یهودیان و نقش آنان در دوران ظهور

[ИĪИĴΛ ИĪƓĤƬ☛]

در بررسی پیرامون نقش یهودیان در آخرالزمان و عصر ظهور حضرت مهدی (ع)، تنها آیه های نخستین سوره بنی اسرائیل می تواند برای تعِِِیِین ِِیک استراتژِِی و شناخت خط مشِِی کافِِی باشد، زیرا این آیات در عین خلاصه بودن، وحی الهی بوده و به گونه ای رسا و گویا، شمه ای از تاریخ و سرگذشت آنها را بیان کرده است و به نحو معجزه آسا و با دقت، آینده آنها را روشن می سازد. علاوه بر این آیه ها و آیات دیگر، تعدادی روایات وجود دارد که پاره ای از آنها مربوط به تفسیر آیات، و برخی دیگر پیرامون وضع یهودیان در عصر ظهور و انقلاب حضرت مهدی (ع) می باشد، که پس از تفسیر آیات به بیان آنها می پردازیم.

«منزه و پاک است آن که یک شب، بنده اش را به سفر شبانه برد از مسجد الحرام به مسجد اقصی که مبارک گردانیم (برکت دادیم) پیرامونش را تا از نشانه های خود به او نشان دهیم بدرستی که او شنوا و بیناست. و به موسی تورات را داده و او را هدایت گر فرزندان یعقوب (بنی اسرائیل) گردانیدیم، که غیر از من سرپرستی را نپذیرد. فرزندان کسی را که با نوح حمل نمودیم، که او بنده ای شکرگزار بود.» «ما در تورات حکم در انقراض بنی اسرائیل نمودیم زیرا شما (بنی اسرائیل) در زمین دوبار فساد نمودید و بر دیگران فخر و بزرگی بسیار خواهید نمود.» (سوره اسراء آِِیات اول تا هشتم)

یعنی ما در توراتی که بر آنان فرو فرستادیم حکم قطعی به انقراض آنها کردیم شما بزودی از راه راست منحرف شده و دوباره در جامعه تبهکاری می کنید، چه اینکه بزودی بر دیگران فخر و برتری جوئی بسیار می نمائید.

«وقتی که هنگام کیفر اولین فساد فرا رسد بندگانی را از ناحیه خود که توانمند و ستبر می باشند جهت سرکوبی شما فرستادیم، در میان خانه ها به جستجوی خانه به خانه پرداختند و این وعده ای قطعی بوده.»

زمانیکه وقت مجازات شما بر نخستین تبهکاری خودتان رسید بندگانی را از طرف خود که دارای صلابت می باشند بسوی تان فرستادیم تا شما را جزاِِیِِی سخت دهند آنان میان خانه ها به جسنجوی خانه به خانه پرداختند و این وعده ای حتمی است.

«آنگاه پیروزی را برای شما، بر آنان برگرداندیم و شما را با ثروتها و پسران یاری نمودیم و تعداد شما را بیش از آنان قرار دادیم»

«اگر خوبی کردید، خوبی به خود نموده اید و اگر بدی کردید به خود بدی نموده اید و هنگامی که وعده بار دوم بیاید چهره های شما را ناخوش دارند و وارد مسجد اقصی گردند همانگونه که نخستین بار داخل شدند و آنچه را که برتر آمده نابود کنند نابود کردنی.» «شاید پروردگار شما بر شما رحم نموده و اگر باز گردید بازگردیم و ما دوزخ را تنگنائی برای کافران قرار دادیم".

نخستین نتیجه ای که از اِِین آیات استفاده می شود این است که تاریخ یهودیان بعد از موسی تا پایان زندگانی آنها بدین صورت خلاصه می شود که آنها در جامعه فساد نموده تا آن که هنگام مجازات شان فرا رسد، و خداوند افرادی را از ناحیه خود بر می انگیزد که بر آنان چیره خواهند شد سپس خداوند بنابر مصلحت هایی یهودیان را بر آنان پیروز می گرداند و اموال و اولاد به آنها عطا نموده و طرفدارانشان را در جهان بیش از آن قوم می گرداند، اما یهود از این اموال و یاران بهره برداری صحیح نمی نمایند، بلکه سوء استفاده نموده و بار دوم در روی زمین فساد به بار می آورند، البته این بار علاوه بر فساد، خوی تکبر و برتری طلبی خویش که خود را بسیار بهتر و برتر از سایر مردم می پندارند. و زمانی که وقت کیفرشان فرا می رسد خداوند بار دیگر آن قوم را بر آنان چیره ساخته، و مجازات را در سه مرحله و سخت تر از بار اول برآنان وارد می سازد.

نتیجه دوم این است که، قومی را که خداوند بار اول بر ضد آنان بر می انگیزد، به آسانی بر آنها چیره می گردند، و به جستجوی خانه به خانه می پردازند، آن گاه داخل مسجد اقصی شده و نیروهای نظامی آنان را متلاشی می کنند. آنگاه خداوند بار دوم آنها را می فرستد و بر خلاف غلبه یهودیان بر آنها و زیادی یاران و هوادارانشان، ضربات شدیدتری را در سه نوبت بر آنها وارد می سازند، که در اولین نوبت، چهره های پلِِید آنان را آشکار و آنها را رسوا ساخته و همچون بار اول، فاتحانه وارد مسجد می گردند. و سپس خوی تکبر و برتری جوئی آنان بر ملتها را، پایمال می کنند.

سوال اساسی که مفسران مطرح می کنند این است که آیا این دو نوع فساد که یکی همراه با برتری طلبی است پایان یافته و یا آن دو کیفر وعده داده شده بر آنان واقع شده است یا خیر؟

برخی از مفسران بر این عقیده اند که هر دو مورد، انجام شده، بدین ترتیب که کیفر فتنه و فساد نخستین بنوخذنشر (بخت النصر) و مجازات دومین مرحله فساد و تباهی بدست (تیتوس) رومی انجام پذیرفته است و بعضی دیگر معتقدند که هنوز آن دو کیفر رخ نداده است.

اما نظریه درست این است که اولین کیفر در برابر نخستین فساد، درصدر اسلام بدست مسلمانان انجام پذیرفته، و آنگاه که مسلمانان از اسلام فاصله گرفته و دور شدند خداوند یهودیان را برآنان چیره ساخت، و در این مرحله نیز برای دومین بار، یهودیان در زمین ایجاد فساد و طغیان نمودند و هرگاه که مسلمانان دوباره به اسلام روی آورند زمان کیفر دوم فرا رسیده و به دست مسلمانان انجام خواهد شد. و براساس همین تفسیر از امامان علیهم السلام روایاتی رسیده، از جمله آنکه، آن قومی را که خداوند در مرحله دوم علیه یهودیان بر می انگیزد، حضرت مهدی (ع) و یاران وی اند و هم آنان که خداوند آنها را قبل از ظهور حضرت قائم (ع) بر می انگیزد، در تفسیر عیاشی از امام باقر (ع) روایت شده که حضرت بعد از آن که آیه شریفه «بعثنا علیکم عباداً لنا اولی باس شدید» را قرائت نمود، فرمود: «مراد از این آیه حضرت قائم (ع) و یاران اوست که نیرومند و دارای صلابت می باشند.»

و نیز در تفسیر نورالتقلین، از کتاب روضه کافی از امام صادق (ع) نقل شده که آن حضرت در تفسیر آیه شریفه فوق فرمود: «خداوند قبل از خروج حضرت قائم، قومی را برانگیزد که دشمنی از دشمنان آل محمد (ص) را رها ننموده، مگر اینکه او را به هلاکت می رسانند.»

و در کتاب بحارالانوار، از امام صادق (ع) روایت شده که وقتی این آیه را قرائت فرمود، عرض کردیم «آنها چه کسانی هستند؟ امام سه بار فرمود: آنان بخدا سوگند اهل قم، آنان بخدا سوگند اهل قم، آنان بخدا سوگند اهل قم می باشند.»

اهل قم یعنی اهل ایران، همان یاران حضرت مهدی (ع) هستند که خداوند آنان را برای زمینه سازی ظهور آن بزرگوار بر می انگیزد و بطوری که روایات دلالت دارد، به هنگام ظهور تعدادی از اصحاب خاص ایشان در بین آنها وجود دارند. علاوه بر اینکه مقاومت یهودیان در مقابل این مردم و مسلمان هواداران آنان در چند نوبت انجام می گیرد، تا آنکه حضرت مهدی (ع) ظهور کند که نابودی نهائی یهودیان را به رهبری وی و بدست با کفایت او خواهد بود.

آن قومی را که خداوند وعده فرمود، دوبار علیه یهودیان بر می انگیزد، در حقِِیقت یک امت باِِید باشد و صفاتی که برای آنان یاد شده و ویژگیهای جنگ آنان یا یهودیان جز بر مسلمانان تطبیق نمی کند، زیرا پادشاهان مصر و بابل و یونان و ایران و روم و دیگران که بر یهودیان تسلط یافتند با صفت «عباداً لنا» (بندگان ما) سازگار نیستند و طبق بیان آیات بعد از کیفر اول حادثه ای پیش نیامده که یهودیان برآنان چیره گردند، در حالی که پس از مجازات اول یهودیان، بدست ما در صدر اسلام، آنان بر ما غلبه پیدا نمودند، و خداوند آنها را با اموال و فرزندان یاری داد، به گونه ای که افزایش هواداران آنها در جهان بیش از طرفداران مسلمانان گشته و با پشتیبانی ابرقدرتان علیه ما قیام نمودند. و هم آنان هستند که در زمین فساد نموده، و بر ما و ملتهای محروم، برتری طلبی و فخر می فروشند و این مجاهدان و کفرستیزان اسلام هستند که ضربات خود را بر پیکر و چهره کریه آنها وارد می سازند.

و نیز آنچه بر این معنی دلالت دارد و با بررسی تاریخ یهودیان بعد از حضرت موسی (ع) روشن می گردد، این است که فساد در زمان گذشته، و حال یهود تحقق یافته، اما برتری وعده داده شده آنها تنها در زمان ما بوجود آمده است و همین غلبه آنهاست که در پی آن دومین کیفر وعده داده شده فرا خواهد رسید و آنها نابود خواهند شد.

بشارت خداوند برای برچیدگی همیشگی یهود:

خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید:

«پروردگار تو اعلام می دارد، کسانی را بر یهودیان چیره خواهد کرد که تا روز قیامت، آنان را مجازات و شکنجه خواهند نمود، و خداست که زود مجازات نموده و هم اوست بخشنده و عفو کننده، و از جمله مجازات خداوند این است که آنان را پراکنده و گروه گروه در زمین قرار داده بعضی از آنان نیکوکار و برخی نابکارند و آنان را با خوبی و بدی آزمایش کردیم، شاید توبه نموده و به راه حق و هدایت بازگردند.»

معنی این دو آیه شریفه این است که: خداوند اعلان و مقدر فرموده که بزودی کسی را بر یهودیان مسلط می گرداند که تا روز رستاخیز آنان را مجازات و شکنجه دهد، او (خدای) بسرعت مجازات نموده و هم اوست آمرزنده ومهربان، از جمله مجازاتهای خداوند درباره یهودیان این است که آنها را در زمین پراکنده و دسته دسته می گرداند، گروهی از آنان نیکوکار و گروهی بدکارند و آنها را بوسیله خوبی و بدی آزمایش می کند شاید توبه نموده و هدایت گردند.

ما اجرای این وعده الهی را در کیفر یهودیان، در تمام دورانهای تاریخی آنان به استثنای دوران حکومت پیامبرانی چون موسی و یوشع و دادو و سلیمان علیهم السلام مشاهده می کنیم و خداوند اقوام و ملتهای مختلفی را بر آنها مسلط گردانید که آنان را شکنجه و مجازاتی دردناک نمودند.

اِِین سوال دور از دهن نخواهد بود که، پادشاهان مصر و بابل و یونان و فارس و روم و دیگران بودند که بر یهودیان تسلط یافته و آنان را مجازات سختی دادند اما مسلمانان چنان رفتاری با آنها ننموده، بلکه تنها بر نیروهای نظامی آنها پیروز گشتند و سپس زندگی در سایه دولت اسلامی را از آنان پذیرفتند، که با برخورداری از آزادی و حقوق خود در قوانین اسلامی، جزیه بپردازند.

در جواب اِِین سوال مِِی توان چنِِین گفت که، آنها را بدترین عذاب چشانیدند، به این معنی نیست که پیوسته آنها را کشته و یا آواره و زندانی نمودند، آن چنانکه بیشتر حکومتهایی که پیش از اسلام بر آنان تسلط یافتند، این گونه عمل کردند، بلکه به این معنی است که آنها از لحاظ نظامی، سیاسی، تسلیم آن حکومتی گردیدند که خداوند برآنان مسلط ساخت اگرچه مسلمانان در آزار و کیفر یهودیان، از دیگران ملایم تر بودند، اما مصداق تسلط بر یهودیان، و کیفر نمودن آنان می باشند.

بلی تاریخ یهودیان تطبیق این وعده خدا را بر آنها گواهی می دهد، در عصر حاضر که یک و یا حداقل نیم قرن بر آنها سپری گشته، کسی که آنان را مجازات و کیفر دهد بر آنان مسلط نشده، بلکه آنان بیش از نیم قرن است یعنی از سال ۱۹۳۶م. بدترین شکنجه ها را در فلسطین و دیگر مناطق به مسلمانان روا می دارند!

این همان دوره بازگشت قدرت آنهاست که خداوند در سوره اسراء به آنان وعده داده است.

در این زمینه روایات زیادی از امامان علیهم السلام رسیده که این وعده الهی نیز بدست مسلمانان انجام می پذیرد، در همین خصوص صاحب مجمع البیان، در تفسیر آیه یاد شده، اتفاق نظر مفسران را بر این معنی بیان کرده و فرموده مراد از آن نزد تمام مفسرین، امت پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) می باشد، و همین معنی از امام باقر (ع) نقل شده، و علی بن ابراهیم قمی، در تفسیر خود آن را از ابی الجارود، از امام باقر (ع) نقل فرموده است.

محمد جواد رمضانی

- ِِیهود در المِِیزان

- تفسِِیر برهان

- بحارالانوار ج ۵۲