اگر کار خیر ریاکاری‌ است، بگذارید من هم ریاکار باشم!

[ابراهیم هادی]

[rtl]اگر کار خیر ریاکاری‌ است، بگذارید من هم ریاکار باشم![/rtl]

لیلا بلوکات بازیگر شناخته شده سینما و تلویزیون، این روزها دغدغه جدی ای دارد که حتی او را از بازیگری و کارهای هنری‌اش تا حدودی دور کرده است. او این روزها مشغول اداره موسسه خیریه «مهر لیلا» است و آنقدر غرق فعالیت‌های خیرخواهانه شده که کمتر فرصت بررسی پیشنهادات کاری‌اش را دارد.

بلوکات هر چند در طول مدت حضورش در فعالیت‌های خیریه، با موجی از اتهامات و انگ‌های ریاکارانه و شومابانه روبه‌رو شده اما می‌گوید از این حرف‌ها دلسرد نمی‌شوم و آدم‌های بددل را به حال خودشان می‌گذارم. با او گپی درباره دغدغه این روزهایش در موسسه خیریه «مهرلیلا» زده‌ایم.

مثل اینکه انقدر درگیر کارهایتان در امور خیریه هستید که سینما و تلویزیون را فراموش کرده‌اید!

نه فراموش نکرده‌ام اما خب درگیری‌های اداری و اجرایی موسسه آنقدر زیاد هست که کمتر متوجه غیبتم در کارهای هنری می‌شوم. در حال حاضر حدود دو سالی است که پروژه‌ سینمایی و تلویزیونی برنداشته‌ام و بیشتر درگیر کارهای خیریه هستم.

این‌طور که به نظر می‌رسد یکی دو سالی است که در کارهای خیریه فعالیت دارید.

من پنج سال بود که فعالیت‌هایی در این زمینه داشتم اما بیشتر ترجیح می‌دادم کارهایم در خفا و بیشتر برای دل خودم باشد اما برای من اینکه حضور در فعالیت‌های خیریه بین مردم و همکارانم فرهنگ‌سازی شود تصمیم گرفتم فعالیت‌هایم را علنی کنم. از طرف دیگر گاهی در این کارها نیاز به کمک‌هایی داشتم که احساس کردم با اسمم می‌توانم کارها را پیش ببرم.

یعنی استفاده از نام «لیلا بلوکات» توانستید کمک‌های بیشتری برای خیریه جمع کنید؟

بله. خب وقتی نام یک فرد شناخته شده مثل یک بازیگر یا ورزشکار مطرح می‌شود، تبلیغات بیشتر می‌شود و افراد بیشتری جذب این کارها می‌شوند. من هم وقتی کار را علنی کردم چه از میان همکارانم و چه از طرف مردم افراد زیادی برای کمک جذب شدند. با علنی شدن فعالیت‌های من مجموعه‌های زیادی برای کمک پاپیش گذاشتند و حامی‌های پرتعدادی برای حمایت از بچه‌های بی سرپرست یا بدسرپرست اعلام آمادگی کردند.

کمک‌هایی که توانستید جذب کنید همه مالی بودند؟

نه برایم جالب بود که هر کسی با توجه به وسع و توانمندی‌های خودش اعلام آمادگی کنید. مثلا یه معلم زبان حرفه‌ای اعلام کرد که حاضر است به صورت رایگان به بچه‌ها آموزش زبان بدهد و دانشگاه شهید بهشتی هم تعدادی از استادیاران رشته مددکاری‌اش را برای کمک دادن به بچه‌ها معرفی کرد. یک سری از افراد سرمایه‌دار و کارخانه‌دار هم به جز کمک‌های مالی که داشتند اشتغال بچه‌های بالای 18 سال ما را تقبل کردند و خیلی از بچه‌ها سر کار رفتند.

حضور چهره‌ها در فعالیت‌های خیریه بعضا با تهمت‌ها و انگ‌هایی همراه می‌شود که شاید آنها به بهانه مطرح شدن در رسانه‌ها دست به چنین اقداماتی می‌زنند. شما با مشکلات این چنینی رو‌به‌رو نشدید؟

تا دلتان بخواهد از این حرف‌ها شنیدم اما هیچ وقت دلسرد نشدم و کار خودم را ادامه دادم. هزار و یک جا هم گفتم اگر این کارها ریاکاری است اشکالی ندارد بگذارید من هم ریاکار باشم! من به جایی رسیده‌ام که وقتی خوشحالی بچه‌های بیمار و بی سرپرست را می‌بینم همه این حرف‌ها را به جان می‌خرم. برای خودم هم اهدافی بالای سرم دارم که همه این تهمت‌ها و زخم زبان‌ها را بی‌اثر می‌کند.

در حال حاضر هزینه‌های موسسه خیریه «مهر لیلا» از چه منبعی تامین می‌شود؟

تمام هزینه‌ها با درآمد شخصی خودم و کمک‌هایی است که مردم، هنرمندان یا ورزشکاران می‌کنند. با این حال من هم دختر پولداری نیستم و مجبورم برای کارها کمک بگیرم. اما از آنجایی که کار، کار خیر است خیلی وقت‌ها تامین هزینه عمل جراحی یک بچه‌ سرطانی که حدود 40 میلیون تومان است در 24 ساعت انجام می‌شود که ما این را حاضل لطف خدا و محبت مردم می‌دانیم.

فصد جذب اسپانسر برای موسسه‌تان ندارید؟

واقعا ما به اسپانسر نیاز مبرمی داریم اما من آنقدر از حرف و حدیث‌ها می‌ترسم که حتی نمی‌خواهم اسپانسر بیاورم. اتفاقا خیلی از دوستان و همکارانم به من می‌گویند این طوری نمی‌شود و هر طور شده باید اسپانسر بگیری اما همیشه با خودم می‌گویم تا الان مخارج با هزینه شخصی بوده این همه برایمان حرف درآورده‌اند وای به حال وقتی که اسپانسر بگیریم. من دو سال است که کار نکرده‌ام و از جیب خورده‌ام اما بیزینس‌های دیگری دارم که خوشبختانه کارم را راه می‌اندازد. تا الان هم هر پول شخصی که دستم آمده آن را تقسیم کردم و بخشی از آن را برای مخارج خودم و بقیه را به موسسه تزریق کرده‌ام. با این حال من به لطف خدا دراین کارها ایمان دارم و معتقدم اگر خدا کمکمان نمی‌کرد الان باید ماشین زیر پایم را هم فروخته بودم و پولش را خرج می‌کرم.

نیازمندان تحت پوشش موسسه شما بیشتر چه کسانی هستند؟

کار ما در این موسسه کمک به بچه‌هاست که این بچه‌ها شامل بچه‌های بی‌سرپرست، بدسرپرست و بچه‌های بیمار سرطانی، سندروم و معلول است. از طرف دیگر از آنجایی که من سفیر بیماران ام اس در ایران هم هستم در زمینه تامین مخارج بیماران ام اس هم فعالیت می‌کنم چرا که مخارج این بیماران هم خیلی سنگین است و آنها هم نیاز به کمک جدی دارند.

قصد بین‌المللی کردن فعالیت‌هایتان خیرخواهانه‌تان را ندارید؟

راستش تمام هدف من در درجه اول کمک به مردم و بچه‌های کشور خودم ایران است. من ایرانی هستم و بیشتر هدفم را برای کمک به هم‌وطنان خودم گذاشته‌ام و تا به حال فکری درباره بین‌المللی کردن فعالیت‌ها نکرده‌ام.

---

[url=http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=176444][/url]