22-12-2014، 19:13
به یادم باش که دریادم بمانی / که ما با هم رفیق بودیم زمانی
گذشته ها اگر رفت و گذشتند / ولی در قلب من باز هم همانی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چو گل های شقایق داغدارم / بیا پروانه شو بنشین کنارم
بشو مرهم به زخم قلبم ای دوست / که خنجر خورده ی این روزگارم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
جهان بى دوستان زندان جان است / صفاى زندگى با دوستان است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مخلص همه ی اونایی که چراغ رفاقتشون همیشه برای ما نفت داره!
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
میدونستی رفاقت معرفت نمیاره … این معرفت که رفاقت میاره … !
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در تقویم دوستی این را به ذهنت بسپار روزی به نام فراموشی وجود ندارد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
نوشته های روی شن مهمان اولین موج دریا هستند
حکاکیهای روی سنگ،مهمان همیشگی تاریخند
دوستان خوب حک شدگان روی قلبند و ماندگارانی ابدیند
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بهترین دوست خواهی بود حتی اگر سختی راه ، چشمانت را از من دور کند
و بهترینی حتی اگر طنین صدایت به گوش من نرسد .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دوستان من مثل گندمند یعنی یه دنیا برکت و نعمت ، نبودنشان قحطی و گرسنگی
و من چه خوشبختم که زردی خوشه های گندم در اطرافم موج میزند .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
حکایت ما و دوستان حکایت ماه و برکه است! در دل هم جا دارند ولی از هم دورند.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دریا همیشه از من دلگیر است چون بزرگی دل دوستانم را به رخ او میکشم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
اونقدر مرامت فابریکه که توى هیج نمایندگى قطعاتش پیدا نمیشه
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ما با نفس سلامت ای دوست ، خوشیم / از گرمی هر کلامت ای دوست ، خوشیم
هرچند که افتخار دیدارت نیست / با زنگ خوش پیامت ای دوست ، خوشیم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
یخ واسه اینکه آب رو خنک کنه خودش رو فدا میکنه ، آهای رفیق ، یخ روزگارتم !
گذشته ها اگر رفت و گذشتند / ولی در قلب من باز هم همانی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چو گل های شقایق داغدارم / بیا پروانه شو بنشین کنارم
بشو مرهم به زخم قلبم ای دوست / که خنجر خورده ی این روزگارم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
جهان بى دوستان زندان جان است / صفاى زندگى با دوستان است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مخلص همه ی اونایی که چراغ رفاقتشون همیشه برای ما نفت داره!
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
میدونستی رفاقت معرفت نمیاره … این معرفت که رفاقت میاره … !
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در تقویم دوستی این را به ذهنت بسپار روزی به نام فراموشی وجود ندارد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
نوشته های روی شن مهمان اولین موج دریا هستند
حکاکیهای روی سنگ،مهمان همیشگی تاریخند
دوستان خوب حک شدگان روی قلبند و ماندگارانی ابدیند
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بهترین دوست خواهی بود حتی اگر سختی راه ، چشمانت را از من دور کند
و بهترینی حتی اگر طنین صدایت به گوش من نرسد .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دوستان من مثل گندمند یعنی یه دنیا برکت و نعمت ، نبودنشان قحطی و گرسنگی
و من چه خوشبختم که زردی خوشه های گندم در اطرافم موج میزند .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
حکایت ما و دوستان حکایت ماه و برکه است! در دل هم جا دارند ولی از هم دورند.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دریا همیشه از من دلگیر است چون بزرگی دل دوستانم را به رخ او میکشم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
اونقدر مرامت فابریکه که توى هیج نمایندگى قطعاتش پیدا نمیشه
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ما با نفس سلامت ای دوست ، خوشیم / از گرمی هر کلامت ای دوست ، خوشیم
هرچند که افتخار دیدارت نیست / با زنگ خوش پیامت ای دوست ، خوشیم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
یخ واسه اینکه آب رو خنک کنه خودش رو فدا میکنه ، آهای رفیق ، یخ روزگارتم !