ساز ویولن

[destiny]

سلام
از اونجایی که خودم وبلون میزنم و خیلی به این ساز علاقه دارم مایلم شما رو هم کمی با این ساز جالب و خوش صدا آشنا کنم

مرحله اول::

ویولن از کجا آمد است؟


عده کثیری از تاریخ نویسان موسیقی منشا آن چیزی را که ما امروزه به نام ویولن می شناسیم از ایتالیا، در سالهای 1496 تا 1505 میدانند.

تا سالها پس از ساخت این ساز، از آن تنها برای همراهی سایر سازها استفاده میشد، چرا که موسیقیدانها به ضعف رنگ آمیزی موسیقی توسط سازهای بادی پی برده بودند و نیاز به سازی با رنگ صدای جدیدتر داشتند.

اواسط قرن 17 بود که ویولن بعنوان یک ساز solo مطرح شد، البته این ساز ابتدا فقط در محافل رسمی و اشرافی نواخته میشد اما بتدریج به پای به محافل طبقه متوسط و عادی نیز گذاشت.

روایت های دیگری نیز راجع به این ساز وجود دارد. اگر به زمانهای قدیم بازگردیم در سرزمینهای اسلامی اعراب، سازی بوده بنام Rebab که تنها یک سیم داشته (البته برخی ریشه Rebab را هند نیز می دانند). بتدریج با گذشت زمان و پیشرفت علم و موسیقی، اعراب به تعداد سیم های آن افزودند و ساز دیگری بنام Rebec بوجود آمد.

جالب هست که بدانید خیلی زود ایرانیها و ترک ها این ساز را برای خود بومی کردند و سبک ها و روشهای مخصوص به خود برای کوک کردن و نواختن آن ابداع کردند.



2::
پیدایش و تاریخچه

ردیابی مبادی و ریشه های پیدایش ویولن آسان نیست امّا بر اساس نگاره‌ها و کنده‌کاریهای اروپایی از حدود سال نهصد میلادی سازهایی شبیه ویلن به چشم می‌خورند که با آرشه نواخته می‌شود. این سازها بطور کلی به چهار دسته تقسیم می‌شوند:
ربک (Rebec)
فیدل (fiddle)
لیرا دا براچه (lira da braccio)
ویل (Viol)
در سال 1508 اولین انواع ویولنها در هنر ایتالیایی ظاهر شدند امّا نمونه‌های اصلی موجود از این دورۀ سرنوشت ساز ویول‌های ونیزی است. در پایان قرن شانزدهم، لیرا از تمام ویژگیهای ویلن، بجز سیستم سیم‌ها و جعبه گوشی، بهره‌ای داشت، اما ویول به طریقی دیگر تکامل یافت. ویول و لیرا تا اوایل قرن هفدهم در ایتالیا استفاه می‌شدند هر چند ویول در اروپایی شمالی و مخصوصاً انگلستان به عنوان نخستین ساز آرشه‌ای در بخش اعظم بعد نیز باقی ماند.
یک مثال خوب که شامل سازهای خانوادۀ ویولن می‌شود، گنبد کلیسای جامع سارونوا است که توسط گادنتسیو فراری (Gaudenzio Ferrari) در 1835 نقاشی شده است. نخستین ویولن‌های موجود به سال 1664 برمی‌گردند. (گر چه در موزه ملی ورشو، ویولن‌های لهستانی وجود دارند که به عنوان سازهای متعلق به حدود 1515 معرفی شده اند.)
تقریباً همه کشورهای اروپایی مدعی ابداع ویولن هستند، اما هیچکدام نمی‌توانند با قاطعیت بر تفوق تاریخی ایتالیا در این زمینه غلبه نمایند. خاستگاه همه سازندگان بزرگ شاید تنها با یک استثناء از کرمونا (Cremona) برشیا (Berescia) یا ونیز است.
ویولنیک ساز زهی و آرشه ای است. این ساز کوچکترین عضو خانواده ی ویولن است. برای نواختن معمولا روی شانه ی چپقرار می گیرد، و با آرشه ای که در دست راست نوازنده است،نواخته می شود.سیم های ویولن از زیر ترین تا بم ترین سیم، به ترتیب زیر کوک می شوند :می:سیم اول ، لا:سیم دوم ، ر:سیم سوم ، سل:سیم چهارم


3::
سازندگان ویولن

آندرا آماتی (قبل از 1505 – 1577( Andrea Amati، اولین سازنده اهل کرمونا - بزرگترین مرکز ساخت ویولن - است که نامش ثبت شده است. نوه آندرا، فرزند پسرش هیرونیموس (Hieronymus)، نیلوکو (Nicolo) آماتی است که همچون پدربزرگ و پدرش شغل آنها را برگزیدند و احتمالاً مهمترین فرد این خانواده بوده است. در 1630 که طاعون در کرمونا افراد زیادی را از بین برد، نیکولو بدون هیچ وارث بلافصل، شاگردانی را پذیرفت که از میان ایشان می توان از فراچسکو روجری (Francesco Rugeri) و جی. بی. راجری (G. B. Rogeri) نام برد. امّا مشهورترین آنها، با اختلافی فاحش با دیگر شاگردانش، انتونیو استرادیواری (1644 - 1737) بود. قدیمی‌ترین کار استرادیواری که تاریخ 1666 را دارد، حتی امروز نیز نمونه‌ای از خلاقیت سترگ است. ویولن ساخته آنتونیو استرادیواری (مسیح Le Massie) ساخته شده در سال 1716 احتمالاً گرانبهاترین ویولن دنیاست.
این دو خانواده یعنی آماتی و استرادیواری مهمترین سازندگان ویولن بودند امّا بعد از آنها می‌توان از گورانری (Guarneri)، جورپه دل جسو (Giuseppe de-Geusu) و کارلو برگونزی (Carlo Bergonzi) نام برد.

ویلن چه از لحاظ تاریخی و چه از نظر هنری، سازی بسیار مسحور کننده است. ویلن از نظر مکانیزم و ساختمان ساده و از حیث صدادهی پیچیده است. چهارگوشی آن به شکلی متقارب تراش خورده اند و برای کوک کردن چهار سیم (سل، ر، لا و می) بکار می روند. اندازه های داده شده برای یک ویولن
استرادیواری Stradivari است که مشخصات آن منطبق با ویلن امروزی است.
طول صفحه پشتی: 355 میلیمتر
پهنای انحناهای بالایی: 168 میلیمتر
پهنای انحناهای میانی: 113 میلیمتر
پهنای انحناهای پایینی: 219 میلیمتر
طول دسته: 130 میلیمتر
طول تخته انگشت گذاری: 270 میلیمتر
ارتفاع خرک: 41 میلیمتر

4::
قسمت های ساز ویولن عبارتند از :

آرشه : یا کمان ترکه ای چوبی است که رشته های مویی دم اسب،

در طول آن کشیده شده است و به دو سر آن ثابت شده است.

تنه : جعبه ای که مابین تخته ی روئی و تخته ی زیرین و جداره های

طرفی محصور شده است.

دسته یا گردان : در واقع دنباله ی چوب آبنوس تکیه سیم هاست که

محل انگشت گذاری نوازنده در قسمت بالای آن قرار دارد. نوازنده ی

ویولن قادر است ، در تمام طول چوب آبنوس انگشت گذاری کند ، انتهای

دسته به جعبه ی کوچکی ختم می شود که سیم ها در درون آن به دور

گوشی های کوک پیچیده می شوند.

خرک : بین سیم ها و طبله ی ویولن قرار گرفته و فشار سیم ها آن را

عمود نگه می دارد. نقش خرک ان است که ارتعاش سیم ها را به طبله

و به جعبه ی ویولن منتقل می کندو نیز در داخل جعبه میله ای چوبی

تقریبا زیر خرک ، اندکی بلند تر از جدار طرفی قرار داده شده که شکل

گرده ماهی ، طبله و زیره را حفظ می کند.

گریف : از آبنوس ساخته شده است و در طول گردن ویولن چسپیده

است و تا میانه ی جعبه ی ساز ادامه دارد . گریف جایی است که

نوازنده با انگشت خود سیم را به آن می چسباند و به این ترتیب طول

سیم را کوتاه می کند و نت های مختلف را می نوازد.

تا آخر تنه ی ویولن کشیده شده است. با زهی از جنس روده یا

پلاستیک به دکمه ای که در قسمت پایین جدار تعبیه شده بند می شود.

سیم ها : سیم ها از جعبه ی کوچک سر ساز آغاز شده در طول چوب

آبنوس ، تکیه گاه سیم ها ادامه یافته ۷ از روی خرک عبور کرده و در

سیم گیر مهار می شود . سیم های ویولن قبلا از روده ی گوسفند

«زه» ساخته می شد. امروزه در سیم های بم تر ، روی روده سیم

فلزی نازکی می پیچند و در سیم های زیر تر از مفتول فلزی تنها

استفاده می شود.

نخستین سازندگان معروف ویولن در ایتالیا پیدا شدند .

«گاسپارو داسالو» نخستین ویولن حقیقی را ساخت، اما معروفترین

ویولن ها در شهر کرمونا ساخته شدند.

«آندره اماتی» و فرزندش «نیکولا اماتی» و شاگردش «آنتونیو استرادیواریوس»

بهترین ویولن های دنیا را تا کنون ساخته اند.

سیم گیر : از آبنوس ساخته شده است و در فاصله ی اندکی با خرکنقش این ساز چه در کنسرت های بزرگ و چه به طور جمعی وانفرادی ، آنقدر پر اهمیت است، که آن را «شاه ساز ها» گفتند.

[serpico]

ساز سختی ولی اگه مثل من تمرین کنید یاد میگیرید فقط علاقه میخواد