اولین تصویر واقعی از یک سیاره فراخورشیدی

[Interstellar]

این تصویر اولین تصویر واقعی است که از یک سیاره ی فراخورشیدی ثبت شده است. رزولوشن آن ممکن است هنوز کوچک باشد اما این تصویر نمایانگر شروع قدم بزرگی در جهت فرایند کشف دنیاهای فراتر از منظومه ی شمسی است.
در سال های اخیر کشفیات بسیاری از سیارات فراخورشیدی انجام شد که بیشتر آن ها توسط تلسکوپ فضایی کپلر صورت گرفت که روش آن تشخیص افت و خیزهای کوچک در نور ستاره توسط سیاره ی گذرنده از مقابل آن است. و تعدادی اندکی از سیارات بوسیله روش افت و خیزهای داپلری کشف شده اند که در این روش جاذبه ی سیاره بر حرکت نسبی ستاره ی میزبان تاثیر میگذارد.
هر دوی این روش ها اطلاعات محدودیت را ارائه میدهند و باعث ظهور انگیزه ای برای تصویر برداری مستقیم از سیارات میشوند که فرصتی برای شناخت ساختار شیمیایی سیارات و دمای آن ها به ما ارائه میدهد.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://images.persianblog.ir/740566_RIrwEf81.png

سیاره بتا پولاریس بی یک هدف خوب برای تصویر برداری مستقیم بوده است. سال قبل منجمان از تلسکوپ جنوبی گمینی برای تهیه بهترین تصویر ارائه شده از یک سیاره فراخورشیدی استفاده کردند و با کاهش تاثیر نور ستاره ی بتا پولاریس سیاره ی غول پیکر گازی نمایان شد.
این تصاویر گرفته شده از سیاره ی پولاریس بی در مجله ی اخترفیزیک به چاپ رسیده که یکسری گزارشات در مورد سیستم ستاره ای پولاریس بی ارائه میدهد.
دکتر لارنت پوئیو از مرکز تحقیقاتی علوم تلسکوپ فضایی : " خوش شانس بوده ایم که توانستیم از سیاره ی B pic b درست زمانی که از ما دور میشد عکاسی کنیم -آنطور که از نقطه دیده ما سیاره ی pictoris B دیده میشود"
" این بدین معنی است که میتوانیم مشاهدات بیشتری انجام دهیم قبل از اینکه این سیاره به ستاره ی میزبان خود بسیار نزدیک شود و این به ما اجازه میدهد تا اندازه ی مدار آن را به صورت دقیق تر اندازه گیری کنیم. "
تعدادی مشخصه ستاره ی B pictoris را بسیار محبوب کرده است. این ستاره در فاصله ی 63 سال نوری تا حدی از نظر استاندارهای نجومی به ما نزدیک است. به عنوان یک ستاره ی جوان سیاره ی میزبان این ستاره دمایی بسیار سرد زیر 1600 درجه کلوین دارد که باعث درخشان شدن آن در طول موج مادون قرمز میشود. سیاره جرمی 10 تا 12 برابر جرم مشتری دارد و در فاصله ای مشابه فاصله ی زحل تا خورشید به دور ستاره ی خود در گردش است.
سیاره بتا پیکتوریس بی همچنین از ستاره ی میزبان خود به اندازه ی کافی دور است که در تابش ستاره ی میزبان خود گم نشود.
و سرانجام این سیستم ستاره ای شامل نوعی دیسک باقی مانده از گرد و غبار است که انتظار میرود سرانجام باعث شکل گیری سیارات دیگر شود.
این دیسک های پیش سیاره ای نسبت به سیارات راحت تر دیده میشوند و به خاطر اطلاعاتی که در مورد فرایند شکل گیری سیارات ارائه میدهند بسیار با ارزش هستند.
ماکسول میلار بلنچر دانشجوی دکتری در دانشگاه تورنتو : "بوسیله دستگاه GPI ( تصویر بردار سیاره ای گمینی ) ما میتوانیم هم دیسک و هم سیاره را به طور همزمان مشاهده کنیم.
مترجم =ایدا صفری