پدرم ، کوروش ، آسوده بخواب که ما بیداریم…

[オスイン]

درود بر ایران و ایرانی

این نوشتار سخن دل است و پیشگفتاری برای یکی از نوشتارهای آتی من که کوشش خواهم کرد تا زودتر برای فرزندان ایران منتشر کنم. گاهی به هر بهانه ای یاد چیزهایی می افتم و بیشتر که به آنها می اندیشم  ناگهان حسی در درونم ندا می دهد که سخنم را با کسی بگویم و اکنون می خواهم سخنم را با فرزندان ایران واگویه کنم. راستش را بخواهید شب پیش داشتم از تلویزیون سریال یوسف پیامبر را می دیدم. دیدم که چگونه زندانیان و بردگان در مصر باستان به بیگاری گرفته می شده اند و به زور شلاق و شکنجه آنان را وادار به کارهای سنگین می کردند و ناخود آگاه بیاد فرعون های مصر و در برابر آنها پادشاهان پارسا و جوانمرد ایران زمین افتادم. به یاد کوروش بزرگ هخامنشی که ایرانیان او را ((پدر)) می نامیدند.



به یاد داریوش بزرگ هخامنشی که راه پدر را دنبال کرد و مردم کشورش در آرامش و آسایش تمام زندگی کردند. به این می اندیشیدم که پیش از زمان همان کوروش بزرگ ، همان پدر بی مانند و پیش از آنکه مصر به قلمرو امپراطوری ایران پیوست شود ، فرعون های مصر اهرام و کاخ های خود را بدست بردگان ،  با زور و بی رحمی می ساختند.


ادامه در ادامه نوشتار

مردان و زنان را به بیگاری می گرفتند و آنقدر از آنها کار می کشیدند که این آدمیان بخت برگشته ، جان می سپردند و دسته دسته در گورهای دسته جمعی مدفونشان می کردند و این در حالی بود که در زمان پادشاهی همان پدر مهربان یعنی کوروش بزرگ و جانشینان او اگر کسانی به کار گماشته می شدند ، با میل خویش کار کرده و دستمزد می گرفتند و این برگرفته از لوحه های گلین است که از خزانه تخت جمشید بدست آمده اند.

????? ??????? ??? ?????

کارگران و استاد کاران و هنرمندان و سنگ تراشان و درودگران و صورتگران و همه وهمه کسانی که در ساخت بنا ها و کاخ های پرشکوه و حتی جاده ها و آبراهه هایی مانند کانال سوئز که به دستور داریوش بزرگ کنده شد ، همه اینها در ازای دریافت دستمزد بوده است.



در تاریخ نگاشته شده است که پادشاهان ایران در دوران هخامنشیان برای کسانی که در هنگام کار آسیب می دیدند و نقص عضو می شدند تا پایان عمرشان دستمزد می دادند و اگر کسانی در بین کار بر اثر سانحه ای جان خود را از دست می دادند ، خانواده هایشان برای گذران زندگی به مشکلی بر نمی خوردند و با خیال آسوده زندگی خود را دنبال می کردند زیرا که قانون ایران زمین هزینه های زندگی این افراد را پیش بینی نموده بود. همانند بیمه های امروزی. به راستی که باید هخامنشیان را نخستین پدید آورندگان ((بیمه)) در دنیا دانست. در زمان همان پدر دلسوز بود که از کار کردن زنان آبستن جلوگیری می شد و برای زنانی که قرار بود فرزندی بدنیا بیاورند حقوق و مزایایی پیش بینی شده بود و این ها همه از کاردانی و بزرگی و بزرگواری پادشاهان پارس بود.

ارگران و استاد کاران و هنرمندان و سنگ تراشان و درودگران و صورتگران و همه وهمه کسانی که در ساخت بنا ها و کاخ های پرشکوه و حتی جاده ها و آبراهه هایی مانند کانال سوئز که به دستور داریوش بزرگ کنده شد ، همه اینها در ازای دریافت دستمزد بوده است.

منشور کورش بزرگ

در تاریخ نگاشته شده است که پادشاهان ایران در دوران هخامنشیان برای کسانی که در هنگام کار آسیب می دیدند و نقص عضو می شدند تا پایان عمرشان دستمزد می دادند و اگر کسانی در بین کار بر اثر سانحه ای جان خود را از دست می دادند ، خانواده هایشان برای گذران زندگی به مشکلی بر نمی خوردند و با خیال آسوده زندگی خود را دنبال می کردند زیرا که قانون ایران زمین هزینه های زندگی این افراد را پیش بینی نموده بود. همانند بیمه های امروزی. به راستی که باید هخامنشیان را نخستین پدید آورندگان ((بیمه)) در دنیا دانست. در زمان همان پدر دلسوز بود که از کار کردن زنان آبستن جلوگیری می شد و برای زنانی که قرار بود فرزندی بدنیا بیاورند حقوق و مزایایی پیش بینی شده بود و این ها همه از کاردانی و بزرگی و بزرگواری پادشاهان پارس بود.

آیا او همان پدر بزرگواری نبود که در سال 538 پیش از میلاد مسیح ، در برابر دیدگان ملت بزرگ بابل با آوایی رسا فریاد زد :

…تا روزی که زنده هستم ، نخواهم گذاشت مردان و زنان را به نام های برده و کنیز و به نام های دیگر بفروشند ، و این رسم زندگی باید از گیتی رخت بربندد…



آه…پدرم ، کوروش ، آسوده بخواب که ما بیداریم…

بدرود