حقیقت ها

[mahru]

شدم گمراه و سرگردان ، میان این همه ادیان 
میان این تعصب ها ، میان جنگ مذهب ها !
یکی افکار زرتشتی ، یکی افکار بودایی 
یکی پیغمبرش مانی ، یکی دینش مسلمانی 
یکی در فکر تورات است، یکی هم هست نصرانی !
هزاران دین ومذهب هست ، در این دنیای انسانی ...
خدا یکی ... ولی ... اما ... هزاران فکر روحانی ... 
رها کردیم خالق را گرفتاران ادیانیم !
تعصب چیست در مذهب ؟! مگر نه این که انسانیم !
اگر روح خدا در ماست ... خدا گر مفرد وتنهاست ....
ستیز پس برای چیست؟؟!!
برای خود پرستی هاست ... من از عقرب نمی ترسم ولی از نیش می ترسم 
از آن گرگی که میپوشد لباس میش می ترسم 
از آن جشنی که اعضای تنم دارند خوشحالم 
ولی از اختلاف مغز ودل با ریش می ترسم 
هراسم جنگ بین شعله و کبریت وهیزم نیست 
من از سوزاندن اندیشه در آتیش می ترسم 
تنم آزاد، اما اعتقادم سست بنیاد است 
من از شلاق افکار تهی بر خویش می ترسم 
کلام آخر این شعر یک جمله و دیگر هیچ 
که هم از نیش و میش و ریش و هم از خویش میترسم
.
.
.