01-11-2014، 13:25
مگر غیر از این است که طبق آموزه های قرآنی و دینی می بایست با دشمنان اسلام با شدت سخن گفت؟
به گزارش جهان، یحیی عبدالهی در وبلاگ "انقلاب فرهنگی" نوشت:
1. مدت ها در مواجه آقای روحانی با مسئولان کشورهای غربی و آمریکا شاهد خوش اخلاقی و آرامش و متانت ایشان بودیم به گونه ای که کوچکترین اعتراضی به آنها در ادبیات سیاستمداران دولت و در رأس همه آقای روحانی در خطاب به آنها دیده نشد.
2. ریس جمهور مخالفان و منتقدان خود را در سیاست خارجی «ترسو» و «بزدل» خواند و در پاسخ به نگرانی آنها با عصبانیت گفت : «به جهنم». با گفتن این جملات فهمیدیم که اینگونه نیست که ریس جمهور در همه سخنان و کلماتش آرام و متین باشد بلکه گاهی اوقات در اوج عصبانیت با تندی و شدت سخن می گوید و مخاطب خود را آماج حملات گفتاری قرار می دهد.
3. اما سوال اینجا است که چرا پیکان سخنان تند و تیز ریس جمهور به سمت خودی ها است؟ به سمت دلسوزانی که دل نگران سرنوشت این کشور و انقلاب هستند؟ به سمت فرهیختگان و کارشناسان سیاسی که توافقنامه ژنو را ضعیف ارزیابی کردند، توافق نامه ای که به اذعان خود آقای ریس جمهور، اساتید دانشگاه ها و نخبگان حاضر به دفاع از آن نشدند. توافقنامه ای که پرداختن به آن از موضوع مناظرات و گفتگو های رسانه ملی خارج شد تنها به علت اینکه - به گفته آقای ضرغامی- دولت تضعیف نشود!
4. مگر غیر از این است که طبق آموزه های قرآنی و دینی می بایست با دشمنان اسلام با شدت سخن گفت؟ مگر در قرآن نمی فرماید که با کفار با شدت سخن بگویید و با در میان خودتان به رحمت برخورد کنید؟ «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُم » پس چرا آقای روحانی دقیقاً ....عمل می کند؟ او که اوباما را فردی با ادب خطاب می کند و نسبت به سران استکبار جهانی و کشورهای ظالم اروپایی کمتر از گل نمی گوید چگونه منتقدان خود را اینگونه آماج حملات قرار می دهد؟
5. عجیب تر اینکه آقای روحانی کمترین آراء را در میان روسای جمهور ایران کسب کرده است، به همین دلیل ضروری است که بهترین تعامل را با منتقدان و مخالفان خود داشته باشد که درصد بالایی از جمعیت را تشکیل می دهند.
6. در اینجا ذکر خاطره ای از رهبر انقلاب درباره مهم ترین وصیت امام خمینی (ره) مفید است:
«بهار سال ۱۳۶۵، روزى را که امام(ره) در بستر بیمارى بودند، فراموش نمىکنم. ایشان دچار ناراحتى قلبى شده بودند و تقریباً ده، پانزده روزى در بستر بیمارى بودند. در آن زمان من در تهران نبودم. آقاى حاج احمد آقا به من تلفن کردند و گفتند سریعاً به آنجا بیایید؛ فهمیدم که براى امام(ره) مسألهاى رخ داده است. آناً حرکت کردم و پس از چند ساعت طى مسیر، خود را به تهران رساندم. اولین نفر از مسؤولان کشور بودم که شاید حدود ده ساعت پس از بروز حادثه، بالاى سر ایشان حاضر شدم.
روزهاى نگرانکننده و سختى را گذراندیم. خدمت امام(ره) رفتم و هنگامى که نزدیک تخت ایشان رسیدم، منقلب شدم و نتوانستم خودم را نگهدارم و گریه کردم. ایشان تلطف فرمودند و با محبت نگاه کردند. بعد چند جمله گفتند که چون کوتاه بود، به ذهنم سپردم؛ بیرون آمدم و آنها را نوشتم.
در آن لحظاتی که امام(ره) ناراحتى قلبى پیدا کرده بودند، ایشان انتظار و آمادگى براى بروز احتمالى حادثه را داشتند، بنابراین مهمترین حرفى که در ذهن ایشان بود، قاعدتاً مىباید در آن لحظهى حساس به ما مىگفتند. ایشان فرمودند: «قوى باشید، احساس ضعف نکنید، به خدا متکى باشید، «اشدّاء على الکفّار رحماء بینهم» باشید، و اگر با هم بودید، هیچکس نمىتواند به شما آسیبى برساند». به نظر من، وصیت سىصفحهای امام(ره) مىتواند در همین چند جمله خلاصه شود.» (سخنرانى در مراسم بیعت ائمهى جمعهى سراسر کشور، ۱۲/۴/۱۳۶۸)
مقام معظم رهبری همچنین در تبیین اعتدال، این آیه شریفه را به عنوان ملاک و معیار معرفی می کنند:
« شعار دولت اعتدال است ، اعتدال شعار خوبی است ما هم تایید می کنیم اعتدال را. افراط محکوم است بد است.سفارشی که من می کنم این است که مراقب باشید جریان های مومن را با شعار اعتدال کنار نزنید. بعضی ها این کار را دارند می کنند من می بینم در صحنه سیاسی کشور. با شعار اعتدال ، با شعار پرهیز از افراط ، سعی می کنند جریان مومن را که در خطرها آن جریان است که زودتر از همه سینه سپر می کند ، آن جریان است که دولتها را در مشکلات واقعی به معنای حقیقی کلمه حمایت می کند ، سعی می کنند آن جریان ها را کنار بزنند. مراقب باشید. اعتدال، اسلام است. دین اسلام مظهر اعتدال است.این (اشداء علی الکفار رحماء بینهم ) اعتدال است. (قاتلوا الذین یلونکم من الکفار) اعتدال است.اعتدال اینهاست دیگر.امر به معروف و نهی از منکر اعتدال است. معنای اعتدال این نیست که از کارهای احساس وظیفه ای که فرد مومن ، مجموعه مومن انجام می دهد ، ماجلوگیری کنیم.» (بیانات مقام معظم رهبری 16 تیرماه 1393 در دیدار با کارگزاران و مسئولین نظام.)
به گزارش جهان، یحیی عبدالهی در وبلاگ "انقلاب فرهنگی" نوشت:
1. مدت ها در مواجه آقای روحانی با مسئولان کشورهای غربی و آمریکا شاهد خوش اخلاقی و آرامش و متانت ایشان بودیم به گونه ای که کوچکترین اعتراضی به آنها در ادبیات سیاستمداران دولت و در رأس همه آقای روحانی در خطاب به آنها دیده نشد.
2. ریس جمهور مخالفان و منتقدان خود را در سیاست خارجی «ترسو» و «بزدل» خواند و در پاسخ به نگرانی آنها با عصبانیت گفت : «به جهنم». با گفتن این جملات فهمیدیم که اینگونه نیست که ریس جمهور در همه سخنان و کلماتش آرام و متین باشد بلکه گاهی اوقات در اوج عصبانیت با تندی و شدت سخن می گوید و مخاطب خود را آماج حملات گفتاری قرار می دهد.
3. اما سوال اینجا است که چرا پیکان سخنان تند و تیز ریس جمهور به سمت خودی ها است؟ به سمت دلسوزانی که دل نگران سرنوشت این کشور و انقلاب هستند؟ به سمت فرهیختگان و کارشناسان سیاسی که توافقنامه ژنو را ضعیف ارزیابی کردند، توافق نامه ای که به اذعان خود آقای ریس جمهور، اساتید دانشگاه ها و نخبگان حاضر به دفاع از آن نشدند. توافقنامه ای که پرداختن به آن از موضوع مناظرات و گفتگو های رسانه ملی خارج شد تنها به علت اینکه - به گفته آقای ضرغامی- دولت تضعیف نشود!
4. مگر غیر از این است که طبق آموزه های قرآنی و دینی می بایست با دشمنان اسلام با شدت سخن گفت؟ مگر در قرآن نمی فرماید که با کفار با شدت سخن بگویید و با در میان خودتان به رحمت برخورد کنید؟ «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُم » پس چرا آقای روحانی دقیقاً ....عمل می کند؟ او که اوباما را فردی با ادب خطاب می کند و نسبت به سران استکبار جهانی و کشورهای ظالم اروپایی کمتر از گل نمی گوید چگونه منتقدان خود را اینگونه آماج حملات قرار می دهد؟
5. عجیب تر اینکه آقای روحانی کمترین آراء را در میان روسای جمهور ایران کسب کرده است، به همین دلیل ضروری است که بهترین تعامل را با منتقدان و مخالفان خود داشته باشد که درصد بالایی از جمعیت را تشکیل می دهند.
6. در اینجا ذکر خاطره ای از رهبر انقلاب درباره مهم ترین وصیت امام خمینی (ره) مفید است:
«بهار سال ۱۳۶۵، روزى را که امام(ره) در بستر بیمارى بودند، فراموش نمىکنم. ایشان دچار ناراحتى قلبى شده بودند و تقریباً ده، پانزده روزى در بستر بیمارى بودند. در آن زمان من در تهران نبودم. آقاى حاج احمد آقا به من تلفن کردند و گفتند سریعاً به آنجا بیایید؛ فهمیدم که براى امام(ره) مسألهاى رخ داده است. آناً حرکت کردم و پس از چند ساعت طى مسیر، خود را به تهران رساندم. اولین نفر از مسؤولان کشور بودم که شاید حدود ده ساعت پس از بروز حادثه، بالاى سر ایشان حاضر شدم.
روزهاى نگرانکننده و سختى را گذراندیم. خدمت امام(ره) رفتم و هنگامى که نزدیک تخت ایشان رسیدم، منقلب شدم و نتوانستم خودم را نگهدارم و گریه کردم. ایشان تلطف فرمودند و با محبت نگاه کردند. بعد چند جمله گفتند که چون کوتاه بود، به ذهنم سپردم؛ بیرون آمدم و آنها را نوشتم.
در آن لحظاتی که امام(ره) ناراحتى قلبى پیدا کرده بودند، ایشان انتظار و آمادگى براى بروز احتمالى حادثه را داشتند، بنابراین مهمترین حرفى که در ذهن ایشان بود، قاعدتاً مىباید در آن لحظهى حساس به ما مىگفتند. ایشان فرمودند: «قوى باشید، احساس ضعف نکنید، به خدا متکى باشید، «اشدّاء على الکفّار رحماء بینهم» باشید، و اگر با هم بودید، هیچکس نمىتواند به شما آسیبى برساند». به نظر من، وصیت سىصفحهای امام(ره) مىتواند در همین چند جمله خلاصه شود.» (سخنرانى در مراسم بیعت ائمهى جمعهى سراسر کشور، ۱۲/۴/۱۳۶۸)
مقام معظم رهبری همچنین در تبیین اعتدال، این آیه شریفه را به عنوان ملاک و معیار معرفی می کنند:
« شعار دولت اعتدال است ، اعتدال شعار خوبی است ما هم تایید می کنیم اعتدال را. افراط محکوم است بد است.سفارشی که من می کنم این است که مراقب باشید جریان های مومن را با شعار اعتدال کنار نزنید. بعضی ها این کار را دارند می کنند من می بینم در صحنه سیاسی کشور. با شعار اعتدال ، با شعار پرهیز از افراط ، سعی می کنند جریان مومن را که در خطرها آن جریان است که زودتر از همه سینه سپر می کند ، آن جریان است که دولتها را در مشکلات واقعی به معنای حقیقی کلمه حمایت می کند ، سعی می کنند آن جریان ها را کنار بزنند. مراقب باشید. اعتدال، اسلام است. دین اسلام مظهر اعتدال است.این (اشداء علی الکفار رحماء بینهم ) اعتدال است. (قاتلوا الذین یلونکم من الکفار) اعتدال است.اعتدال اینهاست دیگر.امر به معروف و نهی از منکر اعتدال است. معنای اعتدال این نیست که از کارهای احساس وظیفه ای که فرد مومن ، مجموعه مومن انجام می دهد ، ماجلوگیری کنیم.» (بیانات مقام معظم رهبری 16 تیرماه 1393 در دیدار با کارگزاران و مسئولین نظام.)