22-01-2015، 20:01
"فخرالدين اسعد گرگاني" شاعر و داستانسراي ايراني نيمه ي نخست سده ي پنجم هجري است.
وي معاصر طغرل سلجوقي بود. وي با علوم ديني و حکمي آشنا و بر مذهب "اعتزال" بود.
پيش کشيده شدن حديث ويس و رامين بين او و عميد ابوالفتح مظفر نيشابوري حاکم اصفهان، موجب شد که فخرالدين آن داستان را به نظم درآورد.
اين داستان از زبان پهلوي به فارسي درآمده و تأثير زبان پهلوي بر شاعر در اين منظومه باعث شده که صورت اصل و کهنه ي بسياري از لغات را در کتاب خويش حفظ کند و علاوه بر آن سادگي و بيپيرايگي نثر پهلوي شعر وي را بسيار روان و ساده و بيتکلف سازد.
از اين شاعر به جز "ويس و رامين" و چند بيت پراکنده اثر ديگري در دست نيست.
وفات وي گويا در اواخر عهد طغرل اتفاق افتاده است
وي معاصر طغرل سلجوقي بود. وي با علوم ديني و حکمي آشنا و بر مذهب "اعتزال" بود.
پيش کشيده شدن حديث ويس و رامين بين او و عميد ابوالفتح مظفر نيشابوري حاکم اصفهان، موجب شد که فخرالدين آن داستان را به نظم درآورد.
اين داستان از زبان پهلوي به فارسي درآمده و تأثير زبان پهلوي بر شاعر در اين منظومه باعث شده که صورت اصل و کهنه ي بسياري از لغات را در کتاب خويش حفظ کند و علاوه بر آن سادگي و بيپيرايگي نثر پهلوي شعر وي را بسيار روان و ساده و بيتکلف سازد.
از اين شاعر به جز "ويس و رامين" و چند بيت پراکنده اثر ديگري در دست نيست.
وفات وي گويا در اواخر عهد طغرل اتفاق افتاده است