مورچه ها هرگز باهم تصادف نمیکنند!

[ÆҐÆŠĦ]

مورچهها تصادف نمیکنند. دانشمندان با تحقیقات وسیع علمی به این نتیجه رسیدهاند که یکی از شاهکارهای خلقت این است که مورچههای کارگر در اجتماع خود، وظیفه دارند هر روز از لانه خارج شوند و بعداز طی مسیر چه کوتاه، چه طولانی، چه با مانع، چه بیمانع، چه هموار و چه سنگلاخ، دنبال آذوقه بگردند اما بین راه با مورچههای دیگر هرگز تصادف نمیکنند و موظفند حتماً آذوقه به دندان برگردند تا مجوز ورود به لانه را بگیرند.

به گزارش ایران مورچههای حامل بار بدون تصادف و تنها با استفاده از 2 شاخک رهیاب و قوه بویایی، صحیح و سالم به مقصد میرسند اما ما تهران نشینان با وجود در اختیار داشتن اتومبیلهای مدل بالای پر از امکانات و این همه خطکشی عابر پیاده، چراغ چشمکزن، علائم مختلف ترافیکی، آموزشهای گوناگون وغیره هر روز شاهد بروز سوانح رانندگی هستیم و از مشکلات ترافیکی رنج میبریم.

مورچهها وقتی در راهی ناچارند از دو طرف عبور کنند، همگی پشت سرهم و هر یک متناسب با سرعت مورچه جلویی حرکت میکند و هیچ مورچهای از صف مورچگان جلو نمیزند.

اگر صف مورچگانی که در حال رفتن بهسوی منبع غذا هستند از سمت راست یا چپ عبور کند، صف مورچههایی که غذا به دهان در حال برگشتن به لانه هستند از سمت دیگر برمیگردد و هرگز مورچهای از راه مقابل بر نمیگردد و حریم و باند حرکت خود را حفظ میکند اما ما رانندگان تهرانی هرگاه یک هزارم ثانیه معطل شویم یا بوی راهبندان به مشام مان برسد، خدا برکت بدهد باند مقابل را.

چراغ نوربالا را روشن میکنیم که یعنی من قصد خلاف کردن دارم و سر اتومبیل را به باند مخالف کج میکنیم و بوق کشان راه خود را میرویم و در این حالت فرقی نمیکند که سوار چه وسیله نقلیهای باشیم؛ موتور، مینیبوس، وانت، سواری بنز، سواری پراید یا ژیان و حتی اتوبوس واحد و کامیون.

ملاک ما در این مواقع یکی تهران نشین بودن است و دیگری معطل شدن در کسری از ثانیه. برای رسیدن به هدف ما رانندگان، حتی بلوار وسط خیابان هم مانع مهمی به حساب نمیآید و به محض اینکه ببینیم جدول وسط خیابان قدری کم ارتفاع است، یکی یکی لاستیکهای ماشین را از روی آن رد میکنیم و دور میزنیم به باند مقابل و پشت سر ما دیگر رانندگان بدون اینکه تصوری از خوب یا بد بودن این کار داشته باشند، جدول را دور میزنند.

همه این رفتارها یعنی مورچه بلد است چگونه براند اما برخی از انسانها نه! مورچه قوانین ترافیک را میداند اما بعضیها نه و همین است که دائم درگیر مشکلات ناشی از ترافیک در شهر هستیم و اصولاً ترافیک، یکی از بحرانهای پایتخت محسوب میشود.

هرچند نباید از این نکات غافل شد که برخی کمبودها و نواقص از جمله نبود زیرگذرهای مناسب، پلهای عابر پیاده، پهلوگاههای اتوبوس، سرعتگیر، عرض کم معابر در برخی مقاطع، پارکینگهای عمومی، مأموران راهور و... بر معضل ترافیک دامن میزند و رفع آنها تنها از عهده مسئولان برمیآید اما کلاهمان را قاضی کنیم و ببینیم چند درصد از مشکلات ترافیکی، دستی دستی و توسط خود شهروندان با زیرپا گذاشتن قوانین به وجود میآید و چند درصد به کمبودهای نرمافزاری و سختافزاری در حوزه ترافیک برمیگردد.

اکنون 8 میلیون خودرو شخصی، 7 میلیون موتوسیکلت و 4 میلیون وانت و تاکسی و سایر خودروهای بزرگ و کوچک در معابر شهری و جادههای کشور تردد میکنند یعنی به ازای هر 4 ایرانی یک وسیله نقلیه موتوری وجود دارد. طبق آمار روزانه حدود 2000 هزار خودرو در تهران پلاک میشود. متأسفانه تعداد کشتههای سوانح رانندگی مان نیز زیاد است.

هدف از وضع قوانین راهنمایی و رانندگی حفظ جان و مال شهروندان است و رعایت آنها به سهولت تردد خودروها و در نتیجه زودتر به مقصد رسیدن میانجامد. اگر قرار باشد هر رانندهای ساز خودش را بزند و به بهانه دست و پاگیر بودن قوانین، از اجرای آن سرپیچی کند وضعیت اسفناکی حاکم خواهد شد وضعیتی که همین حالا هم چندان رضایتبخش نیست و اعداد و ارقام نشان میدهد که خطای انسانی (65 درصد) مهمترین دلیل بروز سوانح رانندگی است و بر نقص فنی خودرو(15 درصد) مشکلات فنی جاده(13 درصد) و شرایط آب و هوایی(7درصد) پیشی میگیرد.

«رانندگی خوب نشانه شخصیت مثبت راننده است.» این جمله، سادهترین شکل بیان نظر جامعهشناسان است که معتقدند پیروی از قوانین و مقررات نشانه رشد اجتماعی، متضمن سلامت جامعه و از مؤلفههای شخصیت افراد در جامعه محسوب میشود. 65 درصد خطای انسانی منجر به سانحه رانندگی یعنی 35 درصد از ما تهران نشینان مثل مورچهها قوانین رانندگی در جامعه خود را رعایت میکنیم و به آنها احترام میگذاریم و65 درصد بقیه با بیتوجهی به قوانین جان، مال و وقت خود و دیگران را به خطر میاندازند.