اوتیسم

[sober]

اوتيسم يك اختلال نافذ رشد است و نشانههاي متفاوتي دارد و نا تواناييهايي در زمينههاي مختلف از قبيل مهارتهاي ارتباط اجتماعي،مهارتهاي حركتي درشت وظريف و گاهي حتي مهارتهاي ذهني ايجاد ميكند . اوتيسم نوعي اختلال در عملكرد سيستم عصبي مركزي ميباشد كه منجر به نارسايي در پردازش اطلاعات رسيده به مغز ميگردد..
آنچه در تمام افراد با تشخيص اوتيسم مشترك است، تأخير يا ناتواني در مهارتهاي اجتماعي از قبيل گفتگوهاي روزمره، تماس چشمي و درك هيجاني ديگران است (شجاع، 1385).
بطور کلی علائم و نشانهها به سه دسته اصلی تقسیم می شود :
نشانههای ارتباطی – ا جتماعي: در بیشتر مواقع یک کودک به دلیل نقص در مهارتهای ارتباطی و اجتماعی مشکوک به اوتیسم می شود.برخی از این تفاوتها عبارتست از :
تاخیر و یا الگوهای غیر طبیعی در گفتار
آهنگ صدای یکنواخت و یا بسیار بلند
فقدان زبان خودمانی یا بچه گانه
دشواری در درک تن صدا و زبان بدن به عنوان شیوه ای برای بیان کنایه، شوخی، طعنه و غیره
کمبود تماس چشمی
عدم توانایی در تجسم همینطور برخی کودکان اصلاً حرف نمی زنند.
نشانههای حسی- حرکتي: بیشتركودكان اوتيستيك حساسیت کمتر یا بیش از حد به نور، صدا، شلوغی و محرکهای خارجی دارند. برخی از آنها هم حساسیت کم و زیاد را با هم دارند. این امر باعث می شود. كودكان اوتیستیک گاهی گوشهای خود را بپوشانند. از محیطهای پر نور فراری باشند، خودشان را محکم روی کاناپه پرت کنند و یا میل شدید به حمل بارهای سنگین داشته باشند.بیشتر این افراد درجاتی از مشکل حرکتی در حرکات درشت و ظریف را نشان می دهند.
مشکلات شخصیتی :اغلب كودكان اوتیستیک تفاوتهایی با دیگران دارند که شامل موارد زیر است :
انجام رفتارهای تکراری
داشتن علائق و احساسات محدود
دشواری در دوست شدن و تداوم دوستی
تمایل به فعالیتهایی که نیاز کمتری به تعاملهای کلامی دارد (شجاعي، 1386).
راهنماي تشخيصي و آماري بيماريهاي رواني (انجمن روانشناسي آمريكا،2000) مهمترين نشانگان ضروري براي تشخيص اوتيسم را در سه حوزه : نقائص اجتماعي، نقائص ارتباطي و الگوهاي كليشه اي رفتار خلاصه كرده است.
اوتيسم اختلال رشدي شديد با علايم پايا است كه دامنه متفاوتي از خفيف تا شديد را داراست و منشأ نورولوژيك و عضوي براي آن قا ئلند كه قبل از3 سالگي بروز ميكند (كانر 1943 ؛ 1971، كانر و رودريگز و آشندن 1972، روتر و اسكاپر 1987، منيشو و پاتيون 1988. شجاع، 1385).
مطالعات مختلف در اين باره اتفاق نظر دارند كه نرخ شيوع اختلالات طيف اوتيسم به جز نشانگان رت در پسران بيش از دختران است (3/1 : 4/1) و همچنين نرخ شيوع اين اختلال روبه افزايش است (هالاهان و كا فمن، 2006. به نقل از زرافشان 1389).
در اختلال اوتیسم یک ساختار و عملکرد مغزی متفاوت وجود دارد که به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی بروز می کند که متخصصان تخمین می زنند كه 15 صدم در صد (15 در 10000) ازجمعيت كودكان مدرسه رو آموزشهاي ويژه در ارتباط با اوتيسم دريافت ميكنند. بررسي مطالعات گوناگون نشان ميدهد كه نرخ شيوع اختلالات طيف اوتيسم 60 در 10000 و شيوع اوتيسم بين 8 تا 30 در10000 برآورده شده است ( وينگ و پاتر، 2000. به نقل از زرافشان 1389). شيوع اختلال اوتيسم با عملكرد بالا و آسپرگر بين 36 تا 48 در10000 گزارش شده است. نشانگان رت (1در10 تا 15 هزار ) و اختلال فروپاشنده رشدي (1در50000) بسيار نادر هستند (هالاهان و كا فمن، 2006. به نقل از زرافشان 1389).
با توجه به نگرشهای مختلف به این بیماری، راهها و شیوههای مختلفی نیز برای درمان آن پیشنهاد گردیده است. شیوههای مختلفی که شامل آموزش از طریق شنوایی، آموزش جزء به جزء، ویتامین درمانی، درمان با رژیم غذایی بدون غلات، برقراری ارتباط آسان، موسیقی درمانی، بازی درمانی، کاردرمانی، وبهبود مجموعه حواس، تصحیح رفتاری و روش بهبود ارتباط، روشهای رژیمی و دارویی، روش پاسخ محور و روشهای ترکیبی بوده ا ند (شجاعی،1386 ).