غار جفریز

[spent †]

این غار آهکی که با نام غار چشم سبز نیز شناخته می‌شود در 160 کیلومتری جنوب غربی شهر کرمان و 3 کیلومتری شرق روستای جفریز از توابع گوغر و در 52 کیلومتری شهر بافت قرار دارد.

دهانه غار جفریز 10 متر ارتفاع دارد و مشخصه آن درِ ورودی آهنی بزرگی است که در دهانه غار توسط افراد محلی نصب شده است تا از تخریب غار و ورود حیوانات وحشی به درون آن جلوگیری نمایند. این غار میلیون‌ها سال قبل در زمان کرتاسه در زیر آب بوده است و طی سال‌ها سنگ‌های آهکی آن توسط آب شکسته شده و اشکال بسیار زیبایی را به وجود آورده است.

برای ورود به این غار زیرزمینی زیبا ابتدا باید از دهانه چاه مانندی به عمق 8 متر عبور کرد. این دهانه بر کوهی مشرف بر روستای نزدیک غار قرار دارد. پس از عبور از دهانه ورودی غار، تالار بزرگی قرار دارد که چندین انشعاب دارد و سه ورودی این تالار اصلی است. انشعاب‌های اصلی و برخی از دهلیزهای فرعی خود به تالارهای بزرگتری ختم می‌شود که در اقصی نقاط آن حوضچه‌های کوچک آب وجود دارد و در انتهای دهلیزها رودی زیرزمینی جاری است و از سقف و برخی دیواره‌ها آب جاری است. در بسیاری دهلیزها و تالارها استلاگمیت‌هایی وجود دارد که بر زیبایی غار افزوده است.

عمق زیاد، جاری بودن آن در غار و موقعیت خاص منطقه شرایطی را ایجاد کرده است که ورود به غار بدون راهنما بسیار خطرناک است و پیمایش آن نیازمند همراه داشتن تجهیزات لازم است. این غار برای نخستین بار در میانه دهه 70 به طور کامل پیموده شده است و به دلیل هجوم بازدیدکنندگان به سوی این غار زیبا پس از کشف، متأسفانه تا حد زیادی قندیل‌های این غار تخریب شده‌اند.

جفریز در لغت به معنای مکانی است که دو رودخانه به هم می‌پیوندند و این نشان از پرآبی روستای جفریز دارد. طبیعت این روستا به حدی شگفت‌انگیز است که می‌توان آن را با روستاهای شمال کشور مقایسه نمود. کوه‌ها، دره‌ها و پیرامون رودخانه‌های این منطقه مملو از گیاهان خوشبو و درختان بادام و گردو است.





کاش این غارحومه ی تبریز بود
نه که خفته بر تل جفریز بود(1)
در تراز مالی میراث بافت
پوشه زار بودجه ها لبریز بود
*****
کاش این غار در کنار شوش بود
نون و آبی از سیاحت توش بود
کاش می شد شاهد پروازها
تل کابینی چو بال قوش بود
*****
کاش می شد کاوشی آغاز کرد
حوضچه ی دالان آن را باز کرد(2)
کاش می شد این نهال کاش را
کاشت و قندیل ها را ناز کرد
(1): غار جفریز گوغر بافت که نهفته بر بالای تل و تپه ای بنام بنه(به ضم با و کسر نون)است