بازی آنلاین
آپلود عکس
21-07-2015، 21:56
Rockwell XFV-12
Rockwell XFV-12 جنگنده پروتوتایپ مافوق صوت برای نیروی دریایی آمریکا بود که در سال 1977 ساخته شد . طراحی XFV-12 قصد داشت به ترکیب سرعت ماخ 2 ، موشک های اسپارو که مهمات اصلی جنگنده فانتوم 2 بودند در یک فرم عمود پرواز VTOL برای کشتی های کنترل دریایی کوچکی که در آن دوره در حال مطالعه بودند دست یابد ، بر روی کاغذ این جنگنده برتری مطلقی نسبت به جنگنده تهاجمی هاوکر هرییر دریای داست . با این حال ، ثابت شد که نمیتواند نیروی برای لازم برای پرواز عمودی را فراهم کند ، حتی با نصب موتوری که بیشتر از وزن خالی هواپیما نیرو تولید میکرد ، این پروژه کنسل شد .
طراحی و توسعه
در سال 1972 ، نیروی دریایی مسئله ای برای اخذ پروپزوال جهت جنگنده نسل بعد مافوق صوت V/STOL (نشست و برخاست کوتاه و یا عمودی) طرح کرد . علی رغم اینکه سبک طراحی این جنگنده در مقایسه با هاریر ریسک بیشتری نشان میداد ، اما بعنوان طرحی برای توسعه پذیرفته شد.
برای کاهش هزینه ها ، از دماقه جنگنده A4 Skyhawk استفاده شد و ورودی موتور intake را از جنگنده فانتوم برداشتند . تست تجهیزات موتور در سال 1974 آغاز شد . مدل غیر پروازی این جنگنده توسط تاسیسات بزرگ ناسا در لنگلی به آزمایشات تونل باد سپرده شد و سپس مشخص شد که پیش بینی تقویت توان تراست موتور برای این جنگنده بسیار خوشبینانه است و این جنگنده قابلیت پرواز با میزان تراست قابل دسترس را نخواهد داشت .اما فرم این جنگنده از توان و کیفیت لازم برای پرواز معمولی برخودار است .
XFV-12 از نوعی بالهای تقویت کننده نیروی برآ بهره میجوید ، به گونه ای که نیروی خروجی موتور را به فضای میان بالها هدایت میکند و military.ir بالها بصورت پرده کرکره باز میشوند تا نیروی برآی موجود را افزایش دهند ، تقریبا مشابه پروژه ناموفق لاکهید با عنوان XV-4 Hummingbird . این شکل از چینش بدنه باعث محدود شدن حمل تسلیحات به مهمات بدنه باریک و همچنین حمل دو موشک مشابه گشت . کانارد های آن بسیار بزرگ بود ، بطوری که تقریبا معادل 50 درصد پهنه بال آن میشدند تا حدی که در واقع این جنگنده را دو باله شده بود . موتور کلاس 130 کیلونیوتن آن در حدود 30000 پوند بیروی برآ تولید میکرد که برای برخاستن جنگنده ای با وزن 20000 پوند یا 9,072 کیلوگرم کافی بود . و بعدها این موتور به توانی افزون تر برای برخاست عمودی ارتقا داده شد . خروجی موتور عقب بسته میشود و جریان آن از طریق داکت به سمت نازل های بیرون دهند در میان بال و کانارد ها برای برخاست عمودی هدایت میشود .
تست زمینی XFV-12A از جولای سال 1977 آغاز شد و بصورت رسمی در 26 آگوست همان سال در تاسیسات بین المللی راکول کلمبوی اوهایو رونمایی شد .
تاریخچه عملیاتی
تست های پروازی ایستا در ارتفاع در سال ۱۹۷۸ شروع گشت . در طول ۶ ماه انجام آزمایشات ، مشخص شد که طراحی XFV-12A در پرواز عمودی ، از نقایص زیادی رنج میبرد علی الخصوص کمبود نیروی برآ بررسی های ازمایشگاهی نشان میداد که نیروی برآی عمودی باید ۵۵ درصد بیشتر باشد، با این حال نمونه‌ی سایز اصلی ، نیاز به افزایش فشار را به ۱۹ درصد کاهش داد و نیاز افزایش نیرو در قسمت به تنها ۶درصد لازم شد ، هرچند افزایش ها، همانطوری که انتظار میرفت نتیجه داد، مجراهای انتقال نیرو (اگزوز) سیستم ، انرژی نیروی لازم را کاهش میداد ، و در نهایت، نسبت رانش به وزن به قدری بود که موتور نصب شده، میتوانست تنها ۷۵ درصد وزن هواپیما را بالا بکشد .
در جریان تست ها، و مشکلات افزایش هزینه این پروژه ، نیروی دریایی تصمیم گرفت که XFV-12A ارزش هزینه‌ی توسعه بیشتر را ندارد و در سال ۱۹۸۱ پروژه را کنسل کرد. مجله‌ی هوافضای aviation week مقاله‌ای را با چند طراحی از یک طرح حتی بلند پروازانه تر با بال های شبیه C-130 منتشر کرد که هرگز فراتر از تصاویر نقاشی شده فراتر نرفت .
در میان دو نمونه‌ی ساخته شده، تنها یکی تکمیل شد و دیگری در میانه‌ی کار کنسل شد.
سازمان تفنگداران نیروی‌دریایی امریکا، هاریر انگلیسی را تنها پرنده‌ی عمود پرواز واقعی سال ۱۹۶۰ اعلام کرد.جایگزینش، F35B Lightning II از یک فن استوانه‌ای و یک نازل چرخاننده برای پرواز و نشست عمودی استفاده میکند.این جنگنده برای پرواز مافوق صوت با سرعت بالاتر از ۱.۵ ماخ با حجم تسلیحات قابل مقایسه با F-4 و F-18 است.
استفاده مجدد
پس از کنسل شدن عملیات ساخت، قطعات هواپیما از هم باز شد و کاکپیتش در ناسا، در قسمت Plum Brook Station سادنسکی اوهایو نگهداری میشود. در می سال ۲۰۱۲، گروهی از دانش‌اموزان EHOVE Career Center با همکاری کارکنان ناسا، بدنه‌ی هواپیما را بازسازی میکنند تا در موزه به نمایش گذاشته وشود.
خصوصیات کلی ؛
خدمه : 1 نفر
طول : 13.4 متر
پهنه بال : 8.7 متر
وزن خالی : 6259 کیلوگرم
وزن با بار : 8850 کیلوگرم
حداکثر وزن برخاست : 11 هزار کیلوگرم
پیشران : پرات اند ویتنی ، F401- PW400 توربوفن مجهز به افتربرنر ، با تراست کامل 30000 پوند
کارایی ؛
حداکثر سرعت : 2.2 تا 2.4 ماخ
نسبت رانش به وزن : 1.5
تسلیحات ؛
توپ : 1 عدد ولکان ام 61 ، کالیبر 20
موشک ها : 2 عدد اسپارو زیر بدنه و دو عدد سایدویندر نوع L و یا 4 عدد اسپارو .
تصاویر ؛
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://www.flashkhor.com/
Rockwell XFV-12 جنگنده پروتوتایپ مافوق صوت برای نیروی دریایی آمریکا بود که در سال 1977 ساخته شد . طراحی XFV-12 قصد داشت به ترکیب سرعت ماخ 2 ، موشک های اسپارو که مهمات اصلی جنگنده فانتوم 2 بودند در یک فرم عمود پرواز VTOL برای کشتی های کنترل دریایی کوچکی که در آن دوره در حال مطالعه بودند دست یابد ، بر روی کاغذ این جنگنده برتری مطلقی نسبت به جنگنده تهاجمی هاوکر هرییر دریای داست . با این حال ، ثابت شد که نمیتواند نیروی برای لازم برای پرواز عمودی را فراهم کند ، حتی با نصب موتوری که بیشتر از وزن خالی هواپیما نیرو تولید میکرد ، این پروژه کنسل شد .
طراحی و توسعه
در سال 1972 ، نیروی دریایی مسئله ای برای اخذ پروپزوال جهت جنگنده نسل بعد مافوق صوت V/STOL (نشست و برخاست کوتاه و یا عمودی) طرح کرد . علی رغم اینکه سبک طراحی این جنگنده در مقایسه با هاریر ریسک بیشتری نشان میداد ، اما بعنوان طرحی برای توسعه پذیرفته شد.
برای کاهش هزینه ها ، از دماقه جنگنده A4 Skyhawk استفاده شد و ورودی موتور intake را از جنگنده فانتوم برداشتند . تست تجهیزات موتور در سال 1974 آغاز شد . مدل غیر پروازی این جنگنده توسط تاسیسات بزرگ ناسا در لنگلی به آزمایشات تونل باد سپرده شد و سپس مشخص شد که پیش بینی تقویت توان تراست موتور برای این جنگنده بسیار خوشبینانه است و این جنگنده قابلیت پرواز با میزان تراست قابل دسترس را نخواهد داشت .اما فرم این جنگنده از توان و کیفیت لازم برای پرواز معمولی برخودار است .
XFV-12 از نوعی بالهای تقویت کننده نیروی برآ بهره میجوید ، به گونه ای که نیروی خروجی موتور را به فضای میان بالها هدایت میکند و military.ir بالها بصورت پرده کرکره باز میشوند تا نیروی برآی موجود را افزایش دهند ، تقریبا مشابه پروژه ناموفق لاکهید با عنوان XV-4 Hummingbird . این شکل از چینش بدنه باعث محدود شدن حمل تسلیحات به مهمات بدنه باریک و همچنین حمل دو موشک مشابه گشت . کانارد های آن بسیار بزرگ بود ، بطوری که تقریبا معادل 50 درصد پهنه بال آن میشدند تا حدی که در واقع این جنگنده را دو باله شده بود . موتور کلاس 130 کیلونیوتن آن در حدود 30000 پوند بیروی برآ تولید میکرد که برای برخاستن جنگنده ای با وزن 20000 پوند یا 9,072 کیلوگرم کافی بود . و بعدها این موتور به توانی افزون تر برای برخاست عمودی ارتقا داده شد . خروجی موتور عقب بسته میشود و جریان آن از طریق داکت به سمت نازل های بیرون دهند در میان بال و کانارد ها برای برخاست عمودی هدایت میشود .
تست زمینی XFV-12A از جولای سال 1977 آغاز شد و بصورت رسمی در 26 آگوست همان سال در تاسیسات بین المللی راکول کلمبوی اوهایو رونمایی شد .
تاریخچه عملیاتی
تست های پروازی ایستا در ارتفاع در سال ۱۹۷۸ شروع گشت . در طول ۶ ماه انجام آزمایشات ، مشخص شد که طراحی XFV-12A در پرواز عمودی ، از نقایص زیادی رنج میبرد علی الخصوص کمبود نیروی برآ بررسی های ازمایشگاهی نشان میداد که نیروی برآی عمودی باید ۵۵ درصد بیشتر باشد، با این حال نمونه‌ی سایز اصلی ، نیاز به افزایش فشار را به ۱۹ درصد کاهش داد و نیاز افزایش نیرو در قسمت به تنها ۶درصد لازم شد ، هرچند افزایش ها، همانطوری که انتظار میرفت نتیجه داد، مجراهای انتقال نیرو (اگزوز) سیستم ، انرژی نیروی لازم را کاهش میداد ، و در نهایت، نسبت رانش به وزن به قدری بود که موتور نصب شده، میتوانست تنها ۷۵ درصد وزن هواپیما را بالا بکشد .
در جریان تست ها، و مشکلات افزایش هزینه این پروژه ، نیروی دریایی تصمیم گرفت که XFV-12A ارزش هزینه‌ی توسعه بیشتر را ندارد و در سال ۱۹۸۱ پروژه را کنسل کرد. مجله‌ی هوافضای aviation week مقاله‌ای را با چند طراحی از یک طرح حتی بلند پروازانه تر با بال های شبیه C-130 منتشر کرد که هرگز فراتر از تصاویر نقاشی شده فراتر نرفت .
در میان دو نمونه‌ی ساخته شده، تنها یکی تکمیل شد و دیگری در میانه‌ی کار کنسل شد.
سازمان تفنگداران نیروی‌دریایی امریکا، هاریر انگلیسی را تنها پرنده‌ی عمود پرواز واقعی سال ۱۹۶۰ اعلام کرد.جایگزینش، F35B Lightning II از یک فن استوانه‌ای و یک نازل چرخاننده برای پرواز و نشست عمودی استفاده میکند.این جنگنده برای پرواز مافوق صوت با سرعت بالاتر از ۱.۵ ماخ با حجم تسلیحات قابل مقایسه با F-4 و F-18 است.
استفاده مجدد
پس از کنسل شدن عملیات ساخت، قطعات هواپیما از هم باز شد و کاکپیتش در ناسا، در قسمت Plum Brook Station سادنسکی اوهایو نگهداری میشود. در می سال ۲۰۱۲، گروهی از دانش‌اموزان EHOVE Career Center با همکاری کارکنان ناسا، بدنه‌ی هواپیما را بازسازی میکنند تا در موزه به نمایش گذاشته وشود.
خصوصیات کلی ؛
خدمه : 1 نفر
طول : 13.4 متر
پهنه بال : 8.7 متر
وزن خالی : 6259 کیلوگرم
وزن با بار : 8850 کیلوگرم
حداکثر وزن برخاست : 11 هزار کیلوگرم
پیشران : پرات اند ویتنی ، F401- PW400 توربوفن مجهز به افتربرنر ، با تراست کامل 30000 پوند
کارایی ؛
حداکثر سرعت : 2.2 تا 2.4 ماخ
نسبت رانش به وزن : 1.5
تسلیحات ؛
توپ : 1 عدد ولکان ام 61 ، کالیبر 20
موشک ها : 2 عدد اسپارو زیر بدنه و دو عدد سایدویندر نوع L و یا 4 عدد اسپارو .
تصاویر ؛
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://www.flashkhor.com/
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
