روانشناسی کودکان

[eɴιɢмαтιc]

آموزش رفتار به کودک نوپا!

آموزش رفتارها به مانند دیگر ابعاد تربیت و پرورش هرگز امری سهل و آسان نیست اما در اینجا به ارائه چند نكته صحیح و آزمایش شده می پردازیم تا یاریگر شما در اجرای این امر خطیر باشد.

هیچ گاه برای آموختن رفتارهای خوب به كودكان نوپا زود نیست . حتی كودكانی كه هنوز قادر به صحبت كردن نیستند یاد می گیرند كه با كمك دستانشان ارتباط برقرار كرده و منظورشان را برسانند . از آن جایی که برای همه ما یادگیری مفهوم شرکت داشتن و به اشتراک گذاشتن درسی در ازای زندگی است، در دوره سنی شیرین بین 2 تا 4 سال بسیار حیاتی و سرنوشت ساز است . هم چنین احوالپرسی صمیمانه خصلتی است که بسیاری از افراد کوچکتر می توانند به مدیریت آن بپردازند، اگر بر مبنای یک سری اصول و قواعد تشویق به انجام آن شوند.

آموزش رفتارها به مانند دیگر ابعاد تربیت و پرورش هرگز امری سهل و آسان نیست.

اما در اینجا به ارائه چند نكته صحیح و آزمایش شده می پردازیم تا یاریگر شما در اجرای این امر خطیر باشیم.

با سه جمله كوتاه " لطفاً ، متشكرم و معذرت می خواهم " شروع كرده و وقتی كودكتان معنای این جملات را درك كرد جملات بیشتری را معرفی كنید

كودكی كه صحبت نمی كند با یادگیری اندكی زبان نشانه می تواند با این جملات ارتباط برقرار كند . به عنوان مثال وقتی از كلمه لطفاً استفاده می كنید همزمان با حركات بدن علامت آن را بكشید . این كار موجب تقویت علامت و جملات شفاهی و كلامی می گردد و راهی برای برقراری ارتباط به كودك ارائه می كند . با تكرار این موضوع كودك آن نشانه را یاد می گیرد و هنگامی كه می خواهد چیزی درخواست كند از آن علامت كه به معنای لطفاً می باشد استفاده می كند .

مصر و ثابت قدم باشید : یعنی زمانی كه رفتاری را معرفی می كنید به آن پایبند باشید و آن ویژگی و خصلت را چندین بار در روز آموزش داده و تمرین نمایید و آن را بخشی از رفتار فردی نمایید. شاید این كار زمان بر باشد اما كودكان بسیار باهوش هستند و گیرایی بالایی دارند . آموزش زود هنگام رفتارها بسیار با صرفه تر از فراگرفتن آنها در بیرون خانه است .

مدل و الگوی كودكتان باشید : از آن جایی كه كودكان آیینه تمام نمای نوع رفتار و گفتار شما هستند باعث می شوند كه شما مراقب رفتار و گفتارتان باشید و موجب بهبود شما می شوند.

در مقابل رفتارهای کودک بازبرخوردهایی مثبت داشته باشید: هنگامی كه كودكتان برای ادای كلماتش از زبان اشاره استفاده می كند و یا با صبورانه ایستادن در صف و كمك به دوستی كه در حال جمع آوری اسباب بازی هایش می باشد به نمایش صفت خود كنترل گری می پردازد بازخورد های مثبتی داشته باشید . بگذارید بدانند كه چه رفتارهای مودبانه و محترمانه ای نسبت به دیگران دارند .

شكل گیری رفتارهای مثبت یك شبه اتفاق نمی افتد اما وقتی این رفتارها را در عمل می بینید بسیار افتخار خواهید كرد . دیدن نتیجه كارتان در بیرون از منزل ، در ارتباط با دیگران و یا به هنگام ملاقات با پدربزرگ و مادربزرگ خیلی عجیب نیست

اوقات شاد و مفرحی را با او داشته باشید : به خاطر داشته باشید كه آموزش رفتارها به كودكان اولین مرحله در ترغیب كودكان به بررسی ماورای خودشان می باشد . برخی خانواده ها مشتریان ضد رفتارهایی هستند كه همه قوانین را نقض می كند. به منظور تقویت رفتارهای مثبت از جداول هفتگی استفاده نمایید .

شكل گیری رفتارهای مثبت یك شبه اتفاق نمی افتد اما وقتی این رفتارها را در عمل می بینید بسیار افتخار خواهید كرد . دیدن نتیجه كارتان در بیرون از منزل ، در ارتباط با دیگران و یا به هنگام ملاقات با پدربزرگ و مادربزرگ خیلی عجیب نیست

نكات مهم:

** آموزش كودك را از 6 ماهگی وی می توانید شروع كنید . وقتی آنها عباراتی و اشاره هایی چون " بیشتر ، بخور " را یاد گرفتند به معرفی و آموزش عباراتی چون " لطفاً ، ممنونم ، سهم " بپردازید .

** مزایای آموزش زبان نشانه به كودك بسیار زیاد است . وقتی آنها بزرگتر شدند از گوشه اتاق می توانید به آنها

بفهمانید كه تشكر كنند و یا در درخواست هایشان از عبارت " لطفاً " استفاده نمایند .

** برای آموزش اهمیت خوب رفتار كردن، از هر فرصتی استفاده نمایید .تا سن 1 سالگی كودك زمان صرف 3 وعده غذا و 2 میان وعده فرصتهای خیلی خوبی برای تمرین هستند .

**در دنیای خودتان به هنگام صحبت با دیگران مثل همسر ، بستگان و دوستان هم بصورت گفتاری و هم به صورت زبان اشاره از عباراتی چون " لطفاً " و " متشكرم " استفاده نمایید . در این صورت كودكان شاهد و ارزیاب آنچه می خواهید به آنها آموزش دهید خواهند بود . از پرستاران و مراقبان دیگز کودک هم بخواهید كه به شما ملحق شوند .

** وقتی حواس كودك متوجه یك وسیله یا رفتار نادرست شده است بطور غیرمستقیم و به گونهای كه متوجه نشود، حواسش را از آن موضوع خاص پرت كنید.

**موضوعات و ابزار وسوسه کننده ای که کودک در برابر آن نمی تواند استقامت کند از دسترس او دور نگه داریدب برای مثال ابزاری مثل تلفن همراه و یا وسایلی را که احتمال بلعیده شدن و ایجاد خفگی در کودک را دارند، در دسترس قرار ندهید.

** اگر کودک رفتارهایی انجام می دهد که برای شما قابل قبول نیست خود را با این رفتارها سازگار نشان دهید و از مخالفت علنی پرهیز کرده و در عوض مثال های مناسبی برای کودک آماده کرده و مثال ها را در مواقع مناسب برای او نقل کنید.

** هرگز کودک را تنبیه نکنید. این روش به هیچ وجه و در هیچ شرایطی جواب نمی دهد. همراه با تحسین ، تمرین و صبر پیش بروید .

**الگوی رفتاری فرزندانتان باشید . كودكان بطور كلی مثالهای والدین شان را دنبال می كنند . بنابراین مراقب باشید كه الگوی خوبی برای فرزندانتان باشید.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

---

.........

[eɴιɢмαтιc]

حسادت در کودک                                                                                                                                   ودکان دو ساله یا کوچکتر زیاد با واژه حسادت آشنایی ندارند و با خوشحالی حضور یک نوزاد نو رسیده را می پذیرند و برای رفتار با نوزاد سعی میکنند از حرکات شما تقلید کنند. آنها گاهی یک عروسک بر میدارند و مهارتهای بچه داری را با شما تمرین میکنند و گاهی از شما میخواهد که اجازه دهید نوزاد را در آغوش بگیرد.
اینجاست که رفتار صحیح شما میتواند حس حسادت را در کودک بزرگتر مهار کند. در این هنگام شما نباید بصورت آنی عکس العمل نشان داده و او را از این کار منع کنید، بخصوص در جلوی افراد غریبه یا نا آشنا برای کودک ، بلکه میتوانید به آرامی به او بفهمانید که او به تنهایی قادر به اینکار نیست ولی زیر نظر و کنترل شما میتواند اینکار را انجام دهد. به او اجازه دهید که جغجغه نوزاد را برایش تکان داده و خلاصه به روش خودش او را سرگرم کند.
بچه های سه ساله به راحتی میتوانند نوزاد را بغل کنند و چنانچه مایل به این کار نیستند، شما آنها را تشویق کنید. در این سن، کودک تفاوت میان عروسک و نوزاد را به خوبی درک میکند. از او بخواهید هنگام خواب نوزاد، همراه شما برای نوزاد شعر و لالایی بخواند و حتی او را تشویق کنید که در حمام کردن نوزاد به شما کمک نماید.
بچه های چهار ساله حس همکاری را به مرور یاد میگیرند و همدردی و دلسوزی را درک میکنند. آنها توانایی نگهداری و سرگرم کردن نوزاد را دارند و میتوانند کمک زیادی به پدر و مادر بکنند. در این برهه والدین باید با رفتار مناسب تمامی ابهامات آزار دهنده را در ذهن کودک بزرگتر از بین ببرند و آنها را در نگهداری نوزاد سهیم نمایند.
بچه های پنج ساله و بزرگتر از حس حسادت قوی تری برخوردارند. شما نباید فکر کنید کودکتان بزرگ شده و دیگر حسادت نمی کند. بنابراین راهکارهای ذکر شده را بکار برده و به به او بگویید که بدون کمک او نمی توانید از عهده تمام کارهای نوزادتان برآیید و مهمتر این که این مسئله را به دفعات جلوی دوستان و آشنایان مطرح کنید.
از فرزند بزگتر بخواهید کتابهایش را برای برادر یا خواهر کوچکترش بخواند یا عکسهایش را به او نشان دهد. حتی میتوانید به او یاد دهید زیر نظر شما لباسهای نوزاد را عوض کند.                                                                                                                                                                                                                       
چه عواملی باعث حسادت در کودکان می شود    .....

تفاوت گذاشتن والدین بین فرزندان باعث ایجاد حس حقارت در یكی و حس خود بزرگ بینی در فرزند دیگر میشود كه میتواند سبب بروز حسادت شود.

حسادت نوعی ناراحتی از شخصی است كه دارای امتیازات و موفقیتهای بیشتری نسبت به طرف مقابل خود است و این احساس میتواند در بین فرزندان یك خانواده به طور معمول دیده شود. به عبارتی دیگر زمانی كه حضور فرزندی دیگر در خانواده سبب كم شدن توجه به فرزند بزرگتر و یا كوچكتر شود و فرزندان به مقایسه یكدیگر بپردازند ، این احساس حسادت میتواند بروز كند.

والدین باید برای جلوگیری از چنین احساسی در كودك، مراقب رفتار خود باشند به گونهای كه به تصدیق حس كودكان پرداخته و به جای تحقیر كردن آنها، سعی كنند آنها را حمایت و تقویت كنند چرا كه برخورد تحقیر آمیز با احساس كودك میتواند زمینه حسادت را در او ایجاد کند.

در جهت فرمانبردار بودن كودك، تشویق یا مقایسه كردن كاری نادرست بوده و چنین برخوردهایی احساس تنفر و حسادت را در فرزندان به خصوص فرزندان كوچكتر تقویت میكند.
والدین باید به فرزند خود كمك كنند تا نقاط قوت خود را بشناسد. همچنین به وی كمك كنند تا بدون مقایسه خود با دیگران تواناییهای خود را به كار گیرد.

هرگونه شرایطی كه این احساس را در كودكی ایجاد كند كه نسبت به تواناییهای خود دچار خود كم بینی شود و دیگران را دارای تواناییهای بالاتر از خود بداند، میتواند عاملی برای بروز احساس حسادت در كودكان و در كنار آن رفتارهای پرخاشگرانه، لجبازی و عدم فرمانبرداری از والدین را ایجاد كند.
  
روانشناسی کودکان حسود   ....کودک حسود,برخورد با کودک حسود,رفتار با کودک حسود

پدر و مادرهاي بسياري هستند كه كودكان حسود دارند و اگر اين نوشتار را بخوانند چند راهكار ساده براي حل اين مشكل ياد ميگيرند.
يك آمار جالب توجه جهاني ميگويد كه تماميکودکان درصدي از حسادت را نسبت به خواهر، برادر يا کودکان دیگر تجربه میکنند. در عين حال روانپزشكان معتقدند والدين بايد حسادت كودك را به عنوان احساس طبیعی کنترل کنند زيرا اگر کودک خودش را با كوچولوهاي اطراف خود مقایسه کند به مشکلاتی دچار خواهد شد. كنترل حسادت كودك به او احساس بهتری خواهد داد و میتواند روابط اجتماعی بهتری هنگام برخورد با دیگر کودکان داشته باشد.
از سوي ديگر كنترل نشدن چنين احساساتي باعث سرخوردگی و ناراحتی او ميشود و روابط كودك با همسالانش را از حالت عادي خارج ميكند. اگر دوست داريد به عنوان پدر يا مادر بتوانيد حسادت كودك را راحتتر كنترل كنيد و احتمال آسیب رساندن به خودش و دیگران را كاهش دهيد از روشهای زیر بهره بگيريد.

به احساس كودك توجه کنید
وقتی کودک ميبیند كه احساسات او را نميشناسید و درخواست او براي شما مهم نيست سعي ميكند كاري كند كه به او توجه کنید. اگر بازهم ناموفق بماند كارهاي بدتري ميكند و به عنوان نمونه بلندتر فرياد میزند. بايد به کودک بفهمانيد که احساس او براي شما خيلي اهمیت دارد. اگر به عوض كردن لباسهاي برادر كوچكش توسط شما يا بازي شما با اين رقيب كوچولو حسادت ميكند بايد به او بفهمانيد كه اگر صبر کند به او هم در همين زمينه کمک خواهيد كرد يا اينكه با او بیشتر بازی خواهيد كرد. حتي اگر سه نفري بازي كرديد و او به رقيب كوچكش باخت هم بايد به او بگویید كه مطمئن هستيد میتواند در نوبت بعدي بازي برنده شود.
او هم موفق ميشود
کودکان خیلی زود خودشان را با ديگران مقايسه ميكنند و به اين نتیجه میرسند که توانایی خوبی در یک فعالیت خاص ندارند و ممكن است نااميد شوند. در چنين شرايطي وظيفه پدر و مادر ايجاد توازن بين داشتهها و نداشتههاي اوست تا مانع از حسادت ورزيدن كودك به همسالان شود. علاقهمندي به نقاشی يا فوتبال را مثال ميزنيم. اگر كوچولوي شما اندكي ضعيف است و ميخواهد اين قبيل كارهاي خاص را كنار بگذارد با او صحبت كنيد تا بفهمد كه قرار نيست بهترين نقاش يا بهترين فوتباليست ايران باشد. همين كه چنين هنري دارد كافي است و خيلي از همسالان او هستند كه از چنين هنري بيبهرهاند و به او حسادت میکنند. با او تمرين كنيد و با تشويق مداوم فرزندتان را به نقطه مطلوب رسانيد. مهم اين است كه خودش از ترك آن فعاليت منصرف شود.
بگذاريد هدیه بدهد
رایجترین نوع حسادت کودکانه حسادت به اسباب بازیها، لباسها و داراييهایي است كه دیگران دارند و او ندارد. اگر تهیه چنین چيزهايي از عهده شما خارج است به او پسانداز کردن را بياموزيد و بگوييد ميتواند با پولهاي روزانه یا عیدیهای خودش چنين وسايلي را خودش بخرد. گذشت را هم به او بياموزيد.
اينكه بداند برخي همسالان او همين چيزهايي كه كودكتان در اختيار دارد را هم ندارند به او كمك ميكند حسادت كمتري به ديگران بورزد و حتي به دوستانش كمك كند تا از داشتههايش استفاده كنند. ميتواند لباسي كه پوشيده و حالا برايش كوچك شده را به دوستش هديه بدهد. اين آغاز راه است و كودك شما علاوه بر شكرگزاري بخشيدن چيزهاي خوب را هم خواهد آموخت.

عادل باشيد
اگر برای یکی از فرزندانتان چيزي ميخرید برای فرزند ديگرتان هم چیزی هر چند كوچك و ارزان بخرید. به تواناييهاي هردو نظر داشته باشيد و هر كدام را در فاز خاصي بيندازيد تا به هم حسادت نكنند. حتي اگر هردو در يك فعاليت خاص باهم رقابت دارند هم با حرفها و تشويقهایتان يكي را علیه ديگري نكنيد. ابراز محبت شما به هردو بايد در يك سطح باشد و البته نه از يك جنس!
اين شما هستيد كه با رفتارتان با همسالان فرزندتان به او نشان ميدهید چگونه با کودکان دیگر رفتار کند و مهربانی با کوچکترها را به عنوان يك اصل زندگي در خود برشمرد. در عين حال بايد انضباط داشته باشید و به او هم بياموزيد كه بايد منضبط و احترام گذار باشد. به اين ترتيب دايره حسادتها كوچكتر خواهد شد و او به جاي دست درازي به اموال دوستش به او احترام ميگذارد و از او اجازه ميگيرد.

[eɴιɢмαтιc]

روانشناسی بازی کودکان
انسان نياز به حرکت و جنبش دارد و بازي بخش مهمي از اين نياز است. هر فرد براي رشد ذهني و اجتماعي خود، نيازمند انديشه و تفکر است و بازي خمير مايه اين تفکر و انديشه است. آمادگي جسمي و روحي براي مقابله با مشکلات بخشي از فلسفه ي بازي کودکان است، بنابراين، بازي هر چه گسترده تر، پيچيده تر و اجتماعي تر باشد کودک از مصونيت رواني بيشتري برخوردار مي شود. کشف دنياي اطراف بخش ديگري از فلسفه بازي است که کودک حس کنجکاوي خود را از اين طريق ارضا مي کند. بازي تن و روان کودک را ايمني مي بخشد و مسؤوليتهاي اجتماعي و اقتصادي را که در آينده بايد بدون کشيد به او مي آموزد. کودک با بازي کردن موقعيتي بدست مي آورد تا اعتقادات، احساسات و مشکلات خود را پيدا کند و مهارتهاي زندگي را بياموزد.\" رابرت وايت\" ميگويد: «ساعات زيادي را که کودکان صرف بازي مي کنند نمي توان به هيچوجه تلف شده تلقي نمود، بازي ممکن است شادي بخش باشد ولي در دوران کودکي يک کار جدي است ». بدون ترديد بازي بهترين شکل فعاليت طبيعي هر کودک محسوب ميشود. تعـــــريف بـــازي : به هرگونه فعاليت جسمي يا ذهني هدفداري که به صورت فردي يا گروهي انجام پذيرد و موجب کسب لذت و اقناع نيازهاي کودک شود، بازي مي گويند.

نگاه اجمالی
کودکان جهان اهل هر کجا و از هر ملیت و مذهبی و هر قوم و قبیلهای که باشند، نیاز به بازی دارند و بازی میکنند. فراموش نکنیم که بزرگسالان هم گهگاهی و از روی تفنن چنین نیازی را حس میکنند. حتی حیوان هم نیاز به بازی دارد. پس میگوییم آدمیان در هر سن و سالی که باشند، بازی میکنند. پیر ، جوان ، نوجوان و کودک فرقی نمیکند. هر کس قسمتی از وقت شبانه روز خود را صرف بازی و تماشا میکند تا لحظهای از رنج جهان بیرون و دنیای جدی را فراموش کند. اما دنیای جدی کودک همان دنیای بازی است.

کودک با بازی بزرگ میشود، تحول مییابد و به سمت کمال میرود. کمال جسمی ، کمال عقلی و کمال احساسی. این تغییرات و این تکامل ممکن است از چشم پدر و مادر و نزدیکان کودک دور بماند. اما از دیده روان شناسان و محققان این زمینه ، بویژه آنان که برای معرفت روح و روان کودک در تلاشند دور نمانده است.

تاریخ بازی
بازی از آغاز حیات آدمی با او همراه بوده است. زیرا بازی جزئی از حیات او است. بنابراین قدمت بازی با پیشینه بوجود آمدن آدمی یکی است. طبعا همچنانکه سابقه زندگی انسان به دو بخش پیش از تاریخ و دوره تاریخی تقسیم میشود، بازی هم سابقهاش به پیش از تاریخ میرسد. چون آدمی در طول حیات خود با دگرگونیها همراه بوده است، طبعا بازی هم که ساخته و پرداخته آدمی است، دگرگون شده و پارهای از انواع آن به مرور زمان از میان رفته است و پارهای دیگر کمال یافته و قسمتی هم در تحول ایام بوجود آمده است.

بی شک انسان نخستین با تشکیل اجتماعات بدوی خود به بازیهای دسته جمعی از قبیل تقلید حرکات و صدای آنها چه هنگام حمله و فرار ، چه موقع برخوردهای دوستانه و یا تکرار اعمال خود در هنگام شکار یا جنگ با دشمن به صورت رقص یا هنگام پرستش ارواح و نیروهای مرموز و خدایان نوعی بازی نمایشی داشتهاند که آنها را سرگرم میکرده و از این فعالیتها لذت میبردهاند. نوع دیگری از بازی که مورد توجه انسان نخستین بوده است، ظاهرا باید بازی با سنگ و چوب ، درخت و با حیوانات به عناوین مختلف میان آنها رایج بوده باشد. طبعا بازی با همین مواد او را به ساختن و تعبیه وسایل زندگی رهنمون شده است.
نقش بازي در رشـــد اجتماعـــي کـــودک:
موجب ارتباط کودک با محيط بيرون مي شود و دنياي اجتماعي او را گسترش مي دهد. موجب شکـــوفايـــي استعدادهاي نهفته و بروز خلاقيت مي شود. همکاري ، همياري و مشارکت کــودک توسعه مي يابد. با رعايت اصول و مقــــررات آشنا مي شود. همانند سازي با بـــــزرگسالان را مـــــي آموزد. با مفهــــوم سلسله مــــراتب آشنا شده و آنــــرا رعايت مي کند. رقابت را مي آموزد و شکست را بطور واقعــــي تجربه مي کند. قدرت ابراز وجود پيدا مي کند و از ترس، کمرويـي و خجالت بيهوده رها مي شود. حمايت از افــــراد ضعيف را مـــي آموزد.
نقش بازي در رشــد عاطفـــي کــــودک:
نياز به بـــرتري جويــــي را ارضا مي کند. موجب ابراز احساسات، عواطف ، ترس ها و ترديدها ، مهر و محبت ، خشم و کينه و نگراني ها مي شود. تمايل به جنگجويــي و ستيـــزه گــــري را کم مي کند. « برون نگــــري» کــودک را افــزايش مي دهد. نقش بـــازي در رشد جسمـــي کـــودک : مـــوجب رشد هماهنگ دستگاهها و اعضاي مختلف بدن مي شود. باعث تقويت حواس کــــودک مي شود. نيـــرو و انرژي بدن را به بهتـــرين شکل مصرف مي کند. کـــودک به تــوانمندي هاي فکـــري و بدني خود آگاهـــي پيدا مي کند.
نقش بــــازي در رشد ذهنــــي کـــودک :
در يادگيــــري زبان نقش بسزايــــي دارد. در رشــــد هـــوشــــي کـــودک بسيار مؤثــــر است. با مفاهيــــم ساخت، فضـــا و شکــــل آشنا مـــــي شــود. رفتــارهاي هـــوشمندانه کـــودک تقويت مي شود. موقعيت استفاده از قوه تخيل در کـــودک به وجود مي آيد. زمينه بهتـــــري بـــراي تفکــــر فـــراهم مي کند. انــــواع بازي هـــا: کودکان روحيات متفاوتي دارند و با توجه به ويژگيهاي خود، بازيهاي مختلفي را تجريه مي کنند.
عواملي که در انتخاب نوع بازي کودکان دخالت دارند عبارتند از :
تفاوتهاي فردي، ميزان سلامتي، سطح رشد جسمي و حرکتي، بهره هوشي، جنسيت، خلاقيت، فرهنگ خانواده و موقعيت جغرافيايي بر همين اساس بازي به انواع گوناگون تقسيم مي شود:
۱- بـــازي هاي جسمــــي : از قديمي ترين نوع بازيهاست، به ابزار مخصوص نيازمند است ، هم به صورت انفرادي و هم به صورت گروهي انجام مي شود، براي مصرف انرژي اضافي بدن و نجات يافتن از خستگي و کسالت بسيار مفيد است و رفتارهاي ناآرام و پرخاشگري توأم با عصبانيت کودک را کاهش مي دهد.
۲- بــــازي هاي تقليــــــدي : کودک به تقليد نقش هايي مي پردازد که آنها را باور کرده است. معمولاً بهترين شخصيت ها براي شروع ايفاي نقش ، والدين، برادران ، خواهران و دوستان هستند. کودک از ايفاي نقش آنان لذت برده و تجربه کسب مي کند. در دوره ي دبستان بيشتر نقش معلمان را تقليد مي کند، در حالي که در دوره ي نوجواني از تقليد رفتار بزرگسالان دوري مي کند و به تقليد رفتار همسالان مي پردازد که اين خود آغازي است براي هماهنگي و همسو شد با گروههاي اجتماعي و ايفاي نقش هاي واقعي زندگي.
۳- بـــازي هاي نمايشــــي : کودک در تقليد از بزرگترها از لباس و وسايل مخصوص آنها نيز استفاده مي کند، مانند پسر کوچکي که کت پدر را به تن کرده، عينک او را به چشم مي زند و يا دختر بچه اي که کفش پاشنه دار مادر را پوشيده و به زحمت راه مي رود.
۴- بــــازي هـــــاي نمــــادي: زماني که کودک دستيابي به ابزار و وسايل مورد نياز خود را غيرممکن مي بيند، نيازها و آرزوهاي خود را با استفاده از وسايل نمادين و از طريق بازي بيان مي کند. براي مثال بر تکه اي چوب سوار شده، اين طرف و آن طرف مي رود، مانند اين که سوار بر اسبي شده و آن را هدايت مي کند. اين نوع بازي ها يکي از بهترين شيوه هاي بازي درماني محسوب مي شوند.
۵- بــــازي هاي آمــوزشـــي : مهمترين وسيله آموزش کودک ، استفاده از وسايل بازي مناسب است، مانند مکعب هاي چوبي که کودک با جور کردن و دسته بندي کردن آنها مي تواند با مسائل اساسي اما ساده و آسان رياضي آشنا شود. از خانه ي کوچک اسباب بازي براي آشنا کردن کودک با واقعيت هاي موجود زندگي مي توان استفاده کرد. بازي هاي آموزشي موجب تقويت حواس و رشد قواي ذهني و اجتماعي کودک مي شوند، به شرط آن که سعي کنيم کنترل اصلي بازي در اختيار کودک باشد و جهت و مسير آن را او تعيين کند.
۶- بــــازي هاي خلاقيتـــــي : کودک از طريق به وجود آوردن چيزي، عقايد و احساساتش را اظهار مي کند ، مانند نقاشي، موسيقي ، خميربازي، شن بازي و يا استفاده از لغات که او را قادر مي سازد تا در آينده داستان شعر و نمايشنامه بنويسد.

تـــوصيه هايـــي بــــراي والــــديــــن :
۱- به بازي کـــودکان اهميت دهيم، زيرا زندگي آنها در بازي، شکل واقعي به خود مي گيرد.
2- تلاش کنيم تا بازيهاي کودکان متناسب با فرهنگ و ارزشهاي خانواده باشد.
۳- با دقت در تفکرات خلاق و پويايي کودکان در حال بازي مي توانيم با چگونگي شخصيت آنها بيشتر آشنا شويم.
۴- در بازي کودکان دخالت نکنيم اما راهنما و کمک کننده خوبي باشيم.
۵- با همبازي شدن با کودکان راه دوستي ها را باز کنيم و راه پنهان کاري هاي دوره نوجواني را ببنديم.
۶- کاري کنيم که بازي به صورت تجربه اي لذت بخش در ذهن کودک باقي بماند.
۷- بـــراي متوقف کردن بازي از امـــر و نهي استفاده نکنيم.
۸- با توجه به روحيه ي کنجکاو کودک، به گونه اي او را راهنمايي کنيم که به تفکر مثبت و انديشه خلاق و سازنده دست يابد.
۹- مراقب باشيم که محيط بازي موجب آسيب جسمي، فکري و يا رواني نشود.
۱۰- در انتخاب نوع بازي، به سن ، جنس و توانايي هاي فرزندمان توجه کنيم.
۱۱- نوع و مدت زمان بازي فرزندمان را طوري کنترل کنيم که از فشارهاي هيجاني و روحي بيش از حد دور باشد (به ويژه بازي هاي رايانه اي)
۱۲-بـــراي انتخاب الگوهاي صحيح، زمينه مناسبي را براي بازي هاي تقليدي کـــودکانمان فراهم نماييم.
۱۳- از محدود کـــردن کـــودک در هنگام بازي بپــرهيـــزيم.
۱۴-وسايل بازي را مناسب سن و رشد جسمي و ذهني کودک تهيه کنيم
۱۵- آداب اجتماعي و چگونگي رفتار با ديگران را ضمن همبازي شدن با کودکان مي توانيم به صورت غيرمستقيم به آنها بياموزيم.
۱۶- به مطالب و نحوه ي بيان کودکان در بازي به خوبي توجه کنيم، زيرا احساسات و مشکلات زندگي واقعي آنها در بازي منعکس مي شود.
۱۷- براي انتخاب همبازي هاي خوب، فرزندمان را غير مستقيم راهنمايي کنيم، زيرا رفتارهاي يک همبازي خود تأثير بسيار مثبتي در آينده ي او خواهد داشت.
۱۸- اگر در حضور فرزندمان با وسايل موجود در خانه براي او اسباب بازي (ماشين ، عروسک و ...) بسازيم، ارتباط عاطفي ميان ما و کودکانمان تقويت خواهد شد.
۱۹-براي تقويت حس همکاري و مسؤوليت پذيري فرزندمان با او توافق کنيم که پس از بازي، اسباب بازي هاي خود را جمع کرده و سرجايش بگذارد و گرنه دفعه بعد اجازه استفاده از آنها را نخواهد داشت.
۲۰- از فرزندمان بخواهيم که اجازه دهد تا همبازي هايش از اسباب بازي هاي او استفاده کنند، زيرا اين کار موجب تقويت حس نوع دوستي و تسهيل در ارتباط با ديگران مي شود.
۲۱-اسباب بازي گران قيمت ممکن است وسيله بازي مفيدي نباشد. هنگام خريد توجه داشته باشيم که اسباب بازي بايد بتواند قدرت خلاقيت و سازندگي فرزندمان را رشد دهد. وسايل بازي جورکردني، پازل ها، خميربازي، گل رس و .... اسباب بازي هاي مناسبي به شمار مي روند.
۲۲- اگر کودکان در هنگام بازي با هم اختلاف پيدا کردند اجازه بدهيم خودشان مشکل را حل کنند. در صورتي که اختلاف تشديد شود فقط آنها را از هم جدا کنيم و هرگز از يکي از طرفين ، جانبداري نکيم.
۲۳- در محيط هاي بازي گروهي مثل زمين بازي کودکان در پارک ها، اجازه دهيم بچه ها با هم دوست شوند و بازي کنند، از وارد شدن به محيط بازي کودکان بپرهيزيم.
۲۴- از همبازي شدن کودکان با افراد بزرگتر از خود به ويژه «نوجوانان و جوانان» اکيداً جلوگيري کنيم.
۲۵- کودکان همواره نيازمند بازي هستند، پس اسباب بازي هاي مناسب هر مکان را همراه خود داشته باشيم.
۲۶-کودکان بايد به مجموعه اي از بازي هاي جسمي، اجتماعي، عاطفي و ذهني بپردازند. هنگامي که فقط يکي از بازي ها را انجام مي دهند(مثلاً بازي هاي رايانه اي) از رشد اجتماعي، جسمي و عاطفي محروم شده و احتمال بروز عصبانيت و پرخاشگري در آنها افزايش مي يابد.


نخستین نظریههای بازی
نظریه کارایی یا نیروی اضافی
بازی فعالیتی است که انرژی مازادی را در انسان ، بویژه در کودکان وجود دارد، و میتوان آنها را برای فعالیتهای سازمان یافته استفاده کرد، بکار میگیرد.
نظریه تنش زدایی (رفع خستگی و تجدید نیرو)
بازی نیروی مصرف شده را به روشهای دیگر جبران میکند. یعنی تن آدمی پس مدتی کار و فعالیت خسته کننده به نوعی فعالیت که بتواند بوسیله آن به نوعی آرامش برسد، یعنی بازی ، نیاز دارد.
نظریه تکرار و سیر تکاملی (تجدید فعالیتهای نیاکان)
هال اعتقاد دارد که کودکان بازی میکنند تا صحنه و محتویات موقعیتها و فعالیتهای نیاکان خویش را که بر حسب نیاز زندگی آنان تولید شده است، تجدید کنند. از آنجا که کودکی برای تصفیه اعمالی که آدمی از آن بی نیاز میشود، بهترین دوره است، این تجدید فعالیت در آن دوره صورت میگیرد.

نظریه پیش تمرینی
از نظر کار گروس بازی عبارت است از رفتار غریزی. زیرا سرگرم شدن کودک به بازی امری است غریزی و صورتی از رفتار رشد یافتهتری است که نباید آن را در آینده بکار برد.
نظریه تخلیه یا پالایش یا آرام کردن احساسات زیان بخش
بنابراین نظریه بازی ، بخصوص بازیهای مبارزهای و پرتحرک برای تهی سازی احساسات سر کوفته و انباشته شده بکار برده میشود.

نظریه جبران
کودک در ارتباط با مسائل پیرامون خود ، سعی میکند، اگر با مقاومتی روبرو گردید و تنشی در او ایجاد شد، این تنش را به خوبی ابراز کند.



نظریه دهلیز فعالیتهای غریزی
بازی همچون دهلیزی است که غرایز کودک از آن سر در میآورند. به این معنی که کودک از طریق بازی با عروسک غریزه مادری خود را نشان میدهد و بوسیله بازیهای جنگی ، غریزه جنگاوری خود را آشکار میسازد.
نظریه البوی تاندیک
برای برقرار کردن زمینه اعمال سازمان یافته آینده کودک هیچ نیازی به پیش تمرین نیست و برای دست یافتن به اعمال سازمان یافته رشد عصبی و اندامی کفایت میکند. او چنین اعتقاد دارد که دوران کودکی موجب پیدایش بازی است. به عبارت دیگر بازی یکی از فعالیتهای ویژه دوران کودکی است و معتقد است که بازی نوعی پویایی و تحرک دوران کودکی است.

نظریه دینامیک
در نظریههای دینامیک علتهای بازی کودکان بررسی نمیشود. زیرا در این نظریهها بازی به عنوان واقعیتی انکارناپذیر پذیرفته شده است و محور بحث عبارت از توضیح درباره محتوی بازی است.

[eɴιɢмαтιc]

چه کنیم کودکانمان حرف های خانه را بیرون نبرند ...                                                                                                                                                                                                                                  دین گاهی اوقات در حضور کودکان، با این گمان که آنها قادر به درک برخی موضوعات نیستند، سخنانی به زبان می آورند. البته ممکن است گمان آنها درست باشد. اما کودکان جملاتی را که شما به زبان می آورید، حتی بدون اینکه مفهوم آنها را درک کنند، به خاطر می سپارند و آن را در زمانی نامناسب تکرار می کنند.





والدین گاهی اوقات در حضور کودکان، با این گمان که آنها قادر به درک برخی موضوعات نیستند، سخنانی به زبان می آورند. البته ممکن است گمان آنها درست باشد. اما کودکان جملاتی را که شما به زبان می آورید، حتی بدون اینکه مفهوم آنها را درک کنند، به خاطر می سپارند و آن را در زمانی نامناسب تکرار می کنند.

وقتی حرف هایمان از خانه درز پیدا می کند

والدین نمی توانند چنین کودکانی راتنبیه کنند ولی می توانند مراقب حرف زدن خود در حضورکودکان باشند، هنگام صحبت با دیگران، به تاثیری که گفته های شما روی فرزندتان خواهد داشت،توجه کنید و بخاطر داشته باشید که کودکان خیلی ساده هستند. آنها آنچه را که می شنوند، باور می کنند و به سهولت دچار سوء تفاهم می شوند و از سخنان شما، مفاهیمی نادرست استنباط می کنند.


یکی از والدین ممکن است عصبانی شود و به همسر خود بگوید که او را ترک می کند. فرزند آنها با شنیدن این گفت و گو گمان خواهد کرد که والدین او قصد دارند از یکدیگر جدا شوند.
کودکان در مورد حرف هایی که می شنوند، نگران می شوند و آنها را برای دوستان و بستگان و آموزگاران خود بازگو می کنند تا بتوانند حوادثی را که ممکن است روی دهد پیش بینی کنند، حتی اگر سخنان والدین را بازگو نکنند، نگرانی آنها باقی خواهد ماند. گاهی اوقات، مدتی طول می کشد تا کودکان بتوانند سخنان ما را تکرار کنند.


اکنون به نکات کلیدی اشاره می کنیم که یادآوری آنها می تواند هنگام ارتباط با فرزندتان و یا زمانی که در حضور فرزندتان قصد صحبت کردن دارید، مفید واقع شود.

1-یکی از مواردی که موجب ایجاد سوء تفاهم در کودکان می شود، این است که قسمت هایی از یک گفتگو را بطور ناقص بشنوند.

اگر در وضعیتی قرار گرفتید که ناگزیر بودید در حضور فرزندتان مکالمه تلفنی انجام دهید، سعی کنید نظرات خود را با جملات ساده و کوتاه بیان کنید و چیزی را از قلم نیندازید.

انسان ها دوست دارند که هر ماجرایی را از آغاز تا پایان دنبال کنند، اما اگر فقط قسمتی از یک داستان را بشنوند، بقیه داستان را با تخیلات خود تکمیل خواهند کرد. تخیلات کودکان نیز در اکثر مواقع واقعی نیست.

لازم نیست هر نوع اطلاعاتی را در اختیار فرزندتان قرار دهید. کودکان نیازی به دانستن جزئیات ماجرا ندارند زیرا ممکن است در اثر برخورداری از آگاهی های بیشتر دچار پریشانی شوند. اگر درباره ی ماجرایی صحبت می کنید که میل ندارید فرزندتان بشنود، به هنگام گفتگو سعی کنید او حضور نداشته باشد.


2- گاهی اوقات می کوشیم تا از بروز سوء تفاهم برای کودکان جلوگیری کنیم ولی آنها را دچار وحشت می کنیم.

مادری به یاد می آورد که در دوران کودکی اش شنیده بود که پدر یکی از دوستانش مرده است. او کلماتی مثل " تابوت" و " تشییع جنازه " را شنیده بود ولی چون معنی این کلمات را نمی دانست، تخیلات وحشتناکی درباره آنها در ذهن خود ساخته بود و مدت ها دچار کابوس های شبانه می شد.


3- لازم نیست هر نوع اطلاعاتی را در اختیار فرزندتان قرار دهید. کودکان نیازی به دانستن جزئیات ماجرا ندارند زیرا ممکن است در اثر برخورداری از آگاهی های بیشتر دچار پریشانی شوند. اگر درباره ی ماجرایی صحبت می کنید که میل ندارید فرزندتان بشنود، به هنگام گفتگو سعی کنید او حضور نداشته باشد.


4- بدیهی است که ما نمی توانیم صد در صد سخنان سنجیده ای به زبان آوریم ولی می توانیم مطالب خود را به سادگی بیان کنیم تا فرزندمان دچار سوء تفاهم نشود.

5- اگر فرزندتان سخنان شما را برای کسی نقل کرد، او را تنبیه نکنید زیرا او نمی داند که این کار اشتباه است، شما می توانید مفهوم " راز" و " حرف خصوصی " را به کودکان سه ساله آموزش دهید.

[bahare_021]

مهم شد ..

[eɴιɢмαтιc]

آیا اسباب بازی کودک را پر خاشگر می کند؟اس باب بازی ها شاید لذت بخش ترین دارایی های کودکان باشند. حتی وقتی بزرگ می شویم هم با دیدن اسباب بازی های قدیمی حس خوبی به ما دست می دهد و گاه تلاش می کنیم آنها را حفظ و نگهداری کنیم.

روانشناسي جديد ثابت كرده است كه دو عامل بازي و اسباب بازي تاثير قطعي بر رشد جسمي، عاطفي، شخصيتي و شناختي كودك به خصوص از تولد تا 6 سالگي دارند. بازي براي كودك نقش گفتگو براي بزرگسال و اسباب بازي نقش كلمات را دارند، با زبان بازي ميتوان مفاهيم مختلف احساسي، عاطفي، شخصيتي، تربيتي و آموزشي را به كودك منتقل كرد. اگر باور داشته باشيم كه بازي كار كودك و اسباب بازي ابزار كار او است، با برنامه ريزي صحيح براي كار كودك (بازي) و تهيهي ابزار كار مناسب (اسباب بازي) ميتوان زمينه ايجاد بسياري از ناهنجاري هاي رفتاري كودك از جمله خشونت را كاهش داد.

اظهار نگرانی والدین درباره تاثیر اسباب بازی ها به ویژه اسباب بازی هایی که تم هایی مخالف اصول اجتماعی، نظامی و خشونت آمیز را همراه دارند- بر توسعه شخصیت کودکان، از مدتها پیش انجمنهای تحقیقاتی را بر آن داشته است تا بررسی های مفصلی را در این زمینه انجام دهند. روانشناسان این گونه استدلال میکنند که بازی با چنین اسباب بازی ‎هایی میتواند به بروز رفتارهای ضد اجتماعی و تهاجمی در کودکان و ظهور اثرات سوء بلندمدت بر نگرش آنها نسبت به جامعه و دیگر افراد آن منجر شود. البته برای اثبات این ادعا تحقیقات کمی صورت گرفته و همواره برخی مسائل به نوعی سد راه محققان بودهاند. مسائلی همچون:

1- وجود مشکلات متعدد در راستای سازماندهی معیارهای تفسیر واژه های "خشونت"، "ضد اجتماعی بودن" و "اسباب بازی های جنگی".

2- عدم موفقیت در جمع آوری و ارزیابی شواهد از زبان والدین، معلمان و پزشکان در مورد این قبیل اسباب بازی ها.

3- بهره گیری استدلالی نامناسب از بررسی های صورت گرفته درباره اثرات سوء برنامه های خشونت آمیز تلویزیونی بر کودکان.

4- در وضعیت آزمایشی احتمال بازی خود به خودی کودک تقریبا به صفر میرسد.

5- سن و تفاوتهای فرهنگی- اجتماعی در بارز بودن برخی رفتارها در کودکی نسبت به بازی ها و سرگرمی های خاص عواملی بسیار تاثیر گذار هستند.

بعضیها معتقدند اسباب بازی هایی که از لحاظ تکنولوژیکی بسیار پیشرفته هستند بهترین فرصتهای آموزشی را برای کودک فراهم میکنند، در حالیکه به عقیده برخی، اسباببازیهای سادهتری که ابتکاری و خلاقانه هستند و قوه تخیل کودک را تقویت میکنند، به کودک می آموزند که چگونه بهترین تصمیم ها را برای خود بگیرد و در مورد آیندهای که پیش رو دارد، تصمیم گیری کند. اما تلفیق اسباب بازی های با تکنولوژی بالا و اسباب بازی های ساده میتواند دنیای بهتری را پیش روی کودک ما قرار بدهد.

نقش بازی در رشد اجتماعی کودک
1. موجب ارتباط کودک با محیط بیرون می شود و دنیای اجتماعی او را گسترس می دهد.
2. موجب شکوفایی استعدادهای نهفته و بروز خلاقیت می شود.
3. همکاری،همیاری و مشارکت کودک توسعه می یابد.
4. با رعایت اصول و مقررات آشنا می شود.
5. همانند سازی با بزرگسالان را می آموزد.
6. با مفهوم سلسله مراتب آشنا شده و آن را رعایت می کند.
7. رقابت را می آموزد و شکست را بطور واقعی تجربه می کند.
8. قدرت ابراز وجود پیدا می کند و از ترس،کمرویی و خجالت بیهوده رها می شود.
9. حمایت از افراد ضعیف را می آموزد

[First Star]

چگونه کودکانمان را حرف شنو بار آوریم ..

راهکارهای مناسب برای والدینی که می خواهند کودکشان حرف شنو باشد.  بیشتر مادران در رویای خود هم نمی‌بینند فرزندشان روزی حرفشان را براحتی گوش کند و مطیع آنها شود. معمولا پدران، ساعات کمتری را با فرزندان می‌گذرانند و کمتر بر سر مسائل پیش پاافتاده و جزئی با آنها بحث می‌کنند.

 

از این رو جذبه‌شان بیشتر حفظ می‌شود، اما مادران بیشتر با فرزندشان هستند و کارشان دشوارتر است. در اینجا راهکارهایی معرفی می‌کنیم که به هر پدر و مادری کمک می‌کند فرزندان حرف‌شنوتری داشته باشند:

 

حرفتان را فقط یک بار بگویید: اگر پیشتر باید یک حرف را چند بار می‌گفتید و کسی توجه نمی‌کرد، از این به بعد فقط یک بار با جدیت بگویید. اگر او اهمیتی نداد، پیامدی متناسب با کرده‌اش در نظر بگیرید. پس از مدتی او متوجه می‌شود که باید برای حرفتان ارزش قائل شود.

 

تشویق کنید: همیشه جریمه کارگر نیست. تشویق نیز می‌تواند بسیار موثر باشد، بخصوص هنگامی که کودک برخلاف عادات قبلی، برای نخستین بار به حرف شما گوش می‌کند و آنچه را خواسته‌اید انجام می‌دهد. هرگاه متوجه حرف‌شنوی فرزندتان شدید، او را تشویق کنید و به او بگویید از این کارش متشکرید.

 

برای هر دستور به او زمان بدهید: هیچ گاه به فرزندتان نگویید،همین الان بلند شو و آشغال‌ها را دم در بگذار.​ خود شما هم اگر وسط انجام کاری باشید، دوست ندارید همان لحظه از شما بخواهند رشته ذهنی‌تان برای آن کار را رها کنید و سراغ کاری دیگر بروید. پس به فرزندتان هم مهلت بدهید. مثلا به او بگویید تا یک ربع دیگر فرصت داری آشغال‌ها را دم در بگذاری. بعد از آن می‌توانی بازی رایانه‌ای کنی.

 

از شکست نهراسید: اگر تا دیروز رفتار دیگری با فرزندتان داشته‌اید و از امروز تصمیم گرفته‌اید رویه‌ای متفاوت در پیش بگیرید، احتمال شکست زیاد است. شما به فرزندتان مهلت دادید که آشغال‌ها را دم در بگذارد تا بعد از آن مجاز به بازی کردن باشد. حال آن فرصت به سرآمده و او این کار را انجام نداده​ و در دل دعا می‌کند که شما مانند گذشته، به حرفتان پایبند نباشید.

 

اما این طور نیست. نیازی نیست فرزندتان را دعوا کنید تا روزی کار به حرمت‌شکنی برسد. تنها در نهایت صبوری و آرامش به او بگویید مهلتش به پایان رسیده و او کارش را انجام نداده، خودتان آشغال را دم در می‌گذارید و او امشب کلا مجاز به بازی کردن نیست. اما اگر فردا به حرفتان گوش کند، فرصتی دوباره برای بازی کردن خواهد یافت.

[eɴιɢмαтιc]

لوس کردن کودک  ... دو کودک ممکن است رفتاری مثل هم نشان دهند اما یکی لوس محسوب شود و یکی بدرفتار یا ناسازگار ،زیرا یکی ممکن است در اثر تایید نادرست و نابجای والدین اقدام به بدرفتاری کرده باشد و یکی به خاطر بی توجهی و بی محبتی و ... ما در این مقاله می خواهیم کودک لوس را معرفی کنیم.



لوسی به آن دسته بدرفتاری کودک گفته می شود که در اثر تایید و توجه والدین در او تثبت یا تقویت شده است .مثل بچه ای که در خانه با وسایل و ابزار آلات خانه که هیچ ربطی به او ندارد، بازی و آنها را خراب می کند و با تایید و خشنودی مادر به آن تشویق می شود و همین رفتار را در جاهای دیگر هم نشان می دهد.


گفتیم مبنای لوسی تایید و تقویت رفتارهای نا مطلوب کودک توسط والدین است ،اما این تایید و تقویت همواره هم ممکن است از روی رضایت و تایید باطنی نباشد بلکه شاید مادر به دلیل مشغولیت های زیاد مجبور به تقویت بدرفتاریهای کودک شود .مثل اینکه پول در اختیار کودک بگذارد تا با خرید خوراکی های دلخواه از ایجاد مزاحمت برای مادر بپرهیزد .چنین کودکی در خرج کردن پول و توقعات خود در این زمینه متفاوت با دیگر کودکان رفتار می کند. چنین کودکی هم یک کودک لوس است.
لوس بودن کودکان چیز کم اهمیتی نیست و باید آن را جدی گرفت کودکان لوس مورد محبت دیگران واقع نمی شوند بلکه همواره تحقیر و سرکوب می شوند.بدتر اینکه در پیدا کردن همبازی و دوست نیز مشکل پیدا می کنند.

اغلب لوس بودن کودکان در اثر تفکرات و توقعات نادرست والدین از کودک به وجود می آید.مثلا پدر و مادری که فرزند پسر را بهتر از دختر می دانند ،بیشتر مستعد لوس کردن پسر خود هستند تا دیگران.این والدین هرگونه رفتاری که نشانه جنسیت پسر باشد حتی اگر آمیخته با بدرفتاری باشد را تایید و تشویق می کنند .مثلا به او اجازه می دهند نسبت به خواهران خود بزرگی و زورگویی کند. این بدرفتاری تنها، کودک را در خانه دارای امتیازاتی می کند که او را از رشد اخلاقی باز می دارد .اما در اجتماع ضامن بزرگی و تسلط او به دیگران نخواهد بود .بلکه می تواند موجب ضعف او هم باشد.

وقتی محبت به طور طبیعی نباشد و یا به حد کفایت و مورد نیاز طفل به او محبت نشود مگر اینکه با کار و عمل خاصی بتواند توجه والدین را جلب کند،زمینه برای لوس شدن به وجود می آید .

نشان دادن رفتارهای سنین پایین تر هم می تواند علامت لوسی باشد. یک کودک چهار ساله باید بتواند کلمات را تقریبا درست ادا کند .مگر اینکه به طور طبیعی سیستم تلکم او دچار کندی و تاخیر باشد. لذا اگر یک کودک چهار ساله مانند یک کودک دوساله کلمات را شکسته و ناقص ادا کند لوس شده است .قطعا یکی از بزرگتر های او در صورتی که این طوری حرف بزند او را مورد محبت و توجه قرار می دهد همین توجه و محبتی که می بایست بی قید و شرط باشد ،اکنون در صورتی شامل حال کودک می شود که خود را کوچکتر و کودکتر از آنی که هست نشان دهد .این مسئله رشد روانی و شخصیتی کودک را دچار کندی و مشکل می کند. [b]

[/b]درمان لوسی
وقتی محبت به طور طبیعی نباشد و یا به حد کفایت و مورد نیاز طفل به او محبت نشود مگر اینکه با کار و عمل خاصی بتواند توجه والدین را جلب کند،زمینه برای لوس شدن به وجود می آید .بدیهی است که برای برطرف کردن این مشکل باید زمینه ی آن را از بین برد.محبت باید بی حد و مرز و به صورت کاملا طبیعی و بی قید و شرط شامل حال کودک شود نه آنکه اگر پسر خوب یا دختر خوبی بود!

به فرض آنکه راه را اشتباه رفته ایم و کودکمان را لوس بار آورده ایم از هم اکنون می توانیم رویه درست را در پیش بگیریم .به هیچ وجه تنبیه را توصیه نمی کنیم .بلکه وقتی کودک در حال بدرفتاری است نه تنها آن را با توجه و تشویق و ... تایید نکنیم، از توجه و محبتی که نشانه تایید رفتار نادرست او باشد باید خودداری کنیم.

توجه داشته باشید که کودکان به شدت تایید طلبند.از همین ویژگی آنها استفاده کنید تا رفتارشان اصلاح شود .

می توانیم به محبتمان به او در مواقع معمول بیفزاییم اما به هیچ وجه در حین ارتکاب به عادت بدش نباید روی خوشی نشان بدهیم.بلکه کاملا شفاف و با قاطعیت به او اعلام کنیم که این کار او درست نیست . چنانچه توجهی به خواست شما نکرد لازم است صبر و حوصله نشان دهیم .همانطور که این عادت بد برای او به تدریج ایجاد شده است درمان هم باید به تدریج صورت بگیرد .در حین بدرفتاری محبت را قطع کنید اما به محض ترک بدرفتاری او را مورد محبت قرار دهید تا متوجه خواست شما بشود.
توجه داشته باشید که کودکان به شدت تایید طلبند.از همین ویژگی آنها استفاده کنید تا رفتارشان اصلاح شود .وقتی کار خوبی انجام میدهند تاییدشان کنید تا جایگزینی برای عادت بدشان پیدا کنند.از طرفی محبت خودتان را بی قید و شرط شامل حالشان کنیدبا تا نیازی به توجه طلبی و محبت جویی از طرق دیگر نداشته باشند.اگر عادت ندارید هر از گاهی کودکتان را در آغوش بگیرید و با کلمات محبت آمیز روحشان را شاد کنید و آنها را صمیمانه ببوسید ،باید انتظار داشته باشید که کودکانتان برای لوس شدن دنبال بهانه بگردند.اگر محبت به اندازه کافی به کودک برسد ،هنگام صبح که کودک از خواب بیدار می شود غرق در محبت والدین خود شود و شب که می خوابد با شنیدن بهترین کلمات بخواب رود کمتر برای لوس شدن زمینه پیدا می کند.لوس شدن در زمینه محبت های شرطی والدین تقویت می شود.

[eɴιɢмαтιc]

تاثير جالب لبخند نوزاد روي مادر...

تحقیقات جدید نشان میدهد که دیدن لبخند نوزاد در مادر

تحقیقات جدید نشان می دهد که دیدن لبخند نوزاد در مادر لذتی طبیعی (natural high) ایجاد می کند. این لبخند قسمت مربوط به پاداش مغز (reward centre) و مناطق مربوط به پردازش احساس، شناخت و تولید رفتار را در مغز مادر فعال می کند. در آزمایش های قبلی که مربوط به اعتیاد به مواد مخدر بود نیز این مناطق در مغز فعال شده بودند.
دکتر لین استراترن می گوید: لبخند نوزاد لذتی طبیعی برای مادر است. او و همکارانش از دانشکده پزشکی بیلور در ایالت متحده بر روی ۲۸ مادری که برای اولین بار صاحب فرزند شدند و فرزندان آنها بین ۵ تا ۱۰ ماهه بودند، تحقیق کردند.
از این مادران خواسته شد در حالیکه توسط دستگاه FMRI یا اسکنر مغزی بررسی می شوند به عکس های نوزاد خود و نوزادان دیگر نگاه کنند. این دستگاه مناطقی از مغز که فعال می شوند را به صورت نقاطی روشن نشان میدهد و جریان خون در مغز را اندازه گیری می کند.
در بعضی از عکس ها کودکان خوشحال بودند و می خندیدند، در بعضی ناراحت و در بعضی دیگر بِِِیِ تفاوت بودند. آنها دریافتند
هنگامی که مادران عکس کودک خود را می بینند مناطقی کلیدی در مغز آنها که مربوط به پاداش است در جریان اسکن کردن روشن می شود. مدت زمان این واکنشها بستگی به حالت چهره کودکانشان داشت و هنگام دیدن صورت خندان آنها واکنش شدید تر بود. وقتی که مادران چهره ناراحت یا بی تفاوت کودک خود را می دیدند این تأثیر روی مغز آنها کمتر بود.
محققان همچنین دریافتند که واکنش مغزی مادر هنگام دیدن چهره گریان کودک خود در مقایسه با چهره یک کودک ناشناس

تفاوت چندانی ندارد. این محققان ادعا می کنند این یافته های آنان که در مجله پزشکی اطفال به چاپ رسید مفاهیم مهمی در درک پیوند میان مادر و کودک در بر دارد. دکتر استراترن گفت رابطه میان مادر و کودک نقشی حیاتی در رشد کودک دارد. در بعضی موارد
به هر دلیلی این رابطه به صورت طبیعی پیش نمی رود. غفلت یا بدرفتاری می تواند اثرات مخربی در رشد کودک داشته باشد.
او افزود: دانستن این نکته که چگونه هر مادری بطور منحصر به فرد به خنده یا گریه کودک خود پاسخ می دهد می تواند نخستین قدم در درک اساس عصبی دلبستگی میان مادر و کودک باشد

[eɴιɢмαтιc]

اموزش اموری جنسی در کودکان و نوجوانان    

غریزه جنسی یکی از غرایز مهم انسان است و تلاش در جهت ارضای درست و مناسب آن نه تنها مذموم نیست، بلکه بسیار نیکو و پسندیده می باشد. غریزه جنسی که از لحظه تولد در نهاد فرد وجود دارد هیچگاه نباید خاموش شود، بلکه باید از طریق آموزش صحیح تحت کنترل قرار گیرد. کنجکاوی و پرسشهای کودکان در زمینه مسائل جنسی، امری کاملا عادی و طبیعی است. کودکان برای این که زندگی شاد و سالمی داشته باشند باید در زمینه مسائل جنسی اطلاعاتی صحیح و متناسب با سن و درک خود کسب کنند و در این زمینه هیچکس بهتر از والدین نمی تواند اطلاعاتی درست در زمینه فوق را در اختیار کودک و نوجوان قرار دهد.
کوتاهی والدین در پاسخگویی به سئوالات جنسی فرزندان باعث می شود تا آنها از طریق منابع مختلفی همچون: دوستان، کتب، مجلات، اینترنت و ... به اطلاعاتی نادرست و گمراه کننده دست پیدا کنند که این اطلاعات می توانند منجر به ناراحتی ها و اختلالات گوناگونی در کودک و نوجوان گردند. اما اگر والدین به موقع و در زمان مناسب، اطلاعات درست در زمینه مسائل جنسی به کودک ارائه دهند، از بروز بسیاری از جرائم، انحرافات جنسی، خاطرات تلخ، تجربه نادرست و ... تا حد زیادی پیشگیری می کنند و میل کودک و نوجوان را به تجربه نادرست امور جنسی کاهش می دهند.
متاسفانه بسیاری از والدین به دلایل متعددی از جمله: نداشتن آگاهی، احساس شرم و ناراحتی، نگرش منفی به امور جنسی، قبیح دانستن بیان مسائل مربوط به امور جنسی، هراس از پیامدهای منفی این اطلاعات، انداختن بار این مسئولیت بر دوش مدرسه، داشتن باورهای غلط همچون: کودک خودش روزی بزرگ می شود و به این مسائل پی می برد ( یواش یواش چشم و گوشش باز می شود ) و یا این که اگر پدر و مادر درباره مسائل جنسی با کودک خود حرف بزنند، حرمت بین آنها شکسته می شود و ... نه می خواهند و نه می توانند در مورد مسائل جنسی با کودک و نوجوان خود به گفتگو بپردازند.
همیشه در زندگی، اولینها ( اتفاقات، خاطرات، تجارب، تماسها و ... ) چه خوب و چه بد، تاثیری عمیق و ماندگار در ذهن افراد برجای می گذارند. مثلا: اگر کودک یا نوجوان در بیرون از منزل به وسیله منابع مختلفی که ذکر گردید به طور نامناسبی با مسائل جنسی آشنا شود، کار و تلاش والدین در زمینه آموزش جنسی دو برابر خواهد شد. زیرا در وهله اول باید افکار نامناسب و آموخته های نادرست فرد در زمینه امور جنسی تغییر یابد و سپس آموزش مناسب و صحیح آغاز شود. هر کدام از شما والدین اندکی بیاندیشید و به خاطر آورید که اولین بار چگونه، چه موقع، و به وسیله چه کسی اطلاعاتی در زمینه امور جنسی در دسترس شما قرار گرفت. آیا به خود نمی گوئید « ای کاش والدینم اولین کسانی بودند که مرا از این امور آگاه می ساخنتد؟ ». اگر واقعا فرزندتان را دوست دارید و علاقه مندید تا شاد و سالم کند، باید اولین فردی باشید که به دور از هرگونه احساس شرم و هراس، درباره امور جنسی با او صحبت می کنید و به کنجکاویهای او در حد امکان پاسخ می دهید.
والدین باید بدانند که برای آغاز آموزش جنسی، سن مشخص و ثابتی وجود ندارد و صبر کردن تا زمانی که کودک به مدرسه رود و در آنجا اطلاعاتی در زمینه امور جنسی کسب کند به هیچوجه جایز نیست. کودکان از طریق پرسش ها و کنجکاویهای خود، موعد مقرر را اعلام می دارند و والدین باید آموزش را شروع کنند. بهترین زمان برای پاسخگویی به پرسشهای کودکان درباره امور جنسی، اولین باری است که کودک پرسشی را مطرح می کند. کودکان تا سن شروع مدرسه، در زمینه های گوناگون از جمله امور جنسی، اطلاعاتی از محیط، اطرافیان و دوستان خود به دست می آورند. بهتر است که این اظلاعات و آگاهیهای اولیه درباره امور جنسی از طریق والدین در اختیار کودک قرار داده شود.
اگر کودک یا نوجوان پرسشی درباره امور جنسی مطرح می کند، باید تا جایی که امکان دارد به پرسش او در حد خواسته شده پاسخ گفته شود. پاسخ باید بدون احساس شرم، ناراحتی، گناه، ساده در حد سن و درک کودک یا نوجوان و در عین حال خلاصه و صادقانه ارائه گردد. زیرا آنها دوست دارند واقعیت را بشنوند. پاسخها همچنین باید در حد پرسشهای کودک و نوجوان باشد و فراتر از پرسشها پاسخی داده نشود. زیرا موجب خستگی و سردرگمی کودک و نوجوان خواهد گردید. والدین از همان ابتدا باید سعی کنند هنگام بحث درباره اعضای مختلف بدن از لغات صحیح و علمی آنها استفاده کنند و از کاربرد لغات بی معنی و کنایات جدا اجتناب ورزند.

کودکان دوره پیش دبستانی:
کنجکاوی در زمینه مسائل جنسی در سنین پیش دبستانی ( 3 – 5 سالگی ) امری کاملا عادی و طبیعی است. پرسشهای کودک ناشی از کنجکاوی اوست و منظورش کسب آگاهی به امور صرف جنسی نیست. از این رو، والدین باید به همان صورتی که به پرسشهای غیر جنسی کودک بادقت و صحیح پاسخ می دهند، به پرسشهای جنسی او نیز دقیق و صحیح جواب دهند تا کنجکاوی کودک به طریق درستی ارضاء گردد. کودکان در دوره پیش دبستانی نسبت به خصوصیات جسمانی خود و پی بردن به تفاوتهای جنسی بین دختر و پسر کنجکاوند و به هنگام استحمام، توالت و یا تعویض لباس به بدن خود و اطرافیان نگاه می کنند. والدین نباید در برابر کودک لخت ظاهر شوند و یا در مقابل او نزدیکی جنسی کنند. چنانچه به هنگام تعویض لباس زیر، کودک برجسب تصادف وارد اطاق شود، والدین نباید بر سر کودک فریاد بکشند، بلکه بهتر است فورا لباس خود را بپوشند.

سئوالات کودکان درباره اینکه بچه از کجا و چگونه به وجود می آید؟
اگر کودکی در سنین سه تا پنج سالگی بپرسد « بچه از کجا می آید؟ »، بهتر است به او گفته شود « از شکم مادر ». اگر والدین انتظار کودکی را دارند باید فرزند خود را به موقع از این موضوع آگاه سازند و حتی به او اجازه دهند تا حرکت نوزاد را در شکم مادر لمس کند. کودک ممکن است از مادر بپرسد « بچه چگونه از شکم مادر بیرون می آید؟، مادر در جواب خواهد گفت « زمانی که بچه در داخل رحم به اندازه کافی بزرگ می شود و قادر است در خارج از شکم مادر زندگی کند آنوقت مادر به بیمارستان می رود تا به کمک پزشک بچه از شکم مادر بیرون آورده شود ». اگر کودک بپرسد « بچه از کجا بیرون می آید؟ »، مادر بهتر است بگوید « بین پاهای مادر محفظه ای وجود دارد که بچه به کمک پزشک از آنجا بیرون می آید». چنانچه کودک سئوال کند « رحم مادر چه اندازه است؟ »، مادر می تواند بگوید « بادکنک را که دیده ای، اگر در آن بدمیم بزرگ می شود و اگر بادش را خالی کنیم کوچک می شود. رحم مادر نیز همچون بادکنک زمانی که بچه در درون آن قرار دارد بزرگ می شود و پس از خروج بچه مجددا کوچک می گردد». اگر کودک در ادامه سئوالاتش بپرسد « مادر بگذار راه خروج بچه را ببینم »، مادر در جوابش بهتر است بگوید « نه، این عضو جزئی از بدن من است و به کسی نشان داده نمی شود ».
سئوال دیگری که معمولا کودک پیش دبستانی از والدین می پرسد این است که « بچه چگونه به وجود می آید؟ »، والدین در پاسخگویی به این سئوال باید قدرت درک کودک را در نظر گیرند و جوابی ارائه دهند که به خوبی برای کودک قابل فهم باشد. در غیر اینصورت، جواب به جای آنکه آموزنده باشد گمراه کننده خواهد بود. مثلا بچه های خردسال بهتر است از طریق بازی و داستانها متوجه شوند که موجود پرنده چگونه به وجود می آید. برای کودکان در سنین بالاتر می توان ازدواج پرمحبت و زندگی مشترک پدر و مادر و سپس تشکیل جنین را به طوری که قابل درک باشد توضیح داد. اگر جوابهایی ارائه شده با واقعیت و میزان درک و فهم کودک هماهنگ باشد، حس کنجکاوی او را ارضاء خواهد کرد.

کودکان دوره دبستان:
کودکان در سنین دبستان نیز به کنجکاویهای خود درباره امور جنسی ادامه می دهند. کودکان در این دوره نیز همچون دوره پیش دبستانی با دوستان خود درباره امور جنسی صحبت می کنند. از اینرو، والدین و معلمان باید مهارتها و آگاهی های کودک را به حدی افزایش دهند که بتواند درباره رد یا قبول مطالب شنیده شده بدرستی قضاوت کرده و تصمیم مناسب بگیرد. در این دوره کنجکاویها به زندگی زناشویی، اعضای جنسی و ارتباط با جنس مخالف معطوف می شود. والدین و معلمان با بحث های دوستانه و نظارت و کنترل دقیق در رفتارها و رفت و آمدهای کودک، باید شیوه های صحیح برخورد با امور جنسی را به کودک آموزش دهند. کودکان همچنین در پایان دوره دبستان، باید توسط افراد آگاه و مطلع با تغییرات جسمانی و روانی دوره بلوغ آشنا شوند تا به هنگام وقوع آن دچار دلهره و نگرانی نگردند.

بلوغ:
بلوغ بحرانی ترین دوره زندگی هر فردی است. سن بلوغ در دختران و پسران متفاوت است. دختران معمولا در حدود ده تا یازده سالگی و پسران در حدود سیزده تا چهارده سالگی به سن بلوغ می رسند. دختران باید در ابتدا با عادت ماهانه آشنا شوند و بدانند که به هنگام بلوغ چه تغییراتی از نظر جسمانی و روانی در آنها پدید می آید. مادران باید با دختر خود درباره عادت ماهانه صحبت کنند. مادران میتوانند تجربه اولین عادت ماهانه خویش و مسائل روحی، روانی و جسمانی حاصل از آن را برای دختر خود تعریف کرده و به وی یادآور شوند که عادت ماهانه یک پدیدهٔ کاملا طبیعی در تمام دختران و بانوان بوده و مانند سایر مسائل مربوط به ارگانیسم بدن آنان است و نباید موجب نگرانی و ناراحتی در آنان گردد. توصیه می شود در مورد عادت ماهانه، مادر با دخترش صحبت کند و پدر با پسرش درباره خصوصیات دوره بلوغ نظیر رویاهایی که با انزال همراه است به گفتگو بنشیند.

علائم بلوغ در دختران و پسران:
بلوغ در دختران و پسران با علائم بخصوصی همراه می باشد. بلوغ در دختران با پیدایش اولین عادت ماهانه، بزرگ شدن و برجستگی پستانها، بزرگ شدن لگن، رویش مو در زیر بغل و اطراف دستگاه جنسی و پیدایش رفتارهای زنانه همراه است و در پسران با اولین انزالهای حاوی اسپرماتوزوئید، رویش مو در صورت و زیر بغل و اطراف آلت تناسلی، دورگه شدن صدا و پیدایش رفتارهای جدید همراه است. اگر والدین در دوره های قبل از بلوغ، کودک را در امور جنسی به طریق درستی راهنمایی کرده باشند، مواجهه صحیح با امور جنسی در دوره بلوغ برای نوجوان کار ساده ای خواهد بود. در این دوره، ارائه اطلاعات درباره امور جنسی تاکید بر نیروی عقل و همراه با درک و تفاهم و محبت، از دلهره و نگرانی نوجوان به مقدار قابل توجهی می کاهد. به نوجوان باید اطمینان داده شود که بروز غریزه جنسی در این دوره امری کاملا عادی و طبیعی است.
در دوره بلوغ، نوجوان برای کسب موقعیت اجتماعی، جلب محبت و نیل به استقلال تلاش می کند. و همچنین می کوشد تا مهارتها و روابطش را گسترش دهد و بدان وسیله مورد پذیرش گروه های مختلف قرار گیرد. نوجوان برای پذیرفته شدن در گروه و جامعه، شخصیت خود را با دیگران هماهنگ می سازد و سعی می کند به طرز تفکر همسالانش احترام گذاشته و مقررات گروه را رعایت کند. گاهی اوقات نیز با عقاید و گفتار دیگران مخالفت می ورزد. نوجوان به دوستی با جنس مخالف نیز علاقه دارد و تمایل دارد مورد پذیرش و اعتماد جنس مخالف قرار گیرد. لذا ساعاتی از روز را صرف رسیدگی به ظاهر نظیر توجه بیش از حد به لباس پوشیدن و نحوه گفتار خود می کند. نوجوان در برابر هرگونه زورگویی و تحکم سر به شورش می گذارد. بنابراین والدین در برخورد با نوجوان نباید به زور و قدرت متوسل شوند بلکه باید از طریق بحث منطقی و راهنمایی صحیح، رابطه بین خود و نوجوان را بهبود بخشند. والدین باید بخاطر داشته باشند که پیشنهاد غیرمستقیم همواره زودتر و بهتر از دستور مستقیم، همکاری و تشریک مساعی نوجوانان را جلب می کند.