زهرا حاتمی فیلم های لیلا را هم نگاه نمی کند؟

[Mαяѕє]

زری خوشکام (زهرا حاتمی) با حضورش در فیلم سینمایی «در دنیای تو ساعت چند است؟» بسیاری را در جشنواره فجر غافل‌گیر کرد.

زری خوشکام (زهرا حاتمی) با حضورش در فیلم سینمایی «در دنیای تو ساعت چند است؟» بسیاری را در جشنواره فجر غافل‌گیر کرد. کمتر کسی انتظار داشت بعد از مدت‌ها وقفه او بتواند نقشش را در این فیلم به این خوبی ایفا کند. می‌گوید در طول این سال‌ها فیلمنامه‌های زیادی به دستش رسیده اما قصه هیچ کدام از آن‌ها چنان نبود که بتواند او را برای بازی ترغیب کند. او توضیح می‌دهد: ترجیحم این است که صرفا در فیلم‌های خانوادگی با قصه‌های خوب ایفای نقش کنم. دلیل حضور خود را در فیلم صفی یزدانیان، آشنایی با کارگردان و تهیه‌کننده (علی مصفا) آن و بازی دخترش (لیلا حاتمی) عنوان می‌کند و امیدوار است فیلم مورد توجه مخاطبان قرار گیرد. گفت‌وگوی ما را با او در زیر می‌خوانید.

خانم خوشکام، بعد از حضور غافل‌گیر کننده در فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟» بسیاری منتظرند تا بازی شما را در فیلم جدید ببینند.
بله و اتفاقا در این مدت پیشنهادهای زیادی هم داشتم اما همچنان دلم می‌خواهد صبور باشم و کاری را دوباره انتخاب کنم که مانند فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟» همه را غافل‌گیر کند و مخاطبان از تماشای آن لذت ببرند.

با این اوصاف دوباره باید زمان زیادی را منتظر ماند تا چنین اتفاقی بیفتتد؟
امیدوارم که این فاصله کوتاه باشد اما واقعیت این است که در سن و سال و شرایط من را حت نیست که بازی در هر کاری را بپذیرم. در واقع شرایط خاص خودم را برای کار دارم.

چه شرایطی؟
باید فیلمنامه را دوست داشته باشم و با قصه آن ارتباط برقرار کنم. از طرفی تیمی که با آن کار می‌کنم برایم بسیار مهم است. در کنار همه این مسائل تا جو مناسب فراهم نباشد ترجیح می‌دهم که بازی نکنم.

در نشست خبری بعد از نمایش فیلم در جشنواره «فجر» دلیل حضورتان در این کار را جو خانوادگی آن دانستید؟
همین‌طور است. این موضوع غیر قابل انکار است. تهیه‌کننده این کار علی مصفا بود و با توجه به شناختی که از او داشتم می‌دانستم که در تهیه‌کنندگی فیلم فرد سخت‌گیری است و حاضر نمی‌شود تهیه‌کنندگی هر کاری را بپذیرد. از طرفی حضور دخترم لیلا هم مرا ترغیب می‌کرد تا در این اثر حضور داشته باشم. ضمن این‌که به توانایی صفی یزدانیان در کارگردانی واقف بودم. او از دوستان خانوادگی ما است. یعنی از همان ابتدا در جریان ساخت فیلم قرار داشتم.

در آن مقطع فکر می‌کردید فیلم تا این حد در جشنواره با استقبال مخاطبان مواجه شود؟
می‌دانستم که «در دنیای تو ساعت چند است؟» به اثری موفق تبدیل می‌شود اما فکر نمی‌کردم که تا این حد به موفقیت برسد. باید اعتراف کنم از این همه استقبال هیجان زده شده بودم.

دلیل موفقیت کار را در چه می‌دانید؟ فکر می‌کنید فیلمنامه خوب یا کارگردانی مناسب و بازی درست بازیگران باعث دیده شدن آن شده است؟
فکر می‌کنم مجموعه این عوامل باعث دیده شدن این کار شده است. حس شاعرانگی که در فیلم وجود داشت با بازی خوب و کارگردانی درست همراه شد و کار را به فیلمی مطلوب تبدیل کرد. اتفاقی که این روزها کمتر در سینما شاهد آن هستیم.

دلیل این موضوع را در چه می‌دانید؟
نمی‌دانم شاید بخشی از آن به این خاطر است که نگاه ما در فیلمسازی به شدت تجاری شده و اهمیت قصه را فراموش کرده‌ایم. در حالی که قصه عامل اصلی جذب مخاطب است. ضمن این‌که در فیلمنامه‌هایمان اهمیت کمی به دیالوگ داده می‌شود و این موضوع را چندان مهم نمی‌دانیم. از طرفی کمبود بودجه باعث شده که افراد در کارهایشان به سراغ سری کاری بروند و از کسانی کمک بگیرند که مهارت چندانی در فیلمسازی ندارند و صرفا هدفشان تولید یک کار گیشه‌ای است. این در حالی است که این نگاه دیگر در میان مردم طرف‌دار ندارد. آن‌ها این آثار را پس می‌زنند تجربه نشان داده مردم از آثاری استقبال می‌کنند که بتواند با قصه‌ای شیرین آن‌ها را تا آخر فیلم روی صندلی نگه دارد.

سینمای داخلی را دنبال می‌کنید؟
راستش را بخواهید نه. با این ترافیک و گرفتاری‌هایی که در زندگی شخصی همه افراد وجود دارد فرصتی برای رفتن به سینما ندارم. پیش‌تر که سینمای خودمان دایر بود و آن‌ را به آتش نزده (بعد از کمی مکث) یا آتش نگرفته بود مرتب به سینما سر می‌زدم و فیلم‌های مختلف را روی پرده دنبال می‌کردم اما در حال حاضر فرصت چندانی برای این کار ندارم.

فیلم‌های دخترتان لیلا را هم دنبال نمی‌کنید؟
نمی‌توانم بگویم همه آن‌ها را دنبال می‌کنم. برای بعضی از فیلم‌هایش که شنیده‌ام خوب است، فرصتی برای تماشای آن‌ها پیدا می‌کنم. خوشبختانه در طول این سال‌ها مسیر رو به رشدی را طی کرده و انتخاب‌های حساب شده‌ای داشته است.

شما بعد از انقلاب صرفا در فیلم های همسرتان حضور داشتید و پیش از این فیلم تنها در فیلم علی مصفا بازی کرده بودید. تاکید شما برای بازی در فیلم‌های خانوادگی برای چیست؟
شاید به‌خاطر وسواسم در انتخاب باشد. دوست ندارم تن به ریسک بدهم و در اثری حضور پیدا کنم که به نتیجه آن مطمئن نیستم. فکر می‌ کنم با این سبک انتخاب‌هایم توانستم به نوعی از کارنامه‌ام دفاع کنم. از این به بعد هم در فیلم‌هایی بازی می‌کنم که فیلمنامه‌‌شان را دوست داشتم باشم و فضای خانوادگی داشته باشند.

بعد از سال‌ها دوری از بازیگری قرار گرفتن جلوی دوربین سخت نبود؟
نه، بازیگری به‌نوعی در خون من است. ضمن این‌که جوی که در پشت صحنه کار وجود داشت دست مرا در بازی باز می‌گذاشت و اجازه می‌داد راحت‌تر ایفای نقش کنم. شک نداشته باشید که شرایط پشت صحنه در مقابل دوربین و در بازی بازیگر تاثیر دارد. یکی از دلایلی که حاضر نمی‌شوم در هر اثری بازی کنم بی‌اطلاعی از جو کارهاست. به همین خاطر ترجیح می‌دهم همچنان به همان فرمول قدیمی متعهد باشم و صرفا در کارهای خانوادگی با قصه خوب ایفای نقش کنم.