعت:۱٫۶ ماخ

برد انتقالی:۳۳۰۰ کیلومتر

سقف پرواز:۱۸۰۰۰ متر
پاسخ
آگهی


[-]
به اشتراک گذاری/بوکمارک (نمایش همه)
google Facebook cloob Twitter
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید یا ثبت نام کنید
شما جهت ارسال نظر در مطلب نیازمند عضویت در این انجمن هستید
ایجاد حساب کاربری
ساخت یک حساب کاربری شخصی در انجمن ما. این کار بسیار آسان است!
یا
ورود
از قبل حساب کاربری دارید? از اینجا وارد شوید.

موضوعات مرتبط با این موضوع...
  |عکس هایی از جنگنده آرادو ئی.555|
  _سه مدل جنگنده ساخت آمریکا در دهه 1940-[نورثروپ]
  |عکس هایی از جنگنده میتسوبیشی اف-2|
  |عکس هایی از جنگنده میکویان میگ-31|
  |جنگنده های سوئد دهه 1940|
  |عکس هایی از جت جنگنده گرومن اف۴اف وایلدکت|
  -هواگرد های آزمایشی ساخت آمریکا 2010-2019-
  -چند مدل هواگرد آزمایشی ساخت آمریکا از 1940 تا 1949-
  -سه مدل از برترین جنگنده های آمریکا در دهه 1990-
  -چهار مدل جنگنده ساخته اتحاد جماهیر شوروی در دهه 1930-

پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 1 مهمان