25-07-2015، 17:24
تقسيم بندی احكام شرع
١ ـ واجب : عملى است كه انجامش لازم است و ترك آن عذاب دارد، مانند نماز.
٢ ـ حرام : عملى كه ترك آن لازم ، و انجامش عذاب دارد ، مانند دروغ.
٤ ـ مستحب : عملى كه انجام آن مطلوب است و ثواب دارد ولى ترك آن عذاب ندارد ، مانند نماز شب.
٤ ـ مكروه : عملى كه ترك آن مطلوب است و ثواب دارد ولى انجامش هم عذاب ندارد ، مانند خوردن غذاى داغ.
٥ ـ مباح : عملى كه انجام و ترك آن مساوى است نه عذابى دارد و نه ثوابى ، مانند بسيارى از اعمال.(١)
تقسيمى ديگر براى احكام
١ ـ بديهى : مثل وجوب نماز و حرمت زنا كه هركس حكم آن را مى داند.
٢ ـ غير بديهى :
اين دسته از احكام خود بر دو قسم است:
الف: احكامى كه احتياط در آنها امكان دارد.
ب: احكامى كه احتياط در آنها ممكن نيست و يا طريقه احتياط مشخص نمى باشد.
قسم اوّل، مسائلى است كه نياز به تقليد ندارد.
قسم دوم كه احتياط در آنها ممكن است، انسان اگر طريقه احتياط را بداند مى تواند به احتياط عمل كند، گرچه تقليد هم مانع ندارد.(۲)
امّا آخرين دسته از احكام كه نه از امور بديهى است و نه جاى احتياط است، مورد اجتهاد يا تقليد است، يعنى انسان بايد در آن دسته از مسائل شخصا اجتهاد كرده يا از مجتهد تقليد كند.(۳)
پ.ن:
١ ـ شهيد صدر، الفتاوى الواضحه، ج ١، ص ٨٣.
۲ ـ آيةاللّه خامنه اى: از آن جا كه عمل به احتياط نيازمند شناخت موارد احتياط و علم به چگونگى آن است و عده كمى از اين دو آگاهى دارند، و از طرفى عمل به احتياط غالباً محتاج به صرف وقت زيادترى مىباشد، بنابراين تقليد از مجتهد جامع الشرايط بهتر است. (اجوبة الاستفتائات، ج ١، ص ٥، س ٢).
۳ ـ العروة الوثقى، ج ١، ص ٤، م ٦ ـ منهج الرشاد، ص ١٩.
١ ـ واجب : عملى است كه انجامش لازم است و ترك آن عذاب دارد، مانند نماز.
٢ ـ حرام : عملى كه ترك آن لازم ، و انجامش عذاب دارد ، مانند دروغ.
٤ ـ مستحب : عملى كه انجام آن مطلوب است و ثواب دارد ولى ترك آن عذاب ندارد ، مانند نماز شب.
٤ ـ مكروه : عملى كه ترك آن مطلوب است و ثواب دارد ولى انجامش هم عذاب ندارد ، مانند خوردن غذاى داغ.
٥ ـ مباح : عملى كه انجام و ترك آن مساوى است نه عذابى دارد و نه ثوابى ، مانند بسيارى از اعمال.(١)
تقسيمى ديگر براى احكام
١ ـ بديهى : مثل وجوب نماز و حرمت زنا كه هركس حكم آن را مى داند.
٢ ـ غير بديهى :
اين دسته از احكام خود بر دو قسم است:
الف: احكامى كه احتياط در آنها امكان دارد.
ب: احكامى كه احتياط در آنها ممكن نيست و يا طريقه احتياط مشخص نمى باشد.
قسم اوّل، مسائلى است كه نياز به تقليد ندارد.
قسم دوم كه احتياط در آنها ممكن است، انسان اگر طريقه احتياط را بداند مى تواند به احتياط عمل كند، گرچه تقليد هم مانع ندارد.(۲)
امّا آخرين دسته از احكام كه نه از امور بديهى است و نه جاى احتياط است، مورد اجتهاد يا تقليد است، يعنى انسان بايد در آن دسته از مسائل شخصا اجتهاد كرده يا از مجتهد تقليد كند.(۳)
پ.ن:
١ ـ شهيد صدر، الفتاوى الواضحه، ج ١، ص ٨٣.
۲ ـ آيةاللّه خامنه اى: از آن جا كه عمل به احتياط نيازمند شناخت موارد احتياط و علم به چگونگى آن است و عده كمى از اين دو آگاهى دارند، و از طرفى عمل به احتياط غالباً محتاج به صرف وقت زيادترى مىباشد، بنابراين تقليد از مجتهد جامع الشرايط بهتر است. (اجوبة الاستفتائات، ج ١، ص ٥، س ٢).
۳ ـ العروة الوثقى، ج ١، ص ٤، م ٦ ـ منهج الرشاد، ص ١٩.