دنــــیــــاے واقــعـــے هـــمـــیـــنـــجـــــاس !
دنـــیـــاے مــــجــــازے اوטּ بـــیـــرونـــه
کــﮧ هـــمــــﮧ بــــا نــــقـــابـــטּ هـــمــﮧ تـــــو قـــیـــافـــטּ
دنـــیـــاے واقـــعــــے ایـــنــجـــاس
هـــمـــﮧ بــــے ریــــا و خـــاکــے
کـــســــــے زخـــمـــاشــــو نـــمــے پــــوشــــونــــﮧ
کــســــے اشــکــاشــــو پـــاکـــ نـــمــے کــنـــﮧ
کــــســـے بــــغــضـــشـــو قــــورت نــــمـــے ده
دیــــدے ؟
دنــــیــــاے واقــعـــے هـــمـــیـــنـــجـــــاس!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
دنیا جای خطرناکی برای زندگی است.
نه به خاطر مردمان شرور
بلکه به خاطر
کسانی که شرارتها را می بینند و کاری درمورد آن انجام نمی دهند.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
دوست مجازی من...
چند وقت است برایت مینویسم
و تو میخوانی
وگاهی تو مینویسی و من میخوانم
دوست مــــــــــجازی من
این روزها درد دلهایمان را
به زبان نمی آوریم
تایپ میکنیم
مانده ایم اگر این دنیای مجازی نبود
روی دیوار احساس چه کسی مینوشتیم
نامت زیباست اما افسوس مجازی هستی
پشت هر یک از این نوشته ها یک نفرنشسته است
میخواند،فکر میکند،گاهی هم گریه میکند،یا میخندد
برای چند دقیقه هم که باشد از دنیای واقعی مرخصی میگیری
مینشینی برای دل خودت
گاهی هم شب و روز میچرخی در این دنیای رمز دار
ولی میدانم
قدر تمام لبخندهایت تنها هستی
اگر همدمی بود که مجازی نمیشدی
دوست مــــــــــجازی من
گاهی آنقدر بیخود میشویم بین یک دنیا دروغ و اعتقاد
فراموش میکنیم خودمان را
دور میزنیم منطق و باورهایمان را
میخندیم/گاهی هم دروغ میگوییم
نمیدانم....
شاید این معجزه ی مـــــجازی بودنت باشد
دوست مجازی من
بودنت را قدر میدانم(:
.
.
.
.
.
.
.
کم سرمایه ای نیست؛
داشتن آدمهایی که حالت رابپرسند!
ولی…
از آن بهتر داشتن آدمهاییست،
که وقتی حالت را میپرسند؛
بتوانی بگویی:
خوب نیستم…!کم سرمایه ای نیست؛
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
توجه اش را با ” لایک کردن هایش”
حسش نسبت بمن با “کامنت هایش”
بزرگترین خواسته اش را از روی عکس “کاورش”
پرانرژی بودنش از روی”تعداد لایک هاش”
شخصیتشو از روی “فرنداش”
لجبازیشو از روی “بلاک هاش”
مهربونی و مرامشو از روی “لینک گذاشتناش”
نگید مجازی…
ما داریم اینجا همه چیز را حس میکنیم……….
ما اینجا زندگی میکنیم،،، شب هایمان
روزهایمان…..
دردهایمان…..
همه اینجاســــــــت
نگویید مجازی…
من….
همه چیز را حس میکنم…!!
ما دراینجا به دوست هایمان عادت کرده ایم
اینجا زندگی جاریست
اینجا جایی است برای ترکیدن بغض هایمان
اینجا همدم شب های تنهایی ماست
اینجاست که فقط به درد دل هامان گوش می سپارند…
اینجا عشق هست هست…
نفرت هست
دروغ…تهمت…حسادت…هست…
غم هست شادی هست…
و حتی خدای همیشه آنلاین هست…
اینجا دنیای واقعی بسیاری از ماست...(:
آدم های دنیــــای مجــــازی
دل دارنــد !
و چیزی به نام احســــــــــاس !
آدم های دنیای مجازی گاهی مـــــغرورند مثل مـــن !
و گاهی بی ریـــــــا مثل تـــــو !
آدم های اینجا فقط گاهی نــــــــگاه نــــــــــدارند !
این گاهی خوبــــــــــ استــــ
و گاهــی ندیدن چشم های آدم ها یکـــــ عمر اشــــــــتباه را به بار می آورد !
یک عمر اشتـــباه هم می شود تمام شـــــدن یه دوســــــتی ِ دوستـــــــ داشتنی !
آدم های دنیـــــای مجـــــازی
گاهی هیــــچ فرقــــی با آدم های اطرافـــــمان ندارند !
گاهی پشیمــــــــان می شوند
دلــــــــگیر می شوند
غـــــــصه می خورند
تنهــــــا می شوند
سکوتــــــــــ می کنند
و گمان می کنند همه چیز درستــــــــ می شود !
اما همیشه فکر های آدم ها درستـــــ نیستــــــ !
آدم های دنیای مجازی لجــــــــبازند گاهی !
آدم های دنیـــــای مجازی گاهــــی دلتنگـــــــ میشوند و هیچ حرفـــــــی نمی زنند !
چون از خاموشــــــــی ِ رفقایشان می ترســـند !
می ترسنـــد سکوتـــــــ ِ رفیقشان به معنای یکــــــ دنــــــــیا درد باشد !
آدم های دنــــــیای مــــجازی . . .
یکی از این آدم ها مثــــل مـــن
حرفـــــــــ هایش را
دلتنــــــــگی هایش را
دوستــــــــــ داشــــتن هایش را
به زبان نـــــمی آورد
تا مــــــبادا
مبــــــــــادا
رفاقتــــــــــ اجـــــباری شود !
آدم های دنـــیای مـــجازی
گاهی مثل تـــــــــو
فکر میکنند با سکوتـــــــ
با گذشـــــتن
با ندیدن حــــق خودشان
با نخواســــــتنشان
همه چیز حــــــل می شـــــود !
نه . . . رفیــــــق
اینطور نیستــــــ !
آدم های دنیای مجازی
هیچ فرقی با آدم های اطرافـــــمان ندارند !
فقط نگــــــــاه ندارند !
نـــــــگاه ...!
دنـــیـــاے مــــجــــازے اوטּ بـــیـــرونـــه
کــﮧ هـــمــــﮧ بــــا نــــقـــابـــטּ هـــمــﮧ تـــــو قـــیـــافـــטּ
دنـــیـــاے واقـــعــــے ایـــنــجـــاس
هـــمـــﮧ بــــے ریــــا و خـــاکــے
کـــســــــے زخـــمـــاشــــو نـــمــے پــــوشــــونــــﮧ
کــســــے اشــکــاشــــو پـــاکـــ نـــمــے کــنـــﮧ
کــــســـے بــــغــضـــشـــو قــــورت نــــمـــے ده
دیــــدے ؟
دنــــیــــاے واقــعـــے هـــمـــیـــنـــجـــــاس!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
دنیا جای خطرناکی برای زندگی است.
نه به خاطر مردمان شرور
بلکه به خاطر
کسانی که شرارتها را می بینند و کاری درمورد آن انجام نمی دهند.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
دوست مجازی من...
چند وقت است برایت مینویسم
و تو میخوانی
وگاهی تو مینویسی و من میخوانم
دوست مــــــــــجازی من
این روزها درد دلهایمان را
به زبان نمی آوریم
تایپ میکنیم
مانده ایم اگر این دنیای مجازی نبود
روی دیوار احساس چه کسی مینوشتیم
نامت زیباست اما افسوس مجازی هستی
پشت هر یک از این نوشته ها یک نفرنشسته است
میخواند،فکر میکند،گاهی هم گریه میکند،یا میخندد
برای چند دقیقه هم که باشد از دنیای واقعی مرخصی میگیری
مینشینی برای دل خودت
گاهی هم شب و روز میچرخی در این دنیای رمز دار
ولی میدانم
قدر تمام لبخندهایت تنها هستی
اگر همدمی بود که مجازی نمیشدی
دوست مــــــــــجازی من
گاهی آنقدر بیخود میشویم بین یک دنیا دروغ و اعتقاد
فراموش میکنیم خودمان را
دور میزنیم منطق و باورهایمان را
میخندیم/گاهی هم دروغ میگوییم
نمیدانم....
شاید این معجزه ی مـــــجازی بودنت باشد
دوست مجازی من
بودنت را قدر میدانم(:
.
.
.
.
.
.
.
کم سرمایه ای نیست؛
داشتن آدمهایی که حالت رابپرسند!
ولی…
از آن بهتر داشتن آدمهاییست،
که وقتی حالت را میپرسند؛
بتوانی بگویی:
خوب نیستم…!کم سرمایه ای نیست؛
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
توجه اش را با ” لایک کردن هایش”
حسش نسبت بمن با “کامنت هایش”
بزرگترین خواسته اش را از روی عکس “کاورش”
پرانرژی بودنش از روی”تعداد لایک هاش”
شخصیتشو از روی “فرنداش”
لجبازیشو از روی “بلاک هاش”
مهربونی و مرامشو از روی “لینک گذاشتناش”
نگید مجازی…
ما داریم اینجا همه چیز را حس میکنیم……….
ما اینجا زندگی میکنیم،،، شب هایمان
روزهایمان…..
دردهایمان…..
همه اینجاســــــــت
نگویید مجازی…
من….
همه چیز را حس میکنم…!!
ما دراینجا به دوست هایمان عادت کرده ایم
اینجا زندگی جاریست
اینجا جایی است برای ترکیدن بغض هایمان
اینجا همدم شب های تنهایی ماست
اینجاست که فقط به درد دل هامان گوش می سپارند…
اینجا عشق هست هست…
نفرت هست
دروغ…تهمت…حسادت…هست…
غم هست شادی هست…
و حتی خدای همیشه آنلاین هست…
اینجا دنیای واقعی بسیاری از ماست...(:
آدم های دنیــــای مجــــازی
دل دارنــد !
و چیزی به نام احســــــــــاس !
آدم های دنیای مجازی گاهی مـــــغرورند مثل مـــن !
و گاهی بی ریـــــــا مثل تـــــو !
آدم های اینجا فقط گاهی نــــــــگاه نــــــــــدارند !
این گاهی خوبــــــــــ استــــ
و گاهــی ندیدن چشم های آدم ها یکـــــ عمر اشــــــــتباه را به بار می آورد !
یک عمر اشتـــباه هم می شود تمام شـــــدن یه دوســــــتی ِ دوستـــــــ داشتنی !
آدم های دنیـــــای مجـــــازی
گاهی هیــــچ فرقــــی با آدم های اطرافـــــمان ندارند !
گاهی پشیمــــــــان می شوند
دلــــــــگیر می شوند
غـــــــصه می خورند
تنهــــــا می شوند
سکوتــــــــــ می کنند
و گمان می کنند همه چیز درستــــــــ می شود !
اما همیشه فکر های آدم ها درستـــــ نیستــــــ !
آدم های دنیای مجازی لجــــــــبازند گاهی !
آدم های دنیـــــای مجازی گاهــــی دلتنگـــــــ میشوند و هیچ حرفـــــــی نمی زنند !
چون از خاموشــــــــی ِ رفقایشان می ترســـند !
می ترسنـــد سکوتـــــــ ِ رفیقشان به معنای یکــــــ دنــــــــیا درد باشد !
آدم های دنــــــیای مــــجازی . . .
یکی از این آدم ها مثــــل مـــن
حرفـــــــــ هایش را
دلتنــــــــگی هایش را
دوستــــــــــ داشــــتن هایش را
به زبان نـــــمی آورد
تا مــــــبادا
مبــــــــــادا
رفاقتــــــــــ اجـــــباری شود !
آدم های دنـــیای مـــجازی
گاهی مثل تـــــــــو
فکر میکنند با سکوتـــــــ
با گذشـــــتن
با ندیدن حــــق خودشان
با نخواســــــتنشان
همه چیز حــــــل می شـــــود !
نه . . . رفیــــــق
اینطور نیستــــــ !
آدم های دنیای مجازی
هیچ فرقی با آدم های اطرافـــــمان ندارند !
فقط نگــــــــاه ندارند !
نـــــــگاه ...!