روانشناسی کودکان

[eɴιɢмαтιc]

درمان اضطراب کودکان، بسته به نوع آن متفاوت است و نیاز به بررسیهای دقیق از سوی متخصصین روان شناسی کودک دارد.



در صورتی که مشکوک به استرس در کودک خود هستید حتما با افراد واجد صلاحیت و متخصص این رشته مشورت نمایید. اما نکته حایز اهمیت اینکه هیچگاه اجازه ندهید درگیریهای روزمره، شما را از حال فرزندتان غافل کند.

ابتدا باید به استرس های اخیر او توجه کنید. ببینید ناراحتی و نگرانی کودک در نتیجه چه چیزی بوده است. به طور مثال، رفتن به مدرسه جدید، متولد شدن خواهر یا برادر کوچک تر یا نداشتن رابطه نزدیک با اطرافیان. اگر عادت دارید بالای سر کودک می ایستید و با او صحبت می کنید، بهتر است زانو بزنید تا هم قد یکدیگر شوید و سپس در مورد مشکلاتش از او سوال بپرسید.

شاید فرزند شما مثلا مشکل لوزه دارد و باید عمل شود و این جراحی باعث هراس او شده است و خشم خود را سر مسایل دیگر خالی می کند. یا غمگین و هراسان می شود و در خود فرو می رود. هنگام کمک به کودکان برای نداشتن استرس، نباید او را مجبور کنید که هنگام صحبت با شما نباید نگران چیزی باشد. این نوع مکالمه می تواند احوال او را بدتر از پیش کند. بهتر است از روش «شنیدن فعال» استفاده کنید: هنگامی که کودک با شما صحبت می کند مستقیما به او نگاه کنید، حرف های او را درک و سپس به روش خودتان، حرف هایش را برای او تکرار کنید. به طور مثال، «من تصور می کنم قرار ملاقات فردا با دکتر باعث شده تا عصبی بشوی.»

حتما در نظر داشته باشید که شما باید مشکل فرزند خود را درک کنید و هرگز نباید او را تحقیر کنید. در ضمن، باعث افزایش احساس ترس او هم نشوید. به طور مثال، اگر فرزند شما برای ایفای نقش خود در تئاتر مدرسه دچار اضطراب شده است، شما نباید با گفتن اینکه همه والدین بچه ها هم در سالن حضور دارند و او را تماشا می کنند، به ترسش دامن بزنید. یا مثلا هنگامی که عصبی و بی حوصله است از او نخواهید تا دیالوگ نقش خود را برای شما از حفظ بخواند. این کارها این احساس را به کودک منتقل می کنند که شما متوجه شده اید او ترسیده است و این مساله برای کودک چندان خوشایند نیست.

والدین نباید از موقعیت هایی که موجب هراس و اضطراب کودکان می شود، دوری کنند. به طور مثال، برخی از کودکان از عروسک های بزرگی که جلوی فروشگاه ها یا رستوران ها می ایستند و تبلیغ می کنند، می ترسند. مادر و پدر این کودک نباید او را فورا از محل دور کنند، بلکه باید دست فرزند خود را بگیرند و با هم نزدیک آدمی شوند که لباس مثلا خرس یا خرگوش پوشیده است. وقتی کودک در کنار شما باشد و مطمئن شود از او محافظت می کنید با اضطراب کمتری به عروسک نزدیک می شود و شاید پس از چند دقیقه همه نگرانی او از بین برود.

یکی دیگر از روش های مقابله با اضطراب کودکان، حرف زدن در مورد نگرانی ها است. به طور مثال، اگر فرزند شما نخستین روز مدرسه اش است و اضطراب و ترس زیادی دارد، با او در مورد محیط مدرسه صحبت کنید. در مورد اتفاق هایی که ممکن است برای او پیش بیاید حرف بزنید و روش کنار آمدن را نیز به او آموزش دهید. همچنین، به او بگویید در مدرسه دوستان جدید بسیاری پیدا خواهد کرد و لحظه های شادی خواهد داشت. قدم گذاشتن در کلاسی با چهرههای جدید ممکن است باعث ایجاد اضطراب در کودکتان بشود. برای تقویت شجاعت او در دوست یابی کمکش کنید.

به او اطمینان بدهید که همکلاسیهایش نیز مانند او اضطراب دارند. برای مثال نحوه دوست یابی خود را هنگامی که تازه شغلتان را شروع کرده بودید، برای او تعریف کنید. سعی کنید با او نمایش بازی کنید تا به او کمک کنید که هنگام صحبت با فردی که احتمالاً در آیندهای نزدیک با او دوست خواهد شد، راحت باشد. میتواند برای باز کردن سر صحبت دنبال چیزی بگردد که با او در آن مورد مشترک است. مثلا: «سلام من جک هستم، کوله پشتیات خیلی قشنگ است، من این رنگ را خیلی دوست دارم. رنگ مورد علاقهٔ شما چیست؟» هنگام رفتن به رستوران اجازه بدهید که او غذا را سفارش بدهد یا پول را بپردازد تا بتواند صحبت کردن با افراد جدید را بیاموزد.

فراموش نکنید که به او یاد بدهید چگونه دوست خوبی باشد برای مثال وسایلش را به دوستش هم بدهد یا کاری را نوبتی انجام دهند. وقتی به دوستش اجازه میدهد که او هم از اسباب بازی او استفاده کند یا در پارک صبر میکند تا فرد مقابل از تاب پیاده شود، این رفتار او را تحسین کنید و برای او توضیح بدهید که اگر در مدرسه هم چنین رفتاری داشته باشد، همکلاسیهایش از این رفتار او خوشحال میشوند.