مخوف ترین لیزر جهان- لیزر پرتو ایکس در بستر فضا

[Son of anarchy]

گونه ای از لیزر ها وجود دارند که در آن ها فرآیند دمش به وسیله واکنش های شکافت یا همجوشی هسته ای رخ می دهد. در واقع زمانی که شکافت هسته ای رخ میدهد قسمتی از انرژی به صورت پرتوهای ایکس که به صورت تابش ثانویه ایجاد شده اند تبدیل می شوند. در پروژه ای نظیر پروژه اکسالیبر سعی شد تا با استفاده از یک شکافت هسته ای لیزر پرتو ایکس Xaser تولید شود و از آن به عنوان دفاع موشکی استفاده شود. در این نوع لیزر ها ماده فعال لیزر در موازات اورانیوم 235 قرار میگرد و اورانیوم را به وسیله نوترون بمباران می کنیم . پلاسمایی با حالت جمعیت معکوس ایجاد می شود که شروع به تابش لیزر می کند .

انواعی از مواد فعال این لیزرها :
 
کربن دی اکسید
هلیم زنون
هلیم کریپتون
هلیم آرگون
 
 
پروژه اکسکالیبر ( پروژه ای دیگر با همین نام نیز به تازگی در دارپا دنبال می ش ود. اشتباه گرفته نشود !)
 
این پروژه تحت سری پروژه های تسلیحات هسته ای دولت ایالات متحده طبقه بندی می شود و هدف آن ساخت لیزر اشعه ایکس با دمش هسته ای به عنوان سلاح انرژی مستقیم برای دفاع موشکی بود. بعد ها این پروژه تحت پروژه های ابتکار دفاع استراتژیک طبقه بندی شد.

 

این پروژه توسط دانشمندانی به نام ادوار تلر ، جرج چاپلین ، جونیور پیتر ال هاگلستین و لول وود ایجاد شد و توسعه یافت. در طرح آن ها تعدادی زیادی از لیزرهای اشعه ایکس در کنار یک دستگاه هسته ای مجتمع می شدند. با آغاز فرآیند شکافت این لیزر ها روشن می شدند و به وسیله مکانیسم پیشرانش کند و سوز لیزری  باعث انحراف موشک ، تبخیر انفجاری و نابودی موشک میشد.
 
هدف قرار دادن یک هدف تنها در خارج از جو (آلترناتیو این لیزر ، یک لیزر HF گازی می باشد . (در پروژه اکسکالیبر).

 
 
انگیزه طراحی چنین تسلیحاتی برای مقابله با حمله موشک های قاره پیمای اتحاد جماهیر شوروی بود. در طرح اولیه تعدادی از لیزر های مادون قرمز در مدار زمین قرار می گرفت ، اما مشکلی ووجود داشت و آن شلیک همزمان موشک های زیاد قاره پیما بود. زیرا این لیزرها تنها توان هدف قرار دادن یک هدف در لحظه را دارا بودند و بنابراین پژوهش های فراوان بر روی توان باز هدف گیری این تسلیحات انجام پذیرفت اما به میزان لازم این توان محقق نشد... .
 
در واقه میله های شامل ماده فعال لیزری که در اطراف هسته راکتور قرار می گرفتند بدون نیاز به فرآیند های عادی تقویت اپتیکی در کاواک ، سریعا پرتو ایکس را به عنوان خروجی ارائه می کردند و با هر پالس قدرتمند خود می توانستند تعداد زیادی از موشک ها را مورد هدف قرار دهند قبل از آنکه فرآیند شکافت از کنترل خارج شود و لیزر ها و ماهواره در فضا منفجر شوند.
 
تلر معتقد بود یک لیزر پرتو ایکس به تنهایی قادر است تا کل توان موشکی زمینی اتحاد جماهیر شوروی نابود سازد.
 
با توجه به معاهده فضای بیرونی جو که استفاده از تسلیحات هسته ای را جو زمین منع می کند ساز و کاری تعیین شد به نام اقدام به پرتاب در زمان هشدار نامیده میشود. در واقع این سامانه در آلاسکا قرار می گیرد و سپس در صورت ایجاد هرگونه تهدیدی به سرعت در جو زمین قرار میگیرد تا بتواند با تهدیدات بالستیک مقابله کند.  سرجنگی موشک حامل آن سرجنگی W71 و موشک حامل آن موشک اسپارتان بود.

با تمامی پیشرفت های حاصل شده در این پروژه نهایتا در سال 1992 به این دلیل که : " فراتز از توان فنی حال حاضر می باشد" این پروژه متوقف شد و جای خود را به لیزرهای شیمیایی SDI و پرتابه های انرژی جنبشی داد .

کلاهک هسته ای W71

 
اما به تازگی فیزیکدان معروف میشیو کاکو طرحی را در برنامه فیزیک غیر ممکن ها ارائه داده است که مشابه با این پروژه می باشد اما در آن از یک راکتور همجوشی توکامک به عنوان منبع انرژی مورد استفاده قرار میگیرد تا لیزر پرتو ایکس را تامین انرژی کند و احتمال از سرگیری دوباره این پروژه وجود دارد ...

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://www.military.ir/