ابرهای ماژالانی در قرآن

[✘ 2gнєтєя4єνєя ✘]

در فضای بیرون از زمین نیز ابرهایی وجود دارند که بیشتر آنها برخلاف ابرهای زمین که از جنس آب هستند این ابرها که به ابرهای ماژالانی معروف هستند از جنس "خاک" و گرد و غبار هستند و وظایفی مانند ایجاد ستارگان را دارند و ابرهای ماژالانی عموما محل تولد ستارگان هستند.
یک ابر ماژالانی در اطراف راه شیری دارای جرمی معادل ده میلیارد برابر خورشید و اندازه ای در حدود 1010 برابر آن است.این ابر ماژالانی در فاصله 150 هزار سال نوری زمین قرار دارد.برخی از ابرهای ماژالانی در حالت عادی قابل مشاهده نیستند و باید با نور مادون قرمز مشاهده بشوند.[1]
همچنین علاوه بر ابرهای ماژالانی ابرهای تاریک دیگری در فضا نیز از جنس آمونیاک وجود دارند که باید به وسیله مادون قرمز مشخص بشوند.[2]

تصویر اول متعلق به سحابی مارافسای در صور فلکی عقرب است که در 407 سال نوری زمین قرار دارد و توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا گرفته شده است.ستارگان جوان و داغی که در اطراف این ابر شکل گرفته است به راحتی قابل مشاهده است[3]

تصویر دوم متعلق به یک ابرتاریک در اطراف منطقه L1544 است که توسط نور مادون قرمز تلسکوپ فضایی هرشل ناسا آشکار شده است.نکته جالب این است که این ابر تاریک نیز مانند ابرهای زمین از جنس آب است[4]

تصویر سوم متعلق به یک ابرماژالانی بزرگ از جنس گرد و غبار است که توسط تلسکوپ فضایی هرشل در نور مادون قرمز رصد شده است.این ابر که از جنس گرد و غبار ساخته شده است یکی از محل های شکل گیری ستارگان است[5]

درسوره نور آیه 40 نوشته شده است :
یا [اعمالشان‏] همچون تاریکیهایى است در دریایى ژرف که آن را موجى فرو پوشانده و برفراز آن موجى دیگر است که برفراز آن ابرى است تاریکیهایى تو بر تو، چون دستش را برآورد، چه بسا نبیندش، و هر کس که خداوند برایش نورى مقرر نداشته باشد، نورى ندارد.
در این آیه خداوند ابتدا به تاریکی های دریا اشاره می کند که یک موضوع علمی است که به تازگی اثبات شده استو سپس به ابری اشاره می کند که در تاریکی های تو در تو قرار دارد و با چشم قابل رویت نیست.بی شک این مساله واضح است که تمامی ابرهای روی زمین با چشم قابل رویت هستند و این ابرها که در تاریکی های تو در تو قرار دارد بی شک به مساله ابرهایی که در فضا قرار دارند اشاره می کند.در ادامه آیه نیز به نور اشاره شده است که می تواند به موضوع ستارگان اشاره داشته باشد.