بازی آنلاین
آپلود عکس
28-09-2015، 19:40
مجله دانستنیها: بسته به اینکه این را از چه کسی بپرسید پاسخی که خواهید گرفت بین 10 دقیقه تا یک ساعت، یا 6 تا 26 ساعت است. اگرچه دانشمندان در این زمینه با هم توافق نظر ندارند؛ اما از یک چیز مطمئن هستند: شخصی که زنده دفن شده است، زمان زیادی برای نجات یافتن ندارد. چه فرد درون تابوت قرار گرفته باشد و چه درون کفن پیچیده شده باشد. مسئله به میزان هوای در دسترس او بستگی دارد. با توجه به اینجا ابعاد قبرها معمولا استاندارد است هر چقدر شما کوچکتر باشید، مدت زمان بیشتری زنده خواهید ماند. دلیلش این است که بدن شما فضای کمتری اشغال می کند که به معنای وجود اکسیژن بیشتر است. زمانی که اکسیژن شما تمام شود، لحظه ای است که باید غزل خداحافظی را بخوانید. افرادی مانند شناگران یا دوندگان ماراتن که ظرفیت شش های بالایی دارند نهایتا بتوانند با حبس کردن نفس خود تنها یک دقیقه بیشتر زنده بمانند.
اجازه دهید مسئله را کمی دقیق تر بررسی کنیم. فرض کنیم اندازه قبر شما 200 در 70 در 60سانتیمتر باشد؛ بنابراین کل حجم تابوت شما 840 لیتر خواهد بود. متوسط حجم بدن انسان 66 لیتر است، بنابراین شما 774 لیتر هوا در اختیار دارید که یک پنجم آن (155 لیتر) اکسیژن است. با توجه به اینکه یک فرد به دام افتاده در هر دقیقه 0.5 لیتر اکسیژن مصرف می کند، اندکی بیش از 5 ساعت طول خواهد کشید که تمام اکسیژن درون قبر مصرف شود. متاسفانه گیر افتادن در چنین وضعیتی، هیچ راه فراری برای شما باقی نمی گذارد.
با فرض اینکه بتوانید بدون تمام کردن ذخیره هوای خود از درون تابوت یا کفن خارج شوید، خودتان را در وضعیتی مشابه دفن شدن زیر بهمن یا زمین لغزه خواهید یافت. خاک بالای سر شما چنان متراکم و سنگین است که قفسه سینه تان قادر به منبسط شدن نخواهد بود. حتی اگر شما قادر به حرکت کردن باشید، خاک به درون دهان یا سوراخ های بینی شما خواهد ریخت که می تواند با مسدود کردن راه های هوایی باعث مرگ ناگهانی شما شود اما حداقل یک جنبه مثبت هم درباره زنده به گور کردن وجود دارد؛ البته به شرط اینکه سعی نکنید خودتان را نجات دهید. از آنجایی که بازدم شما دی اکسید کربن آزاد می کند حالت خواب آلودگی به شما دست خواهد داد. در نتیجه پیش از آنکه قلبتان و به دنبال آن سایر اندام هایتان از حرکت باز ایستند به کما فرو می روید و مرگتان کاملا بدون درد فیزیکی خواهد بود.
اجازه دهید مسئله را کمی دقیق تر بررسی کنیم. فرض کنیم اندازه قبر شما 200 در 70 در 60سانتیمتر باشد؛ بنابراین کل حجم تابوت شما 840 لیتر خواهد بود. متوسط حجم بدن انسان 66 لیتر است، بنابراین شما 774 لیتر هوا در اختیار دارید که یک پنجم آن (155 لیتر) اکسیژن است. با توجه به اینکه یک فرد به دام افتاده در هر دقیقه 0.5 لیتر اکسیژن مصرف می کند، اندکی بیش از 5 ساعت طول خواهد کشید که تمام اکسیژن درون قبر مصرف شود. متاسفانه گیر افتادن در چنین وضعیتی، هیچ راه فراری برای شما باقی نمی گذارد.
با فرض اینکه بتوانید بدون تمام کردن ذخیره هوای خود از درون تابوت یا کفن خارج شوید، خودتان را در وضعیتی مشابه دفن شدن زیر بهمن یا زمین لغزه خواهید یافت. خاک بالای سر شما چنان متراکم و سنگین است که قفسه سینه تان قادر به منبسط شدن نخواهد بود. حتی اگر شما قادر به حرکت کردن باشید، خاک به درون دهان یا سوراخ های بینی شما خواهد ریخت که می تواند با مسدود کردن راه های هوایی باعث مرگ ناگهانی شما شود اما حداقل یک جنبه مثبت هم درباره زنده به گور کردن وجود دارد؛ البته به شرط اینکه سعی نکنید خودتان را نجات دهید. از آنجایی که بازدم شما دی اکسید کربن آزاد می کند حالت خواب آلودگی به شما دست خواهد داد. در نتیجه پیش از آنکه قلبتان و به دنبال آن سایر اندام هایتان از حرکت باز ایستند به کما فرو می روید و مرگتان کاملا بدون درد فیزیکی خواهد بود.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
