کم گوی

[ИĪИĴΛ ИĪƓĤƬ☛]

لقمان حكيم  پسر را گفت :

((امروز طعام مخور و روزه دار ، و هر

چه بر زبان راندى ، بنويس . شبانگاه

همه آنچه را كه نوشتى، بر من بخوان ؛

آنگاه    (( روزه‏ات را بگشا و طعام خور .

شبانگاه ، پسر هر چه نوشته بود ، خواند .

ديروقت شد و طعام نتوانست خورد.

روز دوم نيز چنين شد و پسر هيچ طعام

نخورد .

روز سوم باز هر چه گفته بود ، نوشت

و تا نوشته را بر خواند ، آفتاب روز چهارم

طلوع كرد و او هيچ طعام نخورد .

روز چهارم هيچ نگفت .

شب ، پدر از او خواست كه كاغذها بياورد

 و نوشته‏ها بخواند .

پسر گفت:

امروز هيچ نگفته‏ام تا بخوانم .

لقمان گفت: ((پس بيا و از اين نان كه بر

سفره است بخور و بدان كه روز قيامت ،

آنان كه كم گفته‏اند ، چنان حال خوشى دارند
((كه اكنون تو دارى 

[NONAME]

تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد

[bahare_021]

اسپم ها پاک شد ..

مشاعره راه انداختین؟