30-06-2015، 17:36
در اواسط دههی هشتاد سدهی گذشته، نیروی دریایی ایالات متحده، نیاز خود را جهت یک موشک پیشرفنهی هوا به هوای دوربرد جهت جایگزینی موشکهای AIM-54 Phoenix (فونیکس) اعلام کرد. پروژهی ساخت موشک تحت نام AAAM که مخفف عبارت Advanced Air-to-Air Missile آغاز شد. این موشک قرار بود به میزان قابل توجهی سبکتر و کوچکتر از موشک فونیکس باشد، اما پیشبینی شده بود که دارای برد بیشتر و سرعت کمتری باشد که میزان آن سه ماخ اعلام شده
AIM-54C
جهت انجام این پروژه، برخی تکنولوژیهای کلیدی نظیر استفاده از یک موتور رم جت به همراه موتور معمول موشکها و همچنین هدایت پذیری راداری ـ حرارتی توسط [مرکز تست سلاح نیروی دریایی ایالات متحده] (NWC = U.S Naval Weapons Center) در China Lake به سال هزار و نهصد و هشتاد و سه مورد ارزیابی قرار گرفتند. این ارزیابیها، تحت برنامهای به نام ACIMD یا Advanced CommonIntercept Missile Demonstration انجام شدند.
تحت برنامهی ACIMD، اولین موشکهای آزمایشی طراحی و ساخته شدند، اما تا زمان لغو این پروژه، هیچگاه مورد آزمایش قرار نگرفتند. به سال هزار و نهصد و هشتاد و هفت، دو تیم پیمانکار جهت تکمیل ارزیابیهای نهایی AAAM برگزیده شدند؛ این شرکتها عبارتند بودند از:
1) هیوز – رایتئون
2) جنرال داینامیکس – وستینگهاوس
تصویری از موشک پیشرفتهی ساخت شده تحت برنامهء ACIMD
موشک AAAM ساخت هیوز – رایتئون، بر پایهی طراح ACIMD بود، و از یک سیستم راکت هیبریدی با سوخت جامد به عنوان موتور بهره میبرد که به این موشک، امکان دستیابی به سرعتهای بالاتر به هنگام رسیدن به حداکثر بردش را میبخشید.
سامانهی هدایت این موشک بر پایهی هدایت اینرسیایی بود که در میانهی راه با فرمانهای رادار تامکت اصلاح مسیر میکرد؛ [شبیه به سیستم هدایتپذیری موشک AIM-120 آمرام] همچنین جهت هدفیابی نهایی، از سیستم دوگانهی هدفیابی راداری و حرارتی بهره میبرد.
تصویری از نمونهی آزمایشی موشک AAAM ساخت هیوز - رایتئون
تیم طراحی جنرال داینامیکس – وستینگهاوس، یک طرح کوچکتر ولی بسیار قابل توجه را پیشنهاد کردند. موشک طراحی این تیم از پیشرانه چند ضربهای multiple-pulse با سوخت جامد بهره میبرد. سامانه هدایتپذیری این موشک بر پایهی یک سیستم اینرسیایی به همراه یک هدفیاب نیمه فعال راداری بسیار پیشرفته برای پیمودن مسیر تا نیمهی راه و از یک سنسور الکترواپتیکالی جهت هدفیابی مستقل از میانه تا انتهای مسیر بهره میبرد. همچنین یک سیستم ثانویه و پشتیبان جستجو کننده حرارت نیز پیشبینی شده بود تا عمل هدفیابی را به هنگامی که جستجوگر الکترواپتیکالی از یافتن هدف ناکام شود، به انجام برساند.
تامکت شلیک کنندهی این موشک، از یک غلاف هدفیاب بهره میبرد که مجهز به یک رادار جلونگر و عقبنگر بود که بدین جهت به هواپیما این امکان را میداد که بدون نیاز به پرواز به سمت هدف، آن را مورد شناسایی قرار دهد.
جزئیات موشک YAIM-152A ساخت جنرال دینامیکس - وستینگهاوس
در اواخر دههی هشتاد سدهی گذشته، مقرر شد از موشک AAAM بر ضد هواپیماهای ساخت شوروی Tu-22M Backfire و Tu-160 Blackjack که بمبافکنهای دوربرد و فراصوت به شمار میرفتند، استفاده شود. با این حال، پس از پایان دوران جنگ سرد، برنامهی ساخت این موشک به سال 1992 قبل از آنکه طرح و نقشهای برای تولید انبوه در نظر گرفته شود، برای همیشه کنار گذاشته شد.
اندک زمانی قبل از لغو ساخت این موشک، طرح رسمی ساخته شده به نام YAIM-152A جهت ساخت موشک در نظر گرفته شده طبق برنامهی AAAM اختصاص یافت. قبل از خاتمه یافتن طرح AAAM، نیروی دریایی ایالات متحده، نگاه مثبت خود را به نوع دوربرد موشک هوا به هوای AIM-120AMRAAM (شاید موشک AIM-120C-7) جهت جایگزینی موشکهای AIM-54 Phoenix ابراز داشت. موشکهای دوربرد آمرام ویژهی نیروی دریایی، قرار است پس از به موزه فرستاده شدن جنگندههای موفق اف14 تامکت، از سال دو هزار و هفت وارد سازمان خدمت در این نیرو شوند. [شدیدن موشکی مشابه موشک آمرام را ـ مشابه ایرانی ـ توصیه میکنم. ظاهرن فکور (فونیکس) که ساخته مهندسان عزیز و خلاق کشورمان فقط بر روی تامکت قابل نصب است. فاطر و ... هم تمام نیازهایمان پاسخگو نیست. جای موشکی با سطح کیفی آمرام و یا آر 73 در تولیدات داخلیمان خالیست. امید است که به زودی شاهد شکوفایی در این برنامه و سطح نیز باشیم]
طرح جنرال داینامیکس
خصوصیات:
هیوز – رایتئون
عملکرد:موشک هوا به هوای دوربرد
سازنده: هیوز – رایتئون
کشور سازنده: ایالات متحده امریکا
پیشرانه: integral rocket/ramjet engine
طول: 3.66 متر
قطر:23 سانتی متر
وزن: ~300 کیلوگرم
برد:+180 کیلومتر
سر جنگی: 14-26 کیلوگرم ترکشی
موشکهای مشابه: AIM-120 AMRAAM
طرح وستینگهاوس
عملکرد:موشک هوا به هوای دوربرد
سازنده: جنرال داینامیکس – وستینگهاوس
کشور سازنده: ایالات متحده امریکا
پیشرانه: multiple-pulse solid-propellant rocket
طول: 3.66 متر
قطر: 14 سانتی متر
وزن: 172 کیلوگرم
برد: +180 کیلومتر
سر جنگی: 14-26 کیلوگرم ترکشی
موشکهای مشابه: AIM-120 AMRAAM/AIM-54 Phoenix
●منبع: فناوری موشکی
● منبع اصلی:designation-systems
●ذخیره شده از: مجله هوایی
AIM-54C
جهت انجام این پروژه، برخی تکنولوژیهای کلیدی نظیر استفاده از یک موتور رم جت به همراه موتور معمول موشکها و همچنین هدایت پذیری راداری ـ حرارتی توسط [مرکز تست سلاح نیروی دریایی ایالات متحده] (NWC = U.S Naval Weapons Center) در China Lake به سال هزار و نهصد و هشتاد و سه مورد ارزیابی قرار گرفتند. این ارزیابیها، تحت برنامهای به نام ACIMD یا Advanced CommonIntercept Missile Demonstration انجام شدند.
تحت برنامهی ACIMD، اولین موشکهای آزمایشی طراحی و ساخته شدند، اما تا زمان لغو این پروژه، هیچگاه مورد آزمایش قرار نگرفتند. به سال هزار و نهصد و هشتاد و هفت، دو تیم پیمانکار جهت تکمیل ارزیابیهای نهایی AAAM برگزیده شدند؛ این شرکتها عبارتند بودند از:
1) هیوز – رایتئون
2) جنرال داینامیکس – وستینگهاوس
تصویری از موشک پیشرفتهی ساخت شده تحت برنامهء ACIMD
موشک AAAM ساخت هیوز – رایتئون، بر پایهی طراح ACIMD بود، و از یک سیستم راکت هیبریدی با سوخت جامد به عنوان موتور بهره میبرد که به این موشک، امکان دستیابی به سرعتهای بالاتر به هنگام رسیدن به حداکثر بردش را میبخشید.
سامانهی هدایت این موشک بر پایهی هدایت اینرسیایی بود که در میانهی راه با فرمانهای رادار تامکت اصلاح مسیر میکرد؛ [شبیه به سیستم هدایتپذیری موشک AIM-120 آمرام] همچنین جهت هدفیابی نهایی، از سیستم دوگانهی هدفیابی راداری و حرارتی بهره میبرد.
تصویری از نمونهی آزمایشی موشک AAAM ساخت هیوز - رایتئون
تیم طراحی جنرال داینامیکس – وستینگهاوس، یک طرح کوچکتر ولی بسیار قابل توجه را پیشنهاد کردند. موشک طراحی این تیم از پیشرانه چند ضربهای multiple-pulse با سوخت جامد بهره میبرد. سامانه هدایتپذیری این موشک بر پایهی یک سیستم اینرسیایی به همراه یک هدفیاب نیمه فعال راداری بسیار پیشرفته برای پیمودن مسیر تا نیمهی راه و از یک سنسور الکترواپتیکالی جهت هدفیابی مستقل از میانه تا انتهای مسیر بهره میبرد. همچنین یک سیستم ثانویه و پشتیبان جستجو کننده حرارت نیز پیشبینی شده بود تا عمل هدفیابی را به هنگامی که جستجوگر الکترواپتیکالی از یافتن هدف ناکام شود، به انجام برساند.
تامکت شلیک کنندهی این موشک، از یک غلاف هدفیاب بهره میبرد که مجهز به یک رادار جلونگر و عقبنگر بود که بدین جهت به هواپیما این امکان را میداد که بدون نیاز به پرواز به سمت هدف، آن را مورد شناسایی قرار دهد.
جزئیات موشک YAIM-152A ساخت جنرال دینامیکس - وستینگهاوس
در اواخر دههی هشتاد سدهی گذشته، مقرر شد از موشک AAAM بر ضد هواپیماهای ساخت شوروی Tu-22M Backfire و Tu-160 Blackjack که بمبافکنهای دوربرد و فراصوت به شمار میرفتند، استفاده شود. با این حال، پس از پایان دوران جنگ سرد، برنامهی ساخت این موشک به سال 1992 قبل از آنکه طرح و نقشهای برای تولید انبوه در نظر گرفته شود، برای همیشه کنار گذاشته شد.
اندک زمانی قبل از لغو ساخت این موشک، طرح رسمی ساخته شده به نام YAIM-152A جهت ساخت موشک در نظر گرفته شده طبق برنامهی AAAM اختصاص یافت. قبل از خاتمه یافتن طرح AAAM، نیروی دریایی ایالات متحده، نگاه مثبت خود را به نوع دوربرد موشک هوا به هوای AIM-120AMRAAM (شاید موشک AIM-120C-7) جهت جایگزینی موشکهای AIM-54 Phoenix ابراز داشت. موشکهای دوربرد آمرام ویژهی نیروی دریایی، قرار است پس از به موزه فرستاده شدن جنگندههای موفق اف14 تامکت، از سال دو هزار و هفت وارد سازمان خدمت در این نیرو شوند. [شدیدن موشکی مشابه موشک آمرام را ـ مشابه ایرانی ـ توصیه میکنم. ظاهرن فکور (فونیکس) که ساخته مهندسان عزیز و خلاق کشورمان فقط بر روی تامکت قابل نصب است. فاطر و ... هم تمام نیازهایمان پاسخگو نیست. جای موشکی با سطح کیفی آمرام و یا آر 73 در تولیدات داخلیمان خالیست. امید است که به زودی شاهد شکوفایی در این برنامه و سطح نیز باشیم]
طرح جنرال داینامیکس
خصوصیات:
هیوز – رایتئون
عملکرد:موشک هوا به هوای دوربرد
سازنده: هیوز – رایتئون
کشور سازنده: ایالات متحده امریکا
پیشرانه: integral rocket/ramjet engine
طول: 3.66 متر
قطر:23 سانتی متر
وزن: ~300 کیلوگرم
برد:+180 کیلومتر
سر جنگی: 14-26 کیلوگرم ترکشی
موشکهای مشابه: AIM-120 AMRAAM
طرح وستینگهاوس
عملکرد:موشک هوا به هوای دوربرد
سازنده: جنرال داینامیکس – وستینگهاوس
کشور سازنده: ایالات متحده امریکا
پیشرانه: multiple-pulse solid-propellant rocket
طول: 3.66 متر
قطر: 14 سانتی متر
وزن: 172 کیلوگرم
برد: +180 کیلومتر
سر جنگی: 14-26 کیلوگرم ترکشی
موشکهای مشابه: AIM-120 AMRAAM/AIM-54 Phoenix
●منبع: فناوری موشکی
● منبع اصلی:designation-systems
●ذخیره شده از: مجله هوایی