بی حالی و کسالت از علایم کمبود تغذیه‌ای در کودکان ورزشکار

[bOoOoOy]

خستگی، بی حالی و خواب آلودگی از علایم کمبودهای تغذیه ای در کودکان ورزشکار هستند.مرحله پیش از بلوغ و دوران بلوغ، یکی از بحرانی ترین دوره های رشد انسان محسوب می شود و برای دست یابی به حداکثر راندمان رشد و نمو، انجام فعالیت های ورزشی توأم با رعایت یک برنامه غذایی متعادل و مناسب به طور قوی توصیه می شود.

علاوه بر تکامل جسمی و روانی و شکل گیری شخصیت، بالفعل شدن استعدادها مانند بروز مهارت های تخصصی ورزشی نیز از ویژگی های دوران بلوغ محسوب می شود. در دوران کودکی و پیش از بلوغ، ظرفیت انجام فعالیت های ورزشی در دختران و پسران به طور کامل با یکدیگر قابل مقایسه است اما با پیشرفت مراحل بلوغ، تغییرات و واگرایی چشمگیری میان دو جنس آشکار می شود.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

فعالیت های منظم ورزشی چه در دختران و چه در پسران، سبب دستیابی به حداکثر رشد ماهیچه ناشی از فرآیند بلوغ، افزایش توان هوازی و بی هوازی، افزایش توان کلی بدن، افزایش قدرت عضلانی و استقامت شده که همه این موارد معیارهای مهمی برای افزایش راندمان فعالیت های فیزیکی محسوب می شود.

تجمع چربی بیشتر در بدن دختران طی بلوغ تا حدی سبب کاهش برخی توانایی های ورزشی می شود. فعالیت های ورزشی شدید طی بلوغ و فقدان وزن گیری کافی، می تواند با ایجاد اختلالات اندوکرین و نوراندوکرین، مهار غدد جنسی و اختلال در تخریب و بازسازی طبیعی استخوان ها، همچنین سبب ایجاد پیامدهایی مانند توقف رشد قدی، تاخیر یا مهار بلوغ جنسی و نبود کفایت توده استخوانی شود که سلامت آینده فرد را به مخاطره می اندازد.

شواهد متقاعدکننده ای وجود دارد که نشان می دهد اختلالات اندوکرین و نبود تعادل در متابولیسم استخوانها در کودکان ورزشکار، به طور قابل توجهی با کمبودهای اساسی تغذیه ای ناشی از نیاز افزوده شده بر اثر فعالیت های ورزشی در ارتباط است و با نوع فعالیت ورزشی ارتباطی ندارد. از علایم کمبودهای تغذیه‌ای در کودکان ورزشکار  خستگی، بی حالی، خواب آلودگی، تحریک پذیری، بی اشتهایی و اختلالات بالینی مانند عفونت های مکرر، دهیدراتاسیون(بی آبی) و صدمه به بافتهای نرم می توان اشاره کرد.

گسترش و توسعه مهارت های ورزشی به موازات رشد و بلوغ در ارزیابی نیازهای تغذیه ای کودکان ورزشکار، در نظر گرفتن فاکتورهای تأثیرگذار مانند: میزان سلامت، جثه بدنی پیش از بلوغ و مرحله بلوغ، میزان فعالیت بدنی روزمره، طول مدت و نوع ورزش روزانه یا هفتگی افراد ضرورت دارد. افزایش سایز بدن و آغاز روند بلوغ، سبب افزایش قدرت عضلانی و توان هوازی و مقاومت بدن در برابر فعالیت های سنگین تر می شود.

در کودکان کمتر از هشت سال رفتارهای پر تحرک و بازیهای کودکانه مانند: دویدن، پریدن و انجام حرکات آکروباتیک به طور طبیعی می تواند به بهبود هماهنگی و قدرت عضلات، مهارت های جنبشی و افزایش توان هوازی کمک کند. پیش از شروع فرآیند بلوغ حتی با تأمین تغذیه کافی (به طور مثال، افزایش انرژی و پروتئین دریافتی)، ماهیچه های اسکلتی ظرفیت لازم برای افزایش حجم را ندارند، اما با آغاز بلوغ، افزایش سطح هورمون های جنسی و هورمون رشد در گردش، سبب افزایش حجم عضلات و گسترش توان و قدرت آنها می شود.

افزایش ترشح آندروژن ها به خصوص تستوسترون در پسران نوجوان به تحریک رشد در تمامی نواحی و افزایش توده عضلانی بدن منجر می شود. افزایش ترشح استروژن در دختران نوجوان نیز با افزایش انباشت چربی و تغییر نسبت چربی به پروتئین همراه است.