بازي در اين نقش به دليل عادي بودنش خيلي سخت است

[|| Mιѕѕ α.η.т ||]

به گزارش دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
سينماخبر ،امین زندگانی در مورد مجموعه تلویزیونی «همه‌چیز آنجاست» به کارگردانی شهرام شاه‌حسینی و تهیه‌کنندگی داود هاشمی گفت: «در این مجموعه نقش شخصی به نام مهدی فرهمند را بازی می‌کنم که در واقع فرزند خانواده داستان است. نقشی که به نظرم بعد از بازی کردن این همه نقش‌های تاریخی و جنگی و نقش‌های خاص، به دلیل عادی بودنش خیلی سخت است.به جرات می‌توانم بگویم که در طول ده روز اول تصویربرداری هنوز تکلیفم با نقش مشخص نشده بود. ضمن اینکه من اصولا تا زمانی که ندانم انتهای قصه به کجا می‌رسد، ساختن آن شخصیت در ذهنم برایم سخت می‌شود. ولی به هر حال انقدر که زندگی در این داستان جریان دارد و آدم‌ها بیش از حد لزوم یک اثر نمایشی واقعی هستند، برای من کار را سخت کرده است. به این دلیل که شما وقتی قرار است شخصیتی را بازی کنید که ویژگی‌های اجتماعی خاصی دارد یا از طبقه اجتماعی خاصی است و یا یک شغل یا یک تعریف خاصی دارد، مثلا می‌گویند این شخص یک سابقه‌دار است، مثلا زندانی بوده یا قاچاقچی و یا یک پیامبر است یا در یک کار تاریخی یکی از صحابه است، آن شخص یک سری خصوصیات دارد که برای ایفای نقش می‌توان به آنها تکیه کرد.»
وی ادامه داد: «وقتی این‌گونه ویژگی‌ها را از شخصیت مورد نظر نداشته باشید، ارائه یک شخصیت برایتان سخت می‌شود و در واقع این سختی در همین عادی بودنش است. من ابزاری مثل خشونت، چاقو، فرار و تعقیب و گریز برای جذب مخاطب ندارم، اما به طور کلی شکل گرفتن چنین مجموعه‌ای که خیلی واقعی و رئالیسیتی نوشته شده و پیش می‌رود به ویژه در تلویزیون در تلویزیون اتفاق خوبی است، زیرا شاید باعث شود کمی عادت‌ها را از بین ببرد و ما را به واقعیت روز جامعه نزدیک‌تر کند و در واقع آغاز یک مسیری باشد، مسیری که سبب شود کمی از این چک و چک بازی و انتقام و طلاق و... دور شویم و ورود کنیم به فضای درون خانواده‌ها تا ببینیم زمانی که چکی برگشت می‌خورد چه تاثیری در خانواده می‌گذارد.»

وی اضافه کرد: «با آمدن کانال‌های ماهواره‌ای و ارائه سریال‌هایی که عوامل جذاب از لحاظ بصری و البته بسیار بی‌ربط به فرهنگ ما دارند به مرور زمان و سلیقه و تفکر ما تغییر خواهد کرد. مطمئنا وقتی تصاویر زیاد در مقابل چشم یک تماشاگر تکرار می‌شود، ناخودآگاه روی ذهن تاثیر می‌گذارد و تبدیل به باور می‌شود.»