روانشناسی کودکان

[eɴιɢмαтιc]

تو این تاپیک درباره روان کودکان موضوع میزارمـ !

××
چرا برخی کودکان در خواب دچار حمله می شوند؟

خواب به دو مرحله کلی تقسیم می شود: مرحله REM و مرحله عادی خواب یا غیرREM. مرحله عادی خواب به 4 مرحله مجزا تقسیم می شود. حملات عصبی در خواب در گذار از مرحله 3 الی 4 اتفاق می افتند. درواقع این حملات عموما حدود 90 دقیقه پس از خوابیدن کودک رخ می دهند.



 حملات در خواب را نباید با کابوس های معمولی اشتباه گرفت. کابوس در دوران REM اتفاق می افتد. ویژگی های اصلی حملات خواب گریه های ناگهانی و مداوم کودک و ترس او از خوابیدن است. حملات خواب مشکلی جدی است که می تواند آرامش کل خانواده را بر هم زند.



حدود 6-1 درصد از کودکان چنین مشکلی را تجربه می کنند. در این مورد جنسیت کودک تفاوتی نمی کند و دختران و پسران به یک اندازه در معرض ابتلا به این اختلال قرار دارند. حملات خواب با افزایش سن کودک به تدریج از بین می روند.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

علل



حملات خواب عوامل مشخصی دارند:

• حوادث استرس زا در زندگی
• تب
•  کمبود خواب
• مصرف داروهایی که بر سیستم عصبی مرکزی (مغز) تاثیر می گذارد
• تزریق داروهای بیهوشی به دلیل انجام جراحی
  

علائم حملات خواب



علاوه بر گریه های شدید و ترس از خواب، کودکانی که دچار این حملات می شوند ممکن است علائم دیگر را نیز تجربه کنند از جمله: افزایش ضربان قلب، تنفس و تعریق.



برعکس کابوس، کودکانی که در خواب دچار حمله می شوند روز بعد چیزی از این حمله به یاد نمی آورند و نمی دانند علت آن چه بوده است.



حملات خواب عموما 90 دقیقه پس از خواب شروع می شوند. کودک بر روی تخت خود می نشیند و شروع به جیغ زدن می کند. او به نظر بیدار می آید اما درواقع ناهوشیار و گیج است. کودک به ظاهر هوشیار است اما درواقع او متوجه اطراف خود و حضور پدر و مادر در کنارش نیست.



 کودک در این حالت صحبت نمی کند و به اطرافیان که تلاش می کنند او را آرام کنند توجهی ندارد. اکثر این حملات حدود 1-2 دقیقه طول می کشند اما ممکن است در برخی موارد طول مدت این حمله به 30 دقیقه نیز برسد و پس از آن کودک به تدریج آرام شود.



چه زمانی باید به دنبال درمان تخصصی بود؟



در سال های اولیه زندگی کودک، اختلال در خواب او یکی از مهم ترین نگرانی های والدین است. حدود نیمی از کودکان در سال های اولیه دچار نوعی اختلال در خواب هستند که والدین برای حل آن مجبور به مراجعه به متخصصین می شوند. با مراجعه به پزشک، او می تواند به دلایل اصلی اختلال در خواب کودک پی ببرد و برای رفع آن اقدامات موثر را انجام دهد. برای تشخیص علل حملات خواب، ممکن است پزشک آزمایشات مختلفی را تجویز کند. همچنین آگاهی از گذشته کودک و حوادثی که تاکنون برای او رخ داده است نیز ضروری است. از جمله این آزمایشات می توان به موارد زیر اشاره کرد:



•    آزمایش موج نگاری مغز (EEG). این آزمایش فعالیت مغز را اندازه گیری می کند.



•    آزمایشات مربوط به تنفس. در این مجموعه از آزمایشات، نحوه تنفس کودک اندازه گیری می شود زیرا ممکن است اختلال در خواب او ناشی از مشکل در تنفس باشد.



•    آزمایشات سی تی اسکن و ام آر آی عموما ضروری نیستند.





درمان های خانگی



والدینی که فرزندشان دچار حملات خواب می شود بهتر است اقدامات زیر را انجام دهند:



-    ایجاد محیطی امن برای خواب کودک. این امنیت در اتاق خواب کودک از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا اگر اتاق امن نباشد، ممکن است کودک در طی حمله دچار آسیب شود.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

-    حذف تمام عوامل برهم زننده آرامش در طول خواب.



-    ایجاد برنامه منظم برای خوابیدن و بیدارشدن.



درمان های تخصصی



متاسفانه هنوز درمانی قطعی برای این اختلال وجود ندارد. تنها اقدام موثری که می تواند انجام داد، آگاه کردن اعضای خانواده از این اختلال و نحوه برخورد با آن است. اما اگر شدت این حملات زیاد باشد و فعالیت های روزانه کودک (از جمله عملکرد او در مدرسه و روابط او با سایر اعضای خانواده) تحت تاثیر قرار گیرد، پزشک ممکن است داروهایی خاص از جمله داروهایی ضدافسردگی تجویز کند. اما توجه داشته باشید که این مشکل با افزایش سن کودک به تدریج و خود به خود از بین می رود.



پیشگیری



اگر فرزند شما در خواب دچار حمله می شود،  می توانید برای پیشگیری از این حملات از این راهکار استفاده کنید:



-    ابتدا لازم است بدانید فرزند شما چه زمانی و پس از چند دقیقه از خواب دچار این حمله می شود.



-    پس از مطلع شدن از زمان دقیق حمله، 15 دقیقه پیش از حمله فرزندتان را از خواب بیدار کنید و او را 5 دقیقه بیدار نگه دارید، بهتر است او را به دستشویی ببرید تا با تخلیه مثانه، آرامش بیشتری بگیرد.


-    این کار را به مدت یک هفته ادامه دهید.

[bahare_021]

منم چیزی گیرم اومد میزآرم .-.

هرکی در رابطه با موضوع مطلبی داره بزاره اسپم ندید لطفا منم میزارم و نمیزارم :|

[eɴιɢмαтιc]

نشانه های اختلال استرس در کودکان



اصطلاح PTSD (اختلال استرس پس از سانحه) در مورد کودکان هنگامی به کار برده می شود که آنها با حادثه ای شدیدا آسیب زا مواجه شوند و پس از آن حادثه زندگی شان به گونه ای تحت تاثیر قرار بگیرد که از نظر عملکرد تحصیلی و اجتماعی دچار افت شدید شوند. شاید تشخیص اختلال استرس پس از سانحه، زمانی که حادثه آسیب زا قابل شناسایی است و برای اطرافیان نیز به اندازه کودک بار عاطفی دارد، مشکل نباشد.


 مثلا هنگام حوادث و بلایای طبیعی نظیر سیل، زلزله یا حوادثی مثل جنگ، تشخیص کودک دچار اختلال استرس پس از سانحه دور از ذهن نیست اما مشکل زمانی ایجاد می شود که کودک حادثه را به دلیلی از خانواده اش پنهان می کند یا ماهیت حادثه به گونه ای است که برای آن کودک خاص فاجعه بار قلمداد می شود در حالی که ممکن است برای کودکان دیگر یا بزرگسالان معنای فاجعه باری نداشته باشد. برای اینکه با اختلال استرس پس از سانحه و علائم آن بیشتر آشنا شویم، با دکتر شهرام محمدخانی، استادیار روان شناسی بالینی دانشگاه خوارزمی در این باره گفت و گو کرده ایم.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

اختلال استرس پس از سانحه را برایمان تعریف می کنید؟

PTSD یا اختلال استرس پس از سانحه، هنگامی ایجاد می شود که فرد با تهدید به مرگ، آسیب شدید یا خشونت جنسی به صورت یک یا چند مورد از موارد زیر مواجه می شود:

1-    تجربه مستقیم حادثه

2-    شاهدبودن هنگامی که حادثه برای دیگران اتفاق می افتد.

3-    آگاهی از اینکه حادثه آسیب زا برای یک عضو نزدیک خانواده یا دوست صمیمی رخ داده است. (البته این حادثه باید از نظر فرد فجیع یا غیرمترقبه باشد.)

توجه داشته باشید که مواجهه باید واقعی باشد و دیدن حادثه در رسانه های الکترونیک، تلویزیون، فیلم یا تصاویر و عکس ها برای ایجاد اختلال استرس پس از سانحه کافی نیست؛ مگر آنکه این مواجهه مربوط به شغل باشد.

معمولا فرد پس از مواجهه، مکرر و ناخواسته حادثه فاجعه بار را در ذهنش مرور می کند و هنگام قرار گرفتن در موقعیتی که یادآور آن اتفاق باشد، احساس تنش و اضطراب و ناراحتی کرده و به گونه ای رفتار می کند که انگار در همان لحظه حادثه در حال وقوع است. این حالت ممکن است تاحدی پیشرفت کند که فرد کاملا آگاهی اش را نسبت به محیط اطراف از دست بدهد. معمولا کودک از هر چیزی که او را به یاد آن واقعه تلخ می اندازد (افراد، مکان ها، گفت و گوها، فعالیت ها، اشیاء و موقعیت ها) دوری می کند و این حالت ها و احساسات منفی باعث ناتوانی در تجربه شادی و خوشحالی در او می شود. رفتارهای تحریک پذیر و حملات خشم و غمگینی مهم ترین جزء زندگی این کودکان می شود.

آیا اختلال استرس پس از سانحه در کودکان و بزرگسالان با هم متفاوت است؟

بله، تامدتی پیش برای تشخیص اختلال استرس پس از سانحه در کودکان و بزرگسالان از معیارهای یکسانی استفاده می شد. بنابراین مشکل کودکان بسیاری که واقعا متبلا به اختلال استرس پس از سانحه بودند، تشخیص داده نمی شود. شاید گذشتگان ما بر این باور بودند که کودکان انعطاف پذیرترند و راحت تر از بزرگسالان حوادث را به دست فراموشی می سپارند و بعد از حوادث دچار مشکلات طولانی مدت نمی شوند اما مطالعات نشان داده است که برخلاف آنچه که قبلا تصور می شد، کودکان به سادگی نمی توانند از حوادث آسیب زای زندگی شان رهایی یابند و احتمالا بیش از بزرگسالان گرفتار مشکلات مزمن و حل نشده خواهندشد.

این مشکلات بر روند رشد آنها اثر می گذارد و باعث تخریب مهارت های مورد نیازشان برای کنار آمدن با اتفاقات و خودتنظیمی هیجانی در آنها می شود. کودکانی که قبل از 11سالگی آسیب دیده باشند، نسبت به کودکان بزرگ تر 3 برابر بیشتر دچار مشکلات روان شناختی می شوند.

به کودک دچار اختلال استرس پس از سانحه چگونه کمک کنیم؟

این کودکان در صورت حمایت و درمان درست والدین، معلمان، روان شناسان یا سایر افراد مورد اعتماد می توانند به خوبی به مشکل شان مقابله کنند و به زندگی برگردند. آنها باید بلافاصله بعد از حادثه آسیب زا حمایت شوند تا بتوانند با فاجعه ای که رخ داده، روبرو شوند و مراحل غم و اندوه را بگذرانند. این هنر والدین است که با توجه به شناختی که از فرزندشان دارند، دنبال نشانه های این اختلال در او بگردند. والدین آگاه حتی می توانند مشکل کودکانی که سکوت اختیار کرده اند و به نظر می رسد نشانه ای از آسیب در آنان نیست، تشیخص دهند. یک کودک می تواند به شدت تحت تاثیر حادثه باشد اما احساسات و هیجاناتش را پنهان کند تا قوی و شجاع به نظر برسد.

مهم ترین نشانه های اختلال استرس پس از سانحه در کودکان چیست؟

زودرنج شدن، به گریه افتادن و نالیدن، برگشت به رفتارهای کودکانه مثل انگشت مکیدن یا شب ادراری؛ بدرفتاری و امتناع از رفتن به مکان های خاص یا برخورد با افراد خاص؛ داشتن نشانه های جسمانی مثل تب، سردرد و تهوع بدون علت؛ ترس از تنها خوابیدن، کابوس های شبانه، وحشت شبانه و رویاهای ترسناک؛ احساس گناه و شرم و حساسیت به صداها و گوش به زنگی دائمی.

PTSD در طول تاریخ

مدارکی مبنی بر اینکه حوادث فاجعه بار می توانند باعث بروز مشکلات روانی شوند، از مدت ها پیش در نوشته ها وجود داشته است. از این نمونه ها ادیسوس است که در قرن هشتم از بیماری ای رنج می برده که در اثر آن دائم صحنه های تجربه های دردناک برایش زنده می شده و «گناه زنده ماندنم (احساس گناه از اینکه از جنگ جان سالم به در برده در حالی که دیگران مرده اند) در حادثه جنگ تروا او را آزاد می داد.

[eɴιɢмαтιc]

تربیت کودکان بعد از طلاق



تادیب و تربیت فرزندان بعد از طلاق می تواند چالش های بسیاری را ایجاد کند. گذشته از اینها، خود طلاق برای همه استرس زا است و برای کودکان طبیعی است تا مشکلات رفتاری فزاینده ای را هنگامی که والدین شان از هم جدا می شوند از خود بروز دهند.


همچنین، تک والد (پدر یا مادر مجرد) بودن اصلا کار ساده ای نیست. بدون شخص دیگری که مسئولیت مسائل را به عهده بگیرد یا از شما حمایت و پشتیبانی کند، تربیت فرزندان مسئولیت بسیار سنگینی را به شما تحمیل می کند. مسائل دیگر، مانند شرایط حضانت، زندگی شما بعد از طلاق را سخت تر و پیچیده تر می کند. کودکان بعد از طلاق به تادیب و تربیت اصولی و منسجم نیاز دارند.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

قوانین را دوباره بسنجید و ارزیابی کنید

خیلی مهم است که بعد از جدایی و طلاق قوانین خانه را مورد بازبینی قرار دهید. ببینید می خواهید چه قوانینی را حفظ کنید و کدامیک را تغییر دهید. به عنوان مثال یک تک والد، شما ممکن است متوجه شوید در برخی زمینه ها باید سخت گیرتر باشید و در برخی موارد دیگر منعطف و ملایم تر.

برای مثال، ممکن است تصمیم بگیرید که در مورد زمان خواب باید جدی تر و سختگیرتر باشید، اما در مورد تمیزکردن هر روزه اتاق خواب کودک چندان خشن و جدی نباشید. همه اینها بستگی دارد به اینکه چقدر به طور واقع بینانه می توانید کار و مسئولیت را تقبل کنید و چه مقدار مسئولیت به عهده فرزندتان قرار دهید.

نیازی نیست قوانین شما دقیقا همانند قوانین والد دیگر باشد. کودکان به خوبی خودشان را با قوانین متفاوت در محیط های متفاوت تطبیق می دهند. همان طور که در خانه و مدرسه قوانین متفاوتی حاکم است، آنها می توانند خودشان را با قوانین متفاوت در خانه هر یک از والدین نیز تطبیق دهند.

خودتان را آماده شنیدن جملاتی از این دست کنید، «اما در خانه پدر تا هر وقت که بخواهیم می توانیم بیدار بمانیم،» یا «مامان ما را مجبور نمی کند که همه غذایمان را بخوریم». فقط با ارامش و خونسردی متذکر شوید که در خانه شما قوانین متفاوتی حاکم است.

اغلب والدینی که حضانت فرزندان به آنها داده شده است قوانین بیشتر و جدی تری دارند، چون آنها با مسائلی از قبیل تکالیف منزل، زمان خواب و آماده شدن برای رفتن به مدرسه در صبح مواجه می شوند. در این میان، والدی که حضانت فرزند را به عهده ندارد معمولا فرزندان در تعطیلات و آخر هفته ها با او هستند بنابراین نیازی به قوانین سخت گیرانه ندارند.

وضع کردن قوانین مشابه و یکسان کار بسیار دشواری است. چرا که شما و والد دیگر ممکن است سبک های تربیتی متفاوتی داشته باشید. بنابراین برای خانه خودتان قوانین خودتان را وضع کنید.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

پیامدها و عواقب مشخص و واضحی را در نظر بگیرید

آماده مواجه شدن با مشکلات رفتاری فزاینده ای باشید، مانند رفتارهای بازگشتی و پس رونده و رفتارهایی برای جلب توجه بیشتر. همچنین یک چشم تان باید متوجه رفتارهای احتمالی باشد که به شما هشدار می دهد فرزندتان برای مواجه با طلاق به کمک حرفه ای و مشاور نیاز دارد.

تصمیم بگیرید می خواهید چه عواقب و پیامدهای مثبت و منفی در نظر بگیرید. آماده باشید تا فرزندان قوانین را آزمون کنند و بسنجند، بنابراین اطمینان حاصل کنید که شما حد و مرزهایی با پیامدها و عواقب مشخص را وضع کرده اید. اغلب بعد از طلاق، فرزندان می خواهند بدانند که آیا شما خودتان قادرید از پس بدرفتاری های آنها بربیایید یا نه؛ گاهی با این مسائل می خواهند شما را به چالش بکشند.

اکثر کارشناسان بر این باورند که چنانچه مشکل رفتاری در خانه شما اتفاق افتاد، عواقب و پیامد نیز باید در خانه شما اعمال شود. اگر فرزندتان دقیقا قبل از اینکه به خانه والد دیگرش برود بدرفتاری کرده است، وقتی به خانه تان بازگشت او را باید با پیامد کارش مواجه کنید.

هرازگاهی والدین باید با هم سرپیامدها و عواقب و حتی تنبیه فرزندان، همکاری و توافق کنند. این می تواند بدین معنا باشد که اگر قرار است فرزندتان از امتیاز بازی ویدئویی اش به مدت 24 ساعت دقیقا از لحظه ای که می خواهد به خانه والد دیگر برود محروم شود، والد دیگر نیز باید به این تنبیه و پیامد احترام بگذارد. با این وجود، خانواده های بی شماری قادر نیستند چنین کاری انجام دهند.

تادیب و تربیت همراه با جدیت و ثبات قدم

گاهی اوقات والدین تادیب و تربیت فرزندان را نادیده می گیرند و مورد اغماض قرار می دهند، چون بعد از طلاق احساس بدی دارند. به هر جهت، کودکان دچار فشار روحی حتی از کودکان معمولی به تادیب و تربیت بیشتری نیاز دارند. توجه مثبت بیشتر و اطمینان خاطر بیشتری را برای فرزندتان فراهم کنید.

در تادیب و تربیت تان جدی و ثابت قدم باشید، بنابراین فرزندتان می داند در خانه از او چه انتظار و توقعی دارید. اگر در تربیت تان جدی و ثابت قدم نباشید این می تواند فرزندتان را دچار سردرگمی کند. اگر فرزندانتان بین خانه والدین پس و پیش شوند، آنها باید بدانند وقتی در خانه شما هستند چه انتظاراتی از آنها دارید.

ارتباطتان را با همسر سابق تان حفظ کنید.

بهترین راهنما که چگونه فرزندان تان با طلاق کنار بیایند بستگی به رفتار و برخورد شما و همسرتان در طی طلاق و حتی بعد از آن دارد. سعی کنید هر وقت نیاز بود در مورد رفتار فرزندان تان با همسر سابق تان صحبت و مشورت کنید.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

برای مثال، همسرتان نیز باید در جریان نگرانی های فرزندتان و نیز پدیدارشدن مشکلات رفتاری فرزندتان قرار بگیرد. گفتگو و هم فکری با او برای حل اینگونه مشکلات می تواند خیلی مفید واقع شود.

تا جایی که می توانید همانند یک تیم کار کنید

والدینی که همانند یک تیم با هم کار می کنند معمولا در حل و فصل مشکلات رفتاری بعد از طلاق موفق تر هستند. زمانی که همه افرادی که به مشکلی اشراف دارند اقدام به همکاری می کنند، بسیاری از مسائل و مشکلات رفتاری به بهترین شکل حل و فصل می شود و برنامه مدیریت رفتار توسعه یافته تر می شود.

اگر به هر دلیلی شما و همسر سابق تان نمی توانید به مثابه یک گروه با هم کار کنید، بر رفتارهایی که می توانید در خانه تان مورد توجه قرار دهید تمرکز کنید. تمرکز بر آنچه که تحت کنترل دارید می تواند نتایج بهتری را برای فرزندان تان به ارمغان بیاورد.

[eɴιɢмαтιc]

/در اين مقاله، هفت هدف اصلي به عنوان هفت برنامه مداخله همراه با نحوه مداخله و توصيههايي براي والدين ارائه شده است.



‏ 1. تغيير نگرش و افكار والدين

از آنجا كه تعدادي از انتظارات، باورها، اسنادهاي نامناسب و پيشداوريهاي خاص والدين باعث بروز مشكلات ارتباطي والد ـ كودك ميشود، لازم است برخي از شناختها در نخستين مرحله آموزش و درمان اصلاح شوند. آموزش اين مرحله از مداخله توسط مشاور، آموزگار و روانشناس به والدين اين كودكان شامل توصيههاي زير است:

بررسي و شروع تغيير باورها / اسنادهاي والدين در مورد خود و كودك.

بررسي و آغاز تغيير مبادلات رفتاري بين والدين و كودك.

رفتار كودك مربوط به يك اختلال است و از روي قصد و عمد نيست.

كودك توانايي يادگيري و موفقيت دارد.

ايجاد احساس سازماندهي و انعطافپذيري در والدين براي تنظيم رفتار كودك.

كودك مجموعهاي از تواناييهاي منحصر به فرد را دارد كه اين ويژگيها ارزشمند هستند.

والدين، ديگر اعضاي خانواده را در تشخيص و درك اختلال نارسايي توجه / بيش فعالي ياري دهند.




‏ 2. گوش دادن و صحبت كردن

* چگونه به صحبتهاي كودكان دچار اختلال نارسايي توجه / بيش فعالي گوش دهيم و با آنها صحبت كنيم؟

باز نگه داشتن پل ارتباطي ميان والدين و كودك فوقالعاده مهم است و موجب ميشود اختلافها و تعارضهاي ميان والدين و كودك به شكل مؤثري از ميان برداشته شود و از وخيمتر شدن روابط ميان آنها جلوگيري كند. براي آموزش اين مرحله از مداخله موارد زير پيشنهاد ميشود:

رويه خود را با سن و ميزان بلوغ كودك متناسب كنيد.

در هنگام صحبت با كودك ارتباط چشمي با او داشته باشيد.

با جملات ساده صحبت كنيد و از كلماتي كه كودك آنها را نميفهمد، استفاده نكنيد.

به زبان رفتار گوش دهيد. براي چند لحظه خود را به جاي كودك بگذاريد. سعي كنيد هدف او را از بروز چنين اعمالي كشف كنيد و براي گوش دادن به صحبتهاي كودك خود وقت بگذاريد.

آرام ولي محكم صحبت كنيد. اگر معمولاً هنگامي كه كاري از كودكتان ميخواهيد صدايتان را بلند ميكنيد، كودك ميآموزد تا هنگامي كه صدايتان را به حداكثر نرساندهايد، به شما بيتوجهي كند.‏

از جملات پرسشي اجتناب كنيد. وقتي به كودكتان ميگوييد «چطور لباسهايت را جمع كني؟» اگر پاسخ دهد «حالا نه!» متعجب نشويد.

اگر بگوييد «ميآيي حالا اطاقت را مرتب كنيم؟» اين فرصت را به او دادهايد تا بگويد «نميام!». پس از جملات قاطع استفاده كنيد تا كودك بهطور دقيق بداند چه كار بايد بكند و به علاوه آن را چه موقع، كجا و چگونه انجام دهد.

احساستان را به كودك بگوييد. بدون اينكه مستقيم از كودك انتقاد كنيد، به او بگوييد كه در مورد اعمال و رفتارش چه احساسي داريد. براي مثال: «به خاطر اينكه موهايت را شانه نميكني واقعاً ناراحتم» يا «وقتي به موقع نميخوابي، واقعاً نگران ميشوم». اگر از جملاتي استفاده كنيد كه به جاي كودك به خودتان اشاره كند، ميتوانيد از انتقاد، سرزنش يا حمله كردن به كودك بپرهيزيد و احساسات خود را بهطور مؤثري بيان كنيد.

توماس گوردون، روش مؤثري براي برخورد با رفتارهاي چشمگير پيشنهاد ميكند. وي از «پيامهاي من» صحبت ميكند. منظور اين است كه هنگامي كه از كودك رفتاري نامناسب سر زد، ميتوانيم احساس خود را در برابر اين امر ابراز كنيم. از اين طريق كودك احساس ميكند او را جدي گرفتهايم.

‏ نزاع: كودك، يك ساعت ديرتر از موعد مقرر به خانه باز ميگردد.

‏ پيام من: من واقعاً از بازگشت تو احساس راحتي ميكنم، نگران شدم.

با به كارگيري اين روش شما به كودك خود فرصتي ميدهيد كه خود به تنهايي به اشتباهاتش پي ببرد.

خواستههاي خود از كودكتان را بدون توجه به حرفهاي او چندين بار تكرار كنيد. اين روش «سوزن گرامافون گير كرده» نام دارد.




‏ 3. توجه مثبت به كودك

تنها زماني ميتوانيد با موفقيت براي فرزند خود حد و مرز قوانين را تعيين كنيد كه به نكات مثبت او توجه كنيد. مؤثرترين راه براي آموزش رفتار خوب، شكل دادن رفتار يا تحسين است. اگر والدين هنگام تحسين كودك خود، راهنماييهاي زير را به كار بندند، متوجه خواهند شد اين كار به عنوان يك روش تربيتي و انضباطي بسيار مؤثر است.

براي آموزش اين مرحله از مداخله موارد زير پيشنهاد ميشود:‏

به كودك خود بگوييد كه كدام صفات او را ميپسنديد. دستكم چند بار در روز كودك خود را تحسين كنيد. براي مثال، «آفرين! نقاشيات قشنگ شده»‏

به فرزند خود جرأت دهيد و نشان دهيد به نكات مثبت او اطمينان داريد.

دلسرد كردن: تو واقعاً اتاقت را مرتب كردي ولي خيلي بد مرتب شده.

جرأت بخشيدن: تو واقعاً اتاقت را خيلي خوب مرتب كردهاي.

رفتار كودك خود را تحسين كنيد، نه شخصيت او را. به كودك نگوييد «چه دختر يا پسر خوبي!». زيرا اين جمله بدين معناست كه هدف، عبارت است از خوب بودن در تمام اوقات. به جاي آن ميتوانيد از جملاتي مانند «از نقاشي كه كشيدي خيلي خوشم آمد» استفاده كنيد.

گفتن عبارت «چه دختر يا پسر خوبي» نميتواند احساس مشخصي را به كودك القاء كند. هرچه تحسين شما اختصاصيتر باشد، كودك درست بودن كارش را بهتر درك ميكند.

بهطور مناسب و مقتضي تحسين كنيد. براي دريافت پاسخهاي بهتر، نوع تحسين را با سن و اخلاق كـــودك متناسب كنيــد. براي نمونه در آغوش گرفتن، بوسيدن، نوازش كردن و ديگر نشانههاي عمــلي محبت همراه با كلمـــات مهرآميز براي كودكان مناسبتر هستند.

ولي به ايــن نكته توجه داشته باشيد كه هميشــه از جملات متنــوعي براي اين كار استفاده كنيد، زيرا كودك بعد از مدتي از جملات تكراري خسته ميشود.‏

‏* بازخورد فوري نشان دهيد و رفتار كودك را براي موفقيتهاي كوچكتر ناديده نگيريد. براي تقويت اثرات تحسين ميتوانيد جايزهاي را نيز با آن همراه كنيد. به كودك خود بگوييد كه از كدام كارش خوشحال شدهايد و او وعده هديهاي را بدهيد، ولي هديه دادن را براي زمانهاي خاص بگذاريد تا كودك هميشه منتظر آن نباشد.‏


‏* كودك را با فرزندان ديگر خود مقايسه نكنيد.

* به طور مساوي براي فرزندان خود وقت بگذاريد.

* همكاري را تقويت كنيد. فعاليتها و بازيهايي را انتخاب كنيد كه در آن اعضاي خانواده بتوانند شركت كنند. مانند: تختهبازي، جورچين و ...‏



‏4. توانايي صدور دستورهاي مؤثر و مناسب

كودكان دچار اختلال كمبود توجه/ بيش فعالي در كنترل حواس خود ناتوان هستند. بدين ترتيب وقتي ميخواهيد كودك رفتار خاصي داشته باشد و يا كار خاصي انجام دهد، بايد حواس خود را متمركز كند. براي آموزش اين مرحله از مداخله موارد زير پيشنهاد ميشود:‏

‏* محيط خانه را بازسازي كنيد. فعاليتها و شلوغيها و تماسهاي تلفني غيرضروري را كاهش دهيد و تلويزيون را خاموش كنيد.‏

براي تقويت توجه كودك ابتدا از بازي «نگاهتو برنگردون» استفاده كنيد. بدين ترتيب كه شما و كودكتان به چشمان يكديگر خيره شويد، هركس زودتر خسته شود و نگاهش را برگرداند، بازنده است. پس از اينكه كودك خيره شدن را به خوبي ياد گرفت، به او بياموزيد حواسش را روي كسي كه در حال صحبت كردن است، متمركز كند يا به عبارتي «رادارش را روي او قفل كند». براي اين كار از بازي «رادار» استفاده كنيد.

هنگام غذا خوردن به طور عمد ترتيبي بدهيد تا افراد مختلف صحبت كنند و ببينند آيا كودك اين بازي را درست انجام ميدهد يا نه. فراموش نكنيد كه در صورت انجام درست اين تمرين، كودك را تحسين كنيد.‏

‏* مطمئن شويد كودكتان وظايفش را متوجه شده و از او بخواهيد دستور را با صداي بلند تكرار كند.‏

‏* دستورهاي ملموس و كوتاه را از كودك بخواهيد و در يك زمان چند دستور ندهيد. به عنوان مثال، خواستههايي همانند «بچه خوبي باش» يا «اتاقت را جمع كن» بسيار مبهم است و ميتوان از جملاتي مانند «فوراً اسباببازيهايت را در جعبه بريز» استفاده كرد.‏

براي انجام كارها از كودك خواهش نكنيد. اگر شما در مورد مسألهاي از كودك خود خواهش كنيد، بايد انتظار جواب «نه» را داشته باشيد.‏



‏5. آموزش نحوه انجام فعاليتها به كودك

والدين هميشه مشتاق هستند كودك بتواند از خودش مراقبت كند، رفتارش را كنترل كند و رفتاري مسئولانه داشته باشد.

براي اينكه به طور مؤثر والدين اين كودكان باشيد، بايد يك مدير مؤثر باشيد. زيرا شما در حال اداره فردي هستيد كه سطح خود كنترلياش پايين است. تعامل شما با كودك بايد ثابت و قابل پيشبيني باشد. براي آموزش اين مرحله از مداخله، موارد زير پيشنهاد ميشود:‏

‏* فعاليتهاي را انتخاب كنيد كه كودك قادر به انجام آنها باشد. اين موضوع به او احساس مسئوليت ميدهد و اعتماد به نفس او را تقويت ميكند.‏

‏* قوانين بايد به صورت شفاف و خلاصه شده باشد. كودك بايد به طور دقيق بداند شما چه انتظاري از او داريد.‏


‏* وظايف را به مراحل كوچكتر تقسيم كنيد.

* به كودك خود بگوييد كه چه كاري را بايد انجام بدهد، نه اينكه چه كاري را نبايد انجام بدهد.‏زيرا بايد به اين كودكان شروع راه را نشان دهيم، نه اينكه آنها را متوقف كنيم.‏

‏* به كودك علامتي نشان دهيد كه به او بفهماند زمان شروع كارش است.‏

‏* از كودك بخواهيد به شما بگويد در شروع، وسط و پايان چه كارهايي را انجام داده است.‏

‏* از كودك بخواهيد فعاليتهاي كوچكي را براي شما انجام بدهد. براي مثال، مداد يا كاغذي را براي شما بياورد. در طول اين زمان هر بار يك دستور به كودك بدهيد. در طول روز ميتوانيد چندين بار اين كار را انجام دهيد. اين كار احساس مسئوليت بيشتري به كودك ميدهد و سبب تقويت اعتماد به نفس وي ميشود.‏

‏* يك ساختار زماني ثابت را براي غذا خوردن، انجام تكاليف، تلويزيون نگاه كردن، بيدار شدن و به رختخواب رفتن تنظيم كنيد، زيرا زمانهايي كه تنظيم نشده باشد، باعث تشديد اختلال در اين كودكان ميشود. يك ساعت بزرگ در اتاق كودك و چند ساعت در خانه داشته باشيد.‏

‏* براي انجام كارهايي كه به توجه و يادگيري نياز دارد، وقت استراحتي تعيين كنيد.‏

‏* به كودك اجازه دهيد انرژيهاي اضافي خود را با انجام بعضي از ورزشهاي فيزيكي تخليه كند. كودك را در كلاسهاي ورزشي ثبتنام كنيد، زيرا ورزش تمركز را بهبود ميبخشد و جريان انتقالدهندههاي عصبي را افزايش ميدهد. پونتم درباره ورزش به عنوان يك درمان متناوب براي اختلال كمبود توجه/بيشفعالي معتقد است تأثير ايروبيك بر روي مغز مشابه ريتالين يا ديگر داروهاي تحريكزاي رواني است كه تأثيري موقتي دارند. اين ورزش ميتواند تأثيرات مثبت ديگري بر سلامت رواني و فيزيكي كودك شما داشته باشد. پژوهشگران دانشگاه ايلينويز براساس مطالعات خود دريافتهاند فعاليتهاي خارج از خانه مانند استفاده از اوقات فراغت، رفتن به پارك، شهربازي، ورزش و ... براي اين كودكان مفيد است. طبق مطالعاتي كه در سپتامبر 2004 در مجله آمريكايي سلامت عمومي انجام شد، نتيجه اين درمان روي كودكان 18-5 ساله، كاهش شديد علائم را نشان ميدهد.‏

‏* تكاليف مدرسه را به طور روزمره مرور كنيد و از آموزگار بخواهيد كارهاي كلاسي كودك را براي شما بفرستد.‏

‏* زمان مشخصي را براي انجام تكاليف انتخاب و براي انجام تكاليف روزمره جدولي تهيه كنيد. به عنوان مثال، شنبهها، رياضي و فارسي.‏

‏*يك مكان آرام تعيين كنيد تا كودك تكاليف مدرسه را در آنجا انجام دهد و كتابها و دفترهاي مدرسهاش را هر شب پيش از خواب در آنجا قرار دهد و صبح، هنگام رفتن به مدرسه آنها را فراموش نكند. ‏

‏*تكاليف را بازبيني كنيد. صحت و نظم و ترتيب آنها را بررسي كنيد و به كودك خود تذكر دهيد اگر تكاليفش را انجام دهد، به او پاداش ميدهيد. به عنوان مثال «وقتي تكاليفت را انجام دادي، ميتوني كارتون تماشا كني.»‏

‏*كودك را در انجام تكاليفش راهنمايي كنيد. ولي خودتان تكاليف را انجام ندهيد.‏

‏*با ايفاي نقش، كودكتان را آموزش دهيد. اين موقعيتها ميتواند شامل دعوت يك دوست به بازي، صحبت با تلفن، خوشآمدگويي به مهمان، گفتگو با كودكان و ... باشد.‏

‏*تمرين، تمرين، تمرين: در هر مهارتي تمرين نقش عمدهاي را در رسيدن به موفقيت ايفا ميكند. بنابراين به كودك اجازه دهيد فرصتهاي خود را بيابد و با توجه به آن مهارتها موفقيت كسب كند. ‏



‏6 . يادگيري، تشويق و تنبيه در زمانهاي مناسب ‏

پاداش و تشويق براي رفتار مطلوب، يك تقويتكننده محسوب ميشود. كودك نسبت به كاري كه انجام داده، احساس خوبي پيدا ميكند و در نتيجه آن كار را تكرار كند. حال اين پرسش شكل ميگيرد: چه وقت و چگونه ميتوانيم از پاداش و تشويق استفاده كنيم؟ براي اين مرحله از مداخله موارد زير پيشنهاد ميشود:‏

‏*بررسي كنيد. به پاداشها تنوع ببخشيد. براي كمك به تصميمگيري در مورد پاداش، خواستههاي كودكتان را بررسي كنيد. ميتوانيد از كودك خود پرسشهاي زير را بپرسيد:‏


ـ اگر بتواني سه آرزو بكني، آنها كدامند؟

ـ اگر 50 تومان پول داشته باشي، با آن چه كار ميكني؟

ـ اگر بنا باشد فقط يك چيز از بابا بخواهي، آن چيست؟

ـ اگر بنا باشد فقط يك چيز از مامان بخواهي، آن چيست؟

ـ چه برنامهاي را ميخواهي با دوستانت انجام دهي؟

به عنوان مثال، به سينما بروي، بازي كني، بستني قيفي بخري و ...‏

‏*پاداشها و امتيازها را تنها در جريان يا بلافاصله پس از بروز رفتار مطلوب ارائه كنيد.‏

‏*هنگامي كه پاداش يا امتيازات ميدهيد، از كلمات مثبت و تشويقكننده و نيز از ناز و نوازش استفاده كنيد.‏

‏*گاهي اوقات جلوتر به كودك بگوييد براي گرفتن پاداش و امتياز از او چه رفتار مطلوبي را انتظار داريد.‏

‏*از اقتصاد پولينهاي (ژتوني) استفاده كنيد. به عنوان مثال، برچسبهاي ستارهدار و يا اشياء رنگي را انتخاب كنيد و در مقابل انجام كار درست يك ژتون به كودك بدهيد و در مقابل انجام كار اشتباه، يك ژتون از او بگيريد و مثلاً، در ازاي جمعآوري پنج ژتون يك هديه به او بدهيد.‏

‏*سعي كنيد به جاي تنبيه بدني، از روشهاي ديگر نظير تصحيح بيش از حد، محروم كردن و شكلهاي ديگر تنبيه نظير گرفتن برخي امتيازها استفاده كنيد.‏

‏*از تصحيح بيش از حد استفاده كنيد. براساس اين روش، از كودك ميخواهيد رفتار ناشايست خود را اصلاح كند. به اين مثال توجه كنيد: كودك شما روي ديوار نقاشي ميكشد. به او بگوييد «ديوار كثيف شده است و بايد آن را تميز كني تا دوباره قشنگ شود».‏

‏*از روش محروم كردن استفاده كنيد. در استفاده از اين روش به نكات زير توجه كنيد:‏

ـ محل محروميت را به دقت انتخاب، و از امنيت و سلامت آن اطمينان حاصل كنيد. براي مؤثر بودن اين روش، كودك بايد احساس كند چيزي را از دست ميدهد. بنابراين، محل محروميت بايد خستهكننده باشد(البته نبايد تاريك يا ترسناك باشد). به عنوان مثال، برخي والدين در بسياري از مواقع كودك را براي تنبيه به اتاق خود ميفرستند، اما كودك در اتاقش به بازي يا كارهاي ديگر مشغول ميشود. پس نخست نتايج تنبيه را بررسي كنيد.‏

ـ مدت زمان محروميت را بر حسب سن كودك تعيين كنيد. گذراندن دورههاي طولاني در يك اتاق يا محروم شدن از بيرون رفتن از خانه براي چند هفته سازنده نيست و كودك را آزرده ميكند. معمولاً يك محروميت كوتاهمدت، خيلي مؤثرتر است. يك كودك در ازاي هر سال از سنش، يك دقيقه محروم ميشود.

بر اين اساس، براي يك كودك چهار ساله، چهار دقيقه و براي يك كودك پنج ساله، پنج دقيقه و ... كافي است.‏

ـ اجازه ندهيد دوره محروم شدن، راهي براي دور ماندن از مسئوليتها باشد. پس از به پايان رسيدن زمان محروميت، از كودك بخواهيد كاري را كه پيش از تنبيه بايد انجام ميداد، انجام دهد يا رفتار مناسبي نشان دهد.‏




‏7. رژيم غذايي و داروها‏

اختلال كمبود توجه/ بيشفعالي با رژيم غذايي در ارتباط است. تغذيه نامناسب و حساسيتهاي غذايي ممكن است اين اختلال را افزايش دهد.‏

براي اين مرحله از مداخله موارد زير پيشنهاد ميشود:‏

‏*از پزشك در مورد رژيم غذايي مناسب كودك خود اطلاعات كسب كنيد.‏

‏*در وعدههاي غذايي نظم زماني ايجاد كنيد.‏

‏*اندازهگيري دقيق وزن و قد كودك را دنبال كنيد.‏

‏* از مواد غذايي پروتئيني از قبيل ميوههاي خشك شده، تخمه گلآفتابگردان، ميوههاي مغزدار (پسته، گردو، فندق)، غذاهاي بدون نمك، ميوه و سبزيجات تازه استفاده كنيد.‏

‏* از قراردادن چيپس و نوشابههاي گازدار در دسترس كودك خودداري كنيد و خوردن پيتزا را براي خانواده محدود كنيد.

* مطمئن شويد كودك غذا ميخورد، زيرا گرسنگي ايجاد تمركز در خانه و مدرسه را براي اين كودكان مشكل ميسازد.

* براي كودك خود هنگامي كه به مدرسه ميرود، تغذيه مناسبي آماده كنيد.

براي بسياري از كودكان اختلال كمبود توجه/ بيشفعالي، دارودرماني جزء جدايي ناپذير برنامه درماني است. دارو درماني براي اين استفاده ميشود تا علائم اين اختلال را بهبود بخشد و كودك بتواند به طور موثري به فعاليت ادامه دهد. براي استفاده از داروها موارد زير پيشنهاد ميشود:


* از پزشك بپرسيد كودك كي و چگونه بايد دارو را مصرف كند.

* داروها را در مكاني امن در خانه دور از دسترس كودك قرار دهيد.

* از پزشك بپرسيد اگر كودك يك وعده از دارو استفاده نكرد، بايد چه كاري انجام دهيد.

* از يك گزارش هفتگي براي مشخص كردن مصرف دارو استفاده كنيد و گزارش كامل شده را هنگام ملاقات به پزشك بگوييد تا او بتواند ميزان واكنش دارو را مشخص نمايد و درباره هر نوع تاثير جانبي به شما كمك كند.

[bahare_021]

قرار بود در این تاپیک زود به زود مطلب قرار بگیره پس چیشد!؟!!!

[eɴιɢмαтιc]

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

16 نکته کلیدی برای رفتار با کودک بیش فعال

بیماری های کودک - 16 نکته کلیدی برای رفتار با کودک بیش فعال علائم و نشانه های اختلال نقص توجه – بیش فعالی می تواند والدین را با چالش های بسیاری مواجه کند. این کودکان اغلب وسایلشان را گم می کنند، در انجام و پیگیری تکالیف مشکل دارند، و هنگامی که نیاز است تا برنامه ای را مدیریت کنند یا گزینه ای را انتخاب کنند دچار پریشانی می شوند. تکانشگری از دیگر چالش های مربوط به این اختلال است که منجر به مخالفت و درگیری کودکان با والدین می گردد. چرا که آنها نسبت به محرکها بیش از حد حساس هستند و نسبت به شکست و ناکامی واکنش نامناسبی نشان می دهند. در نتیجه والدین ممکن است زمان دشواری را پشت سر بگذارند تا بتوانند یک ساختار بدون فشار و استرس را در خانه ایجاد کنند.

کودکان مبتلا به ADHD می دانند که چه باید بکنند اما نمی توانند آنچه را که می دانند انجام دهند. والدین معمولا نمی دانند چه زمانی باید راسخ و محکم رفتار کنند و چه مواقعی باید صبور باشند . والدین نمیدانند تغییر در سبک زندگی و درمانهای خاص تا چه حد موثرند و اصلا کدامها سودمندتر می باشند. همچنین تا حدزیادی نگران وابستگی و اعتماد بنفس پایین کودکانشان نیز هستند.
خوشبختانه اگر چه چالش های زیادی در ارتباط با ADHD وجود دارد اما استراتژی های موثری برای کنار امدن با این چالش ها وجود دارد. کاپالکا و پالادینو 16 نکته و استراتژی موثر را مطرح می کنند که به شرح زیر می باشد:

1- آرامش خود را حفظ کنید.
روانشناسان بر اهمیت آرام ماندن بسیار تاکید می کنند. اگر یکی از والدین کنترل خود را از دست بدهد ، عصبانیت کودک بیشترو بیشتر شده و منجر به ایجاد یک رابطه نادرست و زیان بخش می گردد.بنابراین به رفتارهای خودتان باید خیلی توجه داشته باشید بخصوص اگر علائمی از رفتارهای ADHD در خودتان نیز وجود دارد. با جرو بحث کردن با این کودکان راه به جایی نمی برید. خود جر و بحث – مثلا درباره زمان انجام تکالیف- باعث شود از موضوع خارج شوید و حتی زمان انجام آن کار طولانی تر هم شود. سعی کنید موضوع را رها کنید و خیلی درگیر نشوید.

2- برای رفتارهای خودتان محدودیت هایی را در نظر بگیرید.
اگر خیلی مستعد نگران شدن هستید، وبیشتر کارهای کودک را خودتان انجام میدهید به خودتان یادآور شوید که هرچقدر شما کارهای او را بیشتر انجام دهید او کارهای کمتری برای انجام دادن دارد و نمی گذارد که او مستقل شدن را یاد بگیرد. اگر نمی توانید چشم از او بردارید بهتر است بصورت غیرمستقیم باشد. مثلا هنگام انجام تکالیف لازم نیست کنار او بنشینید و مستقیم به او نگاه کنید بهتر است در آن زمان وانمود کنید که مشغول انجام کارهای خودتان هستید مثلا قبض هایتان را پرداخت کنید، روزنامه بخوانید و .....

3- ساختارهایی را تنظیم و برنامه ریزی کنید که بدون ایجاد فشار باشند.
این ساختارها و سازمان دهی ها برای کودکان می تواند شامل نمودارهای ستاره ای باشد، برای سنین نوجوانانی می توان از تقویم یا نرم افزارهای ثبت برنامه استفاده کرد و از این طریق می توانیم یک برنامه روزانه محسوس و قواعد روشن و واضح را سازمان دهی کنیم. این ساختاربندی ها و برنامه ریزی ها کمک می کند تا نابسامامی ها و آشفتگی ها کاهش یابد. بهتر است از فشارهای تحمیلی اجتناب کنیم. به این معنا که از تهدیدکردن و گذاشتن مهلت یا موعدهای غیرمنطقی بپرهیزیم و از تنبیه هایی که در آن خشونت و ترس وجود دارد استفاده نکنیم.

4- برای کودکتان شرایطی را فراهم کنید تا بتواند انتخاب و تصمیم گیری منطقی داشته باشد.
باید به کودکان خود - کنترلی ر ا یاد دهیم به همین منظور والدین باید موقعیت های زیادی را برای کودکان ایجاد کنند و آنها را با انتخاب اینکه چه واکنشی باید داشته باشند مواجه سازند. برای این منظور می توان از تکنیک انتخاب ساختاریافته استفاده کرد به این صورت که به کودک خود دو انتخاب می دهید و او را بسوی انتخاب درست هدایت می کنید. مثلا ممکن است از او بپرسیم که اول دوست داری ریاضی بخونی یا علوم؟ اتاقت نیاز به تمیز کردن داره اول لباسهاتو مرتب می کنی یا کتابهاتو تو قفسه می ذاری؟ و.........

5- درصورت عدم پیروی از قوانین برای او پیامدهای منطقی در نظر بگیرید.
بهتر است ابتدا از خود کودکان بپرسیم که در صورت عدم پیروی از یک قانون چه تنبیهی برایشان درنظر بگیریم. این ممکن است برای کودک این الزام و تعهد را ایجاد کند تا به آنچه خودش گفته جامه عمل بپوشاند.علاوه بر این برای رفتارهای مثبت یک پاداش و پیامد مثبت و برای رفتارهای ناخوشایندش پیامد منفی درنظر بگیرید. این باعث می شود تا کودک درک کند که هر رفتارمثبتی یک پیامد مثبت و هر رفتار منفی یک پیامد منفی به دنبال خواهد داشت.

6- منتظر قانون شکنی باشید.
زمانی که کودکتان قانون شکنی می کند مانند یک افسر پلیس به او یک برگ جریمه بدهید و گله و شکایت نکنید یا فریاد نزنید که نمی توانم باور کنم که دوباره این کار را انجام داده ای. مانند یک افسر پلیس ، محترمانه و راسخ و محکم برگه را به او بدهید و حقیقت امر را به او توضیح دهید.

7- در زمان و موقعیت مناسب از کودکتان طرفداری و حمایت کنید.
انطباق و سازش قطعی برای کودکان ADHD ممکن است ضروری باشد و این مستلزم این است که توانایی های کودکتان را بشناسید و گسترش دهید. برای مثال اگر انتظار دارید کودکتان بتواند کتابی را روان بخواند و یاد بگیرد مستلزم این است که به او زمان دهید، توجه کنید واو را باور داشته باشید.

8- از ایجاد شورش با یک کودک خودسر و سرسخت اجتناب کنید.
یکی از اشتباهاتی که والدین می کنند این است که انتظار دارند یک کودک سرسخت را وادار کنند تا همه خواسته های والدین را بدون چون و چرا بپذیرد به این دلیل که انها والدینش هستند. باید این را بپذیریم که برخی از کودکان بسیار شکایت و اعتراض و حتی حاضرجوابی می کنند و والدین باید این را بدانند و درک کنند که کودکان نیاز دارند تا ناکامی خود را به شیوه ای ابراز کنند بخصوص زمانی که مجبور می شوند تا از استاندارها و قوانین منطقی ما پیروی کنند.

9- باید بدانید که کودکتان ، رفتارهای ناخوشایند و نادرست را به عمد انجام نمی دهد.
والدین بسیاری از کودکان ADHD ، درباره علت بدرفتاری های کودکانشان فرضیه های نادرست و اشتباهی را دارند. در واقع کودکان بسیار هدف گرا هستند و هرکاری را انجام می دهند به این امید که به نتیجه و هدفی که بدنبال ان هستند دست یابند و به همین دلیل است که برای انجام هرکاری مقاومت یا از انجام ان اجتناب می کنند.( مانند انجام تکالیف یا به رختخواب رفتن).

10- پایدار و مقاوم باشید.
کودکان مبتلا به ADHD نیاز دارند بصورت مداوم با عواقب و پیامد یک رفتارمواجه شوند تا بتوانند از آن تجربه درس بگیرند. اگر یک تکنیک را یک یا دو بار به کار بردید و نتیجه ای نگرفتید به این معنا نیست که ان روش کاملا غیرموثر است. بلکه تنها لازم است تا تکرار و تمرین بیشتری داشته باشید.

11- در هر زمان فقط یک موضوع را مد نظر قرار دهید تا از عهده آن برایید.
بنابراین بسیار مهم است که مسائل را اولویت بندی کنید و از مهمترین آنها شروع کنید و در جریان کار اجازه بدهید تا موارد کم اهمیت تر به طور موقت جریان داشته باشد تا بعد که نوبت به انها می رسد.

12- درباره توجه و ADHD آموزش ببینید .
دانستن این که علائم ADHD چه تاثیری بر روی کودکتان دارد بسیار حائز اهمیت است. شما ممکن است تصور کنید که کودکتان به عمد لجبازی می کند و یا رفتار خاصی را انجام می دهد اما ممکن است ان رفتار نشانه ای از ADHD باشد. والدین می توانند این اطلاعات را از روانشناسان، متخصصان و دیگر منابع از قبیل کتابها کسب کنند.

13- به کودکتان کمک کنید تا خود را با تغییرات سازگار کند.
کودکان مبتلا به ADHD در انتقال و تغییر عملکردهای ذهنی از قبیل تغییر یا انتقال پردازش های شناختی مشکلاتی دارند بخصوص اگر در یک فعالیت بیش از حد تمرکزکنند. بنابراین استفاده از تکنیک هایی می تواند در حل این مشکل سودمند باشد . مثلا در هر زمان از آنها بخواهیم که فقط یک کار را انجام دهند و بعد از آنکه به اتمام رساندند کار بعدی را به انها بگوییم. یعنی همزمان دو یا سه دستور به آنها ندهیم.

14- روی توانایی ها و نقاط قوت کودکتان تمرکز کنید.
به جای اینکه کودک رابه کارهایی که نمی تواند انجام دهد وادار و ترغیب کنید بهتر است بر آنچه او توانایی دارد متمرکز شوید. به یاد داشته باشید که هر کودکی باتدبیر، خلاق و منحصربفرد است. بهتر است در هرکاری تعادل را برقرار کنید.

15- برخی از ضعف های خودتان را کم کنید.
پرورش یک کودک مبتلا به ADHD که دربرگیرنده نشانه های تکانشگری، لجبازی، خودکنترلی ضعیف است یکی از بزرگترین وظایف چالش برانگیز است . بنابراین لازم است که سخت تلاش کنید، ناامید نشوید، خودتان را مقصر رفتارهای کودکتان ندانید.

16- برای اینکه پدر و مادر شده اید و با کودکتان هستید جشن بگیرید.
والدینی که کودکان مبتلا به ADHD دارند معمولا احساس ناامیدی می کنند، و گاهی حل مشکلات را غیرمحتمل و نشدنی می پندارند.اما اجازه ندهید که این اختلال مانع از این شود که از پدر و مادر شدنتان لذت نبرید. وقتی که لطافت طبع و بذله گویی والدین به انتها می رسد کمک کمتری هم می توانند به کودکشان کنند. در این زمان بهتر است لحظه تولد کودکتان را به یاد آورید و او را در آغوش بگیرید. پیشنهاد می گردد این خودگویی ها را با خود داشته باشید:

- من از اینکه صاحب فرزند هستم شاکر و سپاسگزارم.اگرچه مسولیت بزرگی است اما پاداش بزرگتری است.
- من به کودکم یاد می دهم و کودکم به من.
- بخاطر داشتن چنین کودکانی شاکرهستم، آنها دوست داشتنی و با استعداد هستند.

[eɴιɢмαтιc]

..
فرزند شما چند ساعت از روزش را با پدرش میگذراند؟

فرزند شما چند ساعت از روزش را با پدرش میگذراند؟ چقدر با پدرش دمخور است و از او تاثیر میگیرد؟ چقدر شما اجازه میدهید که پدرش با روشهای خاص خود فرزندتان را بزرگ کند؟



برخلاف آن که بیشتر مردم مادر را مسئول تربیت فرزند میدانند، محققان میگویند کودکانی بهترین مهارتهای اجتماعی را در خود پرورش میدهند که پدرانشان تعامل مثبتی با آنها دارند



و اجازه میدهند که کودک خود مسیر بازی را تعیین کند.


برخی پدران در نقش راهنمایان عاطفه هستند.


آنها عواطف منفی کودک را نادیده نمیگیرند یا با آن مخالفت نمیکنند، بلکه به فرزندانشان نشان میدهند که آنها را درک و سپس آنها را راهنمایی میکنند تا نسبت به احساسات


منفی خود واکنش مناسبی نشان دهند.پدرها از طریق بازی بر فرزندانشان تاثیرات چشمگیری میگذارند. آنها معمولا بازیهایی را انجام میدهند که با فعالیت بدنی و هیجان بیشتری همراه



است .


همچنین پدرها بیشتر با صداهای ضربهای توجه نوزاد را جلب میکنند و شلوغبازیهای بیشتری در بازیها انجام میدهند که این نوع روش شلوغ و بینظم پدر در بازی راه مهمی را



باز و به کودک کمک میکند تا درباره عواطف بیاموزد. طبق بررسیها، کودکانی کمترین نمرات و بدترین روابط اجتماعی را دارند که پدرانشان سرد، قدرتطلب، ستیزهجو و مداخلهگر بودند.



در یک تحقیق پژوهشگران متوجه شدند پدرانی که طی یک تمرین بازی ویدئویی فرزندانشان را مسخره و تحقیر میکردند و برای اشتباهاتشان آنها را سرزنش میکردند یا کنترل بازی را خود



به دست میگرفتند و به کودکان نشان میدادند که بیکفایت هستند، فرزندانشان بیشتر از بقیه دچار مشکل بودند. این بچهها با دوستانشان رفتارهایی ستیزهجویانه داشتند، در مدرسه


ناموفقتر از دیگران بودند و مسائلی داشتند که معمولا به بزهکاری و خشونت در آنان منتهی میشد.

[eɴιɢмαтιc]

..... مهد کودک برای کودکان بهتر است یا استخدام پرستار؟ 
این روزها بعضی زوجهای شاغل ترجیح میدهند به جای فرستادن فرزندشان به مهدکودک، پرستاری را استخدام کنند تا نگرانیهایشان از بابت مراقبت و نگهداری از کودک کمتر شود.اما حضور پرستار در خانه بهطور معمول با دردسرهایی همراه است و شاید مشکلاتی پیش بیاید، بنابراین بهتر است قبل از اینکه درمورد حضور پرستار در خانهتان تصمیم بگیرید، توصیههای دکتر بیات را در این زمینه بخوانید.
سن کودک
یکی از اولین نکاتی که در مورد انتخاب پرستار باید درنظر گرفته شود، سن کودک است. در سنین پایین که کودک نیاز به مراقبت دارد، بهتر است پرستار با مهارتهای نگهداری از کودک آشنا بوده و تجربه کافی داشته باشد. بهعنوان مثال پرستارانی که مادر هستند یا تجربه نگهداری از کودک را دارند، برای نگهداری از کودک گزینه مناسبتری محسوب میشوند. کودکان بزرگتر خودشان قادر به صحبت کردن هستند و میتوانند اتفاقات خانه را گزارش دهند اما در مورد کودکانی که هنوز توانایی حرف زدن ندارند کنترل شرایط اهمیت بیشتری پیدا میکند. علاوه بر این در مورد کودکان بزرگتر توصیه میشود پدر و مادر پرستاری را انتخاب کنند که توانایی کار و بازی با کودک را داشته باشد. حتی اگر پرستار قادر باشد کارهای آموزشی انجام دهد و تجربه یا تحصیلات مرتبط داشته باشد، داشتن این قابلیتها به مراتب بهتر است. بهترین سن برای پرستاران 28 تا 40 سال است.
شیوه انتخاب پرستار مناسب برای کودکان
نکاتی در مورد روز مصاحبه
زمانی که پدر و مادر از طریق موسسات یا آشنایان با پرستاری آشنا شدند، بهتر است قبل از استخدام و سپردن کودک، با او مصاحبه کنند. در روز مصاحبه انتظارات باید بهطور واضح و مشخص بیان شوند. مثلا مادر بگوید که انتظار دارد پرستار چه غذاهایی را دراختیار کودک قرار دهد، آیا لازم است که خود پرستار هم برای کودک غذا بپزد، آیا باید بخشی از کارهای آموزشی را هم برعهده داشته باشد و آیا میتواند کودک را از خانه بیرون ببرد؟ عادتهای غذایی کودک، ویژگیهای رفتاری، حساسیتهای غذایی و مواردی از این دست هم نکات مهمی هستند که باید به پرستار گوشزد شود. هرقدر این توافقات واضحتر باشد امکان بروز مشکلات در آینده کمتر است. اگر این صحبتهای اولیه شفاف نباشد این احتمال وجود دارد که بعد از مدتی بنا به دلایلی مشکلاتی ایجاد شود و والدین از عملکرد پرستار رضایت نداشته باشند. درنتیجه پرستار کارش را ترک کند یا اخراج شود که این موضوع ممکن است بر احساسات کودک تاثیر داشته باشد. علاوه بر این هر خانهای قانون و خط قرمزهایی دارد که باید در مورد این نکات هم حتما با پرستار صحبت شود. پیشنهاد میشود که مادر در مورد محل قرار گرفتن تلفنهای تماس ضروری، داروهای کودک، دفترچه بیمه و… پرستار را مطلع کند تا در شرایط اضطراری پرستار به موقع به کودک کمک کند.
کنترل از راه دور
در مورد کودکانی که در سنین قبل از سه سالگی هستند و توانایی صحبت کردن ندارند، بهتر است اقدامات دیگری هم در نظر گرفته شود. بهعنوان مثال اگر پدر و مادر امکانات مالی خوبی دارند، خرید دوربینهای مدار بسته اقدام موثری است که میتواند در نظارت کارهای پرستار تاثیر داشته باشد. درصورتیکه امکان خرید دوربین مدار بسته وجود ندارد، والدین میتوانند حداقل صدای پرستار را ضبط کنند. البته نکته مهم اینجاست که خود پرستار در جریان نصب دوربین یا دستگاه ثبت صدا باشد و بداند که والدین کودک، عملکرد او را کنترل میکنند. برای نظارت بر کار پرستار میتوان از همسایهها هم کمک گرفت. مادر میتواند به یکی از خانمهای همسایه بسپارد تا اگر صدای گریه ممتد کودک را شنید برای پیگیری به خانهشان مراجعه کند.
همسویی رفتار والدین و پرستار
هماهنگی و همسویی رفتار والدین و پرستار هم موضوع قابلتوجهی است که خانوادهها باید به آن توجه داشته باشند. قرار است کودک 7 یا 8 ساعت در روز را نزد پرستارش باشد و به همین دلیل لازم است بین رفتار پدر و مادر و پرستار همسویی جهتداری وجود داشته باشد. مثلا اگر در خانه قانونی وجود دارد که کودک نباید قبل از غذا شیرینی بخورد، توصیه میشود که از پرستار هم بخواهید به این نکات توجه داشته باشد و در مورد نحوه تشویق یا تنبیه کودک هم مطلع شود. البته منظور از تنبیه کتک زدن یا فریاد کشیدن بر سر کودک نیست، بلکه پدر و مادر یا پرستار میتوانند از کودک بخواهند که به دلیل رفتار نامناسب چند دقیقهای کنار اتاق بنشیند. این موارد تنبیهات بیضرری هستند که در مورد آنها والدین و پرستار میتوانند به توافق برسند. هرقدر شباهت رفتاری بین والدین و پرستار بیشتر باشد احتمال بروز مشکلات کمتر میشود.
تعویض پرستار ممنوع
برای برقراری ارتباط بین کودک و پرستار، والدین باید به این دو نفر کمک کنند. اگر انتخاب پدر و مادر در مورد پرستار خوب و مناسب باشد، پیشنهاد میشود از تعویض پرستار کودکشان خودداری کنند؛ مگر اینکه دلایل موجهی مانند دوری مسافت، جابهجایی و مواردی از این دست وجود داشته باشد. در غیر این صورت به دلیل دلبستگی کودک به پرستار ممکن است مشکلی برایش ایجاد شود. درست است که پرستار به نوعی مادر دوم کودک محسوب میشود اما به هر حال نمیتواند جای مادر را بگیرد. بهتر است وقتی مادر از سرکار به خانه برمیگردد برای بودن در کنار فرزندش وقت بگذارد.
فرصت آشنایی کودک و پرستار
نکته مهم دیگر این است که بعد از توافقات اولیه، کودک و پرستار ناگهان باهم تنها نمانند. باید فرصتی برای آشنایی هردوی آنها ایجاد شود. بهتر است این فرایند از چند هفته قبل شروع شود و زمانی که مادر هم حضور دارد، پرستار و کودک برای مدت کوتاهی در اتاق تنها باشند تا کودک به تدریج به حضور پرستار عادت کند و پرستار هم بتواند ریزهکاریهای کار با کودک را یاد بگیرد و بتواند به پرستار اطمینان کند. در این صورت راحتتر کنار او میماند.
مهدکودک بهتر است یا استخدام پرستار؟
کودکی که هنوز از شیرگرفته نشده، در تغذیه مشکل دارد و درست حرف نمیزند، صلاح نیست که به مهدکودک برود. اگر کودک مراحل رشد را خوب طی کرده باشد آمادگی دارد که از 3 سالگی به مهد کودک برود و مراحل اجتماعی شدن را طی کند. در غیر این صورت استخدام پرستار توصیه میشود چون مربیان نمیتوانند همزمان به همه بچهها رسیدگی کنند و خدمات و نیازهای اولیه را دراختیار همه کودکان قرار دهند. اغلب آنها به سرعت و با بیملاحظگی کارها را انجام میدهند.
چطور از طریق موسسات پرستار استخدام کنیم؟
اگر میخواهید برای انتخاب پرستار از آگهی روزنامهها کمک بگیرید با موسسات مختلفی روبهرو میشوید که همگی ادعا میکنند پرستار مناسبی را برای فرزند شما پیدا میکنند. هزینه نگهداری از کودک بهطور متوسط برای 6 روز هفته و 8 ساعت کاری روزانه، حدود 600 تا 700 تومان است. البته مواردی مانند دوری و نزدیکی راه، تحصیلکرده بودن پرستار، انجام سایر کارهای خانه و… هزینه نگهداری از کودک را تحتتاثیر قرار میدهد. برخی از این موسسات هم شرایط نصب دوربین مدار بسته را فراهم میکنند تا امکان نظارت از راه دور برای شما وجود داشته باشد. به کمک این دوربینها میتوانید از طریق گوشی تلفن همراه، خانهتان را کنترل کنید و رفتار پرستار را ببینید. هزینه نصب این دوربینها برای یک خانه 70 متری حدود یک و نیم میلیون تومان تمام میشود. بهتر است هنگام مراجعه و انتخاب پرستار، به پرونده فرد موردنظرتان توجه کنید. موسسات معتبر از پرستاران میخواهند که سه معرف و ضامن داشته باشند و گواهی عدم سوءپیشینه و گواهی عدم اعتیاد را هم در پروندهشان قرار دهند. البته موسسات بابت این خدمات و معرفی پرستار، یک پایه حقوق پرستار را از شما دریافت میکنند.
چطور به پرستارها اعتماد کنیم؟
شاید این سؤال برای برخی خانوادهها پیش بیاید که چطور میشود به یک فرد غریبه اعتماد کرد و کودک را کنار او تنها گذاشت؟ توصیه اول این است که والدین برای انتخاب پرستار بچه از افراد آشنا کمک بگیرند. در این صورت امکان اطلاع از سابقه و پیشینه فرد وجود دارد. اگر چنین امکانی برای خانوادهها وجود ندارد بهتر است به موسسههای معتبر مراجعه کنند. البته باید گفت که هر موسسهای معتبر نیست. بعضی موسسهها روی این موضوع تاکید دارند که پرستار باید مدارک یا گواهینامههای معتبر ارائه دهد یا تحصیلات مرتبط داشته باشد. در واقع موسساتی که مجوز دارند نسبت به این موضوع سختگیرتر هستند و مشکلات را بهتر پیگیری میکنند، ضمن اینکه پدر و مادر میتوانند در زمان مصاحبه رفتار پرستار را ببینند. توصیه دیگر این است که شماره تماسی از نزدیکان پرستار هم داشته باشید تا در زمانهای ضروری بتوانید با آنها ارتباط برقرار کنید. به یاد داشته باشید زمانی که پرستار در خانه شماست وسایلی که ارزش مادی دارند و همینطور پول و جواهرات را در خانه قرار ندهید تا احتمال بروز خطای پرستار به حداقل برسد.

[eɴιɢмαтιc]

پدرم اصلا باحال نیست                                                                                                                                                                                  ماجرا تازه شروع نشده. دختر جانی دپ در 47 سالگی پدرش هم از او دل خوشی نداشت. گرچه انتظار داریم که دپ با نقشهاي هیجان انگیزی که بازی میکند و ظاهر متفاوتی که گاهی برای خودش میسازد، در زندگی خصوصیاش هم مردی بیخیال و با چارچوبهای قابل عبور باشد، اما انگار این مرد در خانهاش چهره دیگری دارد. او دوست ندارد که «لی لی رز» زیاد با افراد ناشناس ارتباط برقرار کند و از اینکه دخترش یکی از طرفداران سرسخت «جاستین بیبر»، خواننده جوان است، ناراحت است. او در مصاحبهای گفته بود:« متاسفانه این موضوع برای من به عنوان پدر او ، وحشتناک است.من اخیرا جاستین بیبر را در یک کنفرانس خبری ملاقات کردم و وقتی این موضوع را برای دخترم تعریف کردم، چندبار رنگ صورتش عوض شد.»

پدرم اصلا باحال نیست!

با گذشت چند سال رابطه جانی دپ و لی لی رز نه تنها آرام تر نشد بلکه حالا بعد از چند سال، جانی 50 ساله برای «الن» مجری تاک شو تلويزیونی از رابطه پرتلاطمش با دخترش درد دل کرده است. دپ اعتراف میکند که در ارتباط برقرار کردن با دختر نوجوانش مشکلات زیادی دارد و هیچ کدامشان نمیتوانند دنیای هم را آن طور که باید درک کنند. لی لی رز که به زودی 15 ساله میشود معتقد است پدرش با وجود تمام شهرتی که دارد، اصلا در جایگاه پدری چهره ای که دیگران فکر میکنند، ندارد. لی لی رز بر این باور است که پدرش مانند او دنیا را تجربه نمیکند و نمیتواند دوست نزدیکی برای دخترش باشد. جانی به الن میگوید دخترش یک دنیای پر هیجان را میخواهد اما دنیایی که او دوست دارد واردش شود، مورد تایید پدرش نیست.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

به همین دلیل است که گاهی دپ به مانعی سر راه دخترش تبدیل میشود و گاهی این موضوع رابطهای که تا چند لحظه پیش خوب پیش میرفته را شکراب میکند. دپ میگوید از زمانی که پا به 50 سالگی گذاشته، به آدم آرامتری تبدیل شده است و انگار همین موضوع هم به مانع دیگری برای داشتن ارتباطی خوشایند با دخترش تبدیل شده است. او که خودش بارها از خط قرمزها عبور کرده و این روزها با دختری 27 ساله نامزد شده است، انگار حاضر نیست دنیایی مشابه دنیای خود را برای دخترش بسازد. با این وجود جانی دپ میگوید که فرزند بزرگش که یک نوجوان سرزنده، فرهیخته و بسیار باهوش است. او پیش از این استعداد لی لی رز در موسیقی را تحسین کرده بود و شاید بعد از گذار فرزندش از نوجوانی پر تنش، بتواند رابطه بهتری با او برقرار کند.

راهنمای پدر باحال بودن

یک اشتباه کوچک شما در سالهای نوجوانی فرزندتان میتواند زندگی او را به مسیر دیگری وارد کند. میدانیم که مانند هر پدری، آرزویی جز خوشبختی دخترتان ندارید اما یادتان نرود که برای رسیدن به این آرزو، چاره ای جز عبور کردن از مسیر درست ندارید. پس با این چند توصیه شروع کنید و به دنیای پدران معتدل وارد شوید. پدرانی که نه با آسانگیری بیش از اندازه به فرزندشان بی توجهی میکنند و نه با سختگیریهای بیمورد آنها را از خود دور میکنند.

قدم اول

گوش شنوا داشته باشید

فکر میکنید او فقط یک بچه است و حرفهایش ناپخته و بی اهمیت است؟ این اشتباه بزرگ میتواند شما را از فرزندتان دور کند. شما نه تنها باید مهارت درست شنیدن را در خود تقویت کنید، بلکه باید بتوانید به زبان خودش به حرفهایش پاسخ دهید. به خیال بیاهمیت بودن حرفهای دخترتان، مدام وسط صحبتهایش نپرید و به جای ادامه دادن گفتوگویتان با او، به دنبال انجام کاري دیگر نروید. هیچ چیز به اندازه شنیده نشدن نوجوانها را آزار نمیدهد.

قدم دوم

مانند دو دوست وقت بگذرانید

اگر در محل کار سرتان چندان شلوغ نباشد، احتمالا زمان زیادی را با خانواده و دختر نوجوانتان میگذرانید. اما صرف وقت گذراندن با هم، نمیتواند همه نیازهای روانی فرزندتان را برآورده کند. درست است که او به دیدن پدرش و بودن در کنار او محتاج است، اما گاهی لازم است که این وقتگذرانی را به شیوه خود او انجام دهید. میتوانید به اتاقش بروید و با هم به موسیقیای که او دوست دارد، گوش کنید. یك عصر تعطیل او را با دو بلیت کنسرت خوانندهای که طرفدارش است، خوشحال کنید یا کنار پیست اسکیت حرکات تازهای که یاد گرفته را تماشا کنید. تصور نکنید که علایق یک پدر و دختر باید کاملا مشابه باشد. اما شما میتوانید به آنچه که او دوست دارد احترام بگذارید و از این راه به فرزندتان نزدیکتر شوید.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

قدم سوم

برج زهرمار نباشید

اشتباهی از فرزندتان سر زده؟ روزهای نوجوانی خودتان را به یاد بیاورید. شما هیچ موضوع پنهان یا اشتباهی را انجام ندادهاید؟ فراموش نکنید که هر کدام از ما در جریان اشتباه کردن یک دنیا چیز یاد میگیریم. پس با ترساندن او از خطا کردن، جرات یاد گرفتن را از فرزندتان نگیرید. شما پدر او هستید. پس برای دوست داشتنش هیچ شرطی نگذارید. بچهها به محبت بیقید و شرط والدینشان نیاز دارند. به او بفهمانید که هر اتفاقی بیفتد پدر و پشتیبانش هستید و چیزی از عشقی که به او دارید، کم نمیشود.

قدم چهارم

راه و رسم انتقاد را یاد بگیرید

وقتی اشتباهی از او سر میزند، چه میکنید؟ سرزنش کردن را شروع میکنید و به تمام وجود او حمله میکنید؟ مراقب باشید که وقت انتقاد کردن چه لحنی به خود میگیرید و چه جملاتی را بر زبان میآورید. قرار نیست از کنار هر رفتار او به سادگی بگذرید یا از ترس رنجیدنش با هیچ یک از رفتارهایش برخوردی نکنید. اگر راه و رسم درست انتقاد کردن را بلد باشید، میتوانید به جای سرکوب کردن و رنجاندن او، راه درست را به فرزندتان نشان دهید. کافی است هنگام انتقاد کردن، تنها به همان موضوعی که اتفاق افتاده توجه کنید و از توهین به شخصیتش یا زیر سؤال بردن رفتارهای دیگر فرزندتان خودداری کنید. به نوجوانی که در خانه دارید بفهمانید که «دختر بد» نیست، بلکه تنها «رفتار بد» از او سر زده است.

قدم پنجم

عقب نشینی کنید

میدانیم که شما با اصول خاصی زندگی کردهاید و به یکباره کنار گذاشتن باورهایتان را نمیتوانید تحمل کنید. قرار نیست بهخاطر دنیای متفاوت دختر نوجوانتان، باورهای چند 10 ساله خود را کنار بگذارید. اما میتوانید گاهی دنیایتان را به او نزدیکتر کنید. برای شمایی که در نسلی پر از قید و بند پرورش یافته اید، پوشیدن پیراهنی با طرح های عجیب و غریب آزاردهنده جلوه میکند، اما یادتان نرود که فرزندتان چند دهه بعد از نوجوانی شما، قرار نیست مانند آن روزهایتان لباس بپوشد، به اندازه نوجوانی شما با دوستانش وقت بگذراند یا آرزوهایی مشابه آرزوهای شما داشته باشد. با ذهنیات دختر حساستان کنار بیایید و تا جایی که میدانید باورهایش به اصل زندگی او لطمهای نمیزند، همراهش شوید.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

قدم ششم

با دوستانش دوست شوید

گروه دوستان نقش مهمی را در دوره نوجوانی فرزند شما بازی میکنند. دختری که تا چند سال پیش جز حرف شما هیچ چیز را نمیشنید، در این سن به شدت تحت تاثیر حرف همسالانش است. پس در مقابل فرزندتان به دوستانش احترام بگذارید و با پذیرفتن آدمهایی که به زندگی اش وارد میشوند فرصت بیشتری را برای راهنمایی کردن و نشان دادن مسیر درست به او ایجاد کنید. اگر دوست دخترتان باشید و محرم رازهایش شوید، میتوانید به او در به سلامت گذراندن دوره نوجوانی کمک کنید، پس در برابر کسانی که دوستشان دارد، جبهه نگیرید و به نزدیکانش توهین نکنید.