ظریه تورم ..ریسمانها ..جهان های موازی :

[Interstellar]

امکان اینکه بسیار دور تر از زمین و کل ستاره ها و کهکشان هایی که میشناسیم ما ممکنه بفهمیم که جهان هستی ما تنها جهان موجود نیست بلکه بخش وسیعی از یک گروه وسیع از جهان هاست که ما اونها رو چند جهانه مینامیم

البته ایده عجیبیه

چون با این موضوع بزرگ شدیم بهمون یاد دادن جهان هستی یعنی همه چیز

تصور چنین جهان هایی که ویژگی های بنیادی بیشترشان انقدر متفاوته که میتونیم اونها رو مربوط به خودشون بدونیم اما هر چند این ایده ها در حد نظریه هست اما به طور قطع میشه گفت دلایلی وجود دارد که ما اونها رو جدی میگیریم...به ادامه مطلب بروید


در سه بخش این دلایل رو میگم :

در اول = من نتایجی را که برنده جایزه نوب شدند توضیح میدم که این نتایج رو بر ملا میسازد

در بخش دوم=من برای اونها راه حلی پیشنهاد میدهم که براساس رویکردی به نام نظریه ریسمان ..ایده چند جهانی رو از این جا شروع میشه

در بخش سوم نیز = من یک نظریه یهان شناسی رو توصیف میکنم به نام تورم





خب در بخش اول ..در سال 1929 شروع میشه وقتی ستاره شناس معروف امریکایی به نام ادوین هابل (که یک تلسکوپ بسیار مهم به افتخارش نامگذاری کردند ) فهمید که کهکشان های دوردست با سرعت زیادی از ما دور میشوند !! که نشون میداد فضا در حال کش امدن است یعنی در حال انبساط ..این واقعا یک کشف انقلابی بود چون دانش غالب این بود که جهان هستی در بزرگترین مقیاس ها ایستا است !

در این حال همه مطمئن بودند سرعت انبساط در حال کاهشه همون طور که کشش زمین شتاب دور شدن سیبی را که به بالا پرتاب شده رو کاهش میده ! اینجوری تصور میکردند

کشش گرانشی هر کهکشان روی کهکشان دیگری باید سرعت انبساط رو کاهش دهد

حالا کمی جلو تر بیاییم دهه 90 میلادی دو گروه ستاره شناسی تصمیم گرفتند سرعت انبساط رو اندازه بگیرند انها نتایج بسیار عجیب و غافلگری کننده ای گرفتند فهمیدند سرعت کش دار شدن جهان کم نیست کاهش نمیابد بلکه زیاد داره میشه ..جایزه نوبل هم گرفتند

اما سوال بسیار مهمی که ایجاد شد اینه که چه نیرویی تمام کهکشان ها رو وادار میکند تا با سرعت فزاینده ای از هم دور شوند ؟ خوب محتمل ترین پاسخ از ایده انیشتین بیرون میاد یک ایده قدیمی ..میدونید که همه ما به گرانش به عنوان نیرویی که یک کاار را انجام میده عادت داریم .اجسام رو به طرف هم میکشد اما در نظریه گرانش انیشتین منظور نسبت عام هستش , گرانش میتونه اجسام رو از هم دور هم بکند ..اگر فضا به طور همسان با انرژی نامرئی پر شده باشد یه جورایی شبیه به مه همسان و نامرئی پس گرانشی که با ان مه ایجاد میشه دافعه خواهد بود ..پس جواب گرانش دافع است

چون یک نیروی نامرئی است و امروزه بهش میگیم : انرژی تاریک

باعث میشه کهکشان ها به هم فشار بیاورند و سرعت انبساط کیهان افزایش یابد

اما مقدار این انرژی تاریک چقدره ؟ خیلی عدد ریز و کوچکی



میریم سراغ نظریه ریسمان که چند جهانی بودن رو شرح میده

یک نظریه ای که بتونه تمام نیروهای جهان هستی رو توصیف بکنه و میگه هر تکه ای از ماده رو هر چی دقیقتر بررسی کنید اول مولکولها رو پیدا میکنید بعد اتم ها سپس ذرات ریز اتمی ..اما این نظریه میگه حتی از این ریز تر رو نیز بررسی کنید شما درون این ذرات رو میابید ..یک رشته کوچک از انرژی در حال لرزش ..یک ریسمان خیلی کوچیک در حال لرزش ..مثل ریسمانهای روی ویولن که میتونه نت های موسیقی متفاوتی بساز ه

وقتی این ریسمانها به شکل های متفاوتی بلرزند ذرات متفاوتی تولید میشه

پس الکترون پروتون نوترون فوتون کوارک ها و ...تمام ذرات دیگر در یک چهارچوب واحد متحد میشوند چون همه از ریسمانهای در حال لرزش درست شده اند

پس این نظریه یک جور سمفونی کیهانی از ریسمانهای کوچک یا نت های متفاوت

اما محققان مدتها فهمیدند ریاضیات نظریه ریسمان درست کار نمیکند مگر اینکه به یه چیزی اجازه حضور بدیم حتی اگر نبینیمش ...بعد های بیشتر فضا

این یعنی همه ما سه بعد معمولی فضا رو میشناسیم ..طول عرض ارتفاع

اما نظریه ریسمان میگه در مقیاس های کوچک ابعاد اظافه ای هستند که در اندازه های مختلف کوچک مچاله شدند که ما نمیتونیم اونها رو ببینیم اما با اینکه این ابعاد پنهان هستند انها بر روی چیزهایی که ما میتونیم مشاهده کنیم اثر میگذارد چون اشکال ابعاد بالاتر لرزش ریسمانها رو محدود میکنه و در این نظریه لرزش همه چیز رو تعین میکنه

پس جرم ذره ها و قدرت نیروها و مهمتر از همه میزان انرژی تاریک به وسیله شکل این ابعاد بالاتر تعین میشوند ..اگر ما شکل ابعاد بالاتر رو میدونستیم میتونستیم این ویژگی ها رو تعریف کنیم

یعنی مقدار انرژی تاریک را محاسبه کنیم

چالش اینه که ما شکل ابعاد بالاتر رو نمیدونیم !! چون نمیتونیم ببینیمشون

تعدادشونم زیاده حتی ار لحاظ ریاضی حدود ده به توان پانصد شکل مختلف برای این ابعاد حدس زدن !! این مسائل ما رو به مفهوم دنیاهای موازی برد

یعنی جهانهای مختلفی وجود دارند هر یکی با شکل مختلف برای بعد های بالاتر

پس اگر چنین باشد پس ویژگی فیزیکی و قوانینی هر جهانی مختص خودشه و فرق داره با دیگری به خصوص میزان انرژی تاریک در هر جهانی متفاوته

اما سوال رو شاید ما اشتباه از اول پرسیدیم ..باید بپرسیم چرا ما خودمونو در چنین جهانی با چنین ویژگی یافتیم ؟ مثلا در جهان دیگری مقدار انرژی تاری از اینی که اینجا هست یا بیشتره یا کمتر

جهان هایی که انرژی تاریک بیشتری دارند از هم میپاشند چون بشدت از هم فاصله میگیرند

اما در جهانهایی با انرژی تاریک کم تر انقدر سریع در خودشون و بر روی خودشون فرو میریزند باز هم کهکشان تشکیل نمیشه یعنی نه ستاره ای و نه سیاره ای

و هیچ شانسی برای حیات نیز نیست ...از نوع ما البته

پس مقدار انرژی تاریک در هر جهانی مختص خودشه

اما این توضیحات برای بعضی ها قانع کننده و کامل نیست ما به شواهد بیشتری نیاز مندیم

یوهان کپلر سعی داشت بفهمه چرا خورشید 93 میلیون مایل از زمین فاصله دارد ؟

هر گز موفق به ج نشد چرا /؟ چون او سوال رو اشتباه میپرسید از خودش

چون ما الان میفهمیم سیارات زیادی هستند در فواصل مختلف نسبت به ستاره های میزبانشون

سوال درست اینه چرا ما خودمون رو روی چنین سیاره ای میبینیم که چنین فاصله ای با ستاره میزبان دارد ؟

سیاره های نزدیک تر از ما داغ و اتشین هستند و دور تز از این سرد و خشک

پس فاصله ما خاص است از خورشید

ما میدونیم سیارات دیگری وجود دارند حتی در خارج از منظومه ما نیز شکار شدند و دیده شدند اما جهان های موازی رو کسی ندیده

چنین سازو کاری به وسیله کیهان شناسی که سعی میکرد بیگ بنگ رو بفهمند پیدا شد

وقتی ما بیگ بنگ رو تصور میکنیم یک انفجار کیهانی رو توی ذهن شکل میدهیم

که باعث شد فضا با سرعت به بیرون بره

اما بیگ بنگ چیز مهمی رو از جا میگذارد ...انفجار رو

به ما میگه چطوری جهان به وجود و تکامل یافت اما در مورد دلیل و منشا انفجار چیزی رو به ما نمیگه

نظریه تورم کیهانی شکل گرفت تا پاسخگو باشد که نوع خاصی از سوخت را شناسایی کرد که به طور طبیعی شتاب رو به بیرون فضا تولید میکند

یعنی انجار و نیرویی که باعث به وجود اومدن کیهان ما شده محتمل است فقط کیهان مارو به وجود نیاورد و یک بار اتفاق نیوفتاده باشد بلکه ممکنه چندین بار دیگر اتفاق افتاده باشد

یعنی جهان های موازی دیگر ...ک هر کدام جداگانه خودشون رو درست کردند

چون ما فقط یک حباب درون یک حمام پر از حباب جهانها هستیم

هر یک از جهان ها ابعاد بالاتر و شکل های متفاوتی دارند

و شکل های متفاوت ویژگی های متفاوت فیزیکی به خود میگیرند

خوب یه سوال مطرح میشه ایا ما اصلا میتونیم به طور رسمی و دیداری وجود جهان های موازی رو تایید کنیم ؟

در نقشه کیهان الگویی در طول فضااز نقاطی کمی داغتر و نقاطی کمی سردتر تشکیل شدند

که تلسکوپهای ما اونها رو رصد کردند

جلو تر بریم و ببینیم اگر این جهان های موازی با هم برخورد کنند این برخوردها باعث ایجاد تفاوتهای دمایی در طول فضا میشه این میتونه ثابت کنه و روزی ما رو به جواب و شاهد اصلی ببره

خوب در پایان صحبت ..میدونیم و بالاتر گفتیم جهان ما ایستا نیست و به سرعت در حال گسترشه ...بعد گفتیم امکان اینکه جهان های دیگری باشند زیاده

در اینده ای دور به خاطر این سرعت بالای تورم کیهانی انقدر از ما دور میشوند این ستاره ها و کهکشان ها که دیگر قادر به دیدن انها نخوا هیم بود پس در اینده ای دور اسمان ما بی ستاره و تاریک خواهد بود
هوش فرازمینی