ستارگان چگونه متولد میشوند

[Interstellar]

همه ستارگان مرگ یکسانی ندارند و همه سرنوشت انها بستگی به جرم انها دارند . توده گازی و پرجرم و بزرگ را در نظر بگیرید این توده تحت نیروی گرانش خودش شروع به فشرده شدن میکند . در اثر فشردگی دمای ان نیز افزایش میابد . هنگامی که دمای مرکزی چنین توده گازی فشرده ای به حدود 10 میلیون درجه کلوین میرسد هیدروژن گازی یونیذه شده و بصورت پلاسمای از یون های مثبت {هسته های هیدروژن } و الکترون ها در میاید .


برخورد هسته های هیدروژن در دما و انرژی بالا باعث همجوشی هسته ای و تولید مقداری زیادی انرژی میشود . فرایند جوش هسته ای تنها در مرکز توده فشرده شده گازی رخ میدهد

انرژی ازاد شده در همجوشی هسته ای به صورت تابش گسیل میشود . در این حالت میگوییم ستاره ای متولد شده است . مثلا در مورد خورشید خودمان در اثر انقباض اولیه ابر گازی در 15 میلیون سال طول کشید و بعد از ان نور افشانی خورشید اغاز شد { خورشید و منظومه شمسی ما 4.6 میلیارد سال سن دارند و احتمالا تا 5 میلیارد سال دیگر خورشید به سوختن هیدروژن ادامه میدهد سپس میمیرد }



بازه زمانی زندگی یک ستاره مثل هم نیست . هر چه ستاره ای پرجرم تر باشد هیدروژنش سریعتر میسوزد دمایش بالاتر میرود درخشندگیش بیشتر میشود و عمر کوتاه تری دارد .

پس از اینکه هیدرژن ستاره یا تموم شود در اثر همجوشی هسته ای انگاه بیشتر قسمتهای هسته ی ستاره را هلیوم تشکیل خواهد داد .

در این حالت ستاره تحت جاذبه خودش بیشتر متراکم میشود و دمای مرکز ان بیشتر و تا صد میلیون درجه نیز میرسد در این حالت هسته های هلیوم بهم پیوسته و کربن ساخته میشود .

ر ادامه زنجیره این واکنشهای هسته ای ادامه دارد تا عناصر سنگین تر در قلب ستاره تشکیل شود . مثل اکسیژن نئون سدیم منیزیم و ...

پس مرگز یک ستاره نه تنها نیروگاه هسته ای است بلکه یک کارخانه ساخت عناصر هست .



در اثر چرخش کهکشان به دور خودش افت و خیزهای چگالی باعث ایجاد موج ضربه در گازهای کیهانی میشود در راه شیری ما اثر موج ضربه ای در امتدا بازوهای کهکشانی بیشتر است و بهمین دلیل بیشتر ستارگان جان در این نواحی متولد میشوند . . موج ضربه ای دمای محیطی را که در ان سیر میکند بالا میبرد . سپس در اثر تابش دمای این ناحیه گازی کوچک پایین امده و سرد میشود . پس از افت دمای ان به پایین تر از دمای محیط اطراف تراکمی بر این نواحی چگالی اعمال میشود فشار ناشی از ان باعث کم شدن حجم توده و تشکیل یک پیش ستاره میشود .

به دلیل چرخش کهکشان به دور ناحیه مرکزی خود همه گاز و غبارهای درون ان نیز همراه کهکشان دوران پیدا میکند . بهمین ترتیب پیش ستاره ایجاد شده نیز که شامل یک ابر گازی با قطر چند سال نوری است دارای گشتاور زاویه ای و چرخش میشود . سرعت چرخش این ابر گازی در فواصل مختلف از مرکز ان متفاوت است .

هنگامی که ابر گازی چگالش خودش را از اغاز کند تفاوت سرعت در نقاط مختلف ان باعث چرخش ابر گازی به دور خود میشود .

با ترام بیشتر ابر گازی و کوچک شدن شعاع ان سرعت چرخش ان رفته رفته بیشتر و بیشتر میشود  . نتیجه این فرایند تشکیل یک ستاره چرخان است و این امر به دلیل بقای گشتاور زاویه ای است .

در حین چرخش پیش ستاره {ابر گازی} قسمتهای بیرونی که بستگی به کمتر و سرعت چرخش بیشتری دارند . از ان جدا میشوند و شروع به چرخش به دور خود و به دور قسمت مرکزی میکنند . این اجرام در نهایت تشکیل ستاره و دنباله دار ها میدهد

[fafa23]

تشکر
خوب بود