06-05-2015، 12:43
آبلهمرغان معمولا در کودکان به وفور دیده می شود اما خطروهمینطور عوارض آبله مرغان در بزرگسالان خیلی شدیدتر از کودکان است ،مخصوصا مادران باردار که این ویروس به جنین شان منتقل می شود
آبلهمرغان یک بیماری عفونی و مسری ویروسی است که با وجود آن که احتمال ابتلا به آن برای دومین بار در زندگی بسیار کم است، اما وقتی ویروس آن وارد بدن شود، برای همیشه در گرههای عصبی ـ حسی بدن باقی میماند و فعال شدن مجدد آن ممکن است در قالب بیماری زونا اتفاق بیفتد.
آبله مرغان توسط ویروس “واریسلا زوستر” به وجود می آید. این ویروس به سرعت پخش می شود. این ویروس توسط عطسه کردن، سرفه کردن و یا بشقاب و لیوان مشترک داشتن انتقال می یابد. همین طور اگر مایع تاول آبکی را لمس کنید، آبله مرغان خواهید گرفت. یک فردی که آبله مرغان دارد، ولی هنوز علائم بیماری را ندارد، به سرعت ویروس این بیماری را پخش خواهد کرد.
آبلهمرغان یک بیماری خطرناک در کودکان محسوب نمیشود و بدون نیاز به هیچ درمان خاصی بهبود مییابد و تنها درمان واقعی آن استراحت است، ولی همین بیماری در نوزادان، بالغان و بویژه در بارداران یا کسانی که دچار نقص ایمنی هستند یا شیمی درمانی میشوند میتواند بسیار خطرناک باشد.
آبلهمرغان با تظاهراتی چون دردهای شکمی، تب و بثورات پوستــی همــراه است، اما در سنین بالای 13 سـال عوارض بیماری میتواند بسیار خطرناک باشد و بیمار را دچار درگیری ریوی یا عفونت ریه یا درگیری سیستم عصبی و مغزی (مننژیت) کند.
درمان جدی آبلهمرغان بزرگسالی
ابتلا به بیماری آبلهمرغان در کودکان زیر یکسال و در سن بالاتر از 13 سال حالت تهاجمی به خود میگیرد و معمولا خوشخیم نیست. اگر فردی در بزرگسالی آبلهمرغان بگیرد، باید نسبت به درمان بیماریاش بسیار پیگیر باشد و به محض مشاهده هر نوع درگیری ریوی، تنگینفس و درد قفسهسینه به پزشک متخصص مراجعه کند.
همچنین مشاهده عوارض عصبی چون اختلال هشیاری، مشکلات عصبی و خوابآلودگی میتواند خطرناک تلقی شود. از سوی دیگر در برخی موارد مشاهده شده که ابتلا به آبله مرغان در بزرگسالان باعث درگیری سیستم قلبی یا مفصلی شده که البته احتمال آن پایین است.
برخی بررسیها نشان میدهد مصرف داروی ضد ویروس «آسیکلوویر» به محض مواجهه با شخص مبتلا به آبلهمرغان در شخص بزرگسالی که سابقه ابتلا به بیماری را نداشته، میتواند در کاهش عوارض بیماری موثر باشد.
اگرچه واکسن این بیماری در کشور ما در سطح محدود یافت میشود، اما در صورت امکان، تزریق آن به بزرگسالانی که بیماری را در کودکی نگرفتهاند، توصیه میشود. به ویژه بزرگسالانی که به دلایلی با نقص سیستم ایمنی مواجه هستند یا قصد بارداری دارند برای پیشگیری از این بیماری ویروسی بهتر است واکسن دریافت کنند.
خطرناک بودن آن در طی بارداری
ابتلا به آبلهمرغان طی ماههای اول بارداری بسیار خطرناک است و عوارض بسیار شدیدی برای جنین به همراه دارد تا جایی که احتمال بروز نقص عضو، نقص سیستم عصبی و کاهش بهره هوشی برای جنین وجود دارد اما اگر ابتلا به بیماری طی سه ماهه دوم و سوم صورت بگیرد، خطراتش کمتر خواهد بود.
حتی در مواردی مشاهده میشود نوزادانی که مادران آنها در هفته پایانی بارداری به آبلهمرغان مبتلا شدهاند، در بدو تولد آبلهمرغان دارند. بی شک این نوزادان تحت مراقبت خاصی قرار میگیرند و داروهای ویژهای تا بهبود کامل مصرف خواهند کرد. هر زمان که خانم بارداری در معرض این بیماری قرار بگیرد باید تحت نظر متخصص، ایمونوگلوبین دریافت کند که پادتنی است که از ابتلا به بیماری جلوگیری میکند.
آبلهمرغان از طریق تنفس منتقل میشود
آبلهمرغان یک بیماری خطرناک در کودکان محسوب نمیشود و بدون نیاز به هیچ درمان خاصی بهبود مییابد و تنها درمان واقعی آن استراحت است، ولی همین بیماری در نوزادان، بالغان و بویژه در بارداران یا کسانی که دچار نقص ایمنی هستند یا شیمی درمانی میشوند میتواند بسیار خطرناک باشد.