کشـف شــواهـد مستند از وجود قالیچه های پرندهـ در ایران..

[Interstellar]

قرن ها پس از آن كه قالیچه های پرنده تنها یك افسانه هزار و یك شبی تصور می شد، هنری بك، كاشف فرانسوی، شواهد مستند از وجود قالیچه های پرنده در ایران یافته است.
هنری بك در سرداب های زیرزمینی قلعه الموت، در نزدیكی دریای خزر، طومارهایی یافته است كه شواهد جدیدی در مورد قالیچه های پرنده به دست می دهد.این طومارها كه به طرز خارق العاده ای سالم مانده اند، در اوایل قرن سیزدهم میلادی توسط یك محقق تاريخي نوشته شده است.


بنابر یادداشت های اين محقق، نخستین اشارات به قالیچه های باستانی در دو متن باستانی صورت گرفته است.
یكی از این كتاب ها، مجموعه ای از ضرب المثل ها است كه توسط شامشاد، وزیر نبوكدنزر پادشاه بابلی جمع آوری شده است و منبع دیگر، مجموعه ای از گفتگوهای باستانی است كه توسط شخصی به نام ژوزفوس نگاشته شده است.

وي در یادداشت های خود به توضیح چگونگی كار این قالیچه های پرنده می پردازد، اما متأسفانه اكثر اصطلاحات و عبارات فنی به كار رفته در این قسمت قابل فهم نیست. اما از قسمت های قابل خواندن متن چنین بر می آید كه قالیچه های پرنده هم مانند قالیچه های معمولی روی دار بافته می شده اند و تفاوت آنها با قالیچه های معمولی در مرحله رنگرزی بوده است. صنعتگران دربار ملكه صبا گل مخصوصی «به دست آمده از چشمه های كوهستان» كشف كرده بودند كه هنگامی كه در معرض حرارت شدید، «داغ تر از آتش حلقه هفتم جهنم» در ظرفی محتوی روغن یونانی قرار می گرفت، خاصیت ضد مغناطیسی پیدا می كرد.

با توجه به مغناطیس بودن كره زمین، وجود میلیون ها محور مغناطیسی كه از قطب جنوب تا قطب شمال كشیده شده اند، قالیچه هایی كه الیافشان به این گل آغشته می شد می توانستند از سطح زمین فاصله بگیرند. این فاصله با توجه به غلظت و میزان گل به كار رفته، از یك متر تا چند ده متر می رسید. محورهای مغناطیسی مانند ریل های هوایی عمل می كردند و قالیچه می توانست در امتداد این محورها پیش رود

اندرکنش گراویتونی میان زمین و خورشید
آدریان پل موریس دیراك وقتی در 1926 با تلفیق مكانیك كوانتومی و نسبیت عام و خاص توانست فرمول بندی جدیدی ارائه دهد که وجود ذراتیکه بعدها به ضدذره شناخته شدند را پیشبینی میکرد گام بزرگی در را ه پیشرفت فیزیک برداشت.
دانشمدان بزرگی از هیدكی یوكاوا ژاپنی گرفته تا عبدالسلام پنجابی و ورنر هاینزبرگ آلمانی، طی سالهای طولانی در این گروه عضو بوده اند. سرانجام این گروه نشان داد در برخی از مواد کانی ذرات گراویتون وجود دارد که در کویرهایی که درجه ی حرارت در آنها بالا برود ممکن است در دل شن ها یافت شود.
صحرای سینادرمصر، ربع ا لخالی درعربستان و ریگ جن در کویر مرکزی ایران..
تیم اعزامی طی تحقیقات جالبی به این نتیجه میرسد که ایرانیان در زمان هخامنشی ذرات گروایتون را در کویر مرکزی ایران کشف کرده ا ند خاك و شن منطقه ی ریگ جن را طی عملیات سرندسازی خالص کرده به کاشان منتقل می کرده اند و در آنجا باغی درست کرده بودند پر از درخت توت، خاك این باغ تا عمق پنجاه و سه متر از خاك سرند شده ی ریگ جن بوده است بعد کرمهای ابریشم از برگ این درختان تغذیه میکردند وابریشم تولیدی خاصیت گراویتونی و ضد جاذبه یی داشته است و ایرانیان با آن قالیچه ی پرنده تولید میکردند.
البته این فراینده بسیار پیچیده بوده است و یک قالیچه ی کوچک پرنده دهها سال طول میکشیده است تا درست شود . یکی از این قالیچه ها توسط کوروش که به ذوالقرنین شناخته می شود به سلیمان نبی داده می شود .
ایرانیان بسیار دقت کرده بودند که استفاده از این قالیچه ها علنی نشود اما سلیمان استفاده ی گسترده یی می کند و این قالیچه به قالیچه ی سلیمان مشهور میشود. گویا اسکندر برای به دست آوردن همین قالیچه به ایران حمله میکند وایرانیان برای این که تکنولوژی دست یونانیان نیفتد آن باغ را آتش میزنند و دو قالیچه ی باقیمانده در تحت جمشید هم در آتش سوزی تخت جمشید کاملا از بین میرود و فقط چند تار از آن در اكتشافات ارنست امیل هرتسفیلد باستان شناس آلمانی كه توسط موسسه خاور شناسی دانشگاه شیكاگو در 1931 به دست آمد است.