یک لحظه صبر

[تکتم۹۴]

هر روز برای ما مانند جدالی برای زنده ماندن است. ما دارای خانواده، دوست و شغل هستیم که مسئولیت مستقیمشان با ماست. این چیز ها به ما «وابسته اند» به تمامی آنها باید هر روز رسیدگی کنیم.
اما صبر کنید! متوقف شوید و یک نفس عمیق بکشید.
تنها چند ثانیه طلایی برای خود خلق کنید.
چند راهکار وجود دارد تا دوباره احساس شادی را به وجودتان بازگردانید.
▪ به دوستی که فرصت ملاقاتش را ندارید، یک ایمیل بزنید.
▪ به عزیزترین فرد زندگیتان تنها یک پیامک بزنید. با این مضمون: «دوستت دارم»
ببینید چه احساس قشنگی وجود تان را فرا می گیرد.
▪ برای یک ثانیه به یاد نعمت هایی که در زندگی دارید بیفتید و خدا را به خاطر آنها شکر کنید. ما معمولاً به خودمان فرصتی برای پرداختن به این چیز های کوچک نمی دهیم، اما می دانید مسأله چیست زندگی کوتاه است، خیلی کوتاه. آنقدر که به سادگی در زمان هایی که مشغول هستید از لابه لای انگشتان شما سر می خورد و از دست می رود.
همیشه صورت حساب هایی برای پرداخت، شکم هایی برای سیرکردن، لباس هایی برای شستن و شیشه هایی برای تمیز کردن هست و ممکن است کسی هرگز به شما یادآوری نکند که فرصت برای گوش سپردن به خود، خندیدن و عشق ورزیدن چقدر کم است. از شما می خواهم تنها از همین لحظه استفاده کنید و به خاطر بسپارید شما مردی بی نظیر و بی جایگزین در کل کائنات هستید.
مانند شما، نه در دنیا بوده و نه در آینده خواهد بود. به شاهکاری که قرار است با دستان شما و با وجودتان در دنیا خلق شود فکر کنید. شما اشتباهی به دنیا نیامده اید. کاری برای انجام دادن وجود دارد. کاری برای خود و برای دنیا.
خودتان را دست کم نگیرید! تحت هیچ شرایطی.