سه گزینه برای جانشینی شاتل‌های فضایی

[ERF@N]

از سال ۲۰۱۱ ناسا برای پرتاب فضانورد‌ها به روسیه وابسته شده و باید در هر سفر بیش از ۷۰ میلیون دلار بپردازد. حالا ناسا سه فناوری جدید را کاندید جانشینی شاتل‌ها کرده است.

این روز‌ها سازمان فضایی ناسا در حال بررسی سه وسیلهٔ نقلیه برای جایگزین کردن آن‌ها با شاتل هاست.

از سال ۲۰۱۱ که شاتل‌های فضایی بازنشست شدند، ناسا برای پرتاب فضانورد‌ها به روسیه وابسته شده و برای این نقل و انتقال‌ها در هر سفر بیش از ۷۰ میلیون دلار می‌پردازد. اما حالا ناسا در حال انتخاب و آماده سازی نسل جدید فضاپیما‌های امریکایی تا سال ۲۰۱۵ است. اما کار‌شناسان پیش بینی می‌کنند این پروژه تا سال ۲۰۱۷ به تعویق بیفتد.

در ادامه، سه گزینهٔ ناسا برای انتخاب به عنوان جایگزینی برای شاتل‌ها را بررسی می‌کنیم. این فضاپیما‌ها را شرکت‌های اسپیس ایکس، بویینگ و سریا نوادا ساخته‌اند.

دراگون و-۲ ساخت اسپیس ایکس
این شرکت نخستین نسخه از مپسول‌های دراگون را در سال ۲۰۱۲ برای استفاده در ایستگاه فضایی ارائه داد و نسخهٔ پیشرفته‌تر این فناوری را در ماه می‌امسال رونمایی کرد.
هر دوی این کپسول‌ها را فالکن ۹ حمل کرده است. اما در نسخهٔ جدید‌تر کپسول‌های دراگون، آن‌ها با یک سیستم پیشرانه از زمین بلند خواهند شد و به جای سقوط در اقیانوس، قابلیت فرود خواهد داشت. همین امر یک قابلیت کلیدی برای کاهش هزینه‌ها و توان استفاده مجدد از این وسیله نقلیه است.

 

 
 سی اس تی-۱۰۰ ساخت بویینگ
کپسول بویینگ تقریبا مشابه کپسول ارائه شده توسط اسپیس ایکس است. نسخه اولیه این کپسول در سال ۲۰۰۲ ارائه شده بود و سی اس تی ۱۰۰ قاعدتا بسیار کامل تراز نسخه‌های پیشین است.

شرکت بویینگ، آزمایش‌های سختی بر روی این کپسول در صحرای نوادا انجام داده است اما نباید این نکته را نادیده گرفت که بویینگ هنوز این کپسول پیشرفته را به فضا نفرستاده است و تنها به آزمایش‌های خود در ارتفاع ۱۴ هزار پایی بسنده کرده است.

 
در تعقیب رویا ساخت سیرا نوادا
تعقیب گر رویا‌ها اساسا متفاوت با دو کپسول فوق طراحی شده است. این فضاپیما در سال ۲۰۰۸ توسط شرکت سیرا نوادا که یک شرکت الکترونیک فضایی است طراحی و ساخته شده است.

از بسیاری جهات این گزینه، همگون با شاتل‌های فضایی است. و از مزیای دیگر آن قابلیت کنترل آن در فرود و صعود است.

تعقیب گر رویا‌ها تاکنون ۵ پرواز آزمایشی را تجربه کرده است.