ادامه تحصیل در خارج از کشور؛ درست یا غلط؟

[Mᴏsᴇs]

عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: یک دانشمند در هر جای دنیا باید دغدغه انسانی، بالاخص برای هموطنان خود داشته باشد.

به گزارش خبرنگار دانشگاهی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه خراسان، دکتر مجید میرزاوزیری در نشست «داس همسایه به جان مزرعه ما» که پیرامون تحصیل دانشجویان ایرانی در خارج از کشور که در دانشکده ریاضی دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: در برخی از موارد که نخبگان به ارایه طرح خود اقدام می‌کنند، گاهی دیده می‌شود مسئولانی در آن پست قرار دارند که رشته تخصصی در بررسی یک طرح را ندارند؛ بنابراین حس نبوغ در آن رشته را نمی‌توانند درک کنند و متوجه نمی‌شوند که آن استاد و دانش‌آموزی که این طرح را ارایه می‌کند چه نبوغی را داراست.

وی خاطرنشان کرد: در هر پیشنهادی که به نخبگان ارائه می‌شود، باید اصولی را در نظر گرفت و با استفاده از آن شاخص‌ها این پیشنهاد را سنجید؛ به طور مثال باید در نظر داشته باشیم که قبل از ورود به مقصد با فرهنگ آن سرزمین و مردمش آشنا نیز باشیم؛ همچنین پس از مدتی باید این احساس وجود داشته باشد که منزلت و ارزش فرد در آن محیط جدید شناخته و ارج نهاده می‌شود.

میرزاوزیری تصریح کرد: فردی که برای تحصیل به کشور دیگر می‌رود باید در نظر داشته باشد، مدرکی که کسب می‌کند، در کشور خودش دارای اعتبار است و می‌تواند در جایی استخدام شود.

وی با بیان اینکه «نمی‌توان برای همه افراد یک نسخه را به منظور رفتن یا نرفتن به خارج پیچید» به نمونه‌ای اشاره کرد و افزود: مواردی را هم داشتم که یکی از دانشجویانم، در این دانشگاه سه ترم مشروط شده بود؛ پس از رفتن به کشوری به موفقیت دست یافت و اکنون دانشجوی دکتری است.

عضو هیات علمی دانشکده علوم ریاضی دانشگاه فردوسی مشهد ادامه داد: اما این مورد نمی‌تواند برای همه افراد صادق باشد، زیرا در مواردی هرچقدر که امکاناتی از قبیل کتابخانه در اختیار فرد قرار بدهیم باز هم سقف رشد این فرد محدود است.

وی در پاسخ به سوال یکی از دانشجویان که «از کجا بدانیم عدم پیشرفت ما به دلیل نقص فردی یا سیستم است» گفت: قطعا اگر آموزش درست باشد، نباید نقص فردی داشته باشیم؛ پس در این گونه موارد باید به گذشته مراجعه کنیم؛ گذشته‌ای که فرد در آن رشد یافته است.