03-09-2015، 7:17
پرسپولیس تا قبل از دیدار مقابل فولاد، بازنده بزرگ لیگ بود.
تیمی که از چهار بازی، فقط یک امتیاز کسب کرده بود. دو دیدار خانگیاش را بدونِ برد پشت سر گذاشته بود و برانکو هم همچنان در خارج از خانه به رکورد نبردنش اضافه میکرد. صادقی حماسه میآفرید، بنگر سایه شوت میکرد، نورمحمدی با سرتوپی ساده تا آن سمت دنیا میرفت، اومانیا گل به خودی میزد، حاتمی به جا ماندنهایش ادامه میداد، کاپیتان کفشگری اخراج میشد، کامیابینیا به حریف پاس گل میداد، سوشا هم با سوتی برگشت، کاپیتان نوروزی به حریف لگد میزد، بازیکنان خط جلو هم که نه بلد بودند پنالتی بگیرند و نه گل کنند، دروازه خالی به هوا میزدند. حالا همین تیم که بازیکنانِ سراسر ناکام داشت، بعد از اولین برد سراغ قراردادهایشان رفتند. اتفاقی که با برد در اهواز و امیدواری هواداران به ادامه فصل، حمایت سکوها را هم خریدهاند. اگر پرسپولیس از سد فولاد نمیگذشت نه بازیکنان جرات اعتراض داشتند و نه هواداران اجازه اعتراض به تیمی را میدادند که از پنج بازی، طعم برد را نچشیده. حالا ارزش دو گل طارمی بیشتر در جیبهای بازیکنان احساس میشود.