طبقه اجتماعی (کلاس اجتماعی) نوعی قشربندی است ک در آن قشرها به وسیله مقررات قانونی یا مذهبی ایجاد نمیشوند و عضویت بر مبنای موقعیت موروثی نیست.همچنین طبقه اجتماعی؛ گروهبندی وسیعی از افراد است که دارای منابع اقتصادی مشترکی هستند.نظامهای طبقاتی انعطافپذیرترین نظامهای قشربندی هستند.هیچگونه محدودیتهای رسمی درباره ازدواج میان گروهی بین افراد متعلق به طبقات مختلف وجود ندارد.طبقه یک فرد تا اندازهای اکتسابی است؛ نه این که صرفاً در هنگام تولد منسوب گردد.تحرک اجتماعی؛ حرکت صعودی یا نزولی در ساخت طبقاتی؛ بسیار معمولتر از انواع دیگر است. طبقات به تفاوتهای اقتصادی میان گروهبندیهای افراد و نابرابری در تملک و کنترل منابع مادی بستگی دارند.نظامهای طبقاتی اساساً از طریق ارتباطات گسترده غیرشخصی عمل میکنند. پایههای اصلی اختلافات طبقاتی؛ تفاوت در ثروت و شغل است.ثروتمندان، تاجران، کارفرمایان، صاحبان صنایع و مدیران اجرایی؛ معمولاً در طبقه بالا قرار دارند. کارمندان و کارکنان متخصص حرفهای؛ طبقه متوسط را تشکیل میدهند. طبقه کارگر معمولاً در کارهای دستی و مشاغل زراعتی و باربری اشتغال دارند. در بعضی جوامع فئودالی روابط بین طبقات؛ رابطه بهرهکشی است.
انواع
به طور کلی جامعه شناسان سه طبقه ی اجتماعی را مشخص می کنند[sup]:[/sup]
مزایای اجتماعی یا امتیاز اجتماعی در اصطلاح دانش جامعهشناسی، ویژگی باارزش کمیابی است که دستیابی به آنها با محرومیت نسبی دیگران همراه باشد. ثروت، قدرت و احترام از مهمترین مزایای اجتماعی به شمار میآیند. مزایای اجتماعی به صورت نابرابر تقسیم میشوند تا ایفای نقش سادهتر شود. سهم فرد از مزایای اجتماعی با فعالیت، آموزش، اشتغال، عضویت در تشکلهای مدنی و یا ازدواج افزایش مییابد.
انواع
به طور کلی جامعه شناسان سه طبقه ی اجتماعی را مشخص می کنند[sup]:[/sup]
- طبقه ی ممتاز : این طبقه ی بخش ِ کوچکی از جمعیت را تشکیل می دهد .( حدود ِ ۱۰ درصد ) و چندنان مورد ِ توجه ِ جامعه شناسان نبوده است . این طبقه شامل ِ اشراف ِ زمین دار و کسانی است که از راه مالکیت بر زمین، تجارت، مستغلات و امثال ِ آن امرار معاش می کنند و مارکسیست ها، آنها را بورژوازی می نامند . مستخدمان ِ عالی رتبه ی دولت، روسای نیروهای نظامی و اعضای حکومت را نیز می توان در همین ردیف جای داد .
- طبقه ی متوسط ( میانی ) : این طبقه را کارگران ِ متخصص و کارمندان تشکیل می دهند . مثلا ً معلمان، پزشکان، استادان ِ دانشگاه، روحانیون، مدیران ِ کارخانه ها، کارکنان ِ دفتری، مستخدمان ِ دولت و غیره .
- طبقه ی کارگر : این طبقه از کارکنان ِ خدمات و کارگران ِ یدی مثلا ً پیشخدمت، آشپز، مکانیک ِ اتوموبیل، بنا، رفتگر، کارگران ِ کارخانه ها و غیره تشکیل می شود که مارکس ایشان را پرولتاریا نامید .
مزایای اجتماعی یا امتیاز اجتماعی در اصطلاح دانش جامعهشناسی، ویژگی باارزش کمیابی است که دستیابی به آنها با محرومیت نسبی دیگران همراه باشد. ثروت، قدرت و احترام از مهمترین مزایای اجتماعی به شمار میآیند. مزایای اجتماعی به صورت نابرابر تقسیم میشوند تا ایفای نقش سادهتر شود. سهم فرد از مزایای اجتماعی با فعالیت، آموزش، اشتغال، عضویت در تشکلهای مدنی و یا ازدواج افزایش مییابد.