شعر گویی هر کی یه شعر بگه بقیه سپاس بدن

[^ali^]

اینجا هر کی شعر بده اگه از شعرش خوشتون اومد سپاس بدید برای من :
دیروز غروب

باهركه سخن گفتم در لحظه ِ شیدایی فرداش سمر گشتم < در شهر به رسوایی


از بس كه بدی دیدم پشت سر هر خوبی فرقی نكند دیگر هر زشتی و زیبایی


در حاشیه افتادم وز غاشیه افتادم!! با دین مسلمانی در كفر اهورایی


اوضاع جهان بنگر وانهم نگران بنگر نه ترس تبرایی نه شوق تولایی


صد یوسف كنعانی انگونه كه میدانی... امروز گرفتارست بی مكر زلیخایی


مداح چو میخواند افسانه ُ سرخی را درخاطره میلغزد < افسانه ِ لبهایی


از مسجد و از درس و از مدرسه بیزارم یاد از خوش ِ بیدردی گهواره و لالایی


شرمنده استادان از این غزل نادان بیهوده چه میگوید در حضرت دانایی


شعر شب شاگردی پیش تو كه استادی در بارگه شاهان شوریدن ِ غوغایی


تو فرم گرا هستی امروزه به جا هستی من دلخوش تمرینی ! گفتار ِ مقفایی


آن به سر خود گیرم در بستر خود گیرم همچون دگران امشب دست ِ بت رعنایی!!!


من شاعر شیرازم استاد نظر بازم دام سخن اندازم بی وحشت و پروایی


درشهر پسا ائیسمی!! در دود ِ فمینیسمی!!! تو شهر نشین و من آزاد به صحرایی


در شهر پریرویان ای دیده دعا گویان داد ِ دل من بستان از این همه زیبایی


میل دگران داری سر از چه گران داری ای دختر شب . منشین با هر اگر امایی


چشمت به غرض میگفت : بیهوده گرفتاری ارام به او گفتم با صد هنرآرایی :


از دیده خون پالا دریاب دل ما را چون باده ِ شبگیری بر شیشه ِ مینایی


برباد مده دیگر زلفت چو به رقص آیی تاكس نكند چون من این بادیه پیمایی


پیرانه سرم اخر این نكته محقق شد كای عشق دگر باره بازا كه مسیحایی


من شعر سرائیدم یا شعر مرا میگفت با خویشتن این گفتم یا با تو كه اینجایی!!


با هر كه سخن گفتم در لحظه ِ شیدایی: ای وای ز تنهایی ای وای ز تنهایی



سپاس بدید لطفا

[яê¥нαñê]

این شعر نیست دکلمه است ولی خیلی قشنگه
یکی را دوست میدارم

یکی را دوست میدارم ولی او باور ندارد

یکی را دوست میدارم همان کسی که شب و روز به یادش هستم و لحظات سرد زندگی را با گرمای عشق او میگذرانم

کسی را دوست میدارم که میدانم هیچگاه به او نخواهم رسید و هیچگاه نمیتوانم

دستانش را بفشارم

یکی را دوست میدارم ، بیشتر از هر کسی ، همان کسی که مرا اسیر قلبش کرد! یکی را دوست میدارم ، که میدانم او دیگر برایم یکی نیست ، او برایم یک دنیاست! یکی را برای همیشه دوست میدارم ، کسی که هرگز باور نکرد عشق مرا کسی که هرگز اشکهایم را ندید و ندید که چگونه از غم دوری و دلتنگی اش پریشانم

یکی را تا ابد دوست میدارم ، کسی که هیچگاه درد دلم را نفهمید و ندانست که او در این دنیا تنها کسی است که در قلبم نشسته است ! یکی را در قلب خویش عاشقانه دوست میدارم ، کسی که نگاه عاشقانه مرا ندید و لحظه ای که به او لبخند زدم نگاهش به سوی دیگری بود

آری یکی را از ته دل صادقانه دوست میدارم ، کسی که لحظه ای به پشت سرش نگاه

نکرد که من چگونه عاشقانه به دنبال او میروم

کسی را دوست میدارم که برای من بهترین است ، از بی وفایی هایش که بگذرم برای

من عزیزترین است

یکی را دوست میدارم ولی او هرگز این دوست داشتن را باور نکرد

نمیداند که چقدر دوستش دارم ، نمی فهمد که او تمام زندگی ام است

یکی را با همین قلب شکسته ام ، با تمام احساساتم ، بی بهانه دوست میدارم

کسی که با وجود اینکه قلبم را شکست اما هنوز هم در این قلب شکسته ام جا دارد

یکی را بیشتر از همه کس دوست میدارم ، کسی که حتی مرا کمتر از هر کسی نیز

دوست نمیدارد

یکی را دوست میدارم

با اینکه این دوست داشتن دیوانگیست اما من دیوانه تنها او را دوست میدارم

من دیوانه تنها او را دوست میدارم

[fat.k]

یک شبی مجنون نمازش را شکست بی وصو در کوچه ی لیلا نشست
عشق آن شب مست مستش کرده بود فارغ از جام الستش کرده بود
گفت یارب از چه خوارم کرده ای؟ بر صلیب عشق دارم کرده ای؟
خسته ام زین عشق دل خونم مکن من که مجنونم تو مجنونم مکن
مرد این بازیچه دیگر نیستم این تو و لیلای تو من نیستم
گفت ای دیوانه لیلایت منم در رگت پیدا و پنهانت منم
سال ها با جور لیلا ساختی من کنارت بودمو نشناختی

[Terme30]

باید فراموشت کنم
چندیست تمرین می کنم
من می توانم ! می شود !
آرام تلقین می کنم
حالم ، نه ، اصلا خوب نیست ....تا بعد، بهتر می شود ....
فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم
من می پذیرم رفته ای
و بر نمی گردی همین !
خود را برای درک این ، صد بار تحسین می کنم
کم کم ز یادم می روی
این روزگار و رسم اوست !
این جمله را با تلخی اش ، صد بار تضمین میکنم

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _



الا اى دختر شیك
بلند بالا و باريك
تو مرغی من خروسم
تو اردك من سبوسم
تو دینار من فلوسم
بشو امشب عروسم
كه لبهاتو ببوسم
تو بیلی من كلنگم
تو آهو من پلنگم
تو مستی من ملنگم بیا امشب به جنگم
كه من تیمور لنگم 25r30:



فک کنم شاعر شعر دوم زیادی خورده بود