نگاهی کامل به کشور چین... .. . !!!

[armin van buuren]

سرزمين چين پرجمعيت‌ترين كشور جهان محسوب مي‌شود. پهنه وسيعي از آسياي مركزي و خاوري را دربر گرفته است. 
اين كشور عظيم از شمال به مغولستان، از شمال خاوري به كشور روسيه،از خاور به كشور كره شمالي، درياي زرد و درياي چين شرقي، از جنوب به درياي چين جنوبي، كشرو ويتنام، لائوس، ميانمار(برمه)، هند، بوتان و نپال، از غرب به كشورهاي هند، پاكستان، افغانستان، تاجيكستان، قرقيزستان، و از شمال غربي به كشور قزاقزستان محدود است. 
چين داراي كهن‌ترين تمدن بشري است و پيشينه فرهنگي آن به هزاران سال قبل برمي‌گردد. نظام اجتماعي آن در ۳۵۰۰ سال پيش تثبيت گرديده است. قرنهاست كه تمدن چين داراي شهرت خاص و عام است.

نام رسمي: جمهوري خلق چين نام محلي: ژانگهو (zhonghua)

اسامي ديگر: امپراتوري آلماني، چين سرخ، چين كمونيست

پايتخت: پكن (15/780/000 نفر)

تاريخ استقلال: داراي قدمت تاريخي

روز ملي: اول ماه اكتبر سالروز تأسيس جمهوري خلق چين (۱۹۴۹)

نوع حكومت: جمهوري حزبي خلق با يك مجلس قانون‌گذاري، از سال ۱۹۴۹ 

رئيس حكومت: رئيس جمهور 

رئيس دولت: نخست وزير

مساحت: 9/572/900 كيلومتر مربع (سومين كشور جهان) 

جمعيت: 1/277/600/000 نفر در سال ۲۰۰۰ (اولين كشور جهان) 

تراكم جمعيت: ۵/۱۳۳ نفر در كيلومتر مربع 

واحد پول: رنميني يوآن (Y) 

برخی از نقاط بسیار زیبا و دیدنی درچین 

معبد آسماني (شهر: پكن) اين معبد در مكاني بسيار زيبا و باشكوه بنا شده است. امپراطوران چيني در آن زمان خودشان را (پسر بهشت) مي‌ناميدند و اين معبد با ديواري بلند در قسمت شمالي به صورت نيم دايره محصور و نماد و سمبل بهشت ناميده مي‌شود.
و در قسمت جنوبي نيز به صورت مربع كه نمادي از زمين طراحي شده است. چينيان در آن دوره اعتقاد داشتند كه آسمان، بلند و مرتفع است ولي زمين، پست و حقير مي‌باشد و تمامي اينها منعكس كننده افكار چيني‌هاي باستان مي‌باشد.

از جذابيتهاي ديگر اين معبد وجود چترهايي با سر طلايي رنگ مي‌باشد. اين بنا از چوب و آجر ساخته شده است.


شهر ممنوعه (شهر: پكن) شهر ممنوعه يا همان GU GONG در شمال ميدان TIANANMEN در پكن واقع شده است. در چين باستان فقط دو امپراطوري QING ، MING اقدام به ساخت كاخ و قصرهاي مجلل نموده‌اند كه امروزه بعنوان بزرگترين مجموعه كاخ موزه‌هاي امپراطوري چين با مساحت 74 هكتار در جهان مطرح مي‌باشد. 
شهر ممنوعه با 6 متر خندق و ده متر ديوار محصور شده است. و هر ديوار آن يك دروازه دارد. شهر ممنوعه به دو بخش تقسيم مي‌شود: بخش جنوبي با محوطه بيروني كه امپراطوري وقت در آنجا فرمانروايي مي‌كرد. و بخش شمالي يا محويطه دروني كه وي با خانواده اشرافي‌اش در آنجا زندگي مي‌كرده است. 

ساخت قصر از سال 1407 يعني در پنجمين سال فرمانروايي YONGUE ، امپراطور سوم سلسله MING آغاز شد و 14 سال بعد يعني در سال 1420 تكميل شد. مردم چين باستان نهايت مهارت‌شان را در ساخت شهر ممنوعه بكار برده‌اند. در ساخت اين معبد از كاشي و آجرهاي زمرد رنگ استفاده شده است. و ساخت شگفت‌انيگز و هنر و معماري باشكوه شهر ممنوعه نظر توريست‌هاي بسياري را به خود جلب كرده است.

ميدان تيان آن من (شهر: پكن) اين ميدان در مركز پايتخت بنا شده است. محلي براي بازديد برج TIANANMEN مقبره قهرمانان چين، كاخ‌ها و عمارت به يادماندني MAO ZEDONG و پرچم‌ ملي در اين ميدان هميشه برافراشته است. و همه روزه هزاران نفر از جهانگردان و شهروندان چيني از اين ميدان بازديد مي‌كنند. TIANANMEN در سال 1417 و طي سلسله MING در كنار شهر ممنوعه ساخته شده است و موزه‌ ملي چين در شرق اين ميدان قرار دارد. 
همچنين ، اين ميدان همه روزه از گلهاي زيبا و تازه آراسته يم‌شود و اين امر بر جذابيت اين محل افزوده است.

شانگهاي (شهر: شانگهاي) شانگهاي با قدمتي تارخي در كشور چين در دهانه رودخانه YANGTZE واقع شده است. اين شهر صنعتي، امروزه با ۵/۱۸ ميليون نفر جمعيت بعنوان يكي از بهترين شهرهاي صنعتي جهان محسوب مي‌شود. شانگهاي يكي از كلان شهرهاي جهان معاصر، از نظر فرهنگي و نژادي گونه‌هاي مختلف اقوام را در خود جاي داده است. خصيصه رفتاري مدرنيسم و سنتي حتي چيني‌ها را نيز در اين منطقه دربر گرفته است. اين شهر يكي از بزرگترين مراكز اصلي در زمينه بازرگاني و تجاري و يكي از بنادر مهم در آسيا و منطقه جنوب شرق محسوب مي‌شود كه توجه جهانيان را به خود جلب كرده است. برج مخابراتي شانگهاي با ۴۶۸ متر ارتفاع يكي از چهار برج مرتفع جهان بعنوان سمبل و نماد شانگهاي بشمار مي‌آيد.
در سه قسمت: ۱- سر، كه به آن سفينه فضايي نيز مي‌گويند. ۲- قسمت مياني كه كروي شكل و داخل آن مغازه‌ها و رستوران‌هاي زيبا داير مي‌باشد. ۳- قسمت كف كه فضاي بسيار مناسب و ديدني را براي بازديد كنندگان فراهم ساخته است، تشكيل شده است.

از ديگر مناطق ديدني شانگهاي مي‌توان به SHESHAN ، جزيره CHONGMING ، DINGSHAN و منطقه SHENSHUNGANG اشاره كرد. شرق شناسان اروپايي و غربي سرزمين بهشتي شانگهاي را به عنوان پاريس شرق نيز نام برده‌اند.

پكن (شهر: پكن) شهر پكن بعنوان مركز سياسي و تجاري چين با وسعت ۸۰۰/۱۶ كيلومتر مربع يكي از مهم‌ترين و جذاب‌ترين پايتخت‌هاي جهان محسوب مي‌شود. پكن داراي آب و هوايي چهار فصل بوده و بهترين زمان براي مسافرت به اين شهر فصل پاييز و بهار مي‌باشد. ۱۵ ميليون نفر امرزه، جمعيت پايتخت چين را تشكيل مي‌دهند. آثار بسيار زيبا و باستاني پكن خود حكايت از قدمت ۳۰۰۰ ساله اين شهر دارد. مسئولان شهر پكن براي چذب جهانگردان اقدامات زيادي را فراهم ساخته كه از ساخت هتل‌هاي بسيار شيك و مجلل، مراكز تفريحي، مراكز خريد، سالنهاي نمايش، امكانات خوب حمل و نقل شهري، محلهاي مختلف براي اجراي اپراي Peking، و ديگر اماكن امروزي در كنار آثار باستاني همچون: ميدان Tiananmen ، شهر ممنوعه ، قصرهاي امپراطوري، ديوار بزرگ چين و معبد آسماني قصر تابستاني، عمارتهاي زيبا همگي بهانه‌ايست براي حضور ميليونها توريست و جهانگرد از سراسر جهان در اين شهر.

هانگزو (شهر: هانگزو) هانگزو مراكز ايالت Zhejiang مي‌باشد، مركزي سياسي، اقتصادي و فرهنگي با جمعيتي بالغ بر 5/6 ميليون نفر بسيار زيبا و از نظر اقتصادي در جايگاه دوم در چين مطرح مي‌باشد. فاصله شانگهاي با اين شهر حدود 200 كيلومتر است كه از طريق بزرگراهها مي‌توانيد كمتر از 2 ساعت به شهر هانگزو برويد. ساليانه 20 ميليون توريست داخلي و خارجي از مركز ايالت Zhejiang ديدن مي‌كنند. ماركوپولو مورخ و جهانگرد معروف ايتاليائي اين شهر را بعنوان باشكوه‌ترين و جذاب‌ترين شهر جهان در دوران سلسله Yuan توصيف كرده است.

ديوار بزرگ چين (شهر: پكن) ديوار بزرگ چين، دژي است كه در فاصله سده سوم پيش از ميلاد تا اوايل قرن هفدهم ساخته شده است. اين دژ به منظور حفاظت از سلسله‌هاي مختلف چين در مقابل تاخت و تاز هانيكها، مغولهاف تركها و ساير اقوام چادرنشين كه از سرزمين‌هاي جديد مغولستان و منچوريا مي‌آمدند، ساخته شده. اما معروفترين آنها، ديورا بزرگ چين مي‌باشد كه بين سالهاي ۲۲۰ تا ۲۰۰ پيش از ميلاد توسط اولين امپراطور چين يعني كين‌سي‌هانگ ساخته شد. اين ديوار در دوره سلسله مينگ و در شمال ديوار بزرگ چين امروزي ساخته شده و مقدار كمي از آن باقي مانده است. ديوار چين طويل‌ترين دويار ساخت دست بشر است كه به طول ۶۳۵۲ كيلومتر از گذرگاه شانگهاي در درياي بوهايي در شرق و حدفاصل چين و منچوريا تا لوپ نور در جنوبي‌ترين قسمت منطقه خودمختار زينچجيانگ كشيده شده است. اين ديوار تقريباً مرز بين چين شمالي و مغولستان داخلي را مشخص مي‌كند.
وضعيت كنوني ديوار: برخي قسمت‌هاي ديوار كه در نواحي توريستي قرار دارند حفاظت و برخي بازسازي شده‌اند. اما در بسياري قسمتهاي ديگر ديوار نيازمند تغيير بوده است. 

چهره ديوار از فضا: بر روي چگونگي تصوير ديوار از فضا اختلاف نظرات زيادي وجود دارد. هاليبرتون در سال ۱۹۳۸ در دومين كتاب شگفتي‌هاي خود مي‌نويسد كه اين دیوار بزرگ تنها ساخته دست بشر است كه از كره ماه ديده مي‌شود. اين مطلب همچون افسانه‌اي مشكوك باقي مانده و گاهي حتي به كتابهاي مدرسه نيز سرايت كرده است. آرتور والدرون، نويسنده معتبرترين تاريخ ديوار چين مي‌گويد شايد مسئله قابل رويت بودن ديوار از فضا به افسانه رويت كانالهاي سياره مريخ برمي‌گردد. اگر ما كانال مريخ را مي‌بينيم. مريخي‌ها هم ديوار چين را مي‌بينند
تاریخ چین

آغاز این سلسله كرم ابریشم از جنوب چین وارد شد و این كار در تخصص زنان بوده است مردم شانگ اعتقاد به زندگی بعد از مرگ داشتند چون در فبور شاهان علاوه بر وسایل یاد شده خدمتگزاران خاص و زنان را می كشتند ...

[color][size][font]
[/font][/size][/color]

[b]نژاد مردم چین :پنج نژاد در چین زندگی می كنند هَن كه نژاد اصلی چین است .مَن كه نژاد منچوری است. مُون نژاد مغولی است.جان نژاد تبتی است و خُواری كه شامل تركها كه مسلمان هستند.[/b]

زبان و خط چینی ها كه خطی است در ابتداء تصویری یعنی در حد نقش و نقاشی است و در حال حاضر خط اندیشه نگاری است كه از نظر شكل لغات با خطوط تصویری تفاوتی ندارد و این خط الفبا ندارد و 

بصورت كلمه ها ساده و یك آوایی است و از تركیب كلمات ساده كلمات دیگر بوجود می آید.

با همان قلمی كه خط نوشته می شود نقاشی هم می شود و بنابراین خط چینی یك نوع نقاشی است صحبت كردن به زیان چینی از لحاظ لغات و دستور بسیار ساده است چون یك كلمه هم می تواند فعل باشد و هم اسم و صفت و قیود زمان و مكان جملات را به گذشته و حال و اینده می رساند ولی از نظر نوشتن چون بیش از پنج هزار كلمه باید آموخت نوشتن مشكل است.

از حفاری در سراسر چین مدت زمان زیادی نمی گذرد در طی سالهای اخیر به اكتشافات زیادی دست زده اند كه یكی از این كشفیات مربوط به انسانهای پكن است كه در محل" جو-گو-تین" در 60 كیلومتری 

پكن پیدا كردند نظرات باستان شناسان در مورد قدمت این انسان 500 هزار سال پیش است این انسان از نظر شكل و قیافه گویای همان نژاد زرد است.

در سال 1914 در حوزه رودخانه زرد در شمال چین در یك تپه ای نمونه های زیادی از پستانداران فسیل شده كشف شد كه چینی ها به آن تپه به علت عدم آگاهی تپه استخوان اژدها می خواندندو در سال 1922 یك هیات سوئدی به سرپرستی آندرسون در مسافت 60 كیلومتری پكن به كاوش پرداخت و با یك متخصص دیرینه شناسی آمریكایی به چند دندان برخورد كرد كه محل كشف آنها جوگوتین است و در سال 1928 میلادی بقایای یك جسد فسیل شده در اطراف پكن كشف شد در انتهای یك غاركه به علت فشار مواد رسوبی خراب شده بود جمجمه یك انسان را كشف كردند و با دندانهایی كه قبلاً پیدا كرده بودند به هم متصل كرده و نام انسان پكن را به آن دادند البته در این محل جوگوتین فسیل گوزنها و كفتار و خرس و انواع پستانداران كوچك نیز یافت شده و در سال 1931 بر اثر كاوشها چند قطعه كوارتز تراشیده شده در كنار جمجمه پیدا كردن و دیگر تردیدها برطرف شد كه انسان پكن از نوع انسان است نه بنا بر اعتقاداتی از میمون زیرا یكی از نشانه های انسانهای اولیه استفاده از ابزار و آتش است.

ویژگیهای انسان پكن :1- درون غار زندگی می كرده و از آتش برای گرم كردن و پختن گوشت و دور كردن حیوانات وحشی استفاده می كرده 2- از كوارتز و یك نوع سنگ آتش زنه ابزاز می ساخته 3- استخوانهای خرس و شتر و كرگدن و فیل و گوزن در غار زیاد كشف شده و بیشترین مربوط به گوزن بوده است.4- از گیاهان نیز استفاده می كرده چون آثاری نبات در آنجا بدست آمده 5- گفته شده كه انسان 

پكن احتمالاً آدم خوار هم بوده چون غالب جمجمه های یافت شده در اثر ضربات شدید خورد شده كه مغز آنها مورد استفاده قرار گیرد و این آدم خواری ممكن است به علت عدم دسترسی به غذا بوده كه امكان شكار نبوده یا امكان دارد یك محل مذهبی بوده و یا احتمالاً افراد خورده شده به عنوان اسیر از زد و خورد بدست آمده است.

تمدن های دوره نوسنگی :بعد از انسان پكن تا دوران نوسنگی اطلاع زیادی از تمدن های چین نداریم و این ممكن است بعلت عدم پژوهش و كاوشها در چین باشد و یا ممكن است بعلت تغییرات آب و هوا تمدن یا فرهنگی بعد از انسان پكن در چین بوجود نیامده باشد ولی از نظر دوران كشاورزی یا نوسنگی ما به چند تمدن مهم برمی خوریم.

1- تمدن" خه- مو- دو" مربوط به 7 هزار سال پیش است در این تمدن آثاری از وسایل استخوانی و سنگی و همچنین ظروف سفالین پیدا شده اغلب سفالها منقوش و دست سازند .خانه ها چوبی بوده و قدیمی ترین چیزی كه از این تمدن به دست آمده پاروی چوبی است كه سالم مانده است . از مكانهای كشف شده دانه های گیاهی – برنج – هسته گیاهان كشف شده است .

2- تمدن" یانگ شائو" كه مربوط به هزاره سوم ق م در ناحیه "شن سی" تشكیل شده و رنگ ظروف سفالی قرمز و منقوش به طرح های هندسی است این سفالها از گل رس نرم ساخته شده و سطح 

آنها بعد از رفتن به كوره منقوش شده است.

بطور كلی در دوره نوسنگی در چین خانه ها ابتداء از چوب و بعداً از چینه و آخر الامر از گل و چوب با یكدیگر بوده است.

تمدن ده نشینی دوران باستان :در حدود 1500 ق م شاهان سلسله شانگ با هم متحد شدند و تشكیل تمدنهای دوره تاریخی چین را دادند البته قبل از دوره شانگ از سلسله ای دیگری به اسم" شیا" اشاره می كنند ولی ظاهراً این دوره را افسانه ای می دانند و به هر حال در دوره شانگ ساخت وسایل مفرغی در ابتداء جنبه آئینی داشته و ظروف مكشوفه از مقابر شانگ نشانه تكامل ساخت این نوع ظروف است.مصارف این ظروف در ابعاد بزرگ و كوچك بدین شرح است:1- ظروف غذاپزی كه غالباً به صورت مستطیلی و چهار پایه هستند و در محل دسته آنها سوراخهایی جهت حمل ظرف در نظر گرفته اند2- ظروف مفرغی جهت نگهداری آذوقه و مواد اولیه غذایی 3- ظروف مفرغی پایه دارجهت گرم كردن مواد الكلی و همچنین ظروفی جهت نگهداری مشروبات الكلی 5- زنگهای بسیار بزرگ به جهت دور كردن ارواح خبیثه از آن استفاده می كردند

6- جامهای مفرغی كه به صورت های مختلف ساخته می شده این نوع ظروف به اشكال مختلف ساخته می شد7- سلاح و ابزارهای جنگی.

این ظرف ها عالباً دارای نوشته است و چون پیدایش خط از زمان سلسلة شانگ می دانیم این نوشته ها غالباً نام هنرمند و پادشاه زمان و سلسله را در برمی گیرد و همچنین نوشته هایی است كه درباره رسوم كشور داری پادشاهان شانگ اطلاعات سودمندی به ما می دهد. 

چینی ها قبل از اینكه بر روی ظروف مفرغین بنویسند از مغز استخوان و لاك لاك پشت استفاده می كردند و نوشتن روی استخوانها غالباً جنبه فال و پیشگویی داشته است در مقابر پادشاهان شانگ آثار زیادی از سفالهای صیقلی ممتاز كه از اجداد اصلی چینی ها بدوی هستند یافت شده است در دوره شانگ قربانی انسان هم مورد نظر بوده و مردم خانه های گلی داشته اند و مرد و زن خودشان را در لباس های كامل می پوشاندند.

در آغاز این سلسله كرم ابریشم از جنوب چین وارد شد و این كار در تخصص زنان بوده است مردم شانگ اعتقاد به زندگی بعد از مرگ داشتند چون در فبور شاهان علاوه بر وسایل یاد شده خدمتگزاران خاص و زنان را می كشتند و همراه جسد امپراطور به خاك می سپردند از نظر مذهبی اعتقاد به جادوگری داشتند و آئینهای مخصوص انجام می دادند كه عواید این مراسم و نذورات بین شاه و حاكم هر منطقه تقسیم می شد ارواح كوه – دریا – نهرها- ارواح محلی –خدایان زمینی و آسمانی را ستایش می كردند پرستش ارواح نیاكان از این زمان درچین رایج شد و تا به امروز ادامه دارد و همینطور پرستش 

قهرمانان افسانه ای ،یعنی جنگجویان قدیمی كه تبدیل به خدایان می شدند و جنبه تقدس پیدا می كردند.

اصل خلقت جهان از نظر چینیها جنبه فلسفی داشته كه ابتداء نه آسمان وجود داشته و نه زمین و جهان بصورت یك خلاء بی شكل نمایش داده می شد و در این ویژگی خاص دوروح به اسامی یانگ و سین وجود داشته كه یانگ بر آسمان و سین بر زمین حكومت می كرده و نیروی یانگ نیروی مثبت روشنایی فعال و مذكر شناخته شده بوده و نیروی سین ماده تاریكی غیر فعال و منفی بوده است و اتحاد این دو نیرو باعث گردش جهان شده است در حالیكه این دو نیرو متضاد و مخالف همدیگرند ،مكمل یكدیگر نیز هستند نیروی یانگ و سین در طبیعت در كل موجودات خلقت وجود دارد و سستی هر كدام باعث اختلال در جهان می شود این دو نیرو را بصورت یك دایره نشان می دهند كه به دو قسمت تقسیم شده است 

كه یك قسمت سیاه و قسمت دیگر سفید است و در قسمت سیاه یك نقطه سفید وجود دارد و در قسمت سفید دارای یك نقطه سیاه است كه هر كدام حاوی یك نكته عرفانی است كه احتمال تبدیل شدن سیاه به سفید و سفید به سیاه بر اثر عدم انجام وظایف دارد.

بعد از سلسله شانگ سلسله جو از 1028-257 ق م به روی كار آمد و ساخت دیوار چین از این زمان شروع شده و دوفیاسوف مشهور چین مربوط به این دوره هستند لائوتسه و كنفوسیوس و تاسیس مدارس همراه با تشویق مردم برای درس خواندن مربوط به این دوره است . جو-یو-اَن یكی از شعراءمشهور این دوره است و مربوط به قرن چهارم ق م است كه به علت فسادی كه در اواخر سلسله جُو بوجود آمده بود مبارزه می كرد و چون به گفته های او توجه نمی كردند او خود را در رودخانه غرق می كند(برنامه ای كه همه ساله در چین بعنوان نسابقات قایقرانی با قایقهای اژدهایی شكل در چین 

است مربوط به یادبود این شاعر است )مردم در این زمان خانه ها و معابد چوبی و گلی داشته اند كه اثری از آنها در دست نیست.

سلسله چین : 256 تا 207 ق م بزرگترین پادشاه این سلسله شخصی بود به اسم" چین- شی- خوانگ- دی "كه در زمان این پادشاه دیوار چین كه به صورت مجزا از هم بود ،پیوستگی و امتداد به دیوارها به كار رفت .سنگ و آجر و ملات مربوط به این پادشاه است .دیوار چین كه برای جلوگیری از هجوم اقوام بربری كشیده شده بود تقریباً شمال چین را اشغال كرده ارتفاع و عرض دیوار بین 5/7تا 8 متر است و عرض دیوار بحدی است كه 6 سوار در كنار هم به آسانی حركت می كنند و به فاصله هر 100 متر برج دیدبانی قرار دارد و مامورین در طول زمانهای مختلف به دیده بانی می پرداختند و اخبار در موقع حمله دشمن بوسیله روشن شدن مشعل ها مخابره می شد دیوار در جهتی كه رو به دشمن قرار گرفته دارای بریدگی هایی است كه برای تیراندازی استفاده می شد چهار دروازه بزرگ و معتبر در طول دیوار وجود داشته كه در تمام مدت نگهبانان از آنها مراقبت می كردند و این دیوارها از پستی و بلندیهاو دره ها با ارتفاع مشخص ادامه پیدا می كرده است (فضا نوردان اولین آثاری كه در روی كره زمین مشاهده كردن دیوار بزرگ چین بوده است)در چند دهه قبل باستانشناسان چین مقبره چین شی خوانگ دی را كشف كردند كه شامل ارتش كاملی از سفال بود كه حدود شش هزار سرباز سفالین داشت گفته شده كه این مقبره عظیم 10 سال ساختش طول كشیده است .

چین شی هوان گدی، نخستین امپراتور سلسله كین(چین)، كسی بود كه ایالات مختلف كشور چین را متحد كرد و در سال 221 پیش از میلاد امپراتوری چین را رسماً پایه‌گذاری كرد. آرامگاه امپراتور كین در شهر شیان واقع در استان شانشی به همراه جنگجویان سفالی مشهوری كه در سال 1974 در این آرامگاه كشف شدند، از سال 1987 در فهرست میراث جهانی یونسكو ثبت شده‌اند.

سلسله هَن : 206 ق م تا 211 میلادی این سلسله با اشكانیان همزمان بوده و پادشاهان این سلسله راه ابریشم را گسترش داده اند و سفیرانی به ایران و اروپا فرستاده اند در این دوره امتحانات ورودی برای انتخاب كادر مامورین است كه تا قبل از حكومت جمهوری در چین برقرار بود و به خانواده و طبقه نیز كاری نداشته است .كاغذ در این زمان 105 میلادی اختراع شد كه از چین به سمرقند و ایران و سپس به بغداد و اروپا رفت.

سلسله تانگ : 618 تا 906 میلادی ورود ادیان مختلف از جمله زردتشت – مانوی – اسلام و نیز اختراع صنعت چاپ در این دوره است و نیز چینی سازی در این سلسله جای خود را باز می كند و از اهمیت ظروف فلزی كاسته می شود.در مورد بناهای قدیمی پیش از تاریخ چین جزءدیواره های چینه ای و خانه های چوبی بطور ویران شده ای اثر دیگری بدست نیامده است احتمالاً بناهای پیش از تاریخ چین به علت اوضاع جغرافیایی چین چوبی بوده و به علت احتمال آتش سوزی و پوسیدگی از آنها نشانه ای بدست نیامده است .

معابد: چند نوع معبد در چین از زمانی كه دین بودایی در آنجا پا گرفت ساخته شده است كه به شرح ذیل می باشد.

1- معابد بودایی: پلان این معابد معمولاً مربع یا مستطیلی شكل است معبد در حیاط مربع یا مستطیلی شكلی محصور شده كه در اطراف دارای حجره هایی است كه مربوط به راهبان بودایی و طلاب می باشد این حیاطها دارای درهای بسیار بزرگی هستند كه در اطراف آنها مجسمه هایی مربوط به نگهبانان مخصوص بودا وجود دارد قیافه این مجسمه ها غالباً وحشتناك و همراه با سلاح هستند كه 

كارشان از نظر اسطوره چینی دور كردن ارواح خبیث و شیاطین است جلو معبد اصلی كه محصور در حیات بزرگی است عود سوزها و میزهای نذورات قرار دارد و مركز اصلی بنا را معبد تشكیل می دهد كه شامل یك تالار اصلی و فضاهای بزرگ مربع و مستطیل شكل اطراف است و مصالح اصلی معابد قدیم كلاً چوبی بوده كه از بین رفته و معابد بعدی از سنگ و چوب ساخته شده است سقف بنا كلاً چوبی است منتهی با تزئینات بسیار زیاد و رنگهای مختلف و نقاشی های گوناگون، و بطور كلی كارهای هنری برجسته كاری چوبكاری و ستونهایی كه در معابد بكار رفته است به چند دسته تقسیم می شوندكه عبارتند از 1- پایه ها معمولاً ساده و بدنه ها غالباً استوانه ای شكل و جنس ستون از چوب یا سنگ است و سرستونها از نظر فرم ساده ولی از نظر تزئینات غنی هستند مهمترین كار روی ستونهای سنگی نقش های برجسته یا مشیك اژدها و سیمرغ است در تالار اصلی معابد مجسمه های مختلف از بودا و تجلّیات مختلف او بصورت بودای خندان و غیره دیده می شود در كنار بودا در دو طرف مجسمه های بودا ساتوها و نگهبانان بودا قرار دارند در جلو این مجسمه ها میزهای كنده كاری شده كه در روی آنها وسایل موسیقی سنتی چین و گلدان و شمعدانهاو نذورات قرار می گیرد مراسم داخل معبد و دعای راهبان بودایی هنگام طلوع آفتاب و ظهر و غروب انجام می شود.

2- عود سوزها:معمولاً ظروف فلزی سه پایه یا چهار پایه هستند كه در بالای آنها پوشش چتری شكل است هر بودایی هنگام ورود به معبد عود و مواد خوش بو را در آتش می ریزد . عمل زانو زدن در خارج از معبد اصلی و عمل تطهیر نیز صورت می گیرد.

3- پول سوزها : بناهای كوچكی هستند كه در معابد ساخته می شوند این بناها دارای بام چتری یا شیروانی شكل هستند كه محل خروج دود در سقف آنها تعبیه شده است بدنه پول سوزها تو خالی 

است و زائرین كاغذهای مخصوص نذورات را از غرفه ها خریداری می كنند و به یاد اموات و یا نذر خود در پول سوزها می سوزانند 

مهمترین عنصر معماری و تزئین در معابد مربوط به بام معابد است یا سقف معابد كه شیروانی شكل هستند و معمولاً چند طبقه كه با تكه های سفال یا چوب محافظت می شوند در بیشتر معابد در بالای بام كشتی چوبی به چشم می خورد كه از سمبل های هنر بودا است به معنی اینكه مردگان بوسیله این كشتی ها به ساحل نجات می رسند 

نقوش تزئینی اژدها و سیمرغ – پیروان بودا و بعضی از حیوانات در بام معابد بطرز چشم گیری خودنمایی می كند و غالب این تزئینات را از شیشه های رنگی ساخته اند.

4- دروازه ها: بناهای چوبی یا سنگی بسیار زیبایی هستند كه معمولاً در جلو معابد تعبیه می شوند همان مشخصاتی كه در بالای بام معابد گفته شد بطور مختصر تر در بالای دروازه ها دیده می شوند و منظور این دروازها ازنظر مورد توجه است1- تسلط و دید فضای داخلی معبد از خارج و از خود معبد تماشای مناظر خارج از معبد 2- دور كردن ارواح خبیث و ممانعت از ورود آنها به داخل معبد

فرهنگ و آداب و رسوم چین

سال نوی چینی از مهم ترین تعطیلات سنتی مردم چین است. گاهشماری چینی، گاهشماری ترکیبی شمسی-قمری است و حرکت خورشید، ماه و ستارگان، تعیین کننده روزها، ماه‌ها و سال‌ها هستند. سال نو، با پدیدار شدن ماه در نخستین روز سال آغاز می‌شود و به همین علت گاه به آن سال نوی قمری نیز گفته می‌شود. جشن سال نو، عموماً پانزده روز به طول می‌انجامد و با جشن فانوس پایان می یابد….

در بیشتر کشورهایی که چینی‌ها اکثریت را تشکیل می‌دهند یا اقلیت قدرتمندی هستند، سال نوی چینی جشن گرفته می‌شود؛ از آن جمله می‌توان به چین، هنگ کنگ، تایوان، برونئی، کره، مغولستان، نپال، بوتان، ویتنام، سنگاپور، اندونزی، مالزی، فیلیپین و تایلند اشاره کرد.

آداب و رسوم

چینی‌های بودایی، در این روز از خوردن گوشت پرهیز می‌کنند. بودائیان بر این باورند که روشن کردن آتش و استفاده از کارد در روز اول سال نو، خوش یمن نیست؛ بنابراین معمولاً غذای این روز، از قبل پخته می‌شود. همچنین در این روز، چینی‌ها به دیدار و بازدید بزرگترهای خانواده می‌روند. رقص شیر یکی از کهن‌ترین آیین‌های چینی است که در این روز انجام می‌پذیرد. برخی خانواده‌ها برای از بین بردن شرّ ارواح خبیثه، این گروه‌های عروسک گردان را به خانه دعوت می‌کنند تا با آهنگ‌ها و رقص‌های خاص، بدیمنی این روز را از بین ببرند. از دیگر آداب و رسوم این جشن، هدیه پاکت سرخ است.

جشن فانوس

جشن فانوس، جشن سنتی چین است که در روز پانزدهم نخستین ماه سال قمری در گاهشماری چینی جشن گرفته می‌شود؛ این جشن نمایانگر پایان سال نوی چینی است، و آماده‌سازی برای آن از روز دهم سال نو آغاز می‌شود. در این روز در بین چینی ها مرسوم است که ردیف‌هایی از شمع را در جلوی خانه‌هایشان روشن می‌کنند و هنگام شب، فانوس در دست، مسیر می‌پیمایند. در گذشته، فانوس‌ها ساده بودند






و تنها امپراتوران و اشراف، فانوس‌های آراسته و بزرگ داشتند؛ در سال‌های اخیر، فانوس‌ها با طرح‌های جدید و متنوع تزیین می‌شوند؛ مثلاً فانوس‌هایی به شکل جانوران مرسوم است. ریشه این جشن به امپراتوری هان و بیش از 2000 سال پیش بازمیگردد.

آداب و رسوم در اعیاد

عید بهار چین

از9 فوریه سال جاری ایام عید بهار سنتی چین آغاز می‌شود. عید بهار در واقع همانند عید نوروز ایران عید میلی فرخنده و پرنشاط است. به طور کلی از قدیم الایام سال در تقویم کشاورزی چینی با 12 نام حیوان یعنی گاو، ببر، مار، موش، خوک، میمون، خرگوش، اسب، خروس، گوسفند، سگ و اژدها مشخص شده است. اژدها در عهد قدیم توتم ( یعنی روح یا موجود حافظ قبیله ملت چین به شمار می‌رفت. 

در روایات قدیمی‌چین اژدها همواره به موجودی صاحب نیرو و قدرت جسورا و لبیباک ترسیم شده است و از دیدگاه مردم چنین روحیه ای دقیقا سمبل ایده ال ملت چین است. مردم اژدها این حیوان افسانه‌ای را می‌پرستند و آرزومندند تا اژدها خجستگی و میمنت را برایشان به همراه بیاورد.

از تاریخ عید بهار تاکنون 4 هزار سال می‌گذرد. در بیش از دو هزار ویک صد سا قبل از میلاد مردم زمان شرکت یک دور ستاره مشتری ( یعنی ژوپیتر) را یک ( تسئو) داستند و این عید را نیز " تسئو" می‌نامیدند. اما نام این عید در یک هزار سال قبل از میلاد به "نیان" یعنی پرحاصل تغییر کرد. 
به رسم و عادت عامیانه در چین ایام عید بهار از 23 دسامبر شروع می‌شود و تاعید فانوس در تاریخ 15 ماه آینده خاتمه می‌یابد که جمعا سه هفته طول می‌کشد. به منظور گرامیداشت ایام عید از شهرها گرفته تا دهات، مردم فعالیتهای مختلفی را انجام می‌دهند و جشنهایی برپا می‌کنند. درروستاها کشاورزان به خانه تکانی و شستن البسه و لحاف وغیره می‌پردازند تا با پاکی و پاکیزگی به پیواز سال نو بروند. آنان همچنین خود را کیهای گوناگونی مانند مشکلات و آب نبات، کیک، گوشت و سبزیجات برای پذیرایی از مهمانان تهیه می‌کنند. درشهرهای بزرگ مقدمات عید نیز از مدتها قبل ازعید شروع می‌گردد. سازمانها و ادارات فرهنگی و گروههای هنری برنامه‌های هنری خود را آماده می‌سازند و در پارکها برنامه‌های تفریحی و بازی‌های گروهی جدید و بیشماری برای مردم انجام می‌شود. موسسات تجاری نیز برای اقناع مشتریان خود کالاها و اجناس متنوع را از کشورها و حتی خارج از چین وارد می‌کنند. 
عید بهار چین همانند عید نوروز ایران عید ملی فرخنده و پرشکوه و پر نشاط است. به طور کلی در نواحی مختلف چین رسوم و عاداب سنتی برای برگزاری این عید متفاوت است. 
اما ضیافت شام با حضور کلیه اعضای خانواده د رشب آستانه عید چه در شمال چه در جنوب کشور لازم و ضروری است. در جنوب این غذا غالبا از بیش از 10 خواراک تشکیل می‌شود که در میان آنها ماهی و خوراکی تهیه شده از خمیر لوبیا باید دیده شود. زیرا این دو خوراک در تلفظ به چینی با " مرفعه بودن " تقریبا یکی است. در شمال این غذا را اغلب " جیازه" یعنی گوشواره تشکیل می‌دهد. خانواده دراین شب در کنار یکدیگر به تهیه این خوراک سنتی مشغول می‌شوند. شایان یادآوری است که در میان خوراکهای سنتی عید بهار غذاهای شیرین از ارد برنج چسبیده به چینی " نیاگا" حتما باید موجود باشد. چه آنکه این نشانگر ارتقای دائمی‌سطح زندگی، گردهم آمدم و سعادتمندی اعضای خانواده است. در آستانه سال جدید به تقویم کشاورزی چین، مردم با سرور و شادی با سال گذشته وداع نموده و به پیشواز سال جدید میروند. دربعضی مناطق مردم به آتش زدن ترقه و آتش بازی هم می‌پردازند. ازاول سال نو اعضای خانواده ملبس به لباسهای زیبا و نو به استقبال مهمانان و یا دیدار از خویشاوندان و دوستان می‌پردازند. 
آنان هنگام ملاقات جملات مبارکی چون " سال نومبارک" و " یا عید بهار مبارک باد "را می‌گویند و سپس به خوردن میوه و شکلات و چای مشغول می‌شوند و با هم گفت و گو می‌کنند. در ایام عید بهار برنامه‌های هنری و تفریحی جالب توجه و رنگارنگ است. دربعضی جاها اپراها و فیلمهای ویژه عید به معرض نمایش گذارده می‌شود و د ربعضی مناطق دیگر برنامه‌های هنری عامیانه نظیر رقص شیر، یان گو و رقص با چوب پا و غیره به این ترتیب محیطی مملو از وجد و شعف و شادی برهمه جا حکمفرما است. 
گفتنی است که برحسب کردن تابلوهای خونویسی ونقاشی‌های ویژه عید بهار روی دیوار، روشن کردن فانوس نیز از جمله برنامه‌های عید بهار است. درایام این عید جشن فانوس نیز جلوه ای خاص دارد. 
فانوسهای رنگی درواقع از جمله هنرهای دستی و سنتی مردمی‌چین است. مردم با دست داشتن اشکال مختلف متنوع فانوسها که بر روی آن شکل حیوانات مناظر طبیعی و چهره‌های قهرمانان ترسیم شده است در یک جا جمع می‌شوند و شادی می‌کنند. البته پابه پای ارتقای سطح زندگی مردم، آنان ضمن حفظ رسوم وعاداب سنتی، برنامه‌های جدیدی به وجود آورده اند. برای نمونه جهاگردی و چین گردی به رسم نوین چینیها در ایام عید بهار بدل شده است.




هفتمین شب ماه هفتم


هفتمین روز ماه هفتم به تقویم سنتی چین به عنوان " روز عشق چین" در میان مردم رایج شد. این روز هم عید دختر، عید آرزوی کسب مهارت نامیده شد. در سالهای گذشته، این روز برای دختران چین مهمترین روز محسوب می‌شد. 
طبق اساطیر چین، گاوچران و خانم بافنده در شب هفتم ماه هفتم در آسمان به وصل رسیدند. به همین دلیل، دختران نیز با آماده کردن سبدهای میوه دعا می‌کردند که مثل آن خانم بافنده عشق پایدار داشته باشند. 
داستان گاوچران و خانم بافنده معروفترین داستان عشق چین به شمار می‌آید. می‌گویند: گاوچران پسر فقیری بود و با گاو خود زندگی می‌کرد. خانم بافنده دختر امپراتور آسمان بود. روزی خانم بافنده به دنیا هبوط کرد و گاوچران را دید. 
آن دو نفر دوست و بتدریج عاشق دیگر شدند. خانم بافنده چون می‌خواست با گاوچران ازدواج کند، تصمیم گرفت دیگر به آسمان برنگردد. ولی به زودی امپراتور آسمان متوجه شد که دخترش گم شده و خیلی عصبانی شد. او نمی‌گذاشت که دخترش با مردم عادی ازدواج کند. خانم بافنده نمی‌توانست از پدرش سرپیچی کند و به آسمان رفت. بدین جهت، زن و شوهر پرعاطفه از هم جدا شد. گاوچران نمی‌خواست خانمش او را ترک کند و دنبال خانم بافنده رفت. نزدیک بود که پیدایش کند، ولی امپراتور به آسمان آمد و بین دو نفر یک جاده شیری وسیع گذاشت تا آنها نتوانند از آن عبور کنند. گاوچران و خانم بافنده فقط یکدیگر را نگاه می‌کردند و گریه می‌کردند. 
روزها گذشت، گاوچران و خانم بافنده آنجا ماندند. آخر عشق وفادار آنها امپراتور آسمان را تخت تاثیر قرار داد. او دستور داد: در هفتمین روز ماه هفتم، به وسیله کلاغ زاغی پلی روی جاده شیری گذاشته شود تا گاوچران و خانم بافنده همدیگر را ملاقات کنند. 
بدین جهت در این شب، جوانان جمع می‌شود و به آسمان نگاه می‌کنند. مثل اینکه گاوچران و خانم بافنده را می‌بینند و به آنها تبریک می‌گویند. 
دختران خانم بافنده را فرشته بافنده می‌دانستند و دلشان می‌خواست مثل او ماهر باشند و عشق پایدار داشته باشند. بعدا آنها با شادی میوه می‌خوردند و باهم صحبت می‌کردند. 
یک بازی مخصوص هم در میانشان رواج داشت. یعنی مسابقه دادن تا ببینند کدام یک نخ کردن سوزن را بهتر بلد هستند. کسی که شکست می‌خورد باید هدیه کوچک به دیگران بدهد. هدف این بازی تنها مسابقه نیست بلکه جالبتر کردن عید است.


عید چون یانگ


پنجمین روز ماه پنجم به تقویم کشاورزی چین عید قایق اژدها نام دارد. در مقایسه با عیدهای دیگر، عید قایق اژدها اسامی‌گوناگون دیگری نیز دارد. این روز هم به نام‌های عید ماه، عید اشعار، عید دختر و عید " زون زی" مشهور است. 
مردم چین در عید قایق اژدها نوعی خوراک به نام "زون زی" می‌خورند." زون زی" با برگ بامبو و برنج درست می‌شود. بدین ترتیب که درون برگ بامبو برنج و گوشت می‌گذارند و می‌پیچند و بعد آن را می‌پزند. مناسبت خوردن این خوراک در این روز مشخص است. 
در چین،شاعری بنام "چو یوان" از اهالی کشور "چو" در دوره دولتهای جنگی می‌زیست. وی مدتی در کشور "چو" به عنوان وزیر اعظم خدمت کرد و نسبت به امپراتور بسیار وفادار بود. بعد مورد حسد و تهمت بداندیشان قرار گرفت و امپراتور بدون تحقیق و رسیدگی او را از مقام وزارت عزل کرد.