02-06-2015، 12:04
محققان آمریکایی به بررسی مکانیسم دفاعی منحصربهفرد یک سوسک بمبافکن پرداختهاند که میتواند در آینده نویدبخش پیشرفتهای جدیدی در فناوریهای دنیای واقعی باشد.
ماهیت جهنده بودن این اسپری از اهمیت زیادی جهت زنده ماندن خود حشره در برابر انفجارهای شیمیایی درونیاش برخوردار است. سرعتی که مواد شیمیایی طی آن ترکیب میشوند، توسط حرکت یک غشای انعطافپذیر و یک دریچه کنترل میشود؛ این دریچه، نوعی گذرگاه درونی را باز و بسته کرده و این گذرگاه، محفظه دوم حاوی مایع را به محفظه انفجار متصل میکند.
با جریان یافتن این مایع از میان گذرگاهها، انفجار حاصل از ترکیبشدن ماده شیمیایی موجود در محفظه انفجار، غشای این محفظه را کشیده و موجب بسته شدن دریچه میشود.
با آزاد شدن فشار از طریق دفع بنزوکینون تازه تولیدشده، دریچه بار دیگر باز میشود و امکان انفجار بعدی را میدهد. با پالسی کردن افشانه، این سوسک بمبافکن زمان لازم برای خنکشان محفظه انفجار را فراهم کرده و از داغ شدن بیشازحد آن و آسیب رسیدن به خودش جلوگیری میکند.
مکانیسم دفاعی درونی سوسک بمبافکن، نمونه عالی پیچیدگی و زیبایی تکامل طبیعی است، اما تیم علمی معتقد است مشاهده مستمر این فرآیند، فواید فناورانهای را مانند سیستمهای حفاظتی انفجاری پیشرفته و حتی تولید انواع جدید سیستمهای نیروی محرکه به همراه دارد.
محققان آمریکایی به بررسی مکانیسم دفاعی منحصربهفرد یک سوسک بمبافکن پرداختهاند که میتواند در آینده نویدبخش پیشرفتهای جدیدی در فناوریهای دنیای واقعی باشد.
تیمی از محققان دانشگاه امآیتی، دانشگاه آریزونا و آزمایشگاه ملی بروکهاون، فرآیند دفاعی این سوسک بمبافکن را موردبررسی قرار دادهاند. این سوسک نوعی انفجار شیمیایی درون پوستهاش ایجاد کرده و پس از تولید یک مایع جوشان و سمی، آن را بر روی دشمن خود میپاشد.
این محققان از تصویربرداری اشعه ایکس سنکروترون پرسرعت برای مشاهده جزئیات این فرآیند که در درون بدن این سوسک نیماینچی رخ میدهد، استفاده کردهاند.
آنها دریافتند نوعی اسپری فوقداغ و جوشان به نام بنزوکینون (benzoquinone) از ترکیب دو ماده شیمیایی در یک محفظه انفجار حفاظتشده در بدن سوسک تولید میشود. این واکنش شیمیایی، همزمان فشار موردنیاز را برای افشاندن اسپری بر روی دشمن را فراهم میکند.
تیمی از محققان دانشگاه امآیتی، دانشگاه آریزونا و آزمایشگاه ملی بروکهاون، فرآیند دفاعی این سوسک بمبافکن را موردبررسی قرار دادهاند. این سوسک نوعی انفجار شیمیایی درون پوستهاش ایجاد کرده و پس از تولید یک مایع جوشان و سمی، آن را بر روی دشمن خود میپاشد.
این محققان از تصویربرداری اشعه ایکس سنکروترون پرسرعت برای مشاهده جزئیات این فرآیند که در درون بدن این سوسک نیماینچی رخ میدهد، استفاده کردهاند.
آنها دریافتند نوعی اسپری فوقداغ و جوشان به نام بنزوکینون (benzoquinone) از ترکیب دو ماده شیمیایی در یک محفظه انفجار حفاظتشده در بدن سوسک تولید میشود. این واکنش شیمیایی، همزمان فشار موردنیاز را برای افشاندن اسپری بر روی دشمن را فراهم میکند.
ماهیت جهنده بودن این اسپری از اهمیت زیادی جهت زنده ماندن خود حشره در برابر انفجارهای شیمیایی درونیاش برخوردار است. سرعتی که مواد شیمیایی طی آن ترکیب میشوند، توسط حرکت یک غشای انعطافپذیر و یک دریچه کنترل میشود؛ این دریچه، نوعی گذرگاه درونی را باز و بسته کرده و این گذرگاه، محفظه دوم حاوی مایع را به محفظه انفجار متصل میکند.
با جریان یافتن این مایع از میان گذرگاهها، انفجار حاصل از ترکیبشدن ماده شیمیایی موجود در محفظه انفجار، غشای این محفظه را کشیده و موجب بسته شدن دریچه میشود.
با آزاد شدن فشار از طریق دفع بنزوکینون تازه تولیدشده، دریچه بار دیگر باز میشود و امکان انفجار بعدی را میدهد. با پالسی کردن افشانه، این سوسک بمبافکن زمان لازم برای خنکشان محفظه انفجار را فراهم کرده و از داغ شدن بیشازحد آن و آسیب رسیدن به خودش جلوگیری میکند.
مکانیسم دفاعی درونی سوسک بمبافکن، نمونه عالی پیچیدگی و زیبایی تکامل طبیعی است، اما تیم علمی معتقد است مشاهده مستمر این فرآیند، فواید فناورانهای را مانند سیستمهای حفاظتی انفجاری پیشرفته و حتی تولید انواع جدید سیستمهای نیروی محرکه به همراه دارد.