آرامش آلمان، خستگی آرژانتین

[bOoOoOy]

در مسابقه به شدت سخت، فشرده و تاکتیکی فینال جام جهانی، نبرد استراتژیک دو تیم در کناره ها اتفاق می افتاد. هر دو تیم بر نفوذ از جناح راست تمرکز داشتند، هرچند با سبک هایی متفاوت. آلمان بیشتر مالکیت توپ را در اختیار داشت و آرژانتین چشم به ضد حملات داشت.

آرژانتینی ها در زمین خودی و با تجمع پر تعداد در میانه میدان، آلمانی ها را به سوی کناره های زمین متمایل می کردند. بندیکت هوودس مدافع چپ آلمان در این بازی که در واقع یک مدافع میانی راست پا است از قابلیت نفوذی چندانی برخوردار نیست. بنابراین آلمان بار تهاجمی خود را به جناح راست منتقل کرده بود، جایی که فیلیپ لام وظیفه نفوذ و اضافه شدن به هم تیمی اش در بایرن مونیخ یعنی توماس مولر را بر عهده داشت.

آلمانی ها در مواقعی از بازی توانستند فشار خوبی از این منطقه زمین بر روی دروازه آرژانتین وارد کنند. لام چند بار سانترهای خطرناکی روی دروازه انجام داد و در میانه نیمه اول پاس خوب او به مولر میلیمتری آفساید اعلام شد.

همچنین در دقایق پایانی نیمه اول هم آلمان برای دقایقی از این منطقه فشار زیادی روی دروازه آرژانتین وارد کرد و صاحب چند ضربه کرنر شد که یکی از آنها با ضربه سر هوودس به تیر دروازه برخورد کرد.

آرژانتین هم از جناح چپ دروازه آلمان را تهدید می کرد. دو بازیکن کناری این تیم یعنی انزو پرز و ازکویل لاوتزی در سراسر نیمه اول مدام نفوذ می کردند، ولی مثل بازی نیمه نهایی برابر هلند باز هم وقتی که لاوتزی در سمت راست بود خطرناک تر نشان می دادند.

تهدید دیگر آرژانتینی ها برای گلزنی از جانب لیونل مسی بود. شماره ۱۰ آرژانتین از آغاز بازی اغلب به سمت راست متمایل می شد و چند حرکت خود را در کناره خط طولی زمین انجام داد.

او یک بار توانست متس هوملز را به خوبی جا بگذارد و پاس رو به عقب خوبی را ارسال کند که در حالی که دو بازیکن آرژانتین انتظار آن را می کشیدند، شواین اشتاینر آن را قطع کرد. بازیکنان دیگر آرژانتین هم از فضای موجود در جناح راست استفاده کردند. یک بار پابلو زابالتا جلو کشید و پاس رو به عقبی را ارسال کرد که از بین دو مهاجم آرژانتین عبور کرد و بعد هم مسی یک پاس خوب برای لاوتزی که در سمت راست پوشش داده نشده بود فرستاد و سانتر این بازیکن هم با ضربه خوب گونزالو هیگواین وارد دروازه شد، ولی به درستی توسط داور آفساید اعلام شد.

این الگوی بازی پس از آنکه آرژانتین در بین دو نیمه آرایش الماس به خود گرفت و آلخاندرو سابه یا سرخیو آگوئرو را به جای لاوتزی به زمین آورد، تشدید هم شد. حالا جناح راست آرژانتین حتی می توانست به هدف بهتری هم برای حملات آلمان تبدیل شود، اما جالب اینجاست که تیم سابه یا فرصت های بهتری برای گلزنی داشت.

باز هم همه چیز از سمت راست اتفاق افتاد. یک بار هیگواین در اوایل نیمه دوم در تله آفساید گرفتار شد. وقتی مهاجم آرژانتین از سمت چپ دروازه مانوئل نویر فرار کرد، دروازه بان آرژانتین با خروجی خشن او را سرنگون کرد و کمی بعد هم مسی با حرکت آشنایش از سمت راست به سوی مرکز زمین ضربه یی را به سوی دروازه زد که از کنار تیرک عمودی به بیرون رفت.

در دقایق پایانی بازی بیش از هر چیز نیاز به یک تعویض سرنوشت ساز احساس می شد، ولی هر دو مربی پیشتر برگ های برنده خود را رو کرده بودند. آندره شورله در نیمه اول به جای کریستوف کرامر مصدوم به زمین آمد و آگوئرو هم در بین دو نیمه جانشین لاوتزی شد.



وقت اضافه

در وقت های اضافه این خستگی بازیکنان بود که بیش از تاکتیک های مربیان در سرنوشت بازی تاثیرگذار بود. بنابراین جای تعجب نیست که دو بازیکن تهاجمی تعویضی دو تیم که در اواخر مسابقه به زمین آمده بودند بهترین فرصت های گلزنی را به دست آوردند. شاید آنچه سرنوشت مسابقه را مشخص کرد آرامش بیشتر بازیکن آلمانی بود. رودریگو پالاسیو پس از کنترل توپ با سینه ضربه اش را از کنار تیرک عمودی دروازه به بیرون زد، ولی ماریو گوتزه پس از مهار توپ با سینه آن را به قعر دروازه آرژانتین فرستاد تا آلمان از شادی منفجر شود.