20-11-2014، 13:08
فرایند تولید همزمان برق و گرما
در مدلسازی سیستم تولید همزمان برق و حرارت، فرض شده است که میتوان، تلفات ناشی از گازهای داغ خروجی از توربینهای گازی را به صورت بازیافت حرارت، وارد شبکه تولید همزمان برق و حرارت کرد. انتخابهای مطرح برای استفاده از بازیافت حرارت، استفاده از نیروگاه سیکل ترکیبی معمولی برای تولید برق، استفاده از بویلر بازیافت حرارت برای تولید آبگرم و استفاده از توربین بخار پسفشاری برای تولید برق و آبگرم است. بر اساس اطلاعات فی موجود، بازده توربین گازی پس از نصب سیستم بازیافت حرارت، از حدود ۳۴ درصد به بیش از ۷۰ درصد افزایش مییابد. لذا تلفات توربینهای گازی از حدود ۶۶ درصد به کمتر از ۳۰ درصد میرسد.
سیستم CHP، دارای یک مولد قدرت، مبدلهای حرارتی بازیافت گرما، ژنراتور، لولهها و اتصالات و دیگر تجهیزات نظیر پمپها و عایقها و غیره است. اگر این سیستم مجهز به مصارف سرمایشی شود، به یک چیلر تراکمی یا جذبی نیاز دارد. به این نوع سیستمها CCHP یا Trigeneration میگویند که از توانایی تولید همزمان برق، گرما و سرما برخوردارند.
مولد قدرت اولیه در سیستمهای CHP، معمولاً موتورهای احتراقی، توربین گازی، میکروتوربین و پیل سوختی است. کیفیت گرمای خروجی هر یک از این فناوریها، متفاوت بوده و بسته به کاربردهای مختلف و نیاز گرمایشی، میتوان یکی از آنها را به کار برد. امروزه از نظر هزینه نصب و راهاندازی، موتورهای احتراقی دارای پایینترین قیمت و سیستمهای پیل سوختی با توجه به اینکه هنوز به مرحله تجاری شدن نرسیدهاند، بالاترین هزینه را دارند.
مزایای این سیستم
در این سیستمها، بازده انرژی افزایش قابل توجهی مییابد. در سیستمهای معمولی، ۲۰ درصد از انرژی ورودی به انرژی مفید تبدیل میشود. این میزان در نیروگاههای سیکل ترکیبی به ۴۰ درصد میرسد. البته نباید تلفات زیاد انرژی در خطوط انتقال نیرو و مصارف داخلی نیروگاهها را نادیده گرفت. در سیستم CHP حدود ۸۰ درصد از انرژی ورودی به انرژی مفید تبدیل میشود. اگر از پیل سوختی استفاده شود، بازده به ۹۰ درصد میرسد.
از دیگر مزایای این سیستم، کاهش هزینههای انرژی اولیه برای مصرفکنندگان است در سیستمهای معمولی مصرفکننده مجبور است برق را از شبکههای تولید و توزیع برق خریداری کند. برای مصارف گرمایشی نیز باید گاز طبیعی یا فسیلی خریداری شود. در سیستم CHP، مصرفکننده از شبکه برق مستقل شده و چون از گاز و یا سوخت فسیلی در بالاترین حد بهرهوری استفاده میکند، هزینههایش به شدت پایین میآیند.
در CHPها، از یک مبدل برای تبدیل برق از DC به AC در خروجی سیستم استفاده میشود که باعث یکنواخت شدن و بدون نوسان بودن ولتاژ و فرکانس میشود و هیچ آسیبی به دستگاهها و تجهیزات برقی وارد نمیآید. در صورتی که برق شبکهها، دارای نوسان ولتاژ و افت فرکانس بوده و مقدار زیادی از انرژی الکتریسیته، از طریق خطوط انتقال نیرو به هدر میرود. در CHP از آنجا که برق در محل مصرف، تولید میشود، این بخش از تلفات به صفر میرسد. تولیدکنندگان برق از این طریق میتوانند بخشی از برق تولیدی خود را در ساعات اوج مصرف، به شبکه برق بفروشند.[۲] تولید همزمان گرما و برق، میتواند علاوه بر افزایش بازده و کاهش مصرف سوخت باعث کاهش انتشار گازهای آلاینده نیز گردد.
در مدلسازی سیستم تولید همزمان برق و حرارت، فرض شده است که میتوان، تلفات ناشی از گازهای داغ خروجی از توربینهای گازی را به صورت بازیافت حرارت، وارد شبکه تولید همزمان برق و حرارت کرد. انتخابهای مطرح برای استفاده از بازیافت حرارت، استفاده از نیروگاه سیکل ترکیبی معمولی برای تولید برق، استفاده از بویلر بازیافت حرارت برای تولید آبگرم و استفاده از توربین بخار پسفشاری برای تولید برق و آبگرم است. بر اساس اطلاعات فی موجود، بازده توربین گازی پس از نصب سیستم بازیافت حرارت، از حدود ۳۴ درصد به بیش از ۷۰ درصد افزایش مییابد. لذا تلفات توربینهای گازی از حدود ۶۶ درصد به کمتر از ۳۰ درصد میرسد.
سیستم CHP، دارای یک مولد قدرت، مبدلهای حرارتی بازیافت گرما، ژنراتور، لولهها و اتصالات و دیگر تجهیزات نظیر پمپها و عایقها و غیره است. اگر این سیستم مجهز به مصارف سرمایشی شود، به یک چیلر تراکمی یا جذبی نیاز دارد. به این نوع سیستمها CCHP یا Trigeneration میگویند که از توانایی تولید همزمان برق، گرما و سرما برخوردارند.
مولد قدرت اولیه در سیستمهای CHP، معمولاً موتورهای احتراقی، توربین گازی، میکروتوربین و پیل سوختی است. کیفیت گرمای خروجی هر یک از این فناوریها، متفاوت بوده و بسته به کاربردهای مختلف و نیاز گرمایشی، میتوان یکی از آنها را به کار برد. امروزه از نظر هزینه نصب و راهاندازی، موتورهای احتراقی دارای پایینترین قیمت و سیستمهای پیل سوختی با توجه به اینکه هنوز به مرحله تجاری شدن نرسیدهاند، بالاترین هزینه را دارند.
مزایای این سیستم
در این سیستمها، بازده انرژی افزایش قابل توجهی مییابد. در سیستمهای معمولی، ۲۰ درصد از انرژی ورودی به انرژی مفید تبدیل میشود. این میزان در نیروگاههای سیکل ترکیبی به ۴۰ درصد میرسد. البته نباید تلفات زیاد انرژی در خطوط انتقال نیرو و مصارف داخلی نیروگاهها را نادیده گرفت. در سیستم CHP حدود ۸۰ درصد از انرژی ورودی به انرژی مفید تبدیل میشود. اگر از پیل سوختی استفاده شود، بازده به ۹۰ درصد میرسد.
از دیگر مزایای این سیستم، کاهش هزینههای انرژی اولیه برای مصرفکنندگان است در سیستمهای معمولی مصرفکننده مجبور است برق را از شبکههای تولید و توزیع برق خریداری کند. برای مصارف گرمایشی نیز باید گاز طبیعی یا فسیلی خریداری شود. در سیستم CHP، مصرفکننده از شبکه برق مستقل شده و چون از گاز و یا سوخت فسیلی در بالاترین حد بهرهوری استفاده میکند، هزینههایش به شدت پایین میآیند.
در CHPها، از یک مبدل برای تبدیل برق از DC به AC در خروجی سیستم استفاده میشود که باعث یکنواخت شدن و بدون نوسان بودن ولتاژ و فرکانس میشود و هیچ آسیبی به دستگاهها و تجهیزات برقی وارد نمیآید. در صورتی که برق شبکهها، دارای نوسان ولتاژ و افت فرکانس بوده و مقدار زیادی از انرژی الکتریسیته، از طریق خطوط انتقال نیرو به هدر میرود. در CHP از آنجا که برق در محل مصرف، تولید میشود، این بخش از تلفات به صفر میرسد. تولیدکنندگان برق از این طریق میتوانند بخشی از برق تولیدی خود را در ساعات اوج مصرف، به شبکه برق بفروشند.[۲] تولید همزمان گرما و برق، میتواند علاوه بر افزایش بازده و کاهش مصرف سوخت باعث کاهش انتشار گازهای آلاینده نیز گردد.