روش جدیدی برای مقاوم سازی سازه های بتنی در اصفهان ابداع شد

[امیررضا*]

اصفهان- یکی ازاعضای هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان، روشی جدید برای مقاوم سازی سازه های بتنی با استفاده از کامپوزیت های اف آر پی (Fiber Reinforced Polymer ) ابداع کرد.

به گزارش روز دوشنبه ایرنا، عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان گفت: در این روش با عنوان ˈشیار زنیˈ (Grooving Method)، مشکلات ناشی از جدا شدگی ورقهای کامپوزیت اف آر پی از سازه های بتنی به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می یابد.

داود مستوفی نژاد افزود:در این روش قبل از اتصال کامپوزیت ها، شیارهایی در بستر بتن ایجاد می شود و با انتقال تنش های برشی و نرمال بین کامپوزیت اف آر پی سطح تیر بتنی به اعماق بتن، سبب افزایش تا 100 درصد ظرفیت بهره برداری از کامپوزیت ها خواهد شد.

وی با اشاره به بهره برداری فراوان از سازه های بتن آرمه در دنیا گفت: سازگاری بسیار مطلوب بتن با طبیعت و تداوم مقاومت و بهره دهی آن در محیط های مختلف سبب شده است تا امروزه این ماده پس از آب بعنوان پر مصرف ترین ماده دنیا محسوب شود.

عضو هیأت علمی دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی اصفهان به تولید کامپوزیت های اف آر پی از حدود صد سال گذشته تاکنون اشاره کرد و افزود: در ابتدا این کامپوزیت ها در صنایع مهمی چون هوا،فضا و نظامی استفاده می شد که با ورود آن به مهندسی عمران در سه دهه اخیر با استقبال فراوانی در تعمیر و تقویت سازه های بتنی روبرو شد.

وی مقاومت کششی تا میزان 10 برابر فولاد در برابر وزنی معادل یک سوم فولاد، خوردگی حدود صفر و درنتیجه قابلیت بهره گیری در محیط های بسیار خشن و همراه با یون های مهاجم همچون محیط های دریایی و ساحلی و عدم ایجاد تغییرات قابل توجه در ظاهر و ابعاد سازه پس از بهره برداری را از جمله دلایل استقبال از کامپوزیت های اف آر پی برای مقاوم سازی سازه ها بیان کرد.

این استاد نمونه کشور با اشاره به انواع کامپوزیت های اف آر پی تصریح کرد: میله یا میلگرد، ورق، تسمه، شبکه، پروفیل و پارچه کامپوزیتی از انواع محصولات اف آر پی است که با اتصال این کامپوزیت ها به زیر و وجوه تیرهای بتنی و ستون های بتن آرمه با افزایش مقاومت خمشی، برشی و فشاری عضو بتن آرمه و استحکام بیش از پیش آنها مشکلات ناشی از آسیب های قبلی نیز جبران خواهد شد.

وی جدا شدگی سریع این کامپوزیت از سطح بتن پس از اتصال آن جهت مقاوم سازی و در ضمن باربری را مهمترین مشکل در بهره گیری از این ماده به منظور تقویت سازه های بتنی عنوان کرد و افزود: با ابداع روش شیار زنی این مشکل تا حد زیادی برطرف شده و حتی در برخی موارد به صفر می رسد.

مستوفی نژاد تصریح کرد: نتیجه این تحقیقات برای نخستین بار در سال 2010 در ژورنال کامپوزیت از نشریه ASCE منتشر شد