بازی آنلاین
آپلود عکس
شهرستان نکا بیش از 25 تپه و محوطه تاریخی را در فهرست آثار تاریخی خود گنجانده است. در میان این تپه‌ها و محوطه‌ها غار کمیشان یکی از سایت‌های منحصر به‌فرد نکا به‌شمار می‌آید که هم‌اکنون منتظر طرح شهرداری برای اجرای برنامه‌های حفاظتی و احیاء مجموعه است.
«علی ماهفروزی» مدیر پایگاه پژوهشی گوهرتپه اما در خصوص وضعیت حفاظتی و فعالیت‌های باستان‌شناسی غار کمیشان به خبرگزاری میراث‌فرهنگی می‌گوید: تا این لحظه خطر جدی غار کمیشان را تهدید نکرده است و حفاظت‌ها و رسیدگی‌های میراث‌فرهنگی از این غار ادامه دارد.
او در رابطه با فعالیت‌های پژوهشی این سایت باستانی می‌گوید: تاکنون بیش از دو فصل کاوش و گمانه زنی در داخل و بیرون از محوطه غار صورت نگرفته که این فعالیت‌ها نیز به‌دلیل نبود اعتبار قطع شده است. اما شهرداری نکا جهت احیاء مجموعه درخواستی داده که میراث‌فرهنگی استان در حال بررسی این طرح است.
ماهفروزی ادامه داد: اگر طرح شهرداری از نظر میراث‌فرهنگی قابل قبول و کامل باشد فضای بیرون غار به این ارگان تحویل داده می‌شود تا آن‌ها بتوانند این مجموعه را احیاء کنند. این درحالی است که بخشی از بودجه شهرداری را هم به فعالیت‌های باستان‌شناسی اختصاص دادیم تا پس از موافقت با این طرح از باستان‌شناسانی که پیش از این در مجموعه فعالیت کردند دعوت دوباره به کار شود.
این باستان‌شناس همچنین به تصرف زمین‌های کشاورزی در اطراف غار اشاره کرد و گفت: کشاورزان زمین‌های نزدیک غار را که متعلق به منابع طبیعی است تصرف کرده‌اند و این‌ها مشکلاتی است که باید هرچه سریعتر پیگیری و مرتفع شود.
درحال‌حاضر غار کمیشان به‌عنوان یکی از سایت‌های مهم باستانی کشور که در سال 79 به ثبت ملی رسیده است برای احیاء دوباره منتظر همکاری دستگاه‌های شهری استان‌ها است.
چندی پیش فعالان میراث‌فرهنگی از شرایط نامناسب و حفاری غیرمجاز در این غار باستانی خبر دادند که مدیر پژوهشی گوهرتپه از بازدید دوباره از این سایت در اسرع وقت خبر داد.
«علیرضا صادقی امیری» دبیر انجمن جوانان سپید پارس در رابطه با وضعیت غار کمیشان اینطور به خبرگزاری میراث‌فرهنگی می‌گوید:« غار کمیشان چندین سال است که به فراموشی سپرده شده، از زمانی‌که دست‌اندازی‌های متعدد متجاوزان سبب شد که متولیان میراث‌فرهنگی برای حفظ این غار اقدام به نصب در آهنی کنند».
این فعال میراث‌فرهنگی ادامه می‌دهد، وضعیت نامناسب غار کمیشان به‌دلیل محصور شدن در میان بوته‌ها علف‌های هرز سبب شده که تجاوز به حریم درجه یک توسط کشاورزان به فاصله کمتر از ده متری ورودی غار برسد. درحالی که اطراف این غار سفال، استخوان و حتی ابزار سنگی مشاهده می‌شود.
آنطور که صادقی امیری می‌گوید: رویش بیش از حد گیاهان و علف‌های هرز در پیرامون این اثر باستانی و وجود خزندگان، دسترسی به غار را برای افراد عادی و گردشگران دشوار کرده و فضای امنی برای متجاوزان ایجاد کرده است. به‌گونه ای که برخی از حفاران غیرمجاز در کمال آرامش و امنیت با اره آهنی میله‌ها را بریده و به درون غار رفته‌اند.
او می‌گوید: یکی از بزرگترین مشکلات آثار تاریخی در استان مازندران، نبود تعیین حریم در محوطه‌ها و تپه‌های تاریخی و حفاظت مناسب از آن‌ها است. در واقع نداشتن حریمی مشخص و بازدارنده یکی از علل مهم تخریب و تجاوز به این نوع آثار در کشور محسوب می‌شود.
غار کمیشان از جمله مهمترین غارهای تاریخی استان مازندران محسوب می شود که آغاز سکونت انسان در آن به 12 هزار سال پیش می رساند. چنانچه در بهار سال 1388 اولین فصل از کاوش در غار کمیشان انجام گرفت. این غار واقع در 10 کیلومتری غرب شهر بهشهر، در 1 کیلومتری شرق روستایی به همین نام و در محدوده تقسیمات استانی روستای خنِسر در ارتفاع 45 متر از سطح دریای آزاد واقع شده است.
غار کمیشان از جمله غارهای آهکی و انحلالی است که در دامنه شمالی کوه‌های هوتوکش واقع شده است. این محوطه در دامنه ی یک صخره آهکی کم ارتفاع با ارتفاع 45 متر از سطح دریا قرار گرفته است. ارتفاع دیوار صخره‌ای که غار در آن شکل گرفته است حدود 15 متر و عرض دهانه ی غار 6 و ارتفاع دهانه از کف فعلی 45/4 متر است.
نتایج اولیه به دست آمده از کاوش در این محوطه حاکی از وجود استقرارهایی هم عرض با استقرار های هوتو، کمربند و ال تپه بوده و بر اساس مطالعات مقدماتی دست ساخته های سنگی از منظر ریخت شناسی و فن آوری ساخت می توان لایه‌های تحتانی آن را منتسب به فرا پارینه سنگی دانست، هر چند که حضور توالی های استقراری تا دوران های تاریخی نیز در این محوطه چشم گیر است(وحدتی نسب، 1389: 5).
در بررسی سطح بالای غار کمیشان قطعات مختلف سفال های دوره ی تاریخی و اسلامی به همراه قطعات مختلف مصنوعات سنگی از قبیل سنگ مادر، تیغه ی داس و قطعات مختلف ریز تیغه و تراشه به دست آمده است. با توجه به وجود چنین داده های فرهنگی این احتمال می رود که محوطه بالا تپه غار کمیشان در دوره های مختلف مورد توجه گروه‌ها و جوامع ساکن در دشت منطقه بوده است.
همچنین چندین قطعه آجر، جوش کوره به همراه چند عدد سنگ پاشنه ی سنگی و هاون سنگی از این محوطه به دست آمد. وجود چنین مواد فرهنگی که به صورت متراکم در سطح محوطه مشاهده شده و همین طور وجود بقایای آجر و سنگ گویای وجود معماری در این قسمت وجود دارد.
«علی ماهفروزی» مدیر پایگاه پژوهشی گوهرتپه اما در خصوص وضعیت حفاظتی و فعالیت‌های باستان‌شناسی غار کمیشان به خبرگزاری میراث‌فرهنگی می‌گوید: تا این لحظه خطر جدی غار کمیشان را تهدید نکرده است و حفاظت‌ها و رسیدگی‌های میراث‌فرهنگی از این غار ادامه دارد.
او در رابطه با فعالیت‌های پژوهشی این سایت باستانی می‌گوید: تاکنون بیش از دو فصل کاوش و گمانه زنی در داخل و بیرون از محوطه غار صورت نگرفته که این فعالیت‌ها نیز به‌دلیل نبود اعتبار قطع شده است. اما شهرداری نکا جهت احیاء مجموعه درخواستی داده که میراث‌فرهنگی استان در حال بررسی این طرح است.
ماهفروزی ادامه داد: اگر طرح شهرداری از نظر میراث‌فرهنگی قابل قبول و کامل باشد فضای بیرون غار به این ارگان تحویل داده می‌شود تا آن‌ها بتوانند این مجموعه را احیاء کنند. این درحالی است که بخشی از بودجه شهرداری را هم به فعالیت‌های باستان‌شناسی اختصاص دادیم تا پس از موافقت با این طرح از باستان‌شناسانی که پیش از این در مجموعه فعالیت کردند دعوت دوباره به کار شود.
این باستان‌شناس همچنین به تصرف زمین‌های کشاورزی در اطراف غار اشاره کرد و گفت: کشاورزان زمین‌های نزدیک غار را که متعلق به منابع طبیعی است تصرف کرده‌اند و این‌ها مشکلاتی است که باید هرچه سریعتر پیگیری و مرتفع شود.
درحال‌حاضر غار کمیشان به‌عنوان یکی از سایت‌های مهم باستانی کشور که در سال 79 به ثبت ملی رسیده است برای احیاء دوباره منتظر همکاری دستگاه‌های شهری استان‌ها است.
چندی پیش فعالان میراث‌فرهنگی از شرایط نامناسب و حفاری غیرمجاز در این غار باستانی خبر دادند که مدیر پژوهشی گوهرتپه از بازدید دوباره از این سایت در اسرع وقت خبر داد.
«علیرضا صادقی امیری» دبیر انجمن جوانان سپید پارس در رابطه با وضعیت غار کمیشان اینطور به خبرگزاری میراث‌فرهنگی می‌گوید:« غار کمیشان چندین سال است که به فراموشی سپرده شده، از زمانی‌که دست‌اندازی‌های متعدد متجاوزان سبب شد که متولیان میراث‌فرهنگی برای حفظ این غار اقدام به نصب در آهنی کنند».
این فعال میراث‌فرهنگی ادامه می‌دهد، وضعیت نامناسب غار کمیشان به‌دلیل محصور شدن در میان بوته‌ها علف‌های هرز سبب شده که تجاوز به حریم درجه یک توسط کشاورزان به فاصله کمتر از ده متری ورودی غار برسد. درحالی که اطراف این غار سفال، استخوان و حتی ابزار سنگی مشاهده می‌شود.
آنطور که صادقی امیری می‌گوید: رویش بیش از حد گیاهان و علف‌های هرز در پیرامون این اثر باستانی و وجود خزندگان، دسترسی به غار را برای افراد عادی و گردشگران دشوار کرده و فضای امنی برای متجاوزان ایجاد کرده است. به‌گونه ای که برخی از حفاران غیرمجاز در کمال آرامش و امنیت با اره آهنی میله‌ها را بریده و به درون غار رفته‌اند.
او می‌گوید: یکی از بزرگترین مشکلات آثار تاریخی در استان مازندران، نبود تعیین حریم در محوطه‌ها و تپه‌های تاریخی و حفاظت مناسب از آن‌ها است. در واقع نداشتن حریمی مشخص و بازدارنده یکی از علل مهم تخریب و تجاوز به این نوع آثار در کشور محسوب می‌شود.
غار کمیشان از جمله مهمترین غارهای تاریخی استان مازندران محسوب می شود که آغاز سکونت انسان در آن به 12 هزار سال پیش می رساند. چنانچه در بهار سال 1388 اولین فصل از کاوش در غار کمیشان انجام گرفت. این غار واقع در 10 کیلومتری غرب شهر بهشهر، در 1 کیلومتری شرق روستایی به همین نام و در محدوده تقسیمات استانی روستای خنِسر در ارتفاع 45 متر از سطح دریای آزاد واقع شده است.
غار کمیشان از جمله غارهای آهکی و انحلالی است که در دامنه شمالی کوه‌های هوتوکش واقع شده است. این محوطه در دامنه ی یک صخره آهکی کم ارتفاع با ارتفاع 45 متر از سطح دریا قرار گرفته است. ارتفاع دیوار صخره‌ای که غار در آن شکل گرفته است حدود 15 متر و عرض دهانه ی غار 6 و ارتفاع دهانه از کف فعلی 45/4 متر است.
نتایج اولیه به دست آمده از کاوش در این محوطه حاکی از وجود استقرارهایی هم عرض با استقرار های هوتو، کمربند و ال تپه بوده و بر اساس مطالعات مقدماتی دست ساخته های سنگی از منظر ریخت شناسی و فن آوری ساخت می توان لایه‌های تحتانی آن را منتسب به فرا پارینه سنگی دانست، هر چند که حضور توالی های استقراری تا دوران های تاریخی نیز در این محوطه چشم گیر است(وحدتی نسب، 1389: 5).
در بررسی سطح بالای غار کمیشان قطعات مختلف سفال های دوره ی تاریخی و اسلامی به همراه قطعات مختلف مصنوعات سنگی از قبیل سنگ مادر، تیغه ی داس و قطعات مختلف ریز تیغه و تراشه به دست آمده است. با توجه به وجود چنین داده های فرهنگی این احتمال می رود که محوطه بالا تپه غار کمیشان در دوره های مختلف مورد توجه گروه‌ها و جوامع ساکن در دشت منطقه بوده است.
همچنین چندین قطعه آجر، جوش کوره به همراه چند عدد سنگ پاشنه ی سنگی و هاون سنگی از این محوطه به دست آمد. وجود چنین مواد فرهنگی که به صورت متراکم در سطح محوطه مشاهده شده و همین طور وجود بقایای آجر و سنگ گویای وجود معماری در این قسمت وجود دارد.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
