بازی آنلاین
آپلود عکس
21-10-2015، 13:05
عقل در لغت:
معنی اصلى عقل، «منع کردن»، «بستن» و «نگه‌داشتن» است؛ «عقال» شتر را به این جهت عقال گفته اند که با بستن پاى شتر، مانع حرکت آن مىشوند یعنى کار آن طنابِ مخصوصِ «پابند» یا «زانوبند»، جلوگیرى از جابهجایى شتر، در دشت و صحرا است؛ تا صاحب آن بتواند وقتى به آن نیاز دارد، از دسترس‌اش دور نشده باشد و با «عقال»، آن حیوان را مهار کند و در سیطره و تحت سلطهى خود نگه‌دارد.
از این معناى اصلى عقل و کاربرد «پابندِ شتر» در مىیابیم که عقل وسیله و ابزارى در وجود انسان است تا مانع از انجام کارهاى نادرست و بر خلاف سرشت و فطرت انسان گردد.
غیر از معناى اصلى، معانى دیگرى که براى عقل مطرح شده، جدا از معناى اصلى آن نیست و عبارتند از:
۱- درک کامل چیزى
۲- حقیقتى که خوب و بد، راست و دروغ، حق و باطل را با آن تشخیص مىدهند
ابن فارس در کتاب خود آوردهاست: “این ماده داراى یک معناى اصلى است که بیشتر دلالت بر بستگى و گرفتگى در چیزى مىکند و از آن است عقل که از گفتن و انجام دادن هر قول و فعل زشت و ناپسند جلوگیرى مىکند”. (التعریفات جرجانى: ص ۶۵)
فرهنگ لغات قرآن، دکتر محمد قریب، ذیل واژهى عقل. اساس البلاغه عقل را معرفت، بستن و قراردادن چیزى گرفته است ،ذیل واژهى عقل.
عقل در قرآن
در قرآن ۴۹ بار از مادهى عقل استفاده شده که همه آنها حالت فعلى دارند، ۴۸ بار آن فعل مضارع و یکبار فعل ماضى آمده است. بسیارى از آیات براى وادار کردن و تحریض مخاطبان قرآن به اندیشیدن براى درک و فهم بیشتر و بهتر، و پذیرش سخن حق از غیر آن است، و باید گفت هر کجا قرآن مىفرماید: [اَفَلایَعْقِلون] {آیا عقل‌شان را به کار نمىبندند یا تعقُّل نمىکنند؟} یا مىفرماید: [اَفَلاتَعقلون] {آیا تعقل نمىکنید؟}، با آیاتى که از مادهى فکر استفاده کرده، هم مفهوم و هم معنا مىباشند و همان درخواست را مطرح مىکنند: [اَفَلاتَتَفَکَّرون] {آیا فکر نمىکنید؟}
از «عقل»، «فکر» و «فقه» برداشت مىشود و آن درک کردن، تشخیص دادن و شناخت سره از ناسره مىباشد؛ لذا عقل در قرآن به معناى وسیلهاى براى درست اندیشیدن و به شناخت حق از باطل رسیدن است. به عبارت دیگر عقل، قوهاى سنجش، و کارش راه‌گشایى براى انسان است تا راه را از چاه تشخیص دهد.
با توجه به مجموعهى آیات قرآن دربارهى «تعقل»، «تفکر»، «تدبر» و «تَفَقُّه» که انسان را به این سمت و سو مىکشاند، از او مىخواهد زندگى را بر اساس عقل و اندیشه بنا نهد تا بتواند خود را از ورطهى هلاکت در دنیا و آخرت، برهاند.
البته فراموش نباید کرد که عقل یک امر موهوبی (بخشیده شده) است و قاصر می‌باشد و بدون وحی به واسطه عقل نمی‌توان به مقصود منزل خویش رسید؛ زیرا عقل در مواقعی مانند: خشم و غضب، وقت تطبیق رواج‌ها، در هنگام وهم و ترس و در وقت غلبه شهوت از کار می‌افتد.
خب اینم یه کتاب که روی من خیلی تاثیر داشن.
برای اینکه بدونیم تو زندگی، درست پیش می‌ریم یا نه، تصمیم گیری‌هامون درسته یا نه، به سعادت می‌رسیم یا نه، فقط کافیه ببینیم چقدر از عقل‌مون استفاده می‌کنیم. این کتاب به شما کمک می‌کنه بفهمین چقدر عاقلین و چطور می‌تونین عاقل تر بشین.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://dl.akskhor.ir/uploads1/www-mohammadivu-org-Agl.jpg
معنی اصلى عقل، «منع کردن»، «بستن» و «نگه‌داشتن» است؛ «عقال» شتر را به این جهت عقال گفته اند که با بستن پاى شتر، مانع حرکت آن مىشوند یعنى کار آن طنابِ مخصوصِ «پابند» یا «زانوبند»، جلوگیرى از جابهجایى شتر، در دشت و صحرا است؛ تا صاحب آن بتواند وقتى به آن نیاز دارد، از دسترس‌اش دور نشده باشد و با «عقال»، آن حیوان را مهار کند و در سیطره و تحت سلطهى خود نگه‌دارد.
از این معناى اصلى عقل و کاربرد «پابندِ شتر» در مىیابیم که عقل وسیله و ابزارى در وجود انسان است تا مانع از انجام کارهاى نادرست و بر خلاف سرشت و فطرت انسان گردد.
غیر از معناى اصلى، معانى دیگرى که براى عقل مطرح شده، جدا از معناى اصلى آن نیست و عبارتند از:
۱- درک کامل چیزى
۲- حقیقتى که خوب و بد، راست و دروغ، حق و باطل را با آن تشخیص مىدهند
ابن فارس در کتاب خود آوردهاست: “این ماده داراى یک معناى اصلى است که بیشتر دلالت بر بستگى و گرفتگى در چیزى مىکند و از آن است عقل که از گفتن و انجام دادن هر قول و فعل زشت و ناپسند جلوگیرى مىکند”. (التعریفات جرجانى: ص ۶۵)
فرهنگ لغات قرآن، دکتر محمد قریب، ذیل واژهى عقل. اساس البلاغه عقل را معرفت، بستن و قراردادن چیزى گرفته است ،ذیل واژهى عقل.
عقل در قرآن
در قرآن ۴۹ بار از مادهى عقل استفاده شده که همه آنها حالت فعلى دارند، ۴۸ بار آن فعل مضارع و یکبار فعل ماضى آمده است. بسیارى از آیات براى وادار کردن و تحریض مخاطبان قرآن به اندیشیدن براى درک و فهم بیشتر و بهتر، و پذیرش سخن حق از غیر آن است، و باید گفت هر کجا قرآن مىفرماید: [اَفَلایَعْقِلون] {آیا عقل‌شان را به کار نمىبندند یا تعقُّل نمىکنند؟} یا مىفرماید: [اَفَلاتَعقلون] {آیا تعقل نمىکنید؟}، با آیاتى که از مادهى فکر استفاده کرده، هم مفهوم و هم معنا مىباشند و همان درخواست را مطرح مىکنند: [اَفَلاتَتَفَکَّرون] {آیا فکر نمىکنید؟}
از «عقل»، «فکر» و «فقه» برداشت مىشود و آن درک کردن، تشخیص دادن و شناخت سره از ناسره مىباشد؛ لذا عقل در قرآن به معناى وسیلهاى براى درست اندیشیدن و به شناخت حق از باطل رسیدن است. به عبارت دیگر عقل، قوهاى سنجش، و کارش راه‌گشایى براى انسان است تا راه را از چاه تشخیص دهد.
با توجه به مجموعهى آیات قرآن دربارهى «تعقل»، «تفکر»، «تدبر» و «تَفَقُّه» که انسان را به این سمت و سو مىکشاند، از او مىخواهد زندگى را بر اساس عقل و اندیشه بنا نهد تا بتواند خود را از ورطهى هلاکت در دنیا و آخرت، برهاند.
البته فراموش نباید کرد که عقل یک امر موهوبی (بخشیده شده) است و قاصر می‌باشد و بدون وحی به واسطه عقل نمی‌توان به مقصود منزل خویش رسید؛ زیرا عقل در مواقعی مانند: خشم و غضب، وقت تطبیق رواج‌ها، در هنگام وهم و ترس و در وقت غلبه شهوت از کار می‌افتد.
خب اینم یه کتاب که روی من خیلی تاثیر داشن.
برای اینکه بدونیم تو زندگی، درست پیش می‌ریم یا نه، تصمیم گیری‌هامون درسته یا نه، به سعادت می‌رسیم یا نه، فقط کافیه ببینیم چقدر از عقل‌مون استفاده می‌کنیم. این کتاب به شما کمک می‌کنه بفهمین چقدر عاقلین و چطور می‌تونین عاقل تر بشین.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://dl.akskhor.ir/uploads1/www-mohammadivu-org-Agl.jpg
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
