«یادگاری» و یادآوری سبک زندگی ایرانی

[✘PETER✘]

«یادگاری» ما را به دهه ۶۰ و ۷۰ می‌برد و نکاتی که در زندگی روزمره خود فراموش کرده‌ایم را با زبان تصویر مربوط به همان دهه‌ها یادآور می‌شود.
به گزارش جهان به نقل از فارس، بی شک توجه به مقوله فرهنگ یکی از موثرترین راهها برای ارائه سبک زندگی ایرانی اسلامی است. بسیاری معتقدند بخشی از آنچه امروزه تحت تاثیر فرهنگ بیگانه در جمع خانواده های ایرانی راه پیدا کرده است متاثر از دور شدن خانواده ها از فرهنگ اصیل و آیین هاست؛ به همین منظورتوجه به سنت ها،امروزه به عنوان یک راهکار برای بازیابی هویت فرهنگی از دست رفته به حساب می آید.

توجه به اصالت و استحکام خانواده و نقش آفرینی آن به عنوان یک باور و فرهنگ غنی اجتماعی در سطح جامعه، از جمله نکاتی است که می تواند از آسیب های وارده بر فرهنگ جلوگیری کند و بی شک برنامه سازی تلویزیون در این زمینه برای بازیابی آنچه در گذشته اتفاق افتاده است نیز می تواند به این مهم کمک کند.

در همین زمینه شاید بتوان برنامه «یادگاری» که این روزها از شبکه سوم سیما پخش می شود را بی ارتباط با این موضوعات ندانست. برنامه ای که سعی دارد با مرور خاطرات گذشته، آنچه را که فرهنگ بومی ایرانی نامیده می شود را گوشزد کند.

برنامه «یادگاری» این روزها به فرهنگ عید و نوروز می پردازد. پرداخت به موضوعاتی نظیر دید و بازدید نوروزی، عیدی دادن و .... در ایام نوروز امسال، که همراه بودن این موضوعات با پخش بخش‌هایی به یاد ماندنی از تولیدات تلویزیونی دهه‌های گذشته به تاثیرگذاری بیشتر اهداف برنامه کمک کرده است؛ هرچند لحن مهربان «مسعود فروتن» مجری برنامه، توانسته به صمیمیت برنامه با مخاطبانش نیز کمک کند.

این برنامه که به نوعی به انتقاد از سبک زندگی کنونی می پردازد به این بهانه توانسته شیوه زندگی دهه های اول انقلاب را یادآور و سبک زندگی کنونی را متذکر شود.

به نظر می رسد برنامه «یادگاری» با مخاطب قابل توجهی که با خود همراه کرده است، می تواند در معرفی بایدها و نبایدهای زندگی بخصوص در حوزه فرهنگ موثر واقع شود؛ چرا که ساختار متفاوت برنامه در بیان نکات آموزشی به همراه نمایش بخشهایی از سریالهای خاطره انگیز که حسی نوستالژیک برای بسیاری از مخاطبان تلویزیونی دارد بر این مهم تاثیر بسزایی خواهد داشت.

این برنامه که به نظر نمی رسد برنامه ای پر هزینه باشد و چه بسا که هزینه تولید آن بسیار بسیار پایین تر از برخی سریالهای دم دستی است (که بیشتر از آن که فرهنگی باشد ضد فرهنگی است) و با توجه به موفقیتش در جذب مخاطب، ثابت می کند که مشکل تلویزیون پول نیست بلکه خلاقیت است. تلویزیون نیاز به ایده های خلاقانه دارد،نیاز به حضور هنرمندان با فکر و اندیشه دارد و همیشه جذب مخاطب پر هزینه نیست.

مدیران تلویزیون بایستی در سال ۹۳ دست بجنبانند و در سالی که بنام فرهنگ نامگذاری شده است هنرمندان خلاق را به میدان بیاورند و با تولیدات ساده اما پر محتوا، مخاطب را با خود همراه کنند. جذب مخاطب همیشه زرق و برق نیست. سلیقه مخاطب عوض شده و نیاز به اثری نو، موجز، بدون ارائه پیامهای مستقیم و در یک کلام برنامه مخاطب پسند دارند.

«یادگاری» ما را به دهه ۶۰ و ۷۰ می برد و نکاتی را که در زندگی روزمره خود فراموش کرده ایم را با زبان تصویر مربوط به همان دهه ها یادآور می شود. بخشی از فرهنگ ما در در اواخر سالهای ۷۶ آسیب دید. که بنظر می رسد یادآوری آن از طریق این برنامه در بازیابی شیوه زندگی سالم و سنتی بی تاثیر نباشد.