حدیث مختص روزه داران

[✘ றДƬДᗡØЯЄ ✘]

قال الله تبارك و تعالى: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَیْكُمُ الصِّیَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ؛ اى كسانى كه ایمان آورده‏اید روزه بر شما نوشته (واجب) شد، چنان كه بر آنان كه پیش از شما بوده‏اند واجب شده بود باشد كه پرهیزگار شوید.  (سوره بقره، آیه 183)
رسول الله (صلی الله علیه و آله)
1. أیُّهَاالنّاس إنَّه قَد أقبَل إلَیکُم شَهر الله بِالبَرکَةِ والرَّحمَةِ والمَغفِرة، شَهرٌ هُو عِندالله أفضَل الشُّهُور و أیّامُه أفضَل الأیّام و لَیالِیهِ أفضَلُ اللَّیالِی و سَاعَاتُه أفضَلُ السّاعَات
ای مردم، ماه خدا – ماه رمضان – با برکت و رحمت و آمرزش به شما روی آورده است، ماهی که نزد خدا بهترین ماه ها، روزهایش بهترین روزها، شبهایش بهترین شب ها و اوقاتش بهترین اوقات است.
وسائل، ج 7، ص 227
رسول الله (صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله)
2. إِنَّ الْمُؤمِنَ هِمَّتُهُ فِی الصَّلاةِ وَالصِّیامِ وَالعِبادَةِ وَالمُنافِقُ هِمَّتُهُ فِی الطَّعامِ وَالشَّرابِ كَالبَهیمَةِ
همّت مؤمن در نماز و روزه و عبادت است و همّت منافق در خوردن و نوشیدن؛ مانند حیوانات.
تنبیه الخواطر،ج1، ص 94
رسول الله (صلّى الله علیه و آله)
3. هُوَ (شَهرُ رَمَضانَ) شَهرٌ اَوَّلَهُ رَحمَةٌ وَ اَوسَطُهُ مَغفِرَةٌ وَ آخَرَهُ عِتقٌ مِنَ النّار
رمضان ماهى است كه ابتدایش رحمت است و میانه‏اش مغفرت و پایانش آزادى از آتش جهنم.
بحارالانوار، ج 93، ص 342
رسول الله (صلی‏اللّه علیه وآله)
4. شَهرُ رَمَضان سَیِّدُ السُّرُورِ وَ لَیلَةُ القَدرِ سیِّدُ اللَّیالی
ماه رمضان سرور ماهها و شب قدر، سرور شب هاست.
بحار الانوار، ج 40، ص 54
رسول الله (صلی‏اللّه علیه وآله)
5. مَن صامَ شَهرَ رَمَضانَ فَاجتَنَبَ فیهِ الحَرامَ وَ البُهتانَ رَضِی اللّهُ عَنهُ وَ اَوجَبَ لَهُ الجِنان
كسی كه ماه رمضان را روزه بگیرد و از كارهای حرام و بهتان پرهیز كند خدا از او راضی شده و بهشت را بر او واجب می‏كند.
بحار الانوار، ج 93، ص 346
رسول الله (صلی‏اللّه علیه وآله)
6. اِنَّ اَبوابَ السَّماءِ تُفتَحُ فِی اَوَّل لَیلَةٍ مِن شَهرِ رَمَضانَ وَ لا تُغلَقُ اِلی آخَرِ لَیلَهٍ مِنهُ
درهاى آسمان در اولین شب ماه رمضان گشوده مى‏شود و تا آخرین شب آن بسته نخواهد شد.
بحارالانوار، ج 93، ص 344
رسول الله (صلی‏اللّه علیه وآله)
7. اَنَّ الجَنَّةَ لَتُنجَدُ وَ تُزَیَّنُ مِنَ الحَولِ اِلِی اَلحَولِ لدُخُولِ شَهرِ رَمَضانَ
همانا بهشت تزیین و آراسته می‏شود از سالی به سال دیگر به خاطر ورود به ماه رمضان.
سفینة البحار، ج 2، ص67
رسول الله (صلّى الله علیه و آله)
8. لَو یَعلَمَ العَبدُ ما فی رَمَضان، لَوَدَّ اَن یَكُونَ رَمَضانُ السَّنَةَ
اگر بنده «خدا» مى‏دانست كه در ماه رمضان چیست [چه بركتى وجود دارد] دوست مى‏داشت كه تمام سال، رمضان باشد.
بحارالانوار، ج 93، ص 346
امام رضا (علیه‎السلام)
9. مَن قَرأ فِى شَهر رَمَضان آیَة مِن كِتابِ الله كَان كَمَن خَتَم القُرآن فِى غَیرِه مِنَ الشُّهور
هر كس در ماه رمضان یك آیه از كتاب خدا را قرائت كند مثل اینست كه در ماههاى دیگر تمام قرآن را بخواند.
بحارالانوار، ج 93، ص 346
امیرالمومنین (علیه السلام)
10. صومُ النَّفسِ عَن لَذَّاتِ الدُّنیا أنفَعُ الصِّیام
روزه نفس از لذت هاى دنیوى، سودمندترین روزه هاست.
غرر الحكم، ج 1 ص 416 ح 64
امیرالمومنین (علیه السلام)
11. الصِّیام إجتِنابُ المَحارِم كَما یَمتَنِع الرَّجُل مِن الطَّعامِ و الشَّراب
روزه، پرهیز از حرام ها است همچنان كه شخص از خوردنى و نوشیدنى پرهیز مى كند.
بحار، ج 93، ص 249
امیرالمومنین (علیه السلام)
12. صومُ القَلبِ خَیرٌ مِن صِیام اللِّسان و صومُ اللِّسانِ خَیرٌ مِن صِیام البَطن
روزه قلب بهتر از روزه زبان و روزه زبان بهتر از روزه شكم است.
غرر الحكم، ج 1، ص 417، ح80
امام رضا (علیه السلام)
13. إنَّما اُمِرُوا بِالصَّوم لِكَى یعرفُوا ألَم الجُوعِ و العَطَش فَیستَدِلُّوا عَلَى فَقرِ الاخَر
مردم به انجام روزه امر شده‏اند تا درد گرسنگى و تشنگى را بفهمند و به واسطه آن فقر و بیچارگى آخرت را بیابند.
وسائل الشیعه، ج 4، ص 4، ح 5
امیرالمومنین (علیه السلام)
14. كَم مِن صَائِم لَیسَ لَه مِن صِیامِه إلا الجُوعَ و الظّمَأ و كَم مِن قائِم لَیسَ لَهُ مِن قِیامِه إلا السَّهر و العنَاء
چه بسا روزه‏دارى كه از روزه‏اش جز گرسنگى و تشنگى بهره‏اى ندارد و چه بسا شب زنده‏دارى كه از نمازش جز بیخوابى و سختى سودى نمى‏برد.
نهج البلاغه، حكمت 145
امام صادق (علیه السلام)
15. مَن صَام لله عزوجل یَوماً فِى شِدَّة الحرِّ فَأصابَه ظَمأٌ، وَكَّلَ الله بِه ألف مَلَكٍ یَمسَحُون وَجهَه و یُبَشِّرُونَه حَتّى إذا أفطَر
هر كس كه در روز بسیار گرم براى خدا روزه بگیرد و تشنه شود خداوند هزار فرشته را مى‏گمارد تا دست‏به چهره او بكشند و او را بشارت دهند تا هنگامى كه افطار كند.
كافى، ج 4، ص 64، ح 8
رسول الله (صلی الله علیه و آله)
16. عَنِ اللّه تعالی: کُلُّ عَمَلِ اِبنُ آدَمَ لَهُ اِلاّ الصَّوم وَ هُوَ لی اَنَا اَجزِء بِهِ
خدای تعالی فرموده است: روزه برای من است و من پاداش آن را می‏ دهم.
وسائل الشیعه، ج 7،ص 294، ح 15
امام باقر (علیه‎السلام)
17. بُنِى الإسلامُ عَلى خَمسَةِ أشیاءٍ، عَلى الصَّلوةِ و الزَّكاةّ و الحَجِّ و الصَّومِ و الوِلایَه
اسلام بر پنج چیز استوار است، بر نماز و زكات حج و روزه و ولایت (رهبرى اسلامى).
فروع كافى، ج 4، ص 62، ح 1
امیرالمومنین (علیه‎السلام)
18. فَرَضَ الله… الصِّیامَ إبتِلاء لإخلاصِ الخَلق
خداوند روزه را واجب كرد تا به وسیله آن اخلاص خلق را بیازماید.
نهج‎البلاغه
رسول الله (صلّى الله علیه وآله)
19. لِكُلِّ شَیئٍ زَكاة و زَكاة الأبدانِ الصِّیام
براى هر چیزى زكاتى است و زكات بدن‎ها روزه است.
كافى، ج 4، ص 62
رسول الله (صلّى الله علیه وآله)
20. الصَّوم جُنَّةٌ مِنَ النّار
روزه سپر آتش (جهنم) است.
كافى، ج 4، ص 162
رسول الله (صلّى الله علیه وآله)
21. الصَّومُ فِى الحرِّ جَهاد
روزه گرفتن در گرما، جهاد است.
بحارالانوار، ج 96، ص 257
امام صادق (علیه‎السلام)
22. إذا صُمتَ فَلیَصُم سَمعَكَ و بَصَرَكَ و شَعرَكَ و جَلدَك
زمانی كه روزه مى‏گیری، چشم، گوش، مو و پوست تو هم روزه‏دار باشند. «یعنى از گناهان پرهیز كند.»
كافى، ج 4، ص 87
حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)
23. مَا یَصنَع الصّائِمُ بِصِیامِه إذا لَم یَصُن لِسانَه و سَمعَه و بَصرَه و جَوارِحَه
روزه‏دارى كه زبان و گوش و چشم و جوارح خود را حفظ نكرده، روزه‏ به چه كارش خواهد آمد.
بحارالانوار، ج 93، ص 295
رسول الله (صلّى الله علیه و آله)
24. مَن مَنَعَهُ الصَّوم مِن طَعامٍ یَشتَهِیهِ كَان حَقّاً عَلى الله أن یَطعَمَه مِن طَعامِ الجَنَّة و یُسقِیهِ مِن شَرابِها
كسى كه روزه او را از غذاهاى مورد علاقه‏اش باز دارد، بر خداست كه به او از غذاهاى بهشتى خورانده و از شراب‎هاى بهشتى بنوشاند.
بحارالانوار، ج 93، ص 331
رسول الله (صلّى الله علیه وآله)
25. طُوبَى لِمَن ظَمأ أو جَاعَ لله أولئِكَ الَّذِین یَشبَعُون یَومَ القِیامَة
خوشا بحال كسانى كه براى خدا گرسنه و تشنه شده‏اند؛ اینان در روز قیامت ‏سیر مى‏شوند.
وسائل الشیعه، ج 7، ص 299، ح‏2
امام صادق (علیه‎السلام)
26. لِلصَّائِم فَرحَتانِ: فَرحَةٌ عِندَ إفطارِه و فَرحَةٌ عِندَ لِقاءِ رَبِّه
 براى روزه‎دار دو سرور و شادی است:1- هنگام افطار2- هنگام لقاء پروردگار (وقت مردن و در قیامت)
وسائل الشیعه، ج 7، ص 290 ح‏6
امام صادق (علیه‎السلام)
27. مَن أفطَر یَومَاً مِن شَهرِ رَمضان خَرَجَ رَوحُ الإیمانِ مِنه
هر كس یك روز ماه رمضان را (بدون عذر)، بخورد؛ روح ایمان از او جدا مى‏شود.
من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 73، ح 9
امام صادق (علیه السلام)
28. اَمّا العِلَّةُ فِى الصِّیامِ لِیَستَوِىَ بِهِ الغَنىُّ وَالفَقیرُ وذلِكَ لأِنَّ الغَنىَّ لَم یَكُن لِیَجِدَ مَسَّ الجُوعِ فَیَرحَمَ الفَقیرَ لاَِنَّ الغَنىُّ كُلَّما اَرادَ شَیئا قَدَرَ عَلَیهِ…
علت روزه گرفتن آن است كه به سبب آن ثروتمند و فقیر برابر شوند؛ زیرا ثروتمند، گرسنگى را احساس نكرده تا به فقیر رحم كند. چرا كه ثروتمند هرگاه چیزى بخواهد مى تواند فراهم كند…
من لا یحضره الفقیه، ص 73، ج 2
رسول الله (صلى الله علیه و آله)
29. اِنَّ لِلجَنَّةِ باباً یُدعى اَلرَّیّانَ لایَدخُلُ مِنهُ اِلاّ الصّائِمونَ
بهشت را درى است كه ریّان نامیده مى شود از آن در، جز روزه داران وارد نشوند.
معانى الأخبار، ص 409
امیرالمومنین (علیه السلام)
30. صُومُوا تَصِحُّوا
روزه بگیرید تا صحت و سلامتی خویش را تضمین کنید.
نهج الفصاحه، ح 1854
رسول الله (صلى الله علیه و آله)
31. مَن اَشبَعَ صائماً، سَقاهُ اللّه مِن حَوضى شَربَةً لایَظمَأُ بَعدَها
هر كس روزه دارى را سیر نماید، خداوند از حوض (كوثر) من شربتى نصیب او خواهد كرد كه پس از آن هرگز تشنه نشود.
دعائم الإسلام، ج1، ص269
رسول اكرم (صلى الله علیه و آله)
32. اَللّهُمَّ لَكَ صُمنا وَعلى رِزقِكَ اَفطَرنا فَتَقَبَّلهُ مِنّا ذَهَبَ الظَّماءُ وَابتَلَّتِ العُروقُ وَبَقِىَ الاَجرُ
بار خدایا براى تو روزه گرفتیم و با روزى تو افطار مى كنیم پس آن را از ما بپذیر، تشنگى رفت و رگها شاداب شد و پاداش ماند.
كافى، ج4، ص95، ح1
امام صادق (علیه السلام)
33. اَلصَّومُ جُنَّةٌ مِن آفاتِ الدُّنیا وَحِجابٌ مِن عَذابِ الآخِرَةِ
روزه سپرى در برابر آفت هاى دنیا و پرده اى از عذاب آخرت است.
مستدرك الوسائل، ج7، ص369، ح8441
امیرالمؤمنین (علیه السلام)
34. صَومُ شَهرُ رَمَضان فَإنَّه جُنَّةٌ مِنَ العِقَاب
روزه ماه رمضان سپری است برای جلوگیری از عذاب، یعنى «روزه موجب غفران و آمرزش گناهان و معاصى انسان است»
نهج البلاغه
امیرالمؤمنین (علیه السلام)
35. صَومُ النَّفسِ إمساکُ الحَواسِ الخَمس عَن سَایِر المَآثِمِ و خُلوّ القَلب مِن جَمِیع إسبابِ الشَّر
روزه گرفتن نفس، خودداری کردن حواس پنج گانه از همه گناهان وپاک کردن دل از کلیه اسباب شر و زشتی است.
نهج البلاغه
امیرالمؤمنین (علیه السلام)
36. الصَّومُ عِبادَةٌ بَینَ العَبدِ و خَالِقه لایَطَّلِع عَلیهَا غَیرُه و کَذلِک لایُجازی عَنها غَیرُه
روزه عبادتی است بین بنده و خالقش که هیچ کس جز خدا بر او اطلاع ندارد و جز خداهم کسی جزای او را نمی دهد.
نهج البلاغه
امیرالمؤمنین (علیه السلام)
37. لَیس الصَّومُ، الإمساکُ عَنِ المَآکِل والمَشرَب، الصَّومُ الإمساکُ عَن کُلِّ مَایَکرَهُ الله
روزه فقط امساک از خوردن و خوابیدن نیست بلکه روزه امساک است ازآن چه خداوند آن را اکراه دارد.
نهج البلاغه
امیرالمؤمنین (علیه السلام)
38. رَوِّضوا أَنفُسَكُم عَلَى الأخلاقِ الحَسَنَةِ فَإِنَّ العَبدَ المُؤمِنَ یَبلُغُ بِحُسنِ خُلقِهِ دَرَجَةَ الصّائِمِ القائِمِ
خودتان را بر خوش اخلاقى تمرین و ریاضت دهید، زیرا كه بنده مسلمان با خوش اخلاقى خود به درجه روزه گیر شب زنده دار مى رسد.