هيشكي ما رو نميفهمه ( شایع )

[Ƒαкє ѕмιƖє]

از دو روزهدنیام گذشته چند روز / یه لیوان آب یه مُسکنم روش
مامانی تعریف میکرد / که اون موقع دنیا ما رو 10 هیچ میزد
قدیما میدیدم مثل شمع میسوزمن / مامان و بابا تا صدا لنگه کفش میومد میدویدم
جلو در و چشمای بابا خسته بود / اما میومد تا بشماره باهام عددا رو
یا مثلا" بغلم کنه / روبرا نبودن نه مامان نه اقلا" خودش
اوضاع خوب نبود و همینجور عقربه میرفت / واسه آروم کردنشون هنوز حضرت فیل هست
بابا بود و دنیایی که منو تف کرده براش / ممدرضا و بچگی و گرگم به هواش
پسری که شنگول منگولاشم پهلوشن / گذشت آفتاب دندوناش هم در اومد

خیلی میگذره الان مثل که یکی دیگم / فرقش اینکه دیگه بهم فسقلی نمیگن
جا اسباب بازیام ریش تراش اومده / مثل قدیم دور و ورم نیستن آروم همه
رفیقا و بچه های دوره دبستانم / با دود و عرق و راست و چپش پاین
دیگه دهناشون جا شیر بو آشغال میدن / میخوان بزرگ شن اما قالتاق میشن
چندتا مثل من که خرس گنده شدن / و فقط بلدن عربده لقمه کنن
برا ننه بابا و لات شن واسه اونا / هه ، خلاسه تهش داستانه
میبینن جلوشون یه آدمه لش وایساده / حالا مامان یه دلیلی واسه اشکاش داره
اونی که واسه راحتیت النگوشو میداد / زخم شده دلش برو نمکدون و بیار

بـــرو نمکدون و بیـــار...

خیلی وقته از زندگی توبه کردم / هنوزم یه تنهای دوره گردم
لبام خیلی وقته که نمیخنده / "هیچکی ما رو نمیفهمه"
خیلی وقته از زندگی توبه کردم / هنوزم یه تنهای دوره گردم
روزگار چرخید ما باش نچرخیدیم / راس میگن زمین جای قشنگی نیست
شبای زندگیم شبیه تاریخچه بوده / دوست دارم اتاقم همیشه تاریکـــ بمونه
روزا رویاهامو سوار آژانس میکنم / شبا تنها راه میرم و هی آدامس میجوم
هر روز مغزمون و از یه چی ترکش میدیم / دیگه الان دوره یکی ما تمبر هندی نیس
تابستونا دلم آب زرشکـــ نمیخواد / قلکمم که دیگه به چشم نمیاد
خیلی وقته جیبام بو هزاری نمیدن / و چون نداریم بهمون آدم حسابی نمیگن
یه سری آدمیزاد که واسه همه افت دارن / نه از اوناش که از دماغ فیل افتادن
منو امسالم نه بچه ننه بودیم / نه سربار کسی نه اهل پر قوییم
لبام خیلی وقته که نمیخنده / هه ، "هیچکی ما رو نمیفهمه"