ویلیام ادوارد بوئینگ

[τοxικ]

دریافت سفارش 50 فروند هواپیمای آموزشی از جانب نیروی دریایی ایالات متحده در زمان جنگ و 200 فروند هواپیمای پیگیری از جانب سرویس هوایی ارتش، آینده این شرکت را تضمین کرد.

در سال 1919 اولین پست هوایی بین ونکور و سیتل با نظارت بوئینگ آغاز به کار کرد. این واقعه منجر به کسب مسئولیت پست هوایی ایالت متحده در سالهای بعد گردید. 
تا سال 1928 بوئینگ به یکی از بزرگترین سازندگان هواپیمای ایالت متحده تبدیل شد و به سمت حمل و نقل هوایی نیز روی آورد. در سال 1934 نشان اعتبار گوگن‌هیم به ازای تلاشهای بوئینگ در کمک به رشد صنعت هوانوردی و ایجاد مسافرتهای هوایی به وی اعطا گردید. به این ترتیب اولین برنامه پرواز هوایی مسافرین در شب و در فواصل طولانی نیز توسط بوئینگ راه‌اندازی شد.

ویلیام بوئینگ در سال 1934 صنعت هوانوردی را ترک کرد و با شروع جنگ جهانی دوم برای رفع نیازهای نظامی، به سمت تولید سلاح روی آورد. اگرچه وی تنها 18 سال در صنعت هوانوردی حضور داشت، اما به جرات می‌توان گفت کمتر کسی به اندازه او در صنعت هوایی نقش‌آفرینی نموده است.

در سال 1936 پیش از جنگ جهانی دوم بوئینگ تصمیم گرفت تعداد کارکنان خود را در سیتل افزایش دهد و تا آخر سال 1938 آن را به 2960 نفر رسانید. این رقم در زمان حمله ژاپنی‌ها به پیرل‌هاربر در سال 1941 به 28840 نفر رسیده بود.
شرکت بوئینگ در این مدت 18 سال سه نوع هواپیمای نظامی برای ارتش آمریکا تولید نمود: B-17 ، B-29 و هواپیمای آموزشی کی‌دت. این دو بمب‌افکن برگ برنده آمریکایی‌ها در جنگ بودند. B-29 بوئینگ حامل اولین بمب اتمی بود که بر سر مردم ژاپن فرود آمد.
ادوارد بوئینگ در 28 سپتامبر 1956در سن 75 سالگی درگذشت.