بارانی که تیره است و نادیدنی!

[Titiw]

بارانی که در اهواز میبارد هم تیره است و هم نادیدنی
قابل توجه مسئولانی که بودجه می‌گیرند، وعده می‌دهند و از یاد می‌برند

مقصر کیست؟ هر کس پاسخی برای این سوال دارد و در این باره اختلاف نظرهای زیادی به چشم می‌خورد اما تقریبا برای همه واضح است که در این میان هیچ قصوری متوجه مردم نیست؛ پس چرا رنجی که اینچنین به مردم تحمیل می‌شود، تمامی ندارد و گزندی به قصور کنندگان نمی‌رسد؟

به گزارش «تابناک»، در حالی که موج جدید بارش های زمستانی بسیاری از نقاط کشورمان را فرا گرفته و طراوت هوای بارانی و سرما، فضای متفاوتی در زندگی بسیاری هموطنانمان فراهم آورده، از خوزستان خبر می‌رسد که بار دیگر آسمان تیره و تار شده و  نفس ها به شماره افتاده است.

گرد و غبارهایی که سالهای سال است نفس مردم این دیار را تنگ کرده، این بار در زمستان راهی اهواز و دیگر شهرهای خوزستان شده تا وعده هایی را به یاد آورد که هر بار که آسمان این استان تیره تر می‌شود، بیشتر به زبان آورده می‌شوند و بعد آن گونه به بوته فراموشی سپرده می‌شوند که گویی هرگز بیان نشده‌اند.

 

 
سالهای سال است از مالچ پاشی، فشار به مسئولان عراقی برای انجام تعهدات و حتی استفاده از یون سازهایی که ویژه فرونشاندن گرد و غبار طراحی و پیرامون شهرهای پر گرد و غباری چون اهواز نصب شده، به عنوان راهکارهای ویژه مسئولان برای کاهش رنج مردم منطقه نام می‌برند اما در مقام عمل شاهدیم که هنوز سهم مردم از این همه وعده، با همان هوای آلوده‌ای است که رتبه جهانی آلودگی هوا را برای شهرشان به ارمغان آورده است!

البته بی انصافی است که در این میان از باران های خفقان آور یکی دو سال اخیر یادی نکنیم که به جای طراوت بخشیدن به هوا و کاهش آلودگی ها، چندین هزار نفر از مردم اهواز و دیگر شهرهای استان خوزستان را به اورژانس بیمارستان ها کشاند تا بحارنی بی سابقه شکل گیرد ولی هنوز که هنوز است معلوم نشده علت بروزش چه بوده است.

باز جای خوشحالی دارد که گرد و غبار همیشگی و آشنا بروز می‌کند نه آن باران های بی هویت که هیچ شباهتی به رحمت الهی نداشته و به نوعی اشتباهات نامکشوف بشری را فریاد می‌زدند؛ اشتباهاتی که اگر نبودند، نه خبری از باران های خفه کننده بود، نه امثال باران های اسیدی و بازی، نه گرد و غبار و نه هیچ عارضه غیرطبیعی دیگری، هرچند به کاربردن لفظ «غیرطبیعی» برای گرد  غبارهایی که همیشگی و دائمی شده‌اند، غیرطبیعی تر به نظر می‌رسد!

همه اینها در حالی بیان می‌شود که می‌بینیم تغییر دولت و به دنبال تغییر مدیریت سازمان محیط زیست و حتی نگرش دولت مردان به مسائل زیستی محیطی هم نتوانسته به قدر ذره ای در شرایط نابسامان زندگی مردمی که غبارزی شده‌اند، توفیر ایجاد کند و نه خبری از پروژه های بلند مدت برای این منظور شده و نه طرح های موقتی و مسکن وار برای رفع مشکل به کار بسته شده است.

 

 
بدین ترتیب جا دارد بپرسیم اگر مسئولان محیط زیست تاکید دارند که خشکی تالاب ها، هورها، آب گیرها و امثال آنها در شکل گیری توفان های گرد و غبار در مناطق غربی، جنوبی و جنوب غربی کشور نقش به سزایی داشته، آیا نباید برای احیای این آب گیرها، دست کم برای بلند مدت برنامه ریزی صورت گیرد؟ آیا چنین برنامه ریزی هایی صورت گرفته است؟

و یا بپرسیم اگر کوتاهی و کاهلان مسئولان عراقی موجب رنج هموطنانمان را فراهم آورده، آیا از تمام توان دیپلماتیک، حقوقی و حتی فنی مان برای واداشتن ایشان به انجام تعهداتشان بهره گرفته شده است؟ اصلا آیا در این راستا اقداماتی صورت گرفته، توافقاتی شکل گرفته یا برنامه ای به این منظور در دستور کار قرار گرفته است؟

این سوالات و سوالات مشابه زمانی آزار دهنده به نظر می‌رسند که به روایت تصاویر رسیده می‌بینیم آسمان اهواز در اثر باران گردو غبار تیره شده است اما چنین هوای خفقان آوریظاهرا به چشم کسی نمی‌آید که اگر غیر از این بود، قطع به یقین برای لحظه ای خودمان را در آن شرایط تصور می‌کردیم و احتمالا برای چاره جویی دست به کار می‌شدیم نه آنکه به مانند همیشه خود را ندیدن زده و سکوت پیشه کنیم!